Κριτική για την παράσταση "Bloom"

Από την Άννα Μαύρου

Στο ατμοσφαιρικό θεατράκι του 104 στο Γκάζι παρακολούθησα την πρεμιέρα της devised κωμωδίας Bloom, με δύο κορίτσια λουλούδια μοσχομυριστά, την Χρυσάνθη (Εύη Δόβελου) και την Μαργαρίτα (Αγγέλικα Σταυροπούλου), να έρχονται αντιμέτωπες με τα βασανιστικά ερωτήματα που συνθέτουν την γνωστή γυναικεία κρίση των 30 something.

Η Χρυσάνθη, η μοναχοκόρη που σπούδασε, έκανε και κάνα δυο μεταπτυχιακά, και εκεί γύρω στα τριάντα εξακολουθεί να ψάχνει δουλειά που και να της αρέσει και να πληρώνεται, με τη μαμά της να αγχώνεται και να την αγχώνει ότι πρέπει να βρει δουλειά, μία οποιαδήποτε δουλειά των 500 ευρώ. Και η Μαργαρίτα, η εργασιομανής business woman που δεν ξέρει αν θέλει να παντρευτεί τον σύντροφό της Νίκο ή άλλον ή και καθόλου σε τελική ανάλυση.

Οι δύο ηθοποιοί παίζουν με κέφι και μπρίο και παρασέρνουν με ευκολία το κοινό να κάνει μαζί τους μία βουτιά «μπλουμ» στις αγωνίες τους. Όντας και οι δύο κοντά στα 30, διασκεδάζουν αφόρητα με την παράσταση και αυτό φυσικά περνάει και κάτω.

Η σκηνοθεσία του Γ. Σαρακατσάνη είναι άμεση, με γρήγορο tempo, χωρίς υπερβολές, αξιοποιεί έξυπνα τα αντικείμενα και τον διαθέσιμο σκηνικό χώρο. Ασκώντας κριτική στην ηθικοπλαστική κοινωνία που ζούμε καθώς και στην οικονομική κρίση που ενταφίασε τα περισσότερα θέλω μας, θα επιτρέψει στις πρωταγωνίστριες του να επιλέξουν αυτά που πραγματικά θέλουν και ονειρεύτηκαν για τις ζωές τους, ανεπηρέαστες από τα αποπνικτικά κοινωνικά στερεότυπα.
Βρήκα εξαιρετικά σκηνοθετημένα τα χορευτικά όνειρα-εφιάλτες καθώς και τις ευρηματικές στέκες που άλλαζαν τα κορίτσια στα μαλλιά και που σηματοδοτούσαν τις αλλαγές στους ρόλους (η στέκα της μαμάς με το τάπερ, η στέκα του one night stand γκόμενου με τα προφυλακτικά και εκείνη με τα παράνομα τσιγαράκια του κολλητού φίλου Σούλη, είναι όλα τα λεφτά).

Τελικά οι τριαντάχρονες ακούνε το βιολογικό τους ρολόι να χτυπάει; Υπάρχει όντως βιολογικό ρολόι; Ακόμη και αν υπάρχει, μήπως το κουρδίζουν οι γονείς και η παραδοσιακή κοινωνία; Πάντως όποιος/α δεν βίωσε-βιώνει με αυστηρή σειρά τα κάτωθι:
1. Ο γονείς πιέζουν να τελειώσετε το σχολείο,
2. Να περάσετε στο πανεπιστήμιο,
3. Να βρείτε μία δουλειά,
4. Να βρείτε ένα καλό παιδί/μια καλή κοπέλα, να παντρευτείτε
5. Να κάνετε ένα παιδί
6. Να κάνετε και ένα δεύτερο, αφού ένα ίσον κανένα,
…μάλλον δεν είχε Έλληνες γονείς.

Μη ξεχάσετε την ελεύθερη είσοδο σε όσους «κλείνουν τα 30» τους μήνες Οκτώβριο-Νοέμβριο- Δεκέμβριο-Ιανουάριο.

Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ