Μετάφραση: Ανδρέας Στάικος
Σκηνοθέτης: Δημήτρης Μπαμπίλης
Σκηνογραφία: Δάφνη Αηδόνη
Κοστούμια: Δάφνη Αηδόνη
Φωτισμοί: Ελένη Χούμου
Μουσική: Gary Salomon
Ερμηνεύουν: Γιώργος Βουρδαμής, Βασιλική Δέλιου, Οδυσσέας Ζήκας, Φαίδων Καστρής, Θανάσης Κριτσάκης, Ειρήνη Κυριακού, Κλεοπάτρα Μάρκου
Περιγραφή
Ο κορυφαίος Γάλλος δραματουργός, συνδυάζοντας τις τραγωδίες Φοίνισσες του Ευριπίδη και Αντιγόνη του Σοφοκλή, τοποθετεί στον πυρήνα της σύγκρουσης του έργου του τα δύο αδέρφια, Ετεοκλή και Πολυνείκη, ως εκφραστές των δύο άκρων σε μια βίαιη μάχη κατάκτησης της εξουσίας.
Περισσότερα
ΣΚΗΝΗ ΩΜΕΓΑ
17ος αιώνας
Ρακίνας
Θηβαΐδα ή Τα αδέλφια εχθροί
Από τη δημιουργική ομάδα του ΑΠΑΡÄΜΙΛΛΟΝ
Ο κορυφαίος Γάλλος δραματουργός, συνδυάζοντας τις τραγωδίες Φοίνισσες του Ευριπίδη και Αντιγόνη του Σοφοκλή, τοποθετεί στον πυρήνα της σύγκρουσης του έργου του τα δύο αδέρφια, Ετεοκλή και Πολυνείκη, ως εκφραστές των δύο άκρων σε μια βίαιη μάχη κατάκτησης της εξουσίας. Ο υπότιτλος του έργου, Τα αδέρφια εχθροί, όπως δίνεται στο πρωτότυπο, γίνεται ο οδηγός της σκηνοθετικής προσέγγισης, βάζοντας στο επίκεντρο τις κοινωνικές συγκρούσεις των τελευταίων ετών, αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί “χαμηλός εμφύλιος”.
Ποια θα μπορούσε να είναι όμως η βαθύτερη δεξαμενή του αδελφικού μίσους; Μπορεί ο Θηβαϊκός Κύκλος, μέσα από την εκδοχή της Θηβαΐδας να γίνει το πλαίσιο κατανόησης εκείνων των συνθηκών που οδηγούν μια οικογένεια, ή μια κοινωνία, στη βίαιη επίλυση των διαφορών τους; Τελικά έχει δίκιο ο Roland Barthes όταν λέει ότι οι δύο αδελφοί μισούν ο ένας τον άλλον στο πλαίσιο μιας συμπληρωματικότητας, που δεν τους επιτρέπει να κατανοήσουν τον εαυτό τους χωρίς τον άλλον ως εχθρό;
Οργάνωση παραγωγής: Κατερίνα Κούρτη
Σχεδιασμός ψηφιακού υλικού: Χριστόφιλη Κοντολέφα
Επικοινωνία: Σπύρος Μπέτσης
Ένα πράγμα χαρακτήριζε αυτή την παράσταση: η αμετροέπεια. Σκηνοθετικά είδαμε επί σκηνής: βίδωμα ξύλων, κούρδισμα κιθάρας, ακροβατικά, πολύ τρέξιμο, Ετεοκλή με αμφίεση φουσκωτής κούκλας, κιμονό, Κρέοντα ενδεδυμένο με πιτζάμες, αναρχικούς, πυροσβεστήρες, παραδοσιακούς χορούς κ.τ.λ. Μετά από όλα αυτά τα κιτσ που παρέλασαν από μπροστά μου πως μπορούσες να συγκεντρωθείς στα βαθιά μηνύματα του έργου και την καλή ερμηνεία της Ιοκάστης και της Αντιγόνης.Τουλάχιστον γελάσαμε. Ευχαριστούμε για την πρόσκληση.
ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΜΑΡΚΟΥ. την έμαθα, και της εύχομαι καλή σταδιοδρομία και πάντα επιτυχίες.
Παράσταση που μου άφησε διαφορετικές εικόνες. Δεν μπορώ να κρίνω την σκηνοθεσία, γιατί μπορεί να είναι παραπάνω από τα στάνταρ τα δικά μου αλλά πολλά πράγματα με ξένισαν. Ο ρόλος του Κρέων που έταν ένας σκληρός μονάρχης ερμηνεύεται σαν ένας αγγλοσάξωνας αυλικός, δειλός και γλειώδης, κάτι που μέχρι τώρα δεν το είχα δει τουλάχιστον εγώ σε κάποια τραγωδία, αλλά ο σκηνοθέτης ήθελε αυτήν την ερμηνεία , η οποία ήταν πάρα πολύ καλή από τον ηθοποιό. Εκέινη την Ολυμπία την ξεπάτωσαν στο τρέξιμο ??? γιατί ; Καλά τρομερή πασαρέλα, μόνο ο Τρύφωνας με τον Γαβαλά δεν πέρασαν. Όσο για την μουσική ήταν πολύ επιβλητική αλλά μερικές φορές σκέπαζε τους διαλόγους. Άσε που μες την κορύφωση του έργου είχαμε και τον κρεμανταλά να χοροπηδά και να τρίβει τον κόλο του στο αυτοσχέδιο μουσικό όργανο για να βγει το "τέλειο" μουσικό αποτέλεσμα. (πολλά περίεργα).
Τέλος για την "Αντιγόνη" που δεν την γνωρίζω ποιά ηθοποιός είναι από τις τρεις του έργου, πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να την δούμε να πρωταγωνιστεί σε έναν μεγάλο δραματικό ρόλο στην Επίδαυρο. Μπράβο της. Ευχαριστώ το θεατρομάνια για την πρόσκληση.
Η παράσταση ξεκίνησε ως τραγωδία αλλά μετέπειτα κατέληξε κωμωδία- παρωδία με την ερμηνεία του ηθοποιού που υποδυόταν τον Κρέοντα. Το κοινό δεν μπορούσε να συγκρατήσει το γέλιο του. Σε αυτό βέβαια συνέβαλαν και τα κουστούμια της παράστασης που σε έκαναν να αναρωτιέσαι αν έχει ανοίξει από τώρα το Τριώδιο. Εν πάση περιπτώσει η παράσταση μου φάνηκε φλύαρη, ερασιτεχνική, χωρίς μέτρο και σκηνοθετικά δεν μπόρεσα να καταλάβω τι "ήθελε να πει ο ποιητής με όλα αυτά". Ωστόσο οι ηθοποιοί προσπάθησαν να κάνουν ότι καλύτερο μπορούσαν. Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση!