Κείμενο: Γιώργος Κοζυράκης
Σκηνοθέτης: Αλίκη Πήτερσον
Σκηνογραφία: Αλίκη Πήτερσον
Κοστούμια: Έλενα Εσκενάζη
Ερμηνεύουν: Ιωάννης Κοζής, Ειρήνη Αποστόλου, Γιάννης Διακονικόλας
Τραγουδούν: Αντωνία Μηλιώνη, Σοφία Σαμαρά
Χορεύουν: Έλενα Εσκενάζη, Αντωνία Μηλιώνη, Σοφία Σαμαρά
Περιγραφή
Έπειτα από την επιτυχημένη πορεία του στις Γιορτές, που απέτισε φόρο τιμής στη Μνήμη των 100 Χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή κατ’ απαίτηση του κοινού, ξεκινάει δεύτερο κύκλο παραστάσεων, από τις 3 Φεβρουαρίου έως και τις 10 Μαρτίου 2023!
Περισσότερα
Ο Πέτρος, ο ήρωας του έργου, είναι ιερέας στο νεκροταφείο της πόλης, και ζει, σε ένα καλύβι, μια εντελώς ασκητική ζωή.
Ο Πέτρος είναι προσωποποιημένος ο 101ος Ψαλμός του Δαυίδ. Ποτέ δεν χρειάστηκε να κοιτάξει το πρόσωπό του σε καθρέφτη, γιατί πάντοτε έβλεπε ξεκάθαρα τον εαυτό του στον Ψαλμό αυτό και συνέχιζε την αυτοτιμωρία του.
Είχε γεννηθεί σε ένα χωριό της Μικράς Ασίας, και στην ηλικία των 14 ετών περίπου, έφτασε στην Ελλάδα μόνος του, μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, τέλη Σεπτέβρη του 1922. Από μικρός που ήταν, η μια καταστροφή στη ζωή του διαδεχόταν την άλλη. Μεγάλος πια, και μην έχοντας ούτε έναν δικό του άνθρωπο στο πλάι του στην Ελλάδα, μόνη του συντροφιά είναι οι σκέψεις του και το ημερολόγιό του. Εκείνα τον οδηγούν στο παρελθόν, στα χρόνια που είχε οικογένεια, φίλους και συγγενείς. Ενώ ο Πέτρος, με τη σκέψη του, ταξιδεύει τακτικά στη Μικρά Ασία, έρχεται μια μέρα, που φέρνει ένα γράμμα από την Αμερική, και άλλη μία, που φέρνει μια αναπάντεχη επίσκεψη στο καλύβι του. Όλα ανατρέπονται! Οι δύο γνώριμοι από το παρελθόν που τον επισκέπτονται, ξέρουν τόσο καλά τις πράξεις του Πέτρου, όσο και ο ίδιος. Η χαρά του γι' αυτή την επίσκεψη στο καλύβι του είναι τόσο μεγάλη όση η απόσταση από τη Γη ως τον Ουρανό. Γρήγορα όμως τα συναισθήματά του θα μεταβληθούν, με όσα θα ακούσει και θα μάθει απο εκείνους τους δύο.
Είχε έρθει η ώρα για τη δίκη! Εκείνην που απέφευγε από την ηλικία των 14 ετών. Από τότε που ήταν στη Μικρά Ασία. Απαγγελία κατηγοριών. Απολογία. Υπεράσπιση. Απόφαση.
Μετά από τη δίκη, ο Πέτρος πρέπει να ταξιδέψει και πάλι αληθινά, για δεύτερη φορά στη ζωή του. Η πρώτη ήταν τότε, το ‘22. Ετούτη τη φορά όμως το ταξίδι είναι ειρηνικό, γαλήνιο, φωτεινό, ελεύθερο, και δεν θα είναι μόνος του. Μέχρι την επιστροφή του θα έχει για συντροφιά την καλύτερη όλων των ανθρώπων.
Περιμένοντας την επιστροφή του Πέτρου...
Κάθε Παρασκευή από 9 έως και τις 30 Δεκεμβρίου 2022, με ενδιάμεσες παραστάσεις και τις Τετάρτες 21 και 28 Δεκεμβρίου, στις 9μμ, με την ευκαιρία της Επετείου για τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή, μια αληθινή ιστορία του Τότε, με βάση τη δομή και τη μορφή της Τραγωδίας (Πρόλογος, Πάροδος, Επεισόδια, Χορικά, Έξοδος) έρχεται να ανέβει στο Τώρα στη σκηνή του Χώρου Τέχνης Ασωμάτων.
Βοηθός Σκηνοθέτη: Νικόλας Καρανικόλας
Β.Ενδυματολόγου: Νότα Σμαγκίνη
Τεχνικός φώτων και ήχου: Γιάννης Τσούκας
Παραγωγή: Eventus
Πολύ ωραία αληθινή ιστορία!
Επίσης ο χώρος του θεάτρου είναι μικρός μα τόσο προσεγμένος και φιλόξενος που με εντυπωσίασε.
Μπράβο στο προσωπικό του θεάτρου και ευχαριστώ για το φυλλικό περιβάλλον!!
Πέρασα πολύ ωραία.
Tο θέατρο είναι πολύ κοντά στο σταθμό του Θησείου και σε μια από τις πιο όμορφες περιοχές της Αθήνας. Κάνοντας μια μικρή βόλτα στην Αρεοπαγίτου, απήλαυσα την όμορφη θέα που προσφέρει ο ατελεύτητος μέσα στο χρόνο Παρθενώνας. Θέα που συμπλήρωναν οι παιχνιδιάρικες νότες, από τους ήχους της μουσικής των πλανόδιων καλλιτεχνών. Λίγο αργότερα, περιηγήθηκα στα παλαιοβιβλιοπωλεία της περιοχής όπου και ο πιο απαιτητικός βιβλιοφάγος με υπομονή μπορεί να βρει παλιές και όμορφες εκδόσεις βιβλίων, στις πιο προσιτές τιμές.
Η παράσταση ήταν το απαύγασμα μιας υπέροχης μέρας! 'Ο Χώρος Τέχνης Ασωμάτων' ένας χώρος μικρός αλλά ζεστός, με ανθρώπους φιλόξενους και ευγενικούς. Όταν η παράσταση ξεκίνησε, συνειδητοποίησα ότι πρόκειται να παρακολουθήσω κάτι όμορφο και διαφορετικό, κάτι που μου υπενθυμίζει ότι το θέατρο πορεύεται μέσα από την ποιότητα και την παιδεία, γι' αυτό και το αγαπώ. Τα ακριβά σκηνικά και τα 'μεγάλα' ονόματα είναι όμορφα αλλά ελάσσονος σημασίας.
Ποιον και τι να ξεχωρίσω από αυτή την παράσταση; Τον 'Πέτρο', που σαν ένας άλλος Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης κάθεται ταπεινός και στωικός υπό το φως ενός μοναδικού κεριού, στο τραπέζι μιας φτωχικής κάμαρης. Την μητέρα και το γιο, που αψεγάδιαστα ζωντανεύουν το ήθος και την αρχοντιά των ανθρώπων που βίωσαν το ξεριζωμό της Μικρασιατικής Καταστροφής. Τον χορό, σήμα κατατεθέν του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, με βλέμματα τόσο διαπεραστικά και τόσο γεμάτα από συμπόνια.
Μια παράσταση, για όσους δεν απολαμβάνουν από το θέατρο μόνο τη σάτιρα και το κωμικό στοιχείο. Όχι, στενόχωρη και λυπητερή αλλά συγκινητική, στοργική και ελπιδοφόρα. Προσωπικά για μένα, μια από τις πιο ξεχωριστές και ολοκληρωμένες παραστάσεις που έχω παρακολουθήσει τον τελευταίο καιρό!
Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση που μου διαθέσετε.
Ηταν ωραία παράσταση, προσωπικά με αγγιξε και μου προκάλεσε έντονα συναισθήματα. Τη συστήνω ήδη ανεπιφύλακτα