Μετάφραση: Βαγγέλης Παπαδάκης
Δραματουργική επεξεργασία: Ματίνα Χαραλάμπη
Σκηνοθέτης: Βαγγέλης Παπαδάκης
Σκηνογραφία: Δήμητρα Λιάκουρα
Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
Φωτισμοί: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Μουσική: Σίσσυ Βλαχογιάννη
Κίνηση: Γιώργος Μιχελάκης
Ερμηνεύουν: Κώστας Αρζόγλου, Σοφία Λιάκου, Βαγγέλης Παπαδάκης,
Φιλική συμμετοχή: Τσέταν Γλύκας
Περιγραφή
20 χρόνια μετά την πρώτη του παρουσίαση στην Ελλάδα από το Θέατρο Πορεία το πολυβραβευμένο θεατρικό έργο του Richard Kalinoski «Το κτήνος στο φεγγάρι» επιστρέφει στο Θέατρο Σημείο από τις 19 Νοεμβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Παπαδάκη. Πρωταγωνιστούν ο Κώστας Αρζόγλου, ο Βαγγέλης Παπαδάκης και η Σοφία Λιάκου.
Περισσότερα
Το έργο παρακολουθεί την ιστορία του Αράμ και της Σέτα στο Μιλγουόκι του Ουισκόνσιν των Η.Π.Α. ανάμεσα στο 1921 και το 1933. Ο Αράμ είναι ο μόνος επιζών της οικογένειάς του από τη γενοκτονία στην Αρμενία. Διέφυγε στις Η.Π.Α. και δουλεύει ως φωτογράφος. Παντρεύεται δια αλληλογραφίας τη Σέτα, η οποία στα 15 της φτάνει κι αυτή στις ΗΠΑ για μια νέα ζωή, αφήνοντας πίσω της το ορφανοτροφείο στην Κωνσταντινούπολη. Το πρόσωπό της προστίθεται δίπλα σε αυτό του Αράμ σε μια παλιά οικογενειακή φωτογραφία που εκείνος έχει φέρει μαζί του από την πατρίδα έχοντας κόψει τα κεφάλια των νεκρών συγγενών του. Τη θέση των γονιών του στην φωτογραφία έχει πάρει τώρα το νιόπαντρο ζευγάρι. Και με τη νεαρή του σύζυγο ο Αράμ ανυπομονεί να δημιουργήσει τη νέα οικογένεια Τομασιάν.
Ωστόσο τα πράγματα δεν θα εξελιχθούν όπως τα έχει σχεδιάσει ο Αράμ. Η Σέτα δεν είναι ικανή να τεκνοποιήσει. Οι ισορροπίες στην οικία Τομασιάν θα ανατραπούν με την είσοδο του Βίνσεντ, ενός άστεγου αγοριού. Μετά από χρόνια σιωπής η Σέτα κατορθώνει να πείσει τον Αράμ να πάψει τα «μνημόσυνα» για τη χαμένη του οικογένεια απομακρύνοντας τη φωτογραφία με τα κομμένα κεφάλια και αποδεχόμενος τον μικρό Βίνσεντ ως το νέο μέλος της οικογένειας Τομασιάν.
Πολλά χρόνια αργότερα ένας ηλικιωμένος ευγενής Κύριος αφηγείται αυτή τη συγκλονιστική ιστορία αφήνοντας την να ζωντανέψει μπροστά στα μάτια μας…
Το μέλλον πάνω στα συντρίμμια του παρελθόντος, σε μνήμες που έχουμε ήδη απολέσει. Υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκες οι δύο κεντρικοί ήρωες παλεύουν να κάνουν μία νέα αρχή. Ο Βίνσεντ, είναι ο απόγονος αυτής της προσπάθειας που στέφθηκε με επιτυχία. Είναι η συνείδηση όλων μας που μας υπενθυμίζει από την μία πόσο τρομακτική είναι η φύση του ανθρώπου και από την άλλη πόσο ικανοί είμαστε να παλέψουμε ενάντια στην φύση μας αυτή, κόντρα σε όλα τα «κτήνη στο φεγγάρι», για να διασώσουμε κάθε εναπομένουσα ελπίδα.
Λίγα λόγια για το έργο
«Το κτήνος στο φεγγάρι» του Richard Kalinoski παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Humana τον Μάρτιο του 1995. Έκτοτε έχει μεταφραστεί σε 19 γλώσσες και έχει παρουσιαστεί σε 20 χώρες. Το 2001 το έργο βραβεύτηκε με το βραβείο Moliere, την κορυφαία θεατρική διάκριση στη Γαλλία. Επίσης έχει τιμηθεί με τα εξής βραβεία: Βραβείο Osborn, Βραβείο Agnouni (Αρμενική Εταιρεία Αρωγής της Βόρειας Αμερικής), Βραβείο Garland (Backstage West) ως το καλύτερο έργο ρεπερτορίου, Βραβείο ACE στην Αργεντινή. Στην Ελλάδα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1998 από το Θέατρο Πορεία, σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, με πρωταγωνιστές τον Δημήτρη Τάρλοου και την Ταμίλα Κουλίεβα. Τον Μάρτιο του 2010, το έργο εντάχθηκε στο μόνιμο ρεπερτόριο του Θεάτρου Ταλίν, στην Εσθονία. Τον Δεκέμβριο του 2005, ο Richard Kalinoski τιμήθηκε με το βραβείο Khorenatsi για την συνεισφορά του στις Τέχνες από τη χώρα της Αρμενίας.
Σημείωμα σκηνοθέτη
Μέσα από το έργο γινόμαστε κοινωνοί μιας γενοκτονίας. Αυτής των Αρμενίων το 1915. Πόσο έχει μεταλλαχθεί έναν αιώνα μετά η έννοια της γενοκτονίας παραμένοντας σταθερά προϊόν ενός άκρατου εθνικισμού; Πόσο κοντά είμαστε στους ήρωες του έργου; Πάνω σε πόσες «αποκεφαλισμένες φωτογραφίες» στηρίξαμε τις ελπίδες μας; Πώς ο καθένας μας, ευάλωτος απέναντι στην απώλεια της ταυτότητας του, παλεύει για να ξαναχτίσει μια μικρή πατρίδα;
Κρυμμένες προσδοκίες. Απωθημένες επιθυμίες. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον αλληλοεπηρεάζονται και διαπλέκονται για να ενισχυθεί η διαχρονικότητα των συμβάντων. Οι προσωπικές εμπειρίες και μνήμες του Αράμ και της Σέτα μετατρέπονται σε πανανθρώπινες μαρτυρίες επίκαιρες σήμερα περισσότερο από ποτέ.
Βαγγέλης Παπαδάκης
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Ανδρονίκη Αβδελιώτη
Βοηθός Σκηνοθέτη: Θωμαϊς Τριανταφυλλίδου, Μάνος Παπαδάς
Βοηθός Σκηνογράφου Ενδυματολογου: Μαρίνα Κωνιού
Graphic Design: Νικόλας Φαράκλας
Φωτογράφος: Στέλιος Αγγελίδης
Οργάνωση παραγωγής: Έφη Κουντούρη
Trailer: Βαγγέλης Παπαδάκης (σκην.), Θάνος Λυμπερόπουλος (δ/νση φωτογραφίας-μοντάζ)
Υπεύθυνος επικοινωνίας: Δημήτρης Χαλιώτης
Παραγωγή: Casus Belli
Η παράσταση τελεί υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Δημοκρατίας της Αρμενίας
Συγκλονιστική παράσταση!!!
Ερμηνείες , σκηνοθεσία, υπόθεση, κείμενο,....όλα ήταν άψογα για να μας ταξιδέψουν στον χρόνο αλλά και στις ψυχές των ηρώων του έργου!
Από τις καλύτερες παραστάσεις που έχω δει στη ζωή μου!!
Θερμότατα συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές!!
Συγκινητικό κείμενο , δυνατές ερμηνείες, υπέροχη μουσική, λειτουργική και έξυπνη σκηνοθεσία. Η παράσταση αναδεικνύει ένα κομμάτι της ιστορίας που δεν πρέπει να ξεχαστεί όσο σκληρό και να είναι. Μια παράσταση που αξίζει να δει κάποιος. Συστήνεται ανεπιφύλακτα!
Το έργο είναι σε αρκετά σημεία συγκινητικό-υπάρχουν και κάποιες πινελιές χιούμορ- χωρίς ωστόσο να διαθέτει πολλές πραγματικά δυνατές στιγμές. Αυτή η αίσθηση της χρυσής μετριότητας περνάει σε μεγάλο βαθμό και στην παράσταση. Η ερμηνεία της γυναίκας ήταν εμφανώς ανώτερη του ηθοποιού που ερμηνεύει τον κεντρικό χαρακτήρα, ο οποίος δείχνει ενίοτε αμήχανος και αδύναμος στις κρίσιμες στιγμές. Ο Αρζόγλου φάνηκε σε κάποια σημεία υπερβολικά υποτονικός και σε άλλα αμήχανος και η εναλλαγή με το αγόρι, παρότι έξυπνη ως σύλληψη, στην πράξη δημιουργούσε ένα μπέρδεμα ως προς το αν τελικά ήταν αναγκαίο κάτι τέτοιο- το ίδιο ισχύει και με την εναλλαγή ζωντανού λόγου και κασετόφωνου. Το σκηνικό, όπως και η μουσική, λιτό και λειτουργικό. Ως προς τα υπόλοιπα, ισχύουν τα προβλήματα της θέρμανσης και της καθυστέρησης στην έναρξη που αναφέρονται και παραπάνω.
Χθές παρακολούθησα μια υπέροχη παράσταση με πολύ δυνατό κείμενο,πολύ καλές ερμηνείες κυρίως από την Λιάκου,ομορφη σκηνοθεσία,ευχαριστώ πάρα πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε να δω αυτή την υπέροχη παρασταση την συνιστώ σίγουρα.
Είδαμε χθες την παράσταση.
Ένα έργο απλό μεν στο κείμενο του, εύκολο να το παρακολουθήσεις, με ερμηνείες εξαιρετικές, καθόλου κουραστικό παρά την διάρκειά του και την έλλειψη διαλείμματος , ευχαρίστως το βλέπεις και δεύτερη φορά.
Τα μόνα μειονεκτήματα αφορά αυτό καθαυτό το θέατρο.
Σε ένα τόσο μεγάλο χώρο άνω των 150 θέσεων, όφειλαν να είχαν θέρμανση, έστω σαν σεβασμό στα 12 άτομα που παρακολουθούσαμε. Το κρύο ήταν σε τέτοιο βαθμό που όλοι εκτός από τα παλτά που είχαμε τυλιχτεί, είχαμε και τα χέρια στις τσέπες μας.
Επίσης όσο αφορά την έναρξη της παράστασης, καλό θα είναι να ξεκινάει στην ώρα της.Αυτή η 20λεπτη καθυστέρηση είναι πολύ επιζήμια για όσους επιλέξουν να μεταβούν με μέσα μεταφοράς , ειδικά όσοι χρησιμοποιήσουν παραπάνω από 2 μέσα υπάρχει κίνδυνος να χάσουν μετά κάποιο λεωφορείο όπως εμείς.