Μήδεια

Αρχείο Παίχτηκε από 11/02/2022 έως 27/03/2022
στο Μικρό Άνεσις
Συγγραφέας: του Ευριπίδη
Μετάφραση: Κάτια Γέρου, Αντώνης Morgan Κωνσταντουδάκης, Νίκος Νίκας
Σκηνοθέτης: Κάτια Γέρου
Σκηνογραφία: Κυριάκος Κατζουράκης, Νίκος Πολίτης
Κοστούμια: Ευαγγελία Κρητικοπούλου
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Μουσική: Μάνος Αχαλινωτόπουλος (τρέιλερ)
Κίνηση: Βρισηίδα Σολωμού
Ερμηνεύουν: Κάτια Γέρου, Νίκος Νίκας, Αλέξανδρος Σωτηρίου, Λίνα Φούντογλου, Ιωάννα Μπιτούνη

Περιγραφή

«Η Μήδεια είναι μία μεγάλη κιβωτός που μας διέσωσε το πλήρες φορτίο του ιστορικού πάθους εκείνων των καιρών δια μέσου των αιώνων» γράφει ο Αλέξης Διαμαντόπουλος.

Προδίδονται οι όρκοι για ειρήνη, το μίσος κυριαρχεί, οι νεαροί Έλληνες της εποχής πήγαιναν κυριολεκτικά από πόλεμο σε πόλεμο, γενιές χανόντουσαν υπηρετώντας υπερφίαλα σχέδια επέκτασης και πλουτισμού.

Το ψυχολογικό κλίμα της Μήδειας είναι το μίσος. Εξελίσσεται ένας εφιάλτης, προσγειωμένος στο επίπεδο του κρεβατιού, του προδομένου έρωτα, ακριβώς όπως στα όνειρα.

«Τώρα κυβερνά το μίσος και η αγάπη αρρώστησε» Αυτή η φράση ακούγεται στην έναρξη του έργου. Τόσο αναγνωρίσιμη σε μας γιατί οι καιροί είναι ταραγμένοι και στις μέρες μας.

Περισσότερα

Σχεδιάζοντας την παράστασή μας, το να ανιχνεύσουμε τον μηχανισμό που πυροδοτεί την έκρηξη των δυνάμεων του θανάτου, κόντρα σε κάθε λογική, σε κάθε ανάχωμα που στήνει ο πολιτισμός απέναντί τους, είναι για μας ο πρώτος στόχος.

Όπως και το να υπογραμμίσουμε τον αφανισμό των παιδιών, της νέας γενιάς ανάμεσα στις συμπληγάδες του εγωισμού και της αλαζονείας των ενηλίκων.

Ηχητικός σχεδιασμός: Κυριάκος Κατζουράκης, Ιωάννα Μπιτούνη

Βοηθοί σκηνοθέτη: Εβελίνα Θωμοπούλου, Γεωργία Σωτηριανάκου

Παραγωγή: t-shOrt, Κυριάκος Χατζημιχαηλίδης

Οργάνωση παραγωγής: Λίνα Φούντογλου

Αφιερώνεται στη μνήμη του Κυριάκου Κατζουράκη.

Χωρίς την παντός είδους βοήθειά τους η παράσταση αυτή δεν θα είχε καταφέρει να γίνει. Αλέκος Αλαβάνος, Μαρία Αλβανού, Γιάγκος Ανδρεάδης, Ελένη Αφεντάκη, Μάνος Αχαλινωτόπουλος, Νάντια Βαλαβάνη, Μάρω Δούκα, Νίκος Δούκας, Κωνσταντίνος Ευστρατίου, Μάκης Καβουριάρης, Νίκος Κόλμαν, Καλή Κυπαρρίση, Ηρακλής Κωστάκης, Σταύρος Λίτινας, Δημήτρης Μαγγίνας, Αριστείδης Παπαϊωάννου, Πέπη Ρηγοπούλου, Γεωργία Σιδέρη, Νίκος Φιλημέγκας, Κυριάκος Χατζημιχαηλίδης, Γιώργος Χατζημιχάλης,

Φωτογραφίες

Βίντεο

47 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Συγκλονιστικές ερμηνείες από την κυρία Κ.Γέρου και τον κύριο Ν.Νίκα, καλοδουλεμένο κείμενο, λιτά σκηνικά και κοστούμια που ανέδειξαν πλήρως το διαχρονικό χαρακτήρα των θεμάτων που πραγματεύεται το έργο του μεγάλου τραγικού. Πάρα πολύ καλός ο κύριος Α. Σωτηρίου ειδικά στο ρόλο του αγγελιαφόρου.. Μία καταπληκτική δουλειά, συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της!

  2. Από τη θεατρολόγο Μαρία Μαρή

    Μια Μήδεια" κλειστού” χώρου από τις 11 Φεβρουαρίου 2022 σε σκηνοθεσία Κάτιας Γέρου, μια αφαιρετική εκδοχή για πέντε ηθοποιούς. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι Κάτια Γέρου, Νίκος Νίκας, Αλέξανδρος Σωτηρίου, Λίνα Φούντογλου και Ιωάννα Μπιτούνη. Η παράσταση αφιερώνεται στη μνήμη του Κυριάκου Κατζουράκη, που απεβίωσε τον περασμένο Οκτώβριο. Μαζί με την Κάτια Γέρου προγραμμάτιζαν την παράσταση της "Μήδειας " για τη σεζόν 2020-21 αλλά τους πρόλαβε η πανδημία και έπειτα ο θάνατος του σπουδαίου εικαστικού, ο οποίος θα υπέγραφε τη σκηνογραφία και τον ηχητικό σχεδιασμό.

    Το έργο ξεκινά με παιδικά γέλια, ένα ευχάριστο προοίμιο για τον ανυποψίαστο θεατή, μακάβριο και σκοτεινό γέλιο για εκείνον, που ξέρει τι έχουν υποστεί τα παιδιά της κάθε Μήδειας. Και τώρα ακόμα όπως και σε κάθε δύσκολη στιγμή. Είναι γνωστό δε αυτό το «η Ελλάδα σκοτώνει τα παιδιά της και τα δαγκώνει τον λαιμό». Κάθε τέτοιος άδικος θάνατος παιδιών είναι συνήθως αποκύημα κάποιου πολέμου και ο πόλεμος έχει πολλές μορφές. Κάθε πόλεμος υπηρετεί μιαν άρρωστη αρχή, τη ζήλεια, το χρήμα και προς χάριν αυτού του Μαμωνά θυσιάζονται αθώα θύματα. Παράπλευρες απώλειες.

    “Ποτέ το καράβι να μην έφτανε στην Κολχίδα”, έτσι η Μήδεια δεν θα είχε φτάσει στην Ιωλκό και μετά δεν θα κατέληγε πρόσφυγας στην Κόρινθο, εδώ που ο Ιάσονας την πρόδωσε καταγγέλλει ο Χορός Λίνα Φούντογλου και Ιωάννα Μπιτούνη. Ο Χορός είναι ανήσυχος. Φοβάται ότι θα συμβεί κάτι κακό. Κεραυνός εν αιθρία. Ο Χορός με τις ερωτήσεις του και τις ανησυχίες του επιτείνει το κλίμα του φόβου και την αγωνίας για ένα εκδικητικό τέλος γεμάτο σπαραγμό. Οι ερμηνείες των δυο κοριτσιών, ουσιαστικές, συντονίζουν και κλιμακώνουν την ένταση. Δίνουν «τροφή» στην αγανάκτηση της Μήδειας για να εκδηλώσει την απελπισίας της και την εκδικητική της μανία, ανταπόδοση στην επιπολαιότητα και φιλαργυρία του Ιάσονα.

    Η Μήδεια (Κάτια Γέρου) μέσα από το σπίτι σπαράζει. « Αχ πατρίδα μου, εγώ έκλεψα, σκότωσα τον ίδιο μου τον αδελφό.» Είναι διαλυμένη, χαμένη, θανατηφόρα πονεμένη. « Ο ξένος δεν πρέπει να βάζει τον εαυτό του πάνω από τους κανόνες» λέει στο Χορό (Λίνα Φούντογλου και Ιωάννα Μπιτούνη). Απελπισμένη τους καταθέτει ότι «θέλει να πεθάνει». Ο Χορός την συμπονά και παράλληλα βλέπει και την άχαρη, άδικη θέση της γυναίκας που είναι το μόνο πλάσμα που πληρώνει για να σκλαβωθεί, εννοώντας την προίκα. Τον πληρώνει και μετά γίνεται δούλα του. Πολυδιάστατη και εσωτερική η ερμηνεία της Κάτιας Γέρου. Ταυτίζεται απολύτως με εκείνη την αδικημένη γυναίκα που εγκατέλειψε τα πάντα για να ακολουθήσει τον άντρα της ζωής της και να βρεθεί να ζει σε μια πόλη εγκαταλελειμμένη από εκείνον, εκείνη και τα παιδιά της. Τώρα εκείνος θα συνάψει νέο γάμο με την κόρη του Κρέοντα, τη νέα αρχοντοπούλα και όλα αυτά θα πρέπει να τα αποδεχτεί η Μήδεια, γιατί ο άντρας της γνωρίζει και ενεργεί σοφά για το « καλό» των παιδιών τους, για να έχουν εκείνα μια τέλεια ζωή. Όσο για τη Μήδεια θα πρέπει να είναι ευγνώμων που έχει την ευκαιρία να ζει σε μια πολιτισμένη κοινωνία, όπου το μόνο δίκαιο που επικρατεί είναι το δίκιο του νόμου και όχι εκείνο του ισχυρού.

    Η Μήδεια όμως είναι πιο αυθεντική, πιο «πρωτόγονη» από τον Ιάσονα, αλλά με αρχές. Θα τους εκδικηθεί. Όταν την διώχνει ο Κρέοντας (Αλέξανδρος Σωτηρίου) γιατί τη θεωρεί απειλή για την κόρη του και τον επικείμενο γάμο της, εκείνη κλαίγοντας του παρουσιάζεται αδύναμη να βλάψει βασιλιάδες. Εκείνη μόνο τον άνδρα της φθονεί «Ξέρω να χάνω» λέει και εκλιπαρεί να την αφήσει στην πόλη με τα παιδιά της έστω για μια μέρα. Μέσα σε αυτή τη μια μέρα που κατόρθωσε να αποσπάσει την άδεια παραμονής μόνο μαύρες και μακάβριες σκέψεις γυρνούν στο μυαλό της για να τους εκδικηθεί, να τους εξολοθρεύσει. Καμία πόλη δεν θα την δεχτεί μετά από αυτό που ετοιμάζει, θα είναι για όλους μιαρή. Τον γάμο της Ιόλης θα τον κάνει πικρό.

    Στη συνάντησή της με τον Ιάσονα (Νίκος Νίκας), εκείνος δυναμικός, όμορφος, όμως αντιπαθητικά υπερφίαλος, με εμφάνιση εφήβου, την απειλεί, της δίνει λεφτά για να εξαφανιστεί, ξεχνώντας ο πανάθλιος όσα έχει κάνει αυτή για εκείνον. Βρήκε μια νεώτερη και τα διέλυσε όλα. Το νεανικό του ροκ γιλέκο με τα γυμνά μπράτσα, η αυθάδεια και η δυναμικότητα, δίνει μια άλλη διάσταση στο ρόλο του. Εικόνα ενός άνδρα που δείχνει να θέλει να προβάλει ένα νεανικό προφίλ, τώρα με τη νεώτερη γυναίκα. Ο Νίκος Νίκας υποδύεται τον Ιάσονα σαν να ήταν ο Κοβάλσκυ. Άνθρωπος της πρώτης ανάγνωσης, χωρίς καμία ανησυχία για οτιδήποτε και χωρίς φραγμούς.

    Την πείθει ότι κάνει αυτόν τον γάμο για εκείνη και τα παιδιά τους. Την διώχνουν από τη Κολχίδα γιατί άρχισε να τους καταριέται. Η σκηνή ανάμεσά τους γίνεται βίαιη ως το σημείο που εκείνη αρχίζει να τον χειρίζεται. Και οι δυο τους, η Κάτια Γέρου και ο Νίκος Νίκας είναι απόλυτα συμπληρωματικοί στην ερμηνεία τους ώστε να επιτευχθεί το τραγικό σε αυτό το θέατρο δωματίου βασισμένο πάνω στην τόσο υπέροχη και αναλυτική μετάφραση της Κάτιας Γέρου, του Αντώνη Morgan Κωνσταντουδάκη και του Νίκου Νίκα.

    Η Μήδεια του δικαιολογείται ότι είναι αβάσταχτο να χάνει κάποιος την πατρίδα του. Τον εκλιπαρεί να μην την στείλει στην εξορία επειδή εκείνος ερωτεύτηκε την εξουσία των ισχυρών. Τα σκέφτεται όλα και οργανώνει με βαρύ νου την εκδίκησή της. Θέλει να στείλει με τα παιδιά τιμές στην Ιόλη, όμως κατά βάθος θέλει να υποφέρει και εκείνη όπως και αυτή.

    «Ο αφανισμός των παιδιών, της νέας γενιάς βρίσκεται ανάμεσα στις συμπληγάδες του εγωισμού και της αλαζονείας των ενηλίκων». Το μίσος δεν έχει όρια, είναι ένα τέλμα, μια κινούμενη άμμος που παρασύρει τα πάντα. Η παράσταση επιτυχώς ερευνά το πέρασμα από τη λογική και την ειρήνη στον πόλεμο, την παράνοια, τον θάνατο.

    Η Μήδεια αντιμετωπίζει τον Ιάσονα με τα δικά του όπλα. Του «κάνει την καλή» και τη μετανοημένη μετά από τα όσα έχει εκτοξεύσει εναντίον του.

    Ο Αλέξανδρος Σωτηρίου επέδειξε αρτιότητα σε διαφορετικούς ρόλους, εκείνον του Κρέοντα, στην αρχή, αυστηρός δυνάστης, στην κυριολεξία σέρνει με μένος τη Μήδεια, έξω από την πόλη, την απειλεί και μετά στο ρόλο του Αγγελιαφόρου να περιγράφει το σκηνικό του ολέθρου σε μιαν υπέροχη διήγηση.

    Μια παράσταση που συγκινεί παρόλο που δεν παριστάνεται σε ανοιχτό θέατρο όπως προοριζόταν το έργο εξαρχής. Οι ερμηνείες των ηθοποιών φέρνουν το έργο στο σήμερα και στα όσα τραγικά διαδραματίζονται γύρω μας, με τους πολέμους, τις παιδοκτονίες, το κάθε έγκλημα που ξεπερνά οποιαδήποτε λογική.

    Αξίζει να σημειωθεί η διδασκαλία της σκηνοθέτιδας Κάτιας Γέρου, που κατόρθωσε με την κίνηση , τον λόγο και την όρχηση να συντάξει τους ηθοποιούς της Νίκο Νίκα, Αλέξανδρο Σωτηρίου, Λίνα Φούντογλου και Ιωάννα Μπιτούνη ώστε να πετύχει αυτό το αποτέλεσμα.

  3. Ενδιαφέρουσα παράσταση.. Στα βήματα του πρωτότυπου, αν επιτρέπεται μια τέτοια επισήμανση. Καλές ερμηνείες... Ο ρόλος του Κρεοντα ήταν μια εμφάνιση χρόνου "dt". Ο χορός είχε συναίσθημα.. Ο Ιάσονας παραπάνω από επαρκής. Η Μήδεια, εντάξει, ήταν το επίκεντρο, όμως σε κάποιες στιγμές η ερμηνεία της ήταν πολύ επίπεδη και "γυμνή". Ίσως ήταν η σκηνοθετική οδηγία για αυτό. Παρόλα αυτά ήταν μια υπέροχη θεατρική βραδιά. Συχαριστώ για την πρόσκληση...

  4. Εξαιρετική παράσταση, η Μήδεια ως έργο ειναι πάντα επίκαιρο
    η σκηνοθετική μάτια της παράστασης διακυβεύεται στο σήμερα και στο τότε κάνοντας παραλληλισμό με την προσφυγιά και την οικουμενικότητα της.
    Ακροβατουσε μεταξύ του εγω της και την αγάπη για τα παιδιά της, στο τέλος της παράστασης οι εικόνες με τα νεκρά παιδιά γροθιά στο στομάχι.

  5. Ενδιαφερουσα παρασταση.Πολυ καλη εκφορα λογου απο ολους , ξεχωριζει η κα Γερου και ο κος Αλέξανδρος Σωτηρίου.Το λιτο οντως σκηνικο και η συγχρονη ενδυματολογια δεν σκιαζουν το κειμενο μας που παραμενει διαχρονικο και επικαιρο.Ευχαριστω την Θεατρομανια για την απολαυση της συγκεκριμενης παραστασης.

  6. Eυχαριστω θερμά ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ γι αυτή την εξαιρετική παράσταση με την Κάτια Γέρου να ενσαρκώνει την τόσο επίκαιρη Μήδεια.Παρόλο που η ιστορία της Μήδειας είναι γνωστή,συγκλονίστηκα απο την αλήθεια των λεχθέντων σε ότι αφορά τους άνδρες απο αρχαιοτάτων χρόνων μεχρι σήμερα.Πόσο αφελή και πόσο ποταπή επιχειρηματολογία μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος προκειμένου να ικανοποιήσει τον αντρικό του εγωισμό και να αφήσει την οικογένειά του και τα παιδιά του για μια άλλη γυναίκα.
    Πάντα πίστευα και πιστεύω ότι οι γυναίκες είναι ανώτερα όντα,και ότι οι πραγματικοί άνδρες είναι λίγοι.
    Πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της παράστασης!

  7. Χτες Σάββατο 19 Φεβρουαρίου παρακολούθησα την εξαιρετική παράσταση "Μήδεια" Μικρό Άμεσος.Ομολογουμένως πρόκειται για μια παράσταση με επίκαιρα και διαχρονικά μηνύματα.Η παράσταση ξεκινά με τη ρήση "Τώρα κυβερνά το μίσος και η αγάπη αρρώστησε". Η κυρία Ματια Γέρου ως Μήδεια ενσαρκώνει συγκλονιστικά τη γυναίκα που οδηγεί τα παιδιά της στο θάνατο λόγω της προδοσίας του έρωτα από τον σύζυγό της τον Ιάσονα.Είναι εύληπτο το πώς στο όνομα του πολέμου, του μίσους και της αλαζονείας των ενηλίκων, αφανίζονται νέες γενιές παιδιών.Στο τέλος της παράστασης με τις φωτογραφίες των παιδιών προσφύγων, αποτυπώνεται γλαφυρά ότι το κακό συνεχίζεται και στους σύγχρονους καιρούς μας...Σε ευχαριστώ πολύ Θεατρομάνια για τη διπλή πρόσκληση.

  8. Μια πολύ καλή Κάτια Γέρου, σε μια παράσταση πολύ πιστή στο κείμενο του Ευριπίδη. Ωστόσο, όλα τα υπόλοιπα (ενδυματολογικά, σκηνικά κτλ) είχαν μεταφερθεί στις μέρες μας, και δεν έδενε τόσο με το πιστό κείμενο. Μολονότι μας αρέσουν οι κλασσικές παραστάσεις, μάλλον περιμέναμε κάτι πιο ρηξικέλευθο και δυνατό, όπως προσπάθησε να γίνει στο τέλος, με τη σύνδεση με το σήμερα (τις πολύ ενδιαφέρουσες εικόνες πεθαμένων παιδιών - που θα μπορούσε να εμβαθύνει κ άλλο σε αυτό). Μας έκανε εντύπωση ο χώρος: υπερβολικά πολλή ζέστη, και περίεργη κλίση στα καθίσματα - 3η σειρά, και μας ενοχλούσαν τα κεφάλια των (μόλις δυο) μπροστινών σειρών.

    Σας ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση.

  9. Η παράσταση κατά τη γνώμη μου ήταν μέτρια. Η σκηνοθεσία ήταν αδύναμη όπως και τα σκηνικά, συμπεριλαμβανομένου και του χώρου στο φόντο! Η πρωταγωνίστρια ήταν αρκετά "μαλακή" στις κινήσεις και την εκφορά του λόγου της, πράγμα που ίσως δεν ταίριαζε στην υπόθεση του έργου. Ο ηθοποιός που ενσάρκωνε τον Ιάσωνα δεν έπειθε καθόλου στο ρόλο του. Ο καλύτερος ήταν ο Αλέξανδρος Σωτηρίου στο ρόλο του Κρέοντα και όχι μόνο. Η παράσταση, αν είχε κάτι νέο να φέρει στο κοινό ήταν αυτή η προσέγγιση στο τέλος, που συνδέει τους θανάτους των παιδιών της Μήδειας με όλους τους θανάτους παιδιών στις μέρες μας. Εύστοχο σχόλιο εικόνων, που ήθελε όμως μια πιο αναλυτική τοποθέτηση από τις δούλες στην τελευταία σκηνή.