One or Several Tigers

Αρχείο Παίχτηκε από 12/05/2018 έως 16/05/2018
στο Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση
Διάρκεια: 30'

Περιγραφή

Στη μαγεία μιας ονειρικής πολυμεσικής εγκατάστασης, με στοιχεία από ινδονησιακό θέατρο σκιών, κινηματογράφο και 3D animation, μια τίγρη τραγουδά την ιστορία της Σιγκαπούρης, συνομιλώντας με έναν εκπρόσωπο της αποικιοκρατίας, που τόσο την έχει καθορίσει. Ποια είναι τελικά η ιστορία που γνωρίζουμε και πώς έχει κατασκευαστεί; Σε τι βασίζονται οι αντιλήψεις μας;

Περισσότερα

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΣΤΕΓΗΣ

ONASSIS FAST FORWARD FESTIVAL 5 – ATHENS

Διπλάρειος Σχολή (πλ. Θεάτρου 3)

O Σιγκαπουριανός Χο Τζου Νύεν είναι ένας πολύ ξεχωριστός δημιουργός, που χρησιμοποιεί διάφορες καλλιτεχνικές πρακτικές για να σχολιάσει την ιστορία και τον τρόπο με τον οποίο κατασκευάζεται, μεταδίδεται και, εν τέλει, διαμορφώνει τη ζωή και τις αντιλήψεις μας.

Το One or Several Tigers, βαθύ σχόλιο πάνω στην ιστορία της Σιγκαπούρης, είναι το πέμπτο και τελευταίο έργο μιας σειράς που αντλεί τη θεματολογία της από την Τίγρη της Μαλαισίας – μια μορφή που κυριαρχεί ως πολύ ισχυρό σύμβολο στις παραδόσεις, τις δοξασίες και τις θρησκείες όλης της Νοτιοανατολικής Ασίας. Πρόκειται για μια πολυμεσική εγκατάσταση, με στοιχεία από το ινδονησιακό θέατρο σκιών με μαριονέτες, τον κινηματογράφο και το 3D animation, ένα σύγχρονο παλίμψηστο διαφορετικών τεχνικών κατασκευής της κινηματογραφικής εικόνας, από την Ανατολή και τη Δύση, το οποίο ο Χο Τζου Νύεν χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά για να συμπυκνώσει περίπλοκες αφηγήσεις σε εικόνες που μοιάζουν βγαλμένες από όνειρα.

Το έργο αναφέρεται σε ένα φανταστικό περιστατικό του 1835, το οποίο εκκινεί έναν τελετουργικό, μουσικό και κινητικό διάλογο ανάμεσα στην Τίγρη και τον George Drumgoole Coleman, τον πρώτο Επόπτη Δημοσίων Έργων της βρετανικής αποικιακής διοίκησης των Ινδιών στη Σιγκαπούρη. Στο περιστατικό εμπλέκονται επίσης κάποιοι Ινδοί κατάδικοι, που χρησιμοποιούνταν καταναγκαστικά ως φθηνά εργατικά χέρια στα δημόσια έργα της βρετανικής αποικιοκρατίας. Αν ο Επόπτης αντιπροσωπεύει την άτεγκτη λογική και την εξουσία των κατακτητών, η Τίγρη εκπροσωπεί τις αδάμαστες δυνάμεις της φύσης και της ζωής. Ο θεατής, τοποθετημένος ανάμεσα στις δύο κυρίαρχες φιγούρες, γίνεται μάρτυρας μιας υπνωτιστικής εμπειρίας που γκρεμίζει τα όρια ανάμεσα στο ανθρώπινο και το ζωώδες, τη λογική και τη μαγεία, την ιστορία και τις παραδόσεις.

Σενάριο, σκηνοθεσίες, μοντάζ, σχεδιασμός εγκατάστασης: Ho Tzu Nyen
Μουσική, φωνητικά, κινήσεις: Vindicatrix
Διεύθυνση πρότζεκτ: Stephanie Goh
3D σκαναρίσματα, 2D & 3D animation, σύνθεση βίντεο: Vividthree Productions
3D μοντελοποίηση, σύλληψη κίνησης & 3D animation: Mimic Productions
Τεχνική διεύθυνση, σχεδιασμός φωτισμών και εγκατάστασης: Andy Lim
Διεύθυνση παραγωγής, προγραμματισμός κέντρου αυτοματοποίησης: Yap Seok Hui
σχεδιασμός ήχου, ηχοληψία: Jeffrey Yue
Θέατρο σκιών: Hadi Sukirno
Παραγωγή & βοηθός (λήψεις ζωντανής δράσης): Fran Borgia
Διεύθυνση φωτογραφίας (λήψεις ζωντανής δράσης): Amandi Wong
Τεχνικός συντονισμός: Steve Kwek
Παραγωγή περιοδείας: Tzu + ARTFACTORY
Ηθοποιοί: Mia Md Rasel, Md Mohosin, Chandra Roy Liton, Kathirvel Raja Kumar, Palamppan Kannan, Govindarasu Karuppaiah, Kuppan Ayyanar
Μετάφραση: Γιάννης Καλιφατίδης

Ανάθεση του Haus der Kulturen der Welt
Με την υποστήριξη του National Arts Council της Σιγκαπούρης και του Singapore International Foundation

Βασισμένο σε μια προηγούμενη ανάθεση (2 or 3 Tigers) του Asia Culture Centre Creation και του Institute of Asian Culture Development, με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού, Αθλητισμού και Τουρισμού, Γραφείου για την Πόλη-Άξονα της Ασιατικής Κουλτούρας, της Δημοκρατίας της (Νότιας) Κορέας.

Ευχαριστίες: Anselm Franke, Kim Hyunjin, Bernd Scherer, Heidi Ballet, Kevin Chua, Robert Wessing, Peter Boomgaard, Frie Leysen, Kim Seonghee, Nina Miall, Shabbir Hussain, Mustafa, Charimaine Toh, Eugene Tan, Max-Philip Aschenbrenner, Hiromi Maruoka, Tomoyuki Arai

  

Διαβάστε περισσότερα

Ο Χο Τζου Νύεν γεννήθηκε το 1976 στη Σιγκαπούρη. Δημιουργεί ταινίες, βίντεο εγκαταστάσεις και θεατρικές περφόρμανς που αντλούν την έμπνευσή τους από ιστορικά και φιλοσοφικά κείμενα, καθώς και από έργα τέχνης. Έχοντας ερευνήσει για πάνω από δέκα χρόνια την ιστορία, την ανθρωπολογία και τις παραδόσεις της Νοτιοανατολικής Ασίας, χρησιμοποιεί στα έργα του τη δομή του μύθου και παίζει με την επική διάσταση και τη διαλεκτική του.

Τα έργα του Χο Τζου Νύεν, που προηγήθηκαν του One or Several Tigers στη σειρά γύρω από την Τίγρη της Μαλαισίας, είναι τα: The Song of the Brokenhearted Tigers (2012), Ten Thousand Tigers (2014), 2 or 3 Tigers (2015) και Timelines (2017). Στο καθένα υιοθετεί διαφορετικές καλλιτεχνικές πρακτικές, από τη συναυλία μέχρι τη θεατρική παράσταση.

Η «τίγρη» είναι η λέξη που συνδέεται με το γράμμα Τ στο Κριτικό Λεξικό της Νοτιοανατολικής Ασίας (The Critical Dictionary of Southeast Asia), ένα διαδικτυακό πρότζεκτ του Χο Τζου Νύεν· πρόκειται για μια πλατφόρμα 26 λέξεων, οι οποίες κατά κάποιον τρόπο σχετίζονται με τον γεωγραφικό όρο «Νοτιοανατολική Ασία». Στο πλαίσιο του FFF, o Χο Τζου Νύεν θα δώσει μια διάλεξη παρουσιάζοντας την πλατφόρμα και ξεναγώντας μας στα πρώτα τρία γράμματα και τα πρότζεκτ που πυροδότησαν.

Κατά τον καλλιτέχνη, ο όρος «Νοτιοανατολική Ασία» χρησιμοποιήθηκε στη γεωπολιτική για να περιγράψει μια περιοχή που περιλαμβάνει χώρες με διαφορετικές ιστορικές πορείες, γλώσσες, θρησκείες και διαφορετικά πολιτικά και πολιτιστικά στοιχεία. Έχει, λοιπόν, επιλέξει μία λέξη από κάθε γράμμα του λατινικού αλφαβήτου. Η πλατφόρμα τροφοδοτείται από οπτικοακουστικό υλικό, το οποίο επεξεργάζεται αλγοριθμικά και παράγει αέναα νέους συνδυασμούς. Μπορεί κανείς να επισκεφθεί την πλατφόρμα εδώ.

Στη βρετανική αποικιακή διοίκηση των Ινδιών, ο Επόπτης των Δημοσίων Έργων ήταν ταυτόχρονα και επικεφαλής των φυλακών, αφού από εκεί προερχόταν το ανθρώπινο δυναμικό που έχτιζε όσα σχεδίαζε. Ο επίσημος τίτλος του ήταν Superintendent of Public Works and Convicts Department.

Η τίγρη (Panthera tigris) είναι είδος που απειλείται με εξαφάνιση. Ο συνολικός πληθυσμός που έχει απομείνει παγκοσμίως είναι περίπου 3.200 άτομα. Ήδη, τρία από τα εννέα υποείδη (η Τίγρη του Μπαλί, η Τίγρη της Κεντρικής Ασίας, η Τίγρη της Ιάβας) έχουν εξαφανιστεί εντελώς, ενώ τα υπόλοιπα κινδυνεύουν (οι Τίγρεις της Ινδονησίας, της Σουμάτρας, της Σιβηρίας, της Μαλαισίας και, η πολυπληθέστερη όλων, Τίγρη της Βεγγάλης). Η τελευταία φορά που παρατηρήθηκε Τίγρη της Νότιας Κίνας ήταν τη δεκαετία του 1970 και είναι πιθανό να έχει και αυτή εκλείψει. Οι δεκατρείς χώρες που φιλοξενούν τα εναπομείναντα ζώα είναι: Ινδία, Ινδονησία, Μπαγκλαντές, Νεπάλ, Ρωσία, Μπουτάν, Κίνα, Καμπότζη, Λάος, Βιετνάμ, Μιανμάρ, Ταϊλάνδη και Μαλαισία. Μέσα σε έναν αιώνα, ο πληθυσμός του αιλουροειδούς μειώθηκε δραματικά (από 100.000 σε 3.200 άτομα), κυρίως εξαιτίας του παράνομου κυνηγιού της. Οι κυνηγοί εφοδιάζουν τις αγορές της Ινδίας και της Κίνας με μέρη του ζώου που χρησιμοποιούνται στην παραδοσιακή ιατρική, αλλά και για την παρασκευή υποτιθέμενων ισχυρών αφροδισιακών, ενώ πωλούν το δέρμα της τίγρης πανάκριβα στη μαύρη αγορά. Οι τίγρεις προστατεύονται από τη Διεθνή Συνθήκη Εμπορίου για τα είδη άγριων ζώων και φυτών που απειλούνται με εξαφάνιση. Για να εμπορευτεί κάποιος δέρμα τίγρης, πρέπει να αποδείξει ότι αποκτήθηκε νόμιμα και υπέστη επεξεργασία πριν από το 1947.

Onassis Fast Forward Festival 5 - Athens

Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση έχει στον πυρήνα της ύπαρξής της την Αθήνα. Από τις 2 έως τις 16 Μαΐου μας καλεί να ανακαλύψουμε το 5ο Onassis Fast Forward Festival Athens. Από το Μουσείο της Ακρόπολης έως το Εθνικό Θέατρο, από τη Διπλάρειο Σχολή έως την Ίριδα, από το Αναγνωστήριο του Βαλλιάνειου κτιρίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος έως μια παλιά κατοικία στη Δεριγνύ, από τη Βιβλιοθήκη της Νομικής Σχολής (Παλαιό Χημείο) έως το Πεδίον του Άρεως και τους χώρους της Στέγης, το Onassis Fast Forward Festival 5 – Athens, με αναθέσεις, διεθνείς συμπαραγωγές και παγκόσμιες πρεμιέρες, ανιχνεύει τις ρωγμές του χρόνου στα όρια του μύθου και της μαρτυρίας, της εμπειρίας και της φαντασίας.

Καλλιτέχνες και ερευνητές από διάφορα μέρη ανά τον κόσμο διερευνούν τον καθοριστικό ρόλο της αρχαιολογίας στην κατασκευή των εθνικών αφηγήσεων και της συλλογικής μνήμης, αλλά και τη διαλεκτική σχέση της με την πολιτιστική κληρονομιά.

Στο FFF5 συμμετέχουν: Kader Attia, Matthew Barney, Ali Cherri, Chto Delat (Tsaplya Olga Egorova, Nina Gasteva, Nikolay Oleynikov, Dmitry Vilensky), Hikaru Fujii, Joana Hadjithomas & Khalil Joreige, Iceland Dance Company (Erna Ómarsdóttir & Valdimar Jóhannsson), Anton Kats, Ragnar Kjartansson, Μέντη Μέγα, Leonardo Moreira, Rabih Mroué, Markus Öhrn, Walid Raad, Ho Rui An, Rayyane Tabet, Mark Teh, Ho Tzu Nyen, Akram Zaatari, Robert Zhao Renhui κ.ά.

Σύλληψη & Καλλιτεχνική Διεύθυνση Φεστιβάλ: Κάτια Αρφαρά
Γενική Διεύθυνση Παραγωγής: Δήμητρα Δερνίκου
Γενική Τεχνική Διεύθυνση: Λευτέρης Καραμπίλας
Εκτέλεση Παραγωγής: Βασίλης Παναγιωτακόπουλος
Οργάνωση Παραγωγής: Χριστίνα Πιτούλη
Γενικός Συντονισμός & Έρευνα: Μαρίνα Τρουπή
Συντονισμός Συζητήσεων και Εργαστηρίων: Μυρτώ Λάβδα, Ελεάννα Σεμιτέλου, Μαρίνα Τρουπή
Βοηθοί Εκτέλεσης Παραγωγής: Δέσποινα Σιφνιάδου, Ειρηλένα Τσάμη, Γιώργος Λιναρδάκης, Κωστής Λεβάντης

 

Σημείωμα Αφροδίτης Παναγιωτάκου, Διευθύντριας Πολιτισμού Ιδρύματος Ωνάση

Το Onassis Fast Forward Festival 5 – Athens διεκδικεί την έκπληξη στην πόλη που νομίζουμε ότι ξέρουμε. Δημιουργεί πεδία πειραματισμού για τους καλλιτέχνες και τους πολίτες, για να καταλάβουμε όσα μας συνδέουν και όσα μας χωρίζουν, για να δημιουργήσουμε παρά να προσδιορίσουμε μια κοινή επικράτεια, για να πυροδοτήσουμε συζητήσεις γύρω από το τι σημαίνει να ζει κανείς σήμερα σε πόλεις τραυματισμένες, ανήσυχες και, γι’ αυτό, ζωντανές. Το Onassis Fast Forward Festival 5 είναι εδώ για να διεγείρει την περιέργεια και να άρει την άρνηση για ό,τι συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας, μέσα μας, γύρω μας.

Ένα φεστιβάλ τοπικό, γι’ αυτό και παγκόσμιο, εντοπισμένο και οικουμενικό. Ένα φεστιβάλ που θέλει να συνομιλήσει όχι μόνο με τον χώρο, αλλά κυρίως με την κατάσταση, συμπυκνώνοντας τον χρόνο και τον τόπο, βασισμένο στα ίδια τα υλικά της πόλης, που δεν είναι άλλα από τα διανύσματα της ζωής των ανθρώπων της. Έτσι, κυκλοφορεί στον δημόσιο και τον κοινωνικό χώρο, καταλαμβάνει κτίρια, επαναπροσδιορίζει το περιεχόμενό τους.

Η Αθήνα των πολυκατοικιών και των νεοκλασικών, της Ιστορίας και της αρχαιολογίας, της μνήμης και του παρόντος, του ματαιωμένου μεγαλείου και της παραπλανητικής νοσταλγίας, η Αθήνα των διαστρωματώσεων και των στρωματογραφικών κενών, με τα δικά της ίχνη βίας και καταστροφών, με τις δικές της ιστορικές ασυμφωνίες, αποκαλύπτεται.

Αναθέσεις, διεθνείς συμπαραγωγές και παγκόσμιες πρεμιέρες συνδέουν πρόσωπα και οργανισμούς, συγκεντρώνοντας στο κέντρο της πόλης εκείνους που θέλουν να αναρωτηθούν, αλλά κυρίως όσους η τυχαιότητα, και όχι η πρόθεση, τους φέρει κοντά σε όσα θα συμβούν.

Καλλιτέχνες του κόσμου, με αφετηρία τους τη Βηρυτό, το Βερολίνο, την Κουάλα Λουμπούρ, το Παρίσι, το Ρέικιαβικ, το Σάο Πάολο, τη Σιγκαπούρη, τη Στοκχόλμη και το Τόκυο –σε συνεργασία με Έλληνες καλλιτέχνες, ερευνητές και κατοίκους– ανασκάπτουν και επαναπροσδιορίζουν το αρχαίο και πρόσφατο παρελθόν της Αθήνας, έτσι όπως αυτό ψιθυρίζει ή κραυγάζει στο παρόν.

 

Σημείωμα Κάτιας Αρφαρά, Καλλιτεχνικής Διευθύντριας Onassis Fast Forward Festival 5

Σε μια χρονική περίοδο πολιτιστικού ιμπεριαλισμού και νεοαποικιακής ρητορικής, το 5ο FFF διερευνά το πεδίο μιας διευρυμένης αρχαιολογίας, που αμφισβητεί επιστημονικές βεβαιότητες και ιστορικές γραμμικότητες. Μέσα από επιτόπια και αρχειακή έρευνα, επιστημονική μεθοδολογία, επαναδράσεις και επανοικειοποιήσεις του αρχαίου και πρόσφατου παρελθόντος της Αθήνας, οι καλλιτέχνες αρθρώνουν έναν κριτικό στοχασμό πάνω στα μνημεία, τα τέχνεργα και τα κατάλοιπα. Αναθέσεις, συμπαραγωγές και επιτόπιες καλλιτεχνικές παρεμβάσεις σε δημόσιους οργανισμούς και ανοιχτούς χώρους της πόλης ανιχνεύουν τον σημαίνοντα ρόλο της αρχαιολογίας και της πολιτιστικής κληρονομιάς στη διαμόρφωση εθνικών και θρησκευτικών ταυτοτήτων και, κατά συνέπεια, στην ερμηνεία της ιστορίας.

Με την εκταφή λανθανουσών αφηγήσεων, το φετινό φεστιβάλ μεταμορφώνεται σε παλίμψηστο, αποκαλύπτοντας τις χρονικές και χωρικές διαστάσεις των υλικών τεκμηρίων και τις πολλαπλές «αλήθειες» τους. Πώς μπορεί η τέχνη να διατηρήσει μια κριτική θέση απέναντι σε ρητορικές που στιγματίζουν το δημόσιο χώρο; Πώς μπορεί ένα καλλιτεχνικό έργο να αμφισβητήσει την αυταρχική κληρονομιά της δημόσιας μνήμης; Μπορούμε να επαναδιαπραγματευτούμε έννοιες όπως η πολιτιστική κληρονομιά σε μια πόλη σαν την Αθήνα, όπου τα κατάλοιπα του παρελθόντος θεωρούνται ως τα φυσικά τεκμήρια της αδιάλειπτης συνέχειας του ελληνικού πολιτισμού;

Με ένα δεκαπενθήμερο πρόγραμμα εγκαταστάσεων, περφόρμανς, εκθέσεων, προβολών, εργαστηρίων και δημόσιων διαλόγων, το φεστιβάλ επιχειρεί να δημιουργήσει ένα δυναμικό κοινό πεδίο ή, όπως το έθεσε ο Édouard Glissant, έναν ανοιχτό χώρο «ποιητικής αναγκαιότητας» όπου παράγονται συνεχώς σχέσεις μεταξύ των ιδεών και των φαντασιακών του ενός μέρους και των αντίστοιχων ενός άλλου.

Στα αγγλικά, με ελληνικούς υπέρτιτλους

 

http://www.sgt.gr/gre/SPG2128/