Μετάφραση: Θωμάς Συμεωνίδης
Σκηνοθέτης: Σάββας Στρούμπος
Σκηνογραφία: Σάββας Στρούμπος
Ερμηνεύουν: Ανέζα Παπαδοπούλου(Γουίνι), Έλλη Ιγγλίζ(Γουίλι)
Περιγραφή
Στο τοπίο της καταστροφής, βλέπουμε μια τυχαία συνάντηση δυο ανθρώπινων όντων, με όλες τις αντιφάσεις και τις ελπίδες, τις δυσκολίες και τις προσδοκίες, ως την εξαφάνιση αυτού του άγνωστου προσώπου. Η Γουίνι, δια μέσου της μνήμης του έρωτα και της επίγνωσης του θανάτου, εξακολουθεί να προσδοκά, να ζει, να ελπίζει. Η ζωτική της ενέργεια, η επιθυμία για ζωή, την ωθεί να διαπερνά το εδώ και τώρα, αντικρίζοντας αυτό που δεν υπάρχει ακόμα!
Περισσότερα
Πρεμιέρα: Μέσα Ιανουαρίου 2020
Η Ανέζα Παπαδοπούλου συνεργάζεται με την Ομάδα Σημείο Μηδέν
Βλέπουμε τις “Ευτυχισμένες Μέρες” ως τραγικωμωδία για το “Θάρρος του Ζην”. Η Γουίνι καθηλωμένη σε έναν καμμένο τόπο στο έσχατο όριο της ανθρώπινης ιστορίας, δεν εγκαταλείπει, δεν αφήνει την απόγνωση να την καταβάλλει. Από κάθε της χειρονομία, από κάθε της σκέψη και λέξη, από κάθε της ανάσα και ήχο αναβλύζει το πάθος για ζωή. Το βίωμα της καταστροφής και του θανάτου, το βίωμα της απώλειας του αγαπημένου προσώπου συντελούν στην καθήλωσή της.
Ωστόσο, το αίτημα για ανθρώπινη επαφή, για συν-ύπαρξη, τρυφερότητα και ζεστασιά, είναι αγωνιώδες και διαρκές. Προσδοκά τις ευτυχισμένες μέρες που θα' ρθουν με όλο της το είναι, χωρίς τίποτα το ανθρώπινο να της είναι ξένο. Περνά απ' όλο το φάσμα των ανθρώπινων καταστάσεων και συναισθημάτων: ο φόβος και η αγωνία, η ελπίδα και η πίστη, το πάθος και το πένθος, η ηδονή και η οδύνη, τη συντροφεύουν ως το ακραίο όριο της τρέλας, ως την έρημο του “εγώ”, ως τη σπαραχτική και απόλυτη μοναξιά της. Το πρόσωπο το οποίο η ίδια ονομάζει Γουίλι και στο οποίο απευθύνεται, δεν είναι ο σύζυγός της, του οποίου θρηνεί την απώλεια, αλλά ένα τυχαίο πρόσωπο, ένα ανθρώπινο ον στην εσχατιά του κόσμου.
Η παράσταση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού
