Ο Γλάρος

Αρχείο Παίχτηκε από 12/04/2018 έως 26/05/2018
στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν - Υπόγειο
Διάρκεια: 120'
Συγγραφέας: Αντον Τσέχωφ
Μετάφραση: Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος (από τα Ρώσικα)
Σκηνοθέτης: Κωνσταντίνος Χατζής
Σκηνογραφία: Γιώργος Μπούνιας
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Κωνσταντίνος Χατζής
Ερμηνεύουν: Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, Κλέων Γρηγοριάδης, Θανάσης Δήμου, Τζίνα Θλιβέρη,  Μάγδα Λαδά, Νικόλας Μακρής, Ηλέκτρα Νικολούζου, Γιώργος Παπαπαύλου, Ένκε Φεζολλάρι, Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος

Περιγραφή

Η Ομάδα Χρώμα και ο σκηνοθετης Κωνσταντίνος Χατζής παρουσιάζουν τον Γλάρο του Άντον Τσέχοφ.

Το εμβληματικό έργο που εγκαινίασε το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας για πρώτη φόρα στο υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν», με ένα θίασο εξαιρετικών ηθοποιών.

Περισσότερα

Ο Δάσκαλος θέλει τη Μασα που κυνηγάει τον Τρέλπιεφ, ο οποίος είναι ερωτευμένος με τη Νίνα αλλά εκείνη ερωτεύεται τον Τριγκόριν, ο οποιός συζεί με την Αρκάντινα, που είναι πρώην ερωμένη του Γιατρού, με τον όποιο έχει σχέση η Πολίνα, η σύζυγος του επιστάτη. Μια λίμνη, ένα αυτοσχέδιο θέατρο, μυρωδιά από θυάφι, έρωτες, λόγια, λόγια, λόγια, πυροβολισμοί, τραγούδια, χοροί, ένας σκοτωμένος γλάρος»

Ο Γλάρος είναι το πιο αυτοβιογραφικό έργο του Τσέχοφ που περιστρέφεται γύρω από τον έρωτα και το θέατρο. Το νόημα της δημιουργίας, τη ζωή των καλλιτεχνών,  το νέο και το παλιό, το αμφίρροπο του έρωτα.Η Ομάδα Χρώμα και ο σκηνοθετης Κωνσταντίνος Χατζής παρουσιάζουν τον Γλάρο του Άντον Τσέχοφ.

Όλα μοιάζουν σα να υπάρχουν στην τέχνη προτού υπάρξουν στη ζωή, σαν η ίδια η ζωή μας να είναι  φτιαγμένη από τη ζωή της τέχνης.

Οι ήρωες γίνονται θεατές της ίδιας τους της ζωής, σαν άλλη προέκταση της πλατείας του θεάτρου.

Απόδοση: Κωνσταντίνος Χατζής -Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος 
Κίνηση: Χριστίαννα Φελούκα 
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μελίνα Γκαζά, Γιάννης Κουκουράκης 
Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου 
Υπεύθυνος Επικοινωνίας Παράστασης: Δημήτρης Χαλιώτης
Διεύθυνση Παραγωγής: Κωνσταντίνα Αγγελέτου
Παραγωγή: Ομάδα Χρώμα, Hunds Up 

Βίντεο

8 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Ένα έργο με θέμα τους καλλιτέχνες και τις συγκρούσεις των νεότερων με τους παλιούς (και την εσωτερική), τον εγωισμό τους και την ματαιοδοξία τους, καθώς και την επίδραση και την έλξη προς τον υπόλοιπο κόσμο. Επίσης το πόσο σημαντικό κίνητρο είναι στην ζωή ο έρωτας κάτι όμως που δεν αναπτύσσεται αρκετά, ίσως έπρεπε μαζί με ένα διάλλειμα να είναι λίγο μεγαλύτερης διάρκειας η παράσταση. Ως αποτέλεσμα και λόγω ερμηνειών είναι καλή.