Camille Claudel mudness

Ένας φανταστικός διάλογος ανάμεσα στη γλύπτρια Camille Claudel και την πρώτη γυναίκα ψυχίατρο της Γαλλίας Constance Pascal.

Μια συνάντηση που δεν έγινε ποτέ.

Η ιστορία δύο γυναικών, που διεκδίκησαν το δικαίωμα να ζήσουν ελεύθερες, να υπερασπιστούν τα πιστεύω τους, να σπουδάσουν και να εργαστούν, σε μια εποχή, που ο ρόλος της γυναίκας περιοριζόταν στο ρόλο της συζύγου και της μάνας.

Η Camille και η Constance δε συναντήθηκαν ποτέ, αλλά έζησαν και εργάστηκαν στην ίδια πόλη, την ίδια χρονική περίοδο, μοιράστηκαν παρόμοιες εμπειρίες, αντιμετώπισαν κοινές δυσκολίες και δόθηκαν με το ίδιο πάθος στον έρωτα.

«Screaming out loud i demand freedom - Κραυγάζοντας δυνατά απαιτώ την ελευθερία μου» Camille Claudel

Το έργο διαδραματίζεται στο Παρίσι το 1913 στο ψυχιατρικό άσυλο της Ville Evrard. Η πρώτη γυναίκα, που καταφέρνει να γίνει ψυχίατρος στης Γαλλία, η μετανάστρια από τη Ρουμανία Constance Pascal αποφασίζει να αναλάβει την υπόθεση της μεγάλης γλύπτριας Camille Claudel, η οποία έχει μεταφερθεί εκεί παρά τη θέληση της από την οικογένεια της,  κατηγορούμενη για σοβαρή ψυχική διαταραχή. Μέσα από τις συναντήσεις τους ξετυλίγονται οι αντισυμβατικές ζωές των δύο γυναικών και αναπτύσσεται ένας ισχυρός δεσμός που ξεπερνά τη σχέση γιατρού  ασθενή.

Πάρα τις προσπάθειες της γιατρού και τη σταδιακή βελτίωση της ψυχικής υγείας της Camille, η Constance θα έρθει αντιμέτωπη με ένα ολόκληρο σύστημα, που καταδικάζει σε εγκλεισμό και απομόνωση τα άτομα, που διεκδικούν το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης και επιλογής.

Η Camille και η Costance πλήρωσαν ακριβά το τίμημα της διαφορετικότητάς τους. Η πρώτη τιμωρήθηκε από την οικογένειά της με τον πρωτοφανή εγκλεισμό της για τριάντα περίπου χρόνια στο ψυχιατρικό άσυλο και η δεύτερη έζησε μια διπλή ζωή βυθισμένη στο φόβο, στα ψέματα και στην αγωνία.

Συντελεστές:
Σκηνογραφική επιμέλεια- Visual Art: Παντελής Ξηροχειμώνας
Σχεδιασμός φωτισμού: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Μουσική: Αλέξανδρος Βούλγαρης – THE BOY, Pan Pan
Sound Design: Βαγγέλης Μόσχος
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Επιμέλεια κίνησης: Όλγα Σπυράκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Πάνος Κούγιας
Φωτογραφία: Θοδωρής Μάρκου
Σχεδιασμός Web Site: Γρηγόρης Ευφραιμίδης
Στην παράσταση ακούγονται στα ηχογραφημένα μέρη  οι ηθοποιοί:
Στέλιος Μάινας (Ως Ροντέν), Αγγελική Καρυστινού (Ως μητέρα της Καμίλ Κλοντέλ), Ιωάννα Σταυροπούλου και ο δημοσιογράφος Γιάννης Νένες.

Ευχαριστούμε την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών για την παραχώρηση των χώρων της, για τις ανάγκες της φωτογράφισης της παράστασης. Φωτογραφίες: Θοδωρής Μάρκου

Βιογραφικά στοιχεία Camille Claudel και Constance Pascal

Camille Claudel

Στον χώρο της Γλυπτικής η Camille Claudel ολοκληρώνει τις σπουδές της στην ιδιωτική σχολή Academie Colarossi (που μόλις λίγα χρόνια πριν έχει ανοίξει τις πόρτες της και σε γυναίκες φοιτήτριες), καθώς η φοίτηση στο σπουδαίο πανεπιστήμιο τεχνών Ecole des Beaux και το δικαίωμα συμμετοχής στο μεγάλο διαγωνισμό γλυπτικής Prix de Rome ήταν αποκλειστικά αντρικό δικαίωμα.

Ασυμβίβαστη, πρωτοπόρα και δυναμική ασκεί το δύσκολο και κοινωνικά στιγματισμένο για μια γυναίκα επάγγελμα της γλύπτριας σ’ έναν κατεξοχήν ανδροκρατούμενο χώρο και συνάπτει ένα θυελλώδη δεσμό με τον κατά 24 χρόνια μεγαλύτερό της γλύπτη και δάσκαλό της Rodin.

Ο Rodin είναι ήδη πατέρας ενός παιδιού από τη επί χρόνια σύντροφό του Rosa την οποία και δε θα χωρίσει ποτέ, καταδικάζοντας την Claudelle στο ρόλο της μόνιμης ερωμένης του. Η Claudelle μετά από πολυετή σχέση χωρίζει, κατηγορώντας το Rodin ότι ευθύνεται για τη μη επαγγελματική της εξέλιξη και την έκτρωση, στην οποία υποβάλλεται εξαιτίας της άρνησης του να χωρίσει τη Rosa.

Έτσι αρχίζει το ταξίδι της Καμίλ στην τρέλα. Μια τρέλα που όσο ανθίζει, ανθίζει και η ιδιοφυΐα της στην τέχνη. Τα παθιασμένα γλυπτά, που παίρνουν πνοή από τα χέρια της είναι η έκφραση των βαθύτερων συναισθημάτων της.

Η οικογένεια της την αφήνει αβοήθητη και εγκαταλειμμένη.

Μετά από περίπου τριάντα χρόνια εγκλεισμού σε ψυχιατρικές κλινικές, η Κλοντέλ πεθαίνει στις 19 Οκτωβρίου 1943 και η σορός της βρίσκεται σήμερα στο κοιμητήριο του Monfavet.

“God will take pity on the sad ones, you say.

Where is he, your god, tell me, and who is he. Who? »

«Ο Θεός θα δείξει το έλεός του για τους δυστυχείς, μου είπες.

Που είναι τώρα ο θεός σου Πωλ; Και ποιος είναι; Ποιος;

CAMILLE CLAUDEL

Constance Pascal

Στον ιατρικό χώρο το επάγγελμα του γιατρού ήταν καθαρά αντρική υπόθεση. Οι γυναίκες μπορούσαν να είναι νοσοκόμες και μαίες, όχι γιατροί. Η παραβίαση αυτής της παραδοσιακής σειράς φάνταζε αδιανόητη. Μια Ισπανίδα φοιτήτρια λιθοβολήθηκε το 1881, όταν εμφανίστηκε στην ιατρική σχολή, ενώ μια τάξη στη Γαλλία έκαψε το ομοίωμα μιας γυναίκας, που είχε το θράσος να κάνει το ίδιο.

Μέσα σ ’αυτό το κλίμα η Costance Pascal, μετανάστρια από τη Ρουμανία, καταφέρνει να τελειώσει την ιατρική σχολή του Παρισιού και λίγο αργότερα να γίνει η πρώτη γυναίκα κλινική ψυχίατρος της Γαλλίας. Ωστόσο η προσωπική της ζωή παραμένει κρυφή και προφυλαγμένη για χρόνια, αφού ο  δεσμός της με τον παντρεμένο και κατά είκοσι χρόνια μεγαλύτερό της στρατηγό Justin Mengin αποτελεί σκάνδαλο για την εποχή.

Η Costance λίγο αργότερα μένει έγκυος και κόντρα στις συμβάσεις και τα κοινωνικά πρέπει της εποχής αποφασίζει να κρατήσει το μωρό. Έτσι γεννιέται σε πλήρη μυστικότητα η κόρη της, η οποία δίνεται για υιοθεσία, προκειμένου να μην αποκαλυφθούν οι βιολογικοί γονείς του παιδιού και υιοθετείται από την ίδια την Pascal λίγα χρόνια αργότερα.

«Εκείνος που υποφέρει από έρωτα είναι εκείνος, που διαθέτει ισχυρή συναισθηματική μνήμη. Υποφέρει γιατί θυμάται»

Costance Pascal.

Συνέντευξη με τον Γιάννη Λασπιά, σκηνοθέτη της παράστασης "Camille Claudel mudness"