Συνέντευξη με την ηθοποιό Κλέλια Μαμουνάκη με αφορμή την παράσταση «Θα σε πάρει ο δρόμος»

Επιμέλεια: Μαργαρίτα Λιγνού

«Θα σε πάρει ο δρόμος» πείτε μας λίγα λόγια…

Ο δρόμος λοιπόν μας έχει πάρει για τα καλά από την Κυριακή 19 Μαΐου! Η αλήθεια είναι ότι είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι με την ανταπόκριση που έχουμε δεχθεί μέχρι τώρα! Η παράστασή μας «Θα σε πάρει ο δρόμος», ένα έργο του Σάκη Σερέφα, σε σκηνοθεσία Αποστόλη Ψαρρού, παίζεται στο θέατρο Μικρός Κεραμεικός από την ομάδα μας, τους Silly Walkers. Θα μας βρείτε εκεί για λίγες ακόμα παραστάσεις, μέχρι τις 6 Ιουνίου, να αφηγούμαστε ιστορίες και να διηγούμαστε σχέσεις μέσα σε μια μεταφυσική κατάμαυρη σωματική κωμωδία, που λέει κι ο σκηνοθέτης μας! Και αξίζει να πω ότι σε αυτή την πρώτη μας δουλειά ως ομάδα, είχαμε την τύχη να συνεργαστούμε με καταπληκτικούς συνεργάτες, την Ειρήνη τη Λαγουρού που μας βοήθησε στην επικοινωνία, και τον Χριστόφορο Κώνστα και τον Χρίστο Μαγγανά με το XSquare DesignLab για το προσωπικό τους στίγμα στις φωτογραφίες και το τρέιλερ!

Θα μας αφηγηθείτε οξύμωρα σχήματα που είναι μέρος της καθημερινότητας, είναι άραγε ποιο εύκολη η προσέγγιση του ρόλου;

Γενικά αγαπάμε τα οξύμωρα σχήματα, όχι μόνο εμείς, και η ίδια η φύση! Αυτή η έλξη για το αντίθετο, το απ’ αλλού φερμένο, κόλαση και παράδεισος μαζί (να’ το πάλι το οξύμωρο!)
Το μότο μας για αυτή μας την παράσταση, και αυτό είναι κάτι που δανειστήκαμε από τον ίδιο τον συγγραφέα, είναι ότι οι ιστορίες έρχονται σε αυτούς που μπορούν να τις αφηγηθούν. Και αυτό ακριβώς κάνουμε: αφηγούμαστε ιστορίες προσπαθώντας να βρούμε το κοινό μεταξύ του Θεού και του Χάρου, ενός σουβλατζή και μας ιερόδουλης, μιας γριάς με δύο μικρά αδερφάκια, ενός ρεσεψιονίστ και μιας εγκλωβισμένης…  Αυτή η γοητεία των αντιθέσεων ισχύει, εντελώς όμως, και για την υποκριτική. Το κλασικό παράδειγμα ότι μπορεί να σε πιάσουν τα γέλια σε μια κηδεία είναι στο βασικό «εγχειρίδιο» της υποκριτικής. Και όταν το κατακτήσει αυτό ένας ηθοποιός τότε ανοίγονται νέοι δρόμοι μπροστά του!

Βάση τον σκηνοθέτη της παράστασης, οι ανθρώπινες σχέσεις πάντοτε είχαν, έχουν, και θα έχουν ένα κοινό, γλυκόπικρη γεύση, είναι κάτι που ασπάζεστε;

Το οξύμωρο που λέγαμε και πριν! Οι σχέσεις είναι ακριβώς όπως ο καλός καφές: δυνατός, σε βοηθάει να πάρεις τα πόδια σου το πρωί, μπορεί να σε κάνει λίγο νευρικό κάποιες στιγμές, αλλά δεν μπορείς να φανταστείς το πρωινό σου χωρίς αυτόν! Και το λέω αυτό γιατί προσωπικά ασπάζομαι πολύ τον καφέ! Όπως και σχεδόν όλοι οι ήρωες του Σερέφα, που έχουν πολύ ιδιαίτερη σχέση με κάποια φαγητά. Και όχι απαραίτητα με τον τρόπο που φανταζόμαστε!

Silly Walkers μια ομάδα που συστήνεται με αυτό το ζουμερό κείμενο, πως έγινε αυτή η επιλογή;

Δύο Δημήτρηδες, μία Δήμητρα κι εγώ, αναγκαστικά έπρεπε να βρούμε κάποιο έργο με Δ μέσα! Αστειεύομαι, μάλλον (; )! Είχαμε έρθει σε επαφή με το «Θα σε πάρει ο Δρόμος» του Σάκη Σερέφα από όταν ήμασταν στη σχολή, είμαστε και οι τέσσερεις απόφοιτοι του Θεάτρου των Αλλαγών, και ήταν πάντα στη λίστα με τα αγαπημένα μας. Όχι τυχαία προφανώς, γιατί είχε συμπεριληφθεί στον κατάλογο με «Τα 120 καλύτερα σύγχρονα ευρωπαϊκά θεατρικά έργα» το 2010! Θέλαμε καιρό να δουλέψουμε όλοι μαζί σαν ομάδα και ένα απόγευμα, η Δήμητρα Τζιάννη, ο Δημήτρης Πλατής, ο Δημήτρης Βουτσής κι εγώ, αποφασίσαμε ότι θέλαμε να γνωρίσουμε πολύ καλά τους ήρωες του Σερέφα, αυτούς τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας που τους χτύπησε κατακούτελα ένα ζόρι, αλλά δεν το βάζουν κάτω. Το δυσκολότερο όλων ήταν να βρούμε όνομα για την ομάδα μας… Άσκησα βέτο για το Δ και ευτυχώς υπερίσχυσε η κοινή μας αγάπη για τους Monty Python!

Ποιες είναι οι προσδοκίες σας αυτή τη στιγμή;

Ένας καφές αυτή την στιγμή δεν θα ήταν κακός (χαχα) … Ειλικρινά, οι προσδοκίες
μου αυτή τη στιγμή συντάσσονται με τους ήρωες του Σερέφα! Ένα απολαυστικό κράμα! Είμαι πολύ γοητευμένη με το ξεκίνημα των Silly Walkers, έχει πολύ προσωπική δουλειά αυτό μας το εγχείρημα και τώρα βλέπουμε με αγωνία το «παιδί μας» να κάνει τα πρώτα του βήματα! Και είμαι εξίσου μαγεμένη με τη συνεργασία με τον Σκηνοθέτη μας τον Αποστόλη τον Ψαρρό. Τον γνώριζα ήδη σαν δάσκαλο από τη σχολή και με ιντρίγκαρε η διδασκαλία του στο σωματικό θέατρο! Οπότε το μόνο που θα κρατούσα σαν προσδοκία, είναι να συνεχίσω να πέφτω με τα μούτρα στο θέατρο που τόσο αγαπώ και το κοινό φεύγει από τις παραστάσεις μας έχοντας περάσει καλά!

Καλοκαίρι έρχεται και τι άραγε έπεται;

Εκτός από το «παιδί» Silly Walkers που τώρα κάνει τα πρώτα του βήματα, είμαι και κανονική μαμά δύο παιδιών, που κάνουν ήδη ποδήλατο χωρίς βοηθητικές, και ενός σκυλιού που νομίζει πως είναι κουτάβι! Και περιμένουν όλοι πώς και πώς το καλοκαίρι για παιχνίδι δίχως αύριο! Αφού λοιπόν ολοκληρώσουμε τις παραστάσεις μας, θα ανασυνταχθούμε για να επανέλθουμε από Φθινόπωρο πιο δραστήριοι και ακόμα πιο Silly Walkers!

Πληροφορίες για την παράσταση: εδώ