Φράνσις

Αρχείο Παίχτηκε από 05/03/2017 έως 09/04/2017
στο Παραμυθίας
Διάρκεια: 90΄
Συγγραφέας: Αλμπέρτα Τσοπανάκη
Σκηνοθέτης: Μαρίκα Θωμαδάκη
Ερμηνεύουν: Αλμπέρτα Τσοπανάκη, Χάρις Συμεωνίδου, Χριστόφορος Χριστοφής (φωνή ψυχιάτρου), Μανώλης Μαυρίδης

Περιγραφή

Το θεατρικό έργο Φράνσις της Αλμπέρτα Τσοπανάκη για δεύτερη χρονιά ανεβαίνει στο θέατρο Παραμυθίας( Παραμυθίας 27 και Μυκάλης Κεραμεικός) από 5 Μαρτίου κάθε Πέμπτη στις 8.00μμ και Κυριακή στις 6.00 μμ.

Περισσότερα

Κατάλληλο από 15 ετών και  άνω

Η  Φράνσις  (μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία με πρωταγωνίστρια την Τζέσικα Λανγκ)  ανεβαίνει  στο θέατρο Παραμυθίας για δεύτερη χρονιά .

Το έργο  είναι  μια καταγγελία σε ένα σύστημα το οποίο χειραγωγεί την ανθρώπινη ύπαρξη  κατά το δοκούν.

Η ηρωίδα εμφανίζεται αντιφατική με  ψυχισμό  τσαλαπατημένο, που άλλοτε εκφράζει τη μηδενικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, συγχρόνως μια κοινωνία που έχει δομηθεί επάνω σε πρότυπα καταναλωτισμού και καθωσπρεπισμού που η Φράνσις ξορκίζει.

Η Φράνσις καταγγέλλει το σύστημα θεωρώντας το υπεύθυνο για τα ανθρώπινα δεινά. Εκφράζοντας την προσωπική της αγωνία αντιστέκεται επειδή θεωρεί τον εαυτό της παγιδευμένο. Η μητέρα της, της στερεί το δικαίωμα να επιλέξει τη ζωή της και την αναγκάζει να ακολουθήσει συγκεκριμένη πορεία που η ίδια η μητέρα θεωρεί την ιδανική για την κόρη της οδηγώντας την βίαια σε ψυχιατρικά άσυλα στην προσπάθειά της να τη θεραπεύσει, όπου τελικά καταλήγει να τη λοβοτομήσουν. Από την άλλη ο ανεκπλήρωτος έρωτας που βιώνει η Φράνσις με έναν παντρεμένο άντρα την οδηγεί στη δίνη και τον σπαραγμό.

Η Φράνσις ονειρεύτηκε έναν κόσμο ιδανικά πλασμένο και όταν διαπιστώνει πως η πραγματικότητα είναι απάνθρωπη, κομματιάζεται από το όνειρό της που καταρρέει.

Ένα απόσπασμα: «Πρώτα δημιουργούν τους ενόχους. Στη συνέχεια τους υποδεικνύουν. Αυτός! Αυτός! Αυτός! Τους οδηγούν στους εφευρέτες του κολάσιμου αμαρτήματος. Στους εγκέφαλους της σύλληψης του παραλόγου. Αυτοί είναι πάντα οι ίδιοι. Είναι εκείνοι οι τύποι που συνηθίζουν να μιλάνε με λόγια διφορούμενα. Ήξεις αφίξεις. Φοράνε την ίδια στολή, την ίδια μάσκα, που κρύβει τη φρίκη της υποτέλειας. Τα όπλα τους είναι ένα κόκαλο, που κρατάει ο καθένας από δαύτους στο χέρι του και επιδεικτικά σε προκαλεί να γονατίσεις και να το γλύψεις. Οι επινοητές της φίμωσης είναι κάτι μπαμπούλες με άχρωμα χαρακτηριστικά. Οι ψιθυριστές του φόβου είναι κάτι ντενεκεδένιες σειρήνες, που σέρνονται πίσω από ουρές τρωκτικών.»

Σκηνικά – φωτιστικοί σχεδιασμοί- video art Τάκης Μελίδης

Βίντεο

15 ΣΧΟΛΙΑ

  1. για την ΑΓΓΕΛΑ
    ο ήχος ήταν κακός στη μεγαλύτερη διάρκεια της παράστασης.
    να έφταιγε η μέρα; δύσκολα ξεχώριζες τα λόγια των ηθοποιών και η εκφορά του λόγου τους ή
    ταν καποιες φορές υπερβολικά ''βιαστική''.
    και πάλι σας ευχαριστώ για τη δυνατότητα να δω την παράσταση

  2. Ευχαριστώ πολύ τη Σοφία Μανδηλάρη που μου παραχώρησε την πρόσκλησή της. Ευχαριστώ τη Θεατρομάνια που τόσα χρόνια μας δίνει τη δυνατότητα να βλέπουμε εξαιρετικές παραστάσεις. Και λυπάμαι που ανάμεσα σε εξαιρετικές παραστάσεις ορισμένοι συγκαταλέγουν και τη συγκεκριμένη... Η κα. Συμεωνίδου με το ζόρι έλεγε τις λιγοστές φράσεις της. Πιο πολύ έμοιαζε σα να λέει την αλφαβήτα μιας γλώσσας που μόλις μάθαινε με έντονη προσπάθεια να βάλει με το ζόρι το ανάλογο συναίσθημα που χρειαζόταν κατά περίπτωση. Ο κ. Μαυρίδης ακόμα προσπαθώ να καταλάβω το ρόλο που έπαιξε στην παράσταση. Ακίνητος, αμίλητος και γενικά άκαμπτος... Ο κ. Τουλιάτος χτυπώντας ρυθμικά (οφείλω να του το αναγνωρίσω αυτό) το ντουλάπι στο οποίο ήταν καθισμένος και τραβώντας ή ξεμπλέκοντας τα μαλλιά του το μόνο που έκανε ήταν να δίνει μια αίσθηση τρέλλας που όντως ταίριαζε με το κόνσεπτ του έργου.Τέλος η κα. Τσοπανάκη. Είχε την άνεση του ρόλου μιας και είναι δική της δημιουργία. Αλλά μέχρι εκεί.Δεν μου άρεσε επίσης το ντύσιμό της καθώς το στήθος της μετά βίας κρατιόταν εντός του κατά τα άλλα ωραίου φορέματός της. Ο ήχος ήταν υπερβολικά δυνατός για έναν τόσο μικρό χώρο... Τα βιντεάκια, ο φωτισμός και η φωνή του "ψυχιάτρου" εξαιρετικά. Τέλος πολύ αρνητική εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι χτες που παρακολούθησα την παράσταση, επιτράπηκε να είναι μέσα παιδάκι που δεν ήταν πάνω από 6-7 ετών...Ακόμα και αν ήταν φίλος ή συγγενής των συντελεστών ή σκόμα και αν οι γονείς δεν ήξεραν τι θα έβλεπαν, έπρεπε από το θέατρο να μην του επιτραπεί η είσοδος. Το θέμα της παράστασης ενδιαφέρον παρ'όλα αυτά. Η προσέγγιση και οι ερμηνείες με βρίσκουν αντίθετη.