Τα Μαγιάτικα του Παπαδιαμάντη

Αρχείο Αφήγηματικό Παίχτηκε από 07/04/2018 έως 19/05/2018
στο Αλεξάνδρεια - Πολυχώρος Τέχνης

Διάρκεια: 70'
Ερμηνεύουν: Άρης Ρέτσος

Περιγραφή

Λόγος – Εικόνα – Μουσική. Αφηγηματικό ταξίδι Λόγου και Ποίησης με ταυτόχρονη προβολή εντυπωσιακών εικόνων ανθρώπων και τόπων της καθημερινότητας στα τέλη 19ου-αρχές 20ου αιώνα.

Περισσότερα

«Τὰ Συμβάντα στὸν μύλο», «Οἱ Μάγισσες»

Λόγος – Εικόνα – Μουσική.

Αφηγηματικό ταξίδι με ταυτόχρονη προβολή εικόνων και μουσική Σκαλκώτα.

Ο Άρης Ρέτσος φέτος μας ταξίδεψε στον σαγηνευτικό κόσμο του Παπαδιαμάντη παρουσιάζοντας κύκλους διηγημάτων του μεγάλου συγγραφέα. Ο σπουδαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης του ελληνικού θεάτρου, αφού μας αποκάλυψε τον ηχητικό πλούτο των Τραγωδιών του Αισχύλου και του Σοφοκλή στο Αρχαίο Δράμα, ζέστανε στον λόγο του τις ποικίλες λέξεις του Παπαδιαμάντη και τις άφησε να πετάξουν στο μισοσκόταδο του θεάτρου ‘Αλεξάνδρεια’.

Ξεκινώντας τον περασμένο Δεκέμβριο ο Άρης Ρέτσος, με τα Χριστουγεννιάτικα Διηγήματα «Σταχομαζώχτρα» και «Γουτού Γουπατού», συνέχισε με τον «Ξεπεσμένο Δερβίση» και τον «Αειπλάνητο», με τρία διηγήματα για τις Απόκριες («Οι Παραπονεμένες», «Οι λίρες του Ζάχου» και «Το κουκούλωμα»), με διηγήματα για την άνοιξη και το Πάσχα («Τ’ Αγνάντεμα», «Το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ του Γιάννη», «Εξοχική Λαμπρή», «Πάσχα Ρωμέικο») και ολοκλήρωσε το αφηγηματικό του ταξίδι με τα Μαγιάτικα («Τὰ Συμβάντα στὸν μύλο» και «Οἱ Μάγισσες»).

Υπό τον γενικό τίτλο «Τα Μικρά του Παπαδιαμάντη» παρουσιάστηκαν 13 διηγήματα του μεγάλου Σκιαθίτη συγγραφέα, που με το απαράμιλλο ύφος και ήθος της γλώσσας του μας οδηγεί σε άλλες εποχές, σε μια Ελλάδα τόσο μακρινή... όσο και κοντινή, διδάσκοντάς μας σιωπηλά. Λέξεις, προτάσεις, μετεωρισμοί, χνάρια ανθρώπων, λυρισμός, φωτίζουν τον Μέγα μικρόκοσμο και τα πάθη των ''απλών ανθρώπων'', αποκαλύπτοντας παράλληλα και τον δικό μας κόσμο.

Τελευταία παράσταση το Σάββατο 19 Μαΐου 2018 και ώρα 6:30μμ για τα «Μαγιάτικα του Παπαδιαμάντη», όπου ο Άρης Ρέτσος παρουσιάζει τα διηγήματα «Τὰ Συμβάντα στὸν μύλο» και «Οἱ Μάγισσες» στον Πολυχώρο Τέχνης «Αλεξάνδρεια» (Σπάρτης 14, Πλατεία Αμερικής, τηλ: 210-8673655). Δύο σπουδαία διηγήματα του μεγάλου Σκιαθίτη συγγραφέα, ο οποίος με μοναδικό τρόπο ύμνησε το μεγαλείο της φύσης και αναζήτησε στα στοιχεία της τον μυστικό παλμό της ζωής.

«Τὰ Συμβάντα στὸν μύλο» (1914)

Ἐκείνην τὴν βραδιὰν εἶχε μείνει διὰ νὰ φυλάξῃ τὰ κορίτσια τὴν νύκτα, ὁποὺ εἶναι πάντοτε μυστήριον καὶ ἀβεβαιότης, ὁ μπαρμπα-Σταμάτης ὁ Καρδοπάκης. Ἦτο φαιδρὸς καὶ πρόθυμος γέρων, μικρόσωμος, «παρηγοριὰ» τοῦ χωριοῦ ... Ἔπινε 〈τὸ〉 ρακὶ ὁποὺ τοῦ ἔδιδες, καὶ ποτὲ δὲν σοῦ «χαλνοῦσε τὸ χατίρι» νὰ πάῃ μίαν ὥραν δρόμον, διὰ θέλημα. Ἐκεῖνο τὸ δειλινόν, καθὼς ἀνέβαινε τὸ βουνὸν πρὸς τὰ ἐπάνω, εἶχε περάσει ἀπὸ τὸν μύλον τοῦ Ἀντώνη τῆς Σάββαινας, κάτω στὰ Βουρλίδια, εἰς τὴν βαθεῖαν κοιλάδα τὴν σύσκιον καὶ ὑγρὰν δι ̓ ὅλου τοῦ ἔτους. Κ ̓ ἐκεῖ κάτι εἶχεν ἰδεῖ καὶ ἀκούσει.

Τὰ δένδρα ἔσμιγον εἰς τρυφερὰς περιπτύξεις ἐκεῖ τὴν νύκτα, καὶ ὁ κισσὸς καὶ τὸ κλῆμα ἀνερριχῶντο εἰς τὰ ὕψη τῶν κλάδων, καὶ καρποὶ μελαμβριθεῖς ἐκρέμαντο εἰς τὰ ἀκροκλώνια, διὰ νὰ δίδεται τροφὴ εἰς ὅλα τὰ πτερωτὰ καὶ τὰ ὄρνεα, τὰ ἐπικαλούμενα τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου. Καὶ θνητὸς ἄνθρωπος δὲν ἠδύνατο ν ̓ ἀναβῇ ἐκεῖ, οὐδὲ νὰ καταβῇ, ἐκτὸς ἂν ἦτον οὐρανοπετής. «Οὐδέ κεν ἀμβαίη βροτὸς ἀνήρ, οὐ καταβαίη». Καὶ τ ̓ ἄντρα τριγύρω ἐφύσων ὡς κινύραι τῆς νυκτὸς εἰς τὸ σκότος, κ ̓ ἡ Ἠχὼ ἔμελπε τοὺς στρυφνοὺς διφορουμένους χρησμούς της ... Καὶ τὰ ἄστρα κατέφεγγον ὅλην τὴν κοιλάδα, ὡς μαγευμένα, καὶ ὁ Γαλαξίας, κ ̓ ἡ Πήχη, καὶ ἡ Πούλια, καὶ τ ̓ Ἁμάξι, καὶ οἱ δύο Ἀδελφοί, ὁποὺ τελευταῖοι ἐβασίλευον πέραν ἐκεῖ, εἰς τὰ καταμέλανα βουνὰ τῆς Στερεᾶς, εἰς τὸ ἀνάβαθρον τοῦ οὐρανοῦ, τὸ Πήλιον…

«Οἱ Μάγισσες» (1900)

Σελήνη ἦτον, μεσάνυκτα. Ὁ γερο-Παρθένης εἶχεν οἰκίσκον εἰς μίαν ἄκρην τῆς πολίχνης, καὶ δίπλα εἰς τὸν οἰκίσκον ἦτον ἕνα χάλασμα ἢ κατάλυμα, καὶ παρέκει ἕνα πηγάδι, καὶ δυὸ ἀλυγαριές, κ᾽ ἕνας ἀπήγανος, καὶ δύο ἄλλα δένδρα. Ὁ γέρων εἶχε κοιμηθῆ ἐνωρίς, ὅπως ἐκοιμῶντο τότε οἱ ἄνθρωποι, καὶ εἶχε χορτάσει τὸν ὕπνον. Ἐσηκώθη, ἐφόρεσεν ἕνα ροῦχο, διότι δροσιὰ καὶ Μάιος ἦτον, κ᾽ ἐβγῆκεν ἔξω ἀπὸ τὸ καλύβι του.

Ἡ νύχτα ὅλη, ὁλοφέγγαρο, νύχτα βαθιά. Ἐκοιμᾶτο ὅλη ἡ πλάσις, γυαλισμένη ἀπὸ τὸ φεγγάρι, καθὼς ἡ Νεράιδα ὁποὺ πλαγιάζει καὶ καθρεφτίζεται στὴν βρύσιν, βαθιὰ στὰ ρέματα. Γλύκα καὶ δροσιὰ κ᾽ εὐωδία, ἦχος μυστικὸς ἔβγαινεν ἀπ᾽ τὰ βουνά, ἀπ᾽ τοὺς λόγγους, ἀπ᾽ τοὺς κήπους τριγύρω. Ὁ γερο-Παρθένης ἐστάθη κ᾽ ἐκοίταξε κ᾽ ἐπόθει κάτι ν᾽ ἀγροικήσῃ, κάτι ν᾽ ἀπολαύσῃ ἀπ᾽ ὅλην αὐτὴν τὴν γλύκα. Ἀλλὰ δὲν ᾐσθάνετο πλέον βαθιά. Μόνον ποὺ ἐθαύμαζε νὰ βλέπῃ…

Σελίδα: https://www.facebook.com/AlexandreiaPolychorosTechnes/

Περιγραφή

Περισσότερα

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ Ακύρωση απάντησης