Κοστούμια: Deux Hommes
Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Χορογραφία: Κωνσταντίνος Ρήγος
Περιγραφή
Η πρώτη παραγωγή του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για το 2019/20 σηματοδοτεί μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τον Κωνσταντίνο Ρήγο. Ο Διευθυντής του Μπαλέτου της ΕΛΣ πραγματοποιεί ένα μεγάλο καλλιτεχνικό όνειρο και χορογραφεί τέσσερα από τα σημαντικότερα έργα του Μάνου Χατζιδάκι –Ο κύκλος του C.N.S., Ο καπετάν Μιχάλης, Το καταραμένο φίδι, Το χαμόγελο της Τζοκόντας–, σε μια ενιαία παράσταση, στο πλαίσιο του τριετούς κύκλου Μάνος Χατζιδάκις.
Περισσότερα
Κύκλος Μάνος Χατζιδάκις
Ο Μάνος Χατζιδάκις έχει ορίσει το τοπίο της ελληνικής μουσικής και του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού όσο ελάχιστοι και την ίδια στιγμή οι αναζητήσεις του αλλά και οι επιρροές του τον έχουν οδηγήσει σε πολλές και διαφορετικές διαδρομές. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι οι καρποί της δημιουργικής του σποράς μπορούν να βρεθούν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Από το τοπίο αυτό εμπνεύστηκε ο Κωνσταντίνος Ρήγος για τη νέα του χορογραφία, στην οποία θα περιηγηθεί στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα του χατζιδακικού έργου, εντάσσοντας ισάριθμα εμβληματικά έργα σε μια σπονδυλωτή παράσταση.
Τέσσερα δωμάτια, τέσσερις κατευθύνσεις. Ο κύκλος του C.N.S. είναι ο βορράς, το αφαιρετικό τοπίο της «ερημικής παραλίας», η έρημη χώρα του θανάτου. Ο καπετάν Μιχάλης είναι ο νότος, με το μεσογειακό, άνυδρο τοπίο, τον άνεμο που πέφτει ερωτικά πάνω στα σώματα, τη μορφή του καζαντζακικού άντρα που έχει μέγεθος μεγαλύτερο από το πραγματικό. Το καταραμένο φίδι είναι η ανατολή, μια χώρα των σκιών και του παραμυθιού, όπου το παλιό και το καινούριο συνυπάρχουν αλληλοσπαρασσόμενα.
Το χαμόγελο της Τζοκόντας είναι η δύση, μια σπουδή του συνθέτη πάνω στην ιστορία της δυτικής μουσικής, αλλά και μια άσκηση προσωπικής συνθετικής πειθαρχίας.
Κάθε σημείο του ορίζοντα είναι κι ένα δωμάτιο, κάθε κατεύθυνση του ορίζοντα περικλείεται σε έναν εσωτερικό χώρο, όπου ο χορός γίνεται ένα με τη μουσική.
Συνεργάτιδα αρχιτέκτονας Μαίρη Τσαγκάρη
Καλλιτεχνική επιμέλεια Κύκλου Μάνος Χατζιδάκις Γιώργος Χατζιδάκις
Με μουσικά σύνολα, τους Α΄ Χορευτές, τους Σολίστ, τους Κορυφαίους και το Corps de ballet της ΕΛΣ
Απογοητευτική παράσταση, ειδικά τα δύο πρώτα μέρη! Βέβαια δεν υπάρχουν λόγια για τον βαρύτονο, τον πιανίστα, την κρατική ορχήστρα και τις μπαλαρίνες της εθνικής σχολής. Εξαιρετικοί. Σάββατο βράδυ στην Αθήνα και η βραδιά φαντάζει ιδανική. Πρεμιέρα μουσικοχορευτικής παράστασης υπό την μουσική του Μ.Χατζιδάκι στο υπέροχο ΚΠΙΣΝ.''Υψηλοί'' προσκεκλημένοι και κυρίες των βορείων προαστίων με ενδύματα υψηλής ραπτικής που αντιμετώπιζαν την παράσταση ως κάποιο φιλανθρωπικό γκαλά και όχι ως τέχνη. Μία προσπάθεια παντρέματος του ρομαντισμού με τον μεταμοντερνισμό. Χορευτικές κινήσεις ασυγχρόνιστες,ίσως από το τρακ της πρεμιέρας, και έλλειψη πάθους και έντασης από μέρους αρκετών χορευτών. Κακή χορογραφία, ένα comedia del'arte που ο καλλιτέχνης νόμιζε πως έκανε τέχνη και ο θεατής πως την καταλάβαινε. Μία υποκρισία της τέχνης. Πλήρεις απουσία συναισθήματος καμία επικοινωνία καλλιτέχνη και θεατή, μεταξύ πομπού και δέκτη επικρατούσε ένα συναισθηματικό κενό που κάλυπτε ένας αυτοσχεδιασμός που θα χαρακτήριζε κανείς ακόμα και αστείο. Μία προσπάθεια ανάδειξης κάποιας καλλιτεχνικής ''τρέλας'' από μέρους του σκηνοθέτη. Μία ύβρις στον μεγάλο Χατζιδάκι. Κυρίες των ανώτερων τάξεων που χειροκροτούσαν μόνο και μόνο, επειδή παρευρέθησαν σε ένα κοσμικό event. Απόλυτη υποκρισία. Το τρίτο μέρος ωστόσο ικανοποιητικό, όχι όμως αρκετό για να σώσει την παράσταση στο σύνολο της. Μία παγκοσμιοποιημένη ''τέχνη'' που προσπαθεί να ενταχθεί στα πλαίσια του απόλυτου και κανονικού. Ένα είδος τέχνης που χρησιμοποιείται ως όχημα, ως μία παγκόσμια γλώσσα στο όνομα του κέρδους και προώθησης κοινωνικών προτύπων μέσω του πολιτισμού. Φυσικά η συνάφεια τους αδιάκριτη στα μάτια αυτών που είναι μέρος τους. Ένα ''Art Speak''of International contemporary Art. Ο Κ. Ρίγος σίγουρα πρέπει να αναθεωρήσει!