Ατυχήματα

Αρχείο Παίχτηκε από 17/01/2020 έως 27/02/2020
στο Μπιπ
Διάρκεια: 75' χωρίς διάλειμμα
Συγγραφέας: Γιώργος Κατσιφής
Σκηνοθέτης: Γιώργος Κατσιφής
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Πολιτάκης
Μουσική: Δημήτρης Μορφέας Σπανός
Κίνηση: Φανή Παρλή
Ερμηνεύουν: Παναγιώτης Γουργουλιός (Ανδρέας), Ειρήνη Κυδωνάκη (Σοφία), Λαμπρινός Καμπούρης (Άντρας), Νίκος Παπαδάκης (Χάρης), Χρόνης Στρίκος (Κάρεμ)

Περιγραφή

 Ο συγγραφέας Γιώργος Κατσιφής και το θέατρο Μπιπ παρουσιάζουν τα «Ατυχήματα», σε σκηνοθεσία του ιδίου, που θα παίζονται από 17 Ιανουαρίου 2020 κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Τη μουσική της παράστασης υπογράφει ο Δημήτρης Μορφέας Σπανός.

Πέντε άνθρωποι πεθαίνουν μετά από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Οι ψυχές τους παγιδεύονται σε ένα καφέ. Ένα καφέ μπορεί να είναι ο παράδεισος, που μπορούν να ζήσουν αιώνια;

Περισσότερα

«Για να ζεις στον παράδεισο δεν χρειάζεσαι περισσότερα. Μόνο αγάπη.»

 

Σκηνοθετικό σημείωμα

Τα "Ατυχήματα" είναι το δεύτερο σε σειρά δικό μου έργο που σκηνοθετώ. Ο φόβος που αντιμετωπίζει ένας θεατρικός συγγραφέας όταν αποφασίσει να "σηκώσει" ένα έργο του είναι να μπορέσει να πάρει απόσταση. Να δώσει τον απαραίτητο χρόνο να κάτσει το κείμενο μέσα του και να το αντιμετωπίσει πια σαν τρίτο μάτι. Από την άλλη νιώθεις την ασφάλεια ότι εσύ γνωρίζεις τον κόσμο σου καλύτερα από το καθένα. Η πρόκληση είναι να μπορέσεις να μεταφέρεις αυτόν το κόσμο στους ηθοποιούς και στους υπόλοιπους συντελεστές ώστε να λειτουργήσουν όλα (ερμηνείες, μουσική, φώτα, σκηνικά) σε μια αρμονία.

Με τα "Ατυχήματα" ήθελα μια ακόμη φορά να μιλήσω για τις ανησυχίες της γενιάς μου σε έναν κόσμο που ισορροπεί μεταξύ πραγματικού και φαντασιακού όμως με διαφορετική δραματουργική φόρμα. Με νέους πειραματισμούς. Ο λόγος ωμός, οι καταστάσεις τραγικές και συνάμα ονειρικές. Οι χαρακτήρες είναι απλοί άνθρωποι, φίλοι μας,  συγγενείς μας, τύποι που γνωρίζουμε σε ένα μπαρ ή καθόμαστε δίπλα τους στο τρένο. Νομίζω πως αυτοί οι άνθρωποι κρύβουν ιστορίες που δεν φανταζόμαστε ή που αποφεύγουμε να το κάνουμε. Μας αρέσει να βλέπουμε τη πλευρά τους που είναι χαμογελαστή, περιποιημένη με  όρεξη για σεξ, καφέ και τσιγάρο. Γι' αυτό όταν αποφασίζουν να εκφραστούν σε κάτι βαθύτερο καταφεύγουν συνήθως σε μονόλογο. Όμως δεν επαναπαύονται, συνεχίζουν να αγωνίζονται για να βρουν τον εαυτό τους, τις πραγματικές τους επιθυμίες ακόμη κι όταν τα προβλήματα που θεωρούν ότι προσπέρασαν βρίσκουν έναν τρόπο να εμφανίζονται μπροστά τους ξανά και ξανά. Ξέρουν πως στο τέλος θα βγουν νικητές. Αλλά όχι νικητές με το τρόπο που τους έχουμε συνηθίσει... (Γιώργος Κατσιφής)

Βοηθός σκηνοθέτη: Μάκης Νάνος
Video trailer: Oltjon Lipe
Επικοινωνία-Φωτογραφίες: Ράνια Παπαδοπούλου
Σκηνικός χώρος: Χριστόφος Κώνστας xsquare design lab
Σχεδιασμός αφίσας: Στέφανος Χατζηλάμπρος

Η παράσταση είναι κατάλληλη μόνο για ενήλικες

Φωτογραφίες

10 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Τώρα αυτή η παράσταση κάτι ήθελε να πει, κάποιο νόημα να περάσει, κάτι να θίξει, αλλά δεν. Γενικά δεν. Κείμενο μπερδεμένο και ακαταλαβίστικο, προσέγγιση που ήθελε να είναι ψαγμένη αλλά ήταν απλοϊκή και επιδερμική, θα μπορούσε να ήταν αυτοσχέδια σχολική παράσταση αν δεν είχε τόσο σεξ. Η κινησιολογία ήταν το πιο αξιοπρόσεκτο στοιχείο.

  2. Μια παράσταση.... με πολλά ατυχήματα! Η υπόθεση ότι να'ναι, καφές και ελευθερες σχέσεις μετά θάνατον ομοφιλικές ετεροφιλικές...ότι φανταστείς! Επικεντρώνεται στην σεξουαλική απελευθέρωση και όχι στη μεταθανάτια εμπειρία.
    Κείμενο φτωχό ,  εντελώς αφιλοσόφητο αλλά και ακατανόητο κάποιες φορές. Ίσως να είναι μια προσπάθεια να απενοχοποιήσει τις διαφορετικότητες?
    Η σκηνοθεσία και οι περισσότερες ερμηνείες ήταν πολύ ερασιτεχνικές.

  3. Τα «Ατυχήματα», του Γιώργου Κατσιφή (σενάριο και σκηνοθεσία), εγγράφουν την πορνογραφία ως στοιχείο οικειότητας, μέσα από μια μεταφυσική ενοχικότητα. Το ομοφυλοφιλικό σεξ, η παρτούζα, ο σαδομαζοχισμός, ο escort sex worker, η κοκαΐνη, μετατρέπονται στο πλέγμα μιας καθημερινότητας καθορισμού ανθρώπινων σχέσεων. Μια νέα γενιά που αναζητά την ένταση, τον έρωτα, την ταυτότητά της, τη διασκέδαση, με ένα επιφανειακό αισθησιασμό και μια αίσθηση κενού και διαρκούς ακύρωσης. Ο θάνατος των πρωταγωνιστών σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, σχεδιασμένο όπως αποδεικνύεται, απλά μεταφέρει το αδιέξοδο σε μια μετάσταση που αποτελεί συνέχεια κι όχι τομή. Ο πήχης απαιτήσεων χαμηλός, μια προσδοκία ενός καλού καφέ που αρκεί, γίνεται στοιχείο εγκλωβισμού σε μια εικονική πραγματικότητα. Ο δημιουργός της, ο θεός, ένοχος και αμαρτωλός όσο δε γίνεται ή όχι λιγότερο από τους άλλους, χρηματίζει, καθοδηγεί, ανασταίνεται, κάνει σεξ, δολοφονεί, προς τέρψη και συμμόρφωση. Μια αντίσταση εκ των προτέρων προδιαγεγραμμένη σε αποτυχία, ένα μαχαίρι που ζητά στόχο, ένα μίσος προς την ιδέα του αθανάτου ελεγκτή, μια συνέργεια που αποτολμά την ανατίναξη του στημένου παιχνιδιού.
    Η μουσική του Δημήτρη Μορφέα Σπανού, η κίνηση που επιμελείται η Φανή Παρλή και οι ερμηνείες του Παναγιώτη Γουργουλιού (Ανδρέας), της Ειρήνης Κυδωνάκη (Σοφία), του Λαμπρινού Καμπούρη (Άντρας), του Νίκου Παπαδάκη (Χάρης) και του Χρόνη Στρίκου (Κάρεμ) είναι αξιοπρόσεκτα.

  4. Παρακολουθήσαμε την παράσταση της Πέμπτης.
    Μια ιδιαίτερη παράσταση για ιδιαίτερο κοινό θα έλεγα!
    Οι ηθοποιοί μικροί σε ηλικία θα πρέπει να είναι στις πρώτες τους δουλειές μας άφησαν καλές εντυπώσεις για την προσπάθεια τους !
    Ωραίοι οι φωτισμοί και το γυμνό σκηνοθετικά προσεγμένο δεν σοκάρει !
    Ο χώρος του θεάτρου μας άρεσε !

  5. Μπορεί ένα θανατηφόρο ατύχημα να είναι απολαυστικό; Η απάντηση είναι ναι, όταν παρουσιάζεται στη σκηνή από ένα εξαιρετικό καστ νέων ηθοποιών με θαυμάσια μουσική επένδυση. Δυσκολεύτηκα λίγο με το μεταθανάτια σεξ, αλλά όπως λεγεται και στο έργο, όλα στο μυαλό μας είναι! Ευχαριστούμε θεατρομάνια.