Δραματουργική επεξεργασία: Μιχάλης Κοιλάκος
Σκηνοθέτης: Μιχάλης Κοιλάκος
Σκηνογραφία: Μαρίζα Σουλιώτη
Κοστούμια: Μαρίζα Σουλιώτη
Ερμηνεύουν: Σωτηρία Ρουβολή, Δάφνη Καφετζή, Μιχάλης Κοιλάκος
Περιγραφή
Ποια είναι τα πράγματα που μας κάνουν να τρέμουμε; Τα φαντάσματα; Οι θόρυβοι της νύχτας; Ο τρόμος έχει πολλά πρόσωπα και βρίσκεται πάντα κρυμμένος στις λεπτομέρειες. Δεν υπάρχει τρόπος να τον καταστρέψει κανείς, ακόμα κι όταν επιχειρεί να τον πετάξει στις φλόγες, να τον παραδώσει σ’ έναν άγνωστο, να τον στείλει μακριά ή να τον κλειδώσει. Επιστρέφει μερικές φορές μετά από χρόνια, τη στιγμή ακριβώς που νομίζαμε πως μας είχε (και τον είχαμε) ξεχάσει.
Μπορεί κανείς να τον κρατήσει κρυφό — ποτέ όμως για πολύ καιρό. Έρχεται πάντα η ώρα που αποφασίζει να βγει. Συνήθως, εκείνος επιλέγει τον τόπο, τον τρόπο και τη στιγμή.
Μη νομίζετε πως βγαίνει πάντα τη νύχτα. Τις ηλιόλουστες μέρες να φοβάστε.
Περισσότερα
Ιστορίες φαντασμάτων
Στην πρώτη από τις τρεις ιστορίες φαντασμάτων, που αφηγούνται και υποδύονται οι ηθοποιοί της παράστασης ΜΠΟΥ, ο τρόμος γεννιέται από την εξέταση μιας – κατά τα φαινόμενα – πολύ απλής, σχεδόν ασήμαντης γκραβούρας του 19ου αιώνα: μια αρχοντική οικία στην ύπαιθρο της Αγγλίας, στην πρόσοψη της οποίας έχει μείνει ανοιχτό ένα παράθυρο…
Στη δεύτερη ιστορία, ο τρόμος συνδέεται με σκιές στο γρασίδι, λευκά τριαντάφυλλα… και ένα όνομα: «Ποιος είναι ο Τσάρλυ, καρδιά μου;».
Στην τρίτη ιστορία, οι χειρότεροί μας εφιάλτες βγαίνουν αθόρυβα από μια ντουλάπα. Μια πολύ απλή ντουλάπα, σ’ ένα πολύ απλό παιδικό δωμάτιο… Και αθόρυβα φεύγουν.
Φωτισμοί: Μιχάλης Κοιλάκος
Φωτογραφίες: Νεφέλη Οικονόμου-Πάντζου
Παραγωγή: Strange Fruit
Παρασταση που πλαναται μυστηριο καθ'ολη τη διαρκεια της και φοβος.. Δοσμενη με πολυ ωραιο τροπο, προσπαθησε ο σκηνοθετης να απλωσει το αισθημα του αναπαντεχου, του τρομου σε ολη την εκταση του θεατρικου, πραγμα που πετυχε. 3 ιστοριες ανατριχιαστικων πλασματων, φαντασματων, βραδυνων θορυβων, παραλογου, με μονο αισθημα που κυριαρχει να ειναι το "ξυπνημα του τρομου". Βοηθησαν και τα σκηνικα, που μεν ηταν απλα, αλλα επεκτειναν το αισθημα αυτο. Μου αρεσε, και ηταν καλη η αποδοση των ηθοποιων.