Όταν τα χελιδόνια κλαίνε

Αρχείο Παίχτηκε από 03/05/2019 έως 25/05/2019
στο Αγγέλων Βήμα
Συγγραφέας: Mike van Graan
Μετάφραση: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα Καλογήρου
Σκηνοθέτης: Θοδωρής Βουρνάς, Βασίλης Τζιόκας
Σκηνογραφία: Κασσιανή Λεοντιάδου
Κοστούμια: Κασσιανή Λεοντιάδου
Φωτισμοί: Βαγγέλης Μούντριχας
Ερμηνεύουν: Σαμουήλ Ακίνολα, Στεφανος Μουαγκιέ, Αλέξανδρος Παπατριανταφύλλου

Περιγραφή

Το έργο του Mike van Graan «Όταν τα χελιδόνια κλαίνε» ανεβαίνει από την Παρασκευή 15 Μαρτίου 2019 σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά και Βασίλη Τζιώκα στο θέατρο Αγγέλων Βήμα. Το έργο παρουσιάζεται στο πλαίσιο του φετινού πρότζεκτ του Αγγέλων Βήμα με τίτλο «ΧΩΡΑ ΑΝΑΦΟΡΑΣ: ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ» με την οποία τιμώνται τα 25 χρόνια (1/4 του αιώνα) Δημοκρατίας στην χώρα.

Περισσότερα

Ο Μike van Graan, προσωπικότητα διεθνούς φήμης και κύρους καθώς και έντονης διεθνούς παρουσίας στον χώρο των γραμμάτων, του πολιτισμού και του ακτιβισμού που θεατρικό έργο του παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε παράσταση τώρα στο ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ, με τα ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ του, μάς έχει παραδώσει ένα δυνατό, σύνθετο, ρεαλιστικό αλλά και γλαφυρό κείμενο που καταπιάνεται με τα παγκόσμια και καυτά ζητήματα της μετανάστευσης και των ομηριών.

«Απλά, θα επιβεβαιώσουμε πως είμαστε άνθρωποι»

Το έργο «Όταν τα χελιδόνια κλαίνε» (Αγγλικός τίτλος WHEN SWALLOWS CRY) ενώνει και πλέκει αριστοτεχνικά την μία μέσα στην άλλη τρεις ιστορίες που εκτυλίσσονται σε τρεις χώρες και σε τρεις ηπείρους: η πρώτη σε ένα σκοτεινό δάσος κάπου στην Αφρική,  όπου ένας Καναδός δάσκαλος πιάνεται όμηρος για λύτρα από ομάδα Αφρικανών συνεργατών της Μπόκο Χαράμ, η δεύτερη σε ένα γραφείο εισόδου μεταναστών κάπου στον Καναδά, όπου ένας Σομαλός επιχειρηματίας , που μπαίνει νόμιμα στην χώρα, κινεί υποψίες  μόνο και μόνο επειδή είναι Σομαλός και η τρίτη σε ένα κέντρο κράτησης  μεταναστών κάπου στην Αυστραλία, όπου δύο νέοι από την Ζιμπάμπουε, πτυχιούχοι πανεπιστημίων στην χώρα τους, έχουν φτάσει θαλασσοδαρμένοι με όραμα μια νέα ζωή, όμως…

«Ο κόσμος θα ήταν καλλίτερος με έναν ρατσιστή λιγότερο. Έτσι δεν είναι;»

Τρεις ιστορίες βίας, άνομων συμφερόντων, κυνισμού αλλά και βαθιάς ανθρωπιάς ερμηνεύονται, με εντολή του συγγραφέα, από τους τρεις ίδιους ηθοποιούς, έναν λευκό και δύο μαύρους, οι οποίοι εναλλάσσονται  σε ρόλους θύτη και θύματος. Δείχνοντας πως, στα θέματα που πραγματεύεται το έργο, τα όρια ανάμεσα στα δύο είναι εντελώς δυσδιάκριτα…                                                                               

Σχεδιασμός ήχου και γραφιστικών: Βασίλης Τζιώκας
Βοηθοί Σκηνοθετών: Αλεξάνδρα Μηλιώνη – Γιάννης Σίμος
Φωτογραφίες: Ιάσονας Κονταίος

Φωτογραφίες

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Η υπόθεση του έργου είναι συγκλονιστική αλλά η παράσταση που ειδα θεωρώ πως ήταν αδύναμη σκηνοθετικά και υποκριτικά. Η σκηνοθεσία είχε πολλές αστοχίες και παραλήψεις, όπως λόγου χάριν είχε ένα λιτό σκηνικό που σε καμία όμως περίπτωση τα αντικείμενά του δεν ταίριαζαν στις τρεις ιστορίες του έργου. Ο φωτισμός δεν ήταν ο κατάλληλος για να φτιάξει την κατάλληλη ατμόσφαιρα, τα κουστούμια των αιχμαλώτων και των στρατιωτών ατσαλάκωτα και ολοκαίνουρια??, .... Οι δε ηθοποιοί χωρίς εξαίρεση μέτριοι και χωρίς συναίσθημα.....που δεν κατάφεραν με τις ερμηνείες τους να απογειώσουν το έργο....ίσως να ήταν μια κακή μέρα.....