Ταρτούφος ή Οι απατεώνες

Αρχείο Παίχτηκε από 12/02/2016 έως 24/04/2016
στο Κιβωτός
Διάρκεια: 105'
Συγγραφέας: Μολιέρος
Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
Διασκευή: Αιμίλιος Χειλάκης, Μανώλης Δούνιας
Σκηνοθέτης: Αιμίλιος Χειλάκης, Μανώλης Δούνιας
Ερμηνεύουν: Αιμίλιος Χειλάκης, Άλκις Κούρκουλος, Ράνια Οικονομίδου, Αθηνά Μαξίμου, Άγγελος Μπούρας, Γιάννα Παπαγεωργίου, Αλέξανδρος Βάρθης, Γιώργος Λιάντος, Τσιμάρας Τζανάτος, Φραγκίσκη Μουστάκη

Περιγραφή

Το θέατρο «Κιβωτός» παρουσιάζει από τις 12 Φλεβάρη και για 30 μόνο παραστάσεις την σκοτεινή κωμωδία του Μολιέρου “Ταρτούφος ή Οι απατεώνες’’, σε διασκευή και σκηνοθεσία των Αιμίλιου Χειλάκη και Μανώλη Δούνια. Πρόκειται για μια σύγχρονη ανάγνωση του κλασικού έργου του Μολιέρου, σε νέα έμμετρη μετάφραση του βραβευμένου ποιητή Γιώργου Μπλάνα.

Περισσότερα

Ο Ταρτούφος, ένας ψευτοθρησκευόμενος μικροαπατεώνας, που παρουσιάζεται ως  υπέρμαχος της ενάρετης ζωής, φιλοξενείται από μια πλούσια, αστική οικογένεια του Παρισιού και διαταράσσει τις ενδοοικογενειακές σχέσεις, επηρεάζοντας τον πατέρα της οικογένειας, Οργκόν. Παρόλες τις εκκλήσεις των υπολοίπων να τον πείσουν ότι ο Ταρτούφος είναι κατ’ επίφαση μόνο άνθρωπος της εκκλησίας, ο Οργκόν επιμένει ότι η παρουσία του μέσα στο σπίτι είναι προς όφελος ολόκληρης της οικογένειας.

Είναι τελικά ο Ταρτούφος επικίνδυνος, όπως τον περιγράφουν ή είναι ένας κοινός απατεώνας, που είχε την “ατυχία” να πέσει μέσα στο λάκκο των λεόντων, σε μια οικογένεια, που είναι και οι ίδιοι θιασώτες μιας υποκριτικής στάσης ζωής;

Μήπως τα πράγματα δεν είναι όπως δείχνουν και ο Οργκόν δεν είναι ένα αφελές υποχείριο, αλλά έχει έναν άλλο λόγο, που επέτρεψε στον Ταρτούφο να αναστατώσει την οικογένειά του;

Ο Ταρτούφος είναι ένα έργο, που η λογοκρισία της εποχής του, εμπόδισε την παρουσίαση του επί πέντε χρόνια. Χρειάστηκε τη στήριξη του Βασιλιά, του Λουδοβίκου XIV, για να γνωρίσει στο τέλος πρωτοφανή επιτυχία, σε βαθμό που το όνομα "Ταρτούφος", να έχει καταχωρηθεί στο επίσημο λεξικό της Γαλλικής Ακαδημίας, ως συνώνυμο της λέξης "απατεώνας".

Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
Σκηνοθεσία – Διασκευή: Αιμίλιος Χειλάκης, Μανώλης Δούνιας
Σκηνικά – Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Επιμέλεια Κίνησης: Θεμιστοκλής Παυλής
Πρωτότυπη Μουσική – Ηχητικός Σχεδιασμός: Λάμπρος Πηγούνης
Σχεδιασμός Φωτισμών: Νίκος Βλασόπουλος
Βοηθός Σκηνοθετών: Δήμητρα Βαμβακάρη
Διεύθυνση Παραγωγής: Αναστασία Καβαλλάρη
Οργάνωση παραγωγής: Σωτήρης Μίχας
Προβολή / Επικοινωνία: BrainCo S.A.

11 ΣΧΟΛΙΑ

  1. ΤΑΡΤΟΥΦΟΣ Ή ΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ

    Ταρτούφος ή οι Απατεώνες, η πιο πολυπαιγμένη κλασσική, αιρετική κωμωδία του Γάλλου δραματουργού Μολιέρου ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά...αυτή τη φορά στο θέατρο ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ. Μια παράσταση με ποικίλες αντιδράσεις από το θεατρόφιλο κοινό...εγκωμιαστικές ή απαξιωτικές....έτσι αποφάσισα να την παρακολουθήσω για να έχω προσωπική γνώμη!!!!
    Ο Αιμίλιος Χειλάκης ενσαρκώνει τον Ταρτούφο, έναν ύπουλο μηχανορράφο και απατεώνα με εγκληματικό υπόβαθρο που αναστατώνει την οικογενειακή γαλήνη μιας αστικής οικογένειας. Ο ΄Αλκις Κούρκουλος ως Οργκόν είναι ο ψυχικά και πνευματικά αδύναμος χαρακτήρας που αφήνεται έρμαιος στις διαθέσεις του Ταρτούφου.
    Ο Ταρτουφισμός είναι συνώνυμος με την υποκρισία και το φαρισαϊσμό σ' όλα τα επίπεδα: θρησκεία, πολιτική, οικογένεια και γενικά στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Με μεγάλη ευκολία οι άνθρωποι επικαλούνται τα Θεία και παρουσιάζονται ως ενάρετου του θεού κρύβοντας τον πραγματικό τους εαυτό και τις αισχροκερδείς προθέσεις τους. Φτάνουν μέχρις στο σημείο να αυτομαστιγωθούν με σκοπό γίνουν αληθοφανείς και να επισφραγίσουν την εγκυρότητα του λόγου τους!!!
    Η σκηνοθεσία είναι άκρως ευρηματική, καινοτόμος και φρέσκια που εκπλήσσει ευχάριστα τον θεατή!!! Οι ήρωες έχουν καρτουνίστικη μορφή και επαναπαύονται πίσω από τα λευκά τους προσωπεία πρεσβεύοντας αυτά που τους εκπροσωπούν. Ο έμμετρος λόγος, χειμαρρώδης και λυρικός, εξυπηρετεί ιδανικά τα χαρακτηριστικά της παράστασης. Η κίνησή τους χορογραφημένη ακολουθώντας την κλίση του σκηνικού. Τα κορμιά τους λυγίζουν σαν μαριονέτες όντας δίπολοι χαρακτήρες....Το σκηνικό εντυπωσιακό, εμπνευσμένο, καλαίσθητο!!! Ο τεράστιος κεκλιμένος καθρέφτης παραμορφώνει τα πρόσωπά τους δίνοντας έμφαση στην υποκρισία και την απατεωνιά τους σε συνδυασμό με τα φτιασιδωμένα πρόσωπά τους. Ο ξύλινος σταυρός που γέρνει, ένδειξη της ενάρετης ζωής σε αντίθεση με τα διασκορπισμένα πολύχρωμα χάρτινα πιάτα και κορδέλες που υποδηλώνουν την ασυδοσία και τα ζωώδη ένστικτα των μελών της οικογένειας. Οι φωτισμοί , τα κοστούμια και η μουσική ενισχύουν την ατμόσφαιρα του έργου. Όλοι οι ηθοποιοί αξιόλογοι, λειτουργούν συνολικά, χρησιμοποιούν το λόγο και το κορμί τους για να μεταφέρουν σημαντικά μηνύματα!!!!
    Το αποτέλεσμα ήταν καταπληκτικό, τα μάτια μου και τα αυτιά μου προσηλωμένα πάνω τους ρουφώντας την κάθε στιγμή!!!!

  3. Από τις καλύτερες παραστάσεις που είδαμε φέτος! Καταπληκτικές ερμηνείες, ευφάνταστα σκηνικά, υπέροχη κινησιολογία, η μετάφραση εξαιρετική. Μοντέρνα παράσταση αλλά και διαχρονική με κοινωνικοπολιτικά μηνύματα. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ για τις προσκλήσεις!!!!

  4. Μια παράσταση μαγευτική! Σκηνικά και κοστούμια ακροβατούν μεταξύ παραμυθιού και σουρεαλισμού, η κινησιολογία χορευτική, σχεδόν ακροβατική, η καταπληκτική σκηνοθεσία, χρησιμοποιώντας πλείστους συμβολισμούς και τον έμμετρο λόγο, που ελάχιστα γίνεται αντιληπτός, χάρη στην προσεγμένη εκφορά του απ' τους ηθοποιούς, ξεδιπλώνει το θέμα στο παρόν, πετάει τη μάσκα του θεατή και τον τοποθετεί απέναντι στην πολιτικοκοινωνική αλλά και την προσωπική διάσταση του θέματος. Όσο για τις ερμηνείες, είναι επιεικώς καθηλωτικές! Θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές!
    Ευχαριστούμε, Θεατρομάνια!

  7. Πρόκειται για μια σύγχρονη διασκευή του έργου του Μολιέρου που θα ενοχλήσει τους συντηρητικούς θεατές, δηλαδή η παράσταση πετυχαίνει απόλυτα το στόχο της (και στόχο του Μολιέρου) να καταγγείλει την υποκρισία όχι μόνο των άλλων, αλλά κι αυτή που κρύβεται μέσα μας. Άψογοι ο Άλκις Κούρκουλος και ο Αιμίλιος Χειλάκης, ο οποίος παρουσίασε έναν Ταρτούφο που θύμιζε σατανικό καλόγερο. Η ιδιαίτερη αισθητική στα κουστούμια και το σκηνικό συμβάλλει στην σουρεαλιστική ατμόσφαιρα της παράστασης. Για μένα ήταν μια από τις καλύτερες παραστάσεις για φέτος και την προτείνω σε όσους αγαπούν το μοντέρνο θέατρο.

  10. Είναι δύσκολο να παιχτεί ο Μολιέρος στη σύγχρονη εποχή καθώς οι χαρακτήρες και τα θέματα που θίγει μπορούν να θεωρηθούν από πολλούς ξεπερασμένα. Ωστόσο να που η συγκεκριμένη παράσταση κατάφερε να μας γνωρίσει έναν Μολιέρο καθόλου βαρετό και με ένα μήνυμα καθαρά διαχρονικό ειδικά στις μέρες μας όπου η υποκρισία ζει και βασιλεύει. Αυτό οφείλετε τόσο στην προσεγμένη σκηνοθεσία του Αιμίλιου Χειλάκη και του Μανώλη Δούνια όσο και στις καταπληκτικές ερμηνείες όλων των ηθοποιών της παράστασης. Ο Αιμίλιος Χειλάκης καταπληκτικός στον ρόλο του Ταρτούφου σε κάνει να τον μισείς και να τον αγαπήσεις ταυτόχρονα. ΕΞΑΙΡΤΙΚΟΣ ο Άλκις Κούρκουλος με την καταπληκτική του ικανότητα να χρωματίζει την κάθε λέξη και φράση του και υπέροχη η Ράνια Οικονομίδου η οποία αν και με μικρό ρόλο κατάφερε κατευθείαν να ξεχωρίσει αποδεικνύοντας περίτρανα πόσο μεγάλη ηθοποιός είναι. Το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους ηθοποιούς οι οποίοι παίζουν απόλυτα πειστικά τους ρόλους τους εμπνευσμένοι από το πνεύμα της commedia dell'arte και γενικότερα του Μεσαιωνικού θεάτρου στο οποίο κυμαίνετε η σκηνοθεσία της παράστασης. Τα σκηνικά πανέμορφα κι χωρίς περιττές πινελιές. Μόνο αρνητικό της παράστασης ίσως η μετάφραση του Γιώργου Μπλανά η οποία αν και πολύ καλή λόγω του ότι είναι σε δεκαπεντασύλλαβη μορφή μπορεί να δυσκολέψει αρκετό κόσμο. Παρόλα αυτά η παράσταση είναι εξαιρετική με κορυφαίες ερμηνείες και πολύ διαχρονικά μηνύματα. Όσοι δεν την είδατε ακόμα σπεύσατε!!!