Ο ένοικος

Αρχείο Παίχτηκε από 10/11/2019 έως 12/04/2020
στο Αλκμήνη

3ος χρόνος παραστάσεων
Διάρκεια: 85'
Συγγραφέας: Άννα Παντζέλη
Σκηνογραφία: Γιάννης Μυρσιώτης
Κοστούμια: Λένα Μηνά
Φωτισμοί: Τάκης Μπαρδάκος
Μουσική: Χρίστος Τσαπάρας & Αθηνά Μπαρδάκου
Ερμηνεύουν: Άννα  Παντζέλη και Λίνα Μαρκάκη

Περιγραφή

Η Άννα Παντζέλη και η Λίνα Μαρκάκη συνεχίζουν για 2η χρονιά στο  θέατρο  Αλκμήνη να ενσαρκώνουν τους ρόλους της Μαρίας και της Στέλλας.

Περισσότερα

Από το πρωτότυπο έργο της Άννας Παντζέλη, οι δυο ερμηνεύτριες δίνουν χρώμα και νόημα στις λέξεις που πλέκονται στα χείλη τους για να θυμίσουν, να  πονέσουν αλλά και να ενώσουν.. Mε την κίνηση και τoν λόγο τους σχεδιάζουν ζωντανές εικόνες και μεταδίδουν στον θεατή,  πληθώρα συναισθημάτων, ενώ δεν λείπει και η σαρκαστική διάθεση.

Με αφορμή τα γενέθλια του ενοίκου τους, Μάρκου, δύο γυναίκες  -  αδερφές, που δεν τα κατάφεραν στην ζωή τους, αρχίζουν να ξετυλίγουν το παρελθόν τους και να αλληλοσπαράζονται.

Η οικογένεια, τα βιώματα, οι παιδικές κόντρες, αλλά και οι ξεχωριστές μα και τόσο ίδιες ζωές τους, γίνονται σκιές που τις καταδιώκουν, αλλά και τις λυτρώνουν ταυτόχρονα. 

Φωτογραφίες: Αντώνης Συμεωνάκης

 

 

6 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Δύο καταξιωμένες και ταλαντούχες (αδερφές ) μας υπενθυμίζουν την σκληρότητα που κρύβει η μοναξιά. Μέσα από τους διαλόγους ξεσπούν, αγαπιούνται, θυμούνται, θυμώνουν και ξετυλίγουν ένα κουβάρι που φέρνουν μέσα στην ψυχή τους. Το μόνο πράγμα με το οποίο ασχολούνται είναι ο νέος που νοικιάζει το επάνω διαμέρισμά τους και όλα γυρίζουν γύρω από αυτόν. Μια καταπληκτική παράσταση με πολύ ωραία μουσική και σκηνικά. Πολύ ωραίες οι ερμηνείες και των δύο. Στο τέλος είχε και τούρτα.
    Ευχαριστούμε για την όμορφη βραδιά που μας χαρίσατε.
    Ευχαριστούμε το θεατρομάνια.

  2. Καταπληκτικες ερμηνείες ,γέμισαν την ψυχή μου όμορφα συναισθήματα, μου πρόσφεραν συγκίνηση κ προβληματισμο. Η συντροφικοτητα είναι μια ιδιαίτερη αξία στη ζωή, κ το όνειρο να ζούμε μέσα μας ρόλους που δεν υπήρξαν ποτέ δικοί μας στην πραγματικότητα , είναι ένα αξίωμα πολύ ιδιαίτερο που μας αυτοπροσδιορίζει. Το έργο είναι ταυτόχρονα αισιοδοξο κ απαισιόδοξο γιατί η ζωή σαν βίωμα κ σαν φυσική πραγματικοτητα μπορεί να μετατρέψει απαισιόδοξες στιγμές σε αισιόδοξη προοπτική. Μια ευχαριστη εκπληξη μας περιμενε στο τέλος της παράστασης ,απο τις 2 κυριες που ερμήνευσαν., η προσφορα τους απο ενα κομματι μιας νοστιμης τούρτας. Ευχαριστώ θεατρομανια.