Το Ρομάντζο της Πεντάρας

Αρχείο Παίχτηκε από 21/03/2018 έως 21/03/2018
στο Αλκυονίς
Ερμηνεύουν: Νίκος Στεφάνου, Ζωή Ναλμπάντη
Παίζουν μουσική: Βύνη Φουντά (Πιάνο), Νίκος Κατριτζιδάκης (Φλάουτο), Στέφανος Γιαννόπουλος (Βιολοντσέλο), Γιάννης Χαρμπίλα (Κοντραμπάσο), Μιχάλης Διακογιώργης (Κρουστά), Δημήτρης Σιδερής (Αγγλικό κόρνο)

Περιγραφή

Ένα μουσικό αναλόγιο βασισμένο στο ομώνυμο έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ και σε μουσική του Κουρτ Βάιλ.

Μετά την πετυχημένη παρθενική της εμφάνιση στο Φεστιβάλ Ρεματιάς 2017,
η μουσική παράσταση Το Ρομάντζο της Πεντάρας, σε ενορχήστρωση και επιμέλεια
της Βύνης Φουντά, βρίσκει το φυσικό της χώρο για το χειμώνα την Τετάρτη 21 Μαρτίου 2018 στις 21:00 στον ιστορικό κινηματογράφο τέχνης Αλκυονίς New Star Art Cinema (Ιουλιανού 42, Πλατεία Βικτωρίας)

Περισσότερα

Με άξονα τη μουσική και τα τραγούδια που είχε γράψει ο Βάιλ για την Όπερα της Πεντάρας, παρακολουθούμε τον βίο και την πολιτεία του Μακήθ μέσα από στιγμιότυπα του γνωστού μυθιστορήματος με το οποίο ο Μπρεχτ έρχεται να μιλήσει για την εποχή μας από το φαινομενικά μακρινό 1934.

Ενορχήστρωση–μεταγραφή–προσαρμογή κειμένων: Βύνη Φουντά

Ο Μακήθ, εγκληματίας με σκοτεινή δράση, συχνάζει σε καταγώγια, έχει ύποπτες συναναστροφές στα μπορντέλα. Έξι χρόνια μετά την τεράστια επιτυχία της μουσικής θεατρικής παράστασης. Η Όπερα της Πεντάρας (1928), ο Μπρεχτ βγάζει τον πρωταγωνιστή του από την αφάνεια, του φορά λευκά γάντια, ημίψηλο καπέλο, του δίνει προφίλ επιχειρηματία και τον κάνει ήρωα ενός νέου έργου: του μυθιστορήματος
Το Ρομάντζο της Πεντάρας. Με άξονα τα τραγούδια και τη μουσική του Κουρτ Βάιλγια το πρώτο έργο παρακολουθούμε το βίο και την πολιτεία του Μακήθ μέσα από στιγμιότυπα του δευτέρου.

Μέσα από τη μουσική ατμόσφαιρα καμπαρέ του Βάιλ τα νοήματα έρχονται υποδόρια και αιχμηρά να αφήσουν τη φωνή του Μπρεχτ να ακουστεί καθαρά από το 1934 στην εποχή μας…

 

Μπέρτολτ Μπρεχτ
Θεατρικός συγγραφέας, Σκηνοθέτης, Ποιητής
Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ (γενν. ως Eugen Berthold Friedrich Brecht, 10 Φεβρουαρίου 1898 - 14 Αυγούστου 1956) ήταν Γερμανός δραματουργός, σκηνοθέτης και ποιητής του 20ού αιώνα. Θεωρείται ο πατέρας του "επικού θεάτρου" (Episches Theater) στη Γερμανία.
Γεννήθηκε το 1898 στο Άουγκσμπουργκ της Βαυαρίας και πέθανε το 1956 στο Ανατολικό Βερολίνο. Η μητέρα του ήταν Προτεστάντισσα και ο πατέρας του Καθολικός διευθυντής εταιρείας χάρτου. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου (1917 - 1921), επιστρατεύεται ως νοσοκόμος και υπηρετεί στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αρχίζει να γράφει ποιήματα και θεατρικά. Η πρώτη συλλογή ποιημάτων του ήταν το "Εγκόλπιο ευσέβειας" (Hauspostille).

Κατά τη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, συνάντησε και δούλεψε με το συνθέτη Χανς Έισλερ και ανέπτυξαν φιλία ζωής. Γνώρισε και τη Χέλενε Βάιγγελ, τη δεύτερη γυναίκα του, που τον συνόδεψε αργότερα στην εξορία μέχρι το τέλος της ζωής του.
Το 1922 παντρεύτηκε την τραγουδίστρια της όπερας Μαριάν Ζόφ. Η κόρη τους Ανν Χιόμπ γεννήθηκε ένα χρόνο μετά. Το 1923 προσλήφθηκε βοηθός σκηνοθέτη στο Γερμανικό Θέατρο του Βερολίνου υπό τη διεύθυνση του Μαξ Ράινχαρτ. Άρχισε να φοιτά στη Μαρξιστική Εργατική Σχολή και μελέτησε διαλεκτικό υλισμό. Το 1930 παντρεύτηκε την Χέλενε Βάιγγελ που στη συνέχεια απέκτησαν, αρχικά, έναν γιο και, κατόπιν, μια κόρη.

Η προσαρμογή της Όπερας των ζητιάνων του Τζον Γκέι με το όνομα Η Όπερα της Πεντάρας (Die Dreigroschenoper, 1928) σε στίχους του Μπέρτολτ Μπρεχτ και μουσική Κουρτ Βάιλ προκάλεσε αίσθηση στο Βερολίνο και ο αντίκτυπος του επηρέασε την παγκόσμια σκηνή Μιούζικαλ. Στην όπερα αυτή, ο Μπρεχτ στηλίτευε την καθώς πρέπει βερολινέζικη αστική τάξη που πρόσαπτε στο προλεταριάτο έλλειψη ηθικής.

Το 1933, με την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία, ο Μπρεχτ αυτοεξορίστηκε μέχρι το έτος 1948. Έζησε πρώτα στη Δανία και τη Φινλανδία και μετά στις ΗΠΑ καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου. Στη Μόσχα εξέδωσε σε συνεργασία με άλλους Γερμανούς συγγραφείς το περιοδικό «Η Λέξη» (Das Wort). Στις ΗΠΑ δέχθηκε έντονες διώξεις από το Μακαρθικό καθεστώς.

Μετά το τέλος του πολέμου εγκαταστάθηκε στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας και μαζί με τη Χέλενε Βάιγκελ (Ηelene Weigel) ίδρυσαν (1949) το Μπερλίνερ Ανσάμπλ (Berliner Ensemble). Το 1950 εκλέχτηκε μέλος της Ακαδημίας Τεχνών. Τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο της ΛΓΔ το 1951 και με το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη το 1954.

Link για event στο Facebook: https://www.facebook.com/events/193964767867624/