Κριτική για την παράσταση "Επάγγελμα Πόρνη"

Από την Άννα Μαύρου

«Επάγγελμα Πόρνη» 1978, το κατά σειράν 13^ο έργο της Κρητικιάς συγγραφέως, (από ένα σύνολο 24 έργων) και το δεύτερο μεγαλύτερο σε επανεκδόσεις της (37 επανεκδόσεις ως το 1998). Το έργο της Λιλής Ζωγράφου, γνωστής και ως σκοτεινή θεά Εκάτη της λογοτεχνίας μας λόγω της πύρινης, μαχητικής και αντισυμβατικής γραφής της, είναι αυτό που θα αναβιώσει τη θεατρική περίοδο που διανύουμε δια στόματος Αλεξάνδρας Παλαιολόγου και σκηνοθεσίας Ένκε Φεζολλάρι.

Ένας σοκαριστικός αυτοβιογραφικός μονόλογος που τσακίζει κόκκαλα, ξυπνάει μνήμες και επιχειρεί να αφυπνίσει συνειδήσεις. Χωρίζεται σε δύο μέρη, το πρώτο μέρος, πραγματεύεται την απάνθρωπη δύναμη της δικτατορικής εξουσίας ως μέσο εξαθλίωσης της προσωπικής ελευθερίας πνεύματος και λόγου. Το δεύτερο μέρος, η φρικιαστική εμπειρία της στο ψυχιατρείο όπου βρέθηκε αλυσοδεμένη μετά την απόπειρα αυτοκτονίας της, παραμονές Πρωτοχρονιάς του 1973, όπου βιαζόταν από τρεις νυχτοφύλακες για ένα ολόκληρο βράδυ.

Στην παράσταση που παρακολούθησα στο θέατρο Vault, είδα μια Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, αγνώριστη, ώριμη θεατρικά, εντελώς ενσταντική. Από το πρώτο δευτερόλεπτο που εισέβαλε στη σκηνή, μέχρι το τσιγάρο αποφόρτισης στο τέλος της παράστασης, φαίνεται ότι έβαλε την ψυχή της σε αυτόν τον απαιτητικό μονόλογο. Άνοιξε την παλέτα των συναισθημάτων της και ζωγράφισε τη κάθε φράση με ότι της έπρεπε: απογοήτευση, ειρωνεία, περιφρόνηση, αυτοπεποίθηση, αηδία, αγωνία, φόβος, τρόμος, φρίκη, θυμός, ντροπή, θλίψη, μοναξιά, είναι με τη σειρά κάποια από αυτά που μπόρεσα ευδιάκριτα να ξεχωρίσω στη μία ώρα της παράστασης. Ειδικά στο δεύτερο μέρος, που το ξεχωρίζει και η ίδια η ηθοποιός, ως μάνα το αγαπημένο της παιδί, η ρεαλιστική της θεατρική απόδοση ήταν τέτοια που μας οδήγησε να φαντασιωθούμε ότι δεν είναι μόνο μια γυναίκα που αφηγείται αλλά η Ελλάδα ολόκληρη ως πολύπαθος λαός που εκδίδεται και βιάζεται, συνειδητά και ασύνειδα.

Ο Ένκε Φεζολλάρι σκηνοθετικά επιτέλεσε με επιτυχία όχι μόνο τα προαπαιτούμενα, αφ’ενός την πλήρη αφοσίωση του θεατή προς τον μονολογούντα και αφ’ ετέρου το περιθώριο στην πρωταγωνίστρια του να αναδείξει τις ερμηνευτικές της δυνατότητες, αλλά και να εγείρει πολιτικούς, κοινωνικούς, ιστορικούς και ανθρωπιστικούς προβληματισμούς, που θεωρώ ότι ήταν και ο ευσεβής πόθος του.

Στα συν της παράστασης, το τραγούδι με το οποίο πέφτει η αυλαία και έγραψε ο Σταμάτης Κραουνάκης, μελοποιώντας φράσεις της Λιλής Ζωγράφου από το βιβλίο.

Έως τις 22 Νοεμβρίου 2015 στο θέατρο Vault

Πληροφορίες για την παράσταση: Εδώ