Συγγραφέας: Laurent Mauvignier
Σκηνοθέτης: Δημήτρη Κανέλλου
Ερμηνεύουν: Δημήτρης Αγοράς
Περιγραφή
Δεκέμβρης του 2009.
Ένας νεαρός άστεγος μετανάστης συλλαμβάνεται επ’ αυτοφώρω σε πολυκατάστημα γνωστής αλυσίδας στη Λυών. Μόλις έχει κλέψει μια μπύρα. Οι τέσσερις άντρες της ασφάλειας τον οδηγούν στην αποθήκη και τον χτυπούν μέχρι θανάτου.
Περισσότερα
«Ο άνθρωπος δεν πρέπει να ξεχνάει.
O πολιτισμός έχει θεμελιώσει την ηθική του στη λήθη του θανάτου,
στην άρνηση της φθοράς και του πόνου».
Όσο περισσότερο ο άνθρωπος ξεχνάει, τόσο περισσότερο λειτουργεί η λήθη.
Και όσο περισσότερο λειτουργεί η λήθη, τόσο πιο ανθρωποφάγοι γινόμαστε.
Τόσο περισσότερο αίμα ζητάει για να χορτάσει το κτήνος μέσα μας.
ΤΟ ΕΡΓΟ
Με αφορμή την δολοφονία του Michael Blaise, ο βραβευμένος συγγραφέας Laurent Mauvignier δημιουργεί ένα κείμενο βαθύτατα πολιτικό. Δεν πρόκειται για αστυνομικό δελτίο, ούτε για ρεπορτάζ. Ο Mauvignier παίρνει τη θέση όλων όσων έδρασαν, συναίνεσαν, αδιαφόρησαν, απαξίωσαν σαδιστικά την ανθρώπινη ζωή. Γράφει έναν μονόλογο -"κατηγορώ" για τη ζωή και τον θάνατο του Michael Blaise, ένα κείμενο χειμαρρώδες, χωρίς τελείες, αποκαλύπτοντας την πιο σκοτεινή πλευρά του σκληρού και θλιβερού μας κόσμου.
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Η παράσταση είναι απαλλαγμένη από μελό και διδακτισμό. Στο επίκεντρο βρίσκεται το κείμενο και ο ηθοποιός που το αφηγείται. Μία φωνή που καταγγέλλει όλο τον σύγχρονο πολιτισμό μας και ταυτόχρονα αποτελεί ένα ισχυρό, επίκαιρο μήνυμα για μια ελληνική κοινωνία που βρίσκεται σε κρίση.
Τώρα, περισσότερο από ποτέ, δημιουργείται η ανάγκη για το ανέβασμα τέτοιων κειμένων.
«Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν προέρχεται από ιδεολογία, δε συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση - εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας, χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξη του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.
Μόνη αντιβίωση η Παιδεία και ο Πολιτισμός».
Μάνος Χατζιδάκις - Φεβρουάριος 1993
Δημήτρης Κανέλλος - Σεπτέμβριος 2015
ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Συγγραφέας: Laurent Mauvignier
Μεταφραση: Σπύρος Γιανναράς
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Κανέλλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Αλέξης Βιδαλάκης
Επιμέλεια κίνησης: Ανθή Θεοφιλίδου
Σκηνικά-κοστούμια: Τόνια Αβδελοπούλου
Φωτισμοί: Δημήτρης Μαργαρίτης
Φωτογραφίες-Video: VDOUROS
Παραγωγή: Κινητήρας - VAULT
Στο ρόλο του αφηγητή: Δημήτρης Αγοράς
Προβολή - Επικοινωνία: BrainCo AE
Facebook page: https://www.facebook.com/Αυτό-που-εγώ-ονομάζω-λήθη-Vault-853776761358463/timeline/
Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση, παρακολούθησα χτες 3-1-2016 την παράσταση, ήταν μια πολύ καλή ερμηνεία, με ενδιαφέρον κείμενο. Η σκηνοθεσία μου άρεσε.
Καταπληκτική ερμηνεία, πολύ ωραία παράσταση!!
ευχαριστω για την προσκληση, ωραία ερμηνεια.!
Επίσης, ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον πολύ εκφραστικό Δημήτρη Αγορά, που με την εξαιρετική ερμηνεία του "ζωντανεύει" τα πρόσωπα και τις καταστάσεις του κειμένου.
Ευχαριστώ πολύ τη Θεατρομάνια για την πρόσκληση!
Ένα πολύ δυνατό κείμενο- καταγγελία της σύγχρονης "δημοκρατίας" στον "πολιτισμένο" δυτικό κόσμο, που με ευκολία χαρακτηρίζει και καταδικάζει ανθρώπους με κριτήριο το χρώμα του δέρματος, την θρησκεία, το βιοτικό επίπεδο. Καλογραμμένο, με πολύ ζωντανές περιγραφές και αφηγήσεις, αλλά και κάποιες σχεδόν ποιητικές φράσεις, διάσπαρτες ανάμεσα στη φρίκη του μίσους, του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας, της κατάχρησης εξουσίας. Συγκινητικό αλλά και κλειστοφοβικό, ένα σύγχρονο έργο που, δυστυχώς, θα παραμείνει επίκαιρο για πολύ καιρό ακόμα.
Η μεταφορά στη σκηνή του Vault, με τη λιτή, μετρημένη σκηνοθεσία, τους εναλλασσόμενους φωτισμούς, την απόλυτη κυριαρχία του μαύρου χρώματος, φορτίζει συναισθηματικά τον θεατή, περνώντας του τα μηνύματα και τους προβληματισμούς του συγγραφέα. Φεύγοντας από το θέατρο, μένει να αιωρείται βασανιστικό το ερώτημα: Τελικά πόσο αξίζει η ανθρώπινη ζωή; Και ποιος καθορίζει την "τιμή" της;
ευχαριστω για την προσκληση ! ενδιαφερον κειμενο, μετρια ερμηνεια, με λιτη αλλα αδιαφορη σκηνοθεσια......