Συνέντευξη με το σκηνοθέτη Ιορδάνη Καλέση για την παράσταση «Το τέρας»

Το είδα αρχικά σαν μια απάντηση στην ηθική, κοινωνική και οικονομική κρίση που μας ταλανίζει τα τελευταία χρόνια. Μου φάνηκε πολύ επίκαιρο. Ο συγγραφέας αναζητά τα αίτια της αλλοτρίωσης στον πυρήνα, στην οικογένεια, εκεί που θα λέγαμε ξεκινούν όλα, σε σχέση με την διαπαιδαγώγησή μας και την στάση μας αργότερα ως πολίτες. "Σκαλίζει" με δυο λόγια το πρόβλημα στις ρίζες του και φέρνει στο φως της σκηνής πτυχές για τις οποίες λίγοι μιλούν ανοιχτά και με θάρρος.

Σίγουρα έχει αλλάξει. Η σύγχρονη τεχνολογία έχει εισβάλει στο οικογενειακό περιβάλλον και έχει ανατρέψει τα πάντα. Αναφέρομαι στο internet κυρίως αλλά και στα κινητά. Φυσικά και δεν φταίει η τεχνολογία. Δεν φταίει το μέσο αλλά η χρήση που του κάνεις. Παλιότερα κατηγορούσαμε την τηλεόραση ότι μας κρατάει κλεισμένους στο σπίτι και καθισμένους στον καναπέ. Δεν φταίει το μέσο. Όλα έχουν να κάνουν με την εκπαίδευσή μας. Σε ότι αφορά στην οικογένεια, με τα παραδείγματα που δίνουμε στα παιδιά μας, γιατί τα παιδιά μιμούνται τους μεγαλύτερους και τους έχουν για πρότυπο. Ο τρόπος επικοινωνίας λοιπόν έχει αλλάξει για τί έχουν αλλάξει τα μέσα επικοινωνίας. Η κοινωνία δεν έχει προσαρμοστεί γιατί οι αλλαγές είναι τόσο ραγδαίες με συνέπεια η προσαρμογή να καθίσταται σχεδόν αδύνατη. Οι κοινωνίες δεν αλλάζουν τόσο γρήγορα. Έχει χαθεί ο ρυθμός. Και έχει χαθεί ο ρυθμός, κατά την ταπεινή μου γνώμη, εξαιτίας της απληστίας και της επιδίωξης γρήγορου κέρδους των οικονομικά ισχυρών που ορίζουν τις τύχες όλων μας. Το "φάγαμε" για τα καλά το παραμύθι. Δεν είναι ώρα να ξυπνήσουμε;

Γιατί το ένα να αναιρεί το άλλο; Κάποιος μπορεί να περάσει μια όμορφη χαλαρή βραδιά και ταυτόχρονα να προβληματιστεί. Ποιος είναι ο ορισμός της ψυχαγωγίας; Της αγωγής της ψυχής μας; Στη δική μας παράσταση οι θεατές γελούν και διασκεδάζουν πολύ. Αυτό μας λένε. Ταυτόχρονα όμως υπάρχει προβληματισμός. Αυτό είναι βέβαιο. Στόχος μας ήταν να ανέβει το έργο σε αυτό το χώρο γιατί αρχικά μας άρεσε ως χώρος. Αυτή είναι η αλήθεια. Αργότερα, συνειδητοποιήσαμε ότι ο χώρος λειτουργεί θετικά ίσως, κι ενδυναμώνει τα μηνύματα που θέλαμε να περάσουμε. Τι συμβαίνει; Ο θεατής σε μια παράσταση bar theater έχει πιο χαλαρή διάθεση και είναι πιο εύκολο να γίνει - αν το επιλέξουν οι ηθοποιοί - κομμάτι της παράστασης. Σκηνοθετικά αυτή η επιλογή είχε γίνει. Το θετικό είναι τελικά ότι λειτουργεί. Ο "τέταρτος τοίχος σπάει" και το κοινό "μπαίνει μέσα στην ιστορία" ευκολότερα. Συμμετέχει πιο ενεργά. Όσα διαδραματίζονται στη σκηνή τον αφορούν περισσότερο.