Contractions

Αρχείο Παίχτηκε από 19/10/2019 έως 01/03/2020
στο Λύχνος τέχνης και πολιτισμού
Διάρκεια: 80' (χωρίς διάλειμμα)
Κείμενο: Mike Bartlett
Σκηνοθέτης: Θοδωρής Κατσαρός
Σκηνογραφία: W.T.F - ACT
Κοστούμια: W.T.F - ACT
Φωτισμοί: Κωνσταντίνος Τζηλίνης
Ερμηνεύουν: Μίκα Στεφανάκη, Ελένη Βρυώνη

Περιγραφή

Η Εταιρία Θεάτρου W.T.F - ACT παρουσιάζει το θεατρικό έργο “Contractions” (Όροι Συμβολαίου) του πολυβραβευμένου συγγραφέα Mike Bartlett.

Περισσότερα

Ένας διακεκριμένος δημιουργός του σύγχρονου βρετανικού θεάτρου, έργα του οποίου έχουν ανέβει επίσης στη χώρα μας, όπως το «Cock» και «Bull», τον καθιστούν έναν ξεχωριστό συγγραφέα και σκηνοθέτη για το ευρωπαϊκό θεατρικό κοινό.

Ο Bartlett έχει τιμηθεί τρεις φορές με το βραβείο Lawrence Olivier, έχει κερδίσει το Old Vic New Voices award και το Writer’s Guild Tinniswood and Imison. Έχει επίσης προταθεί για το  σύνολο του έργου του και για βραβείο Bafta.

Το 2008 γράφει το “Contractions”, διασκευάζοντας το ραδιοφωνικό έργο του «Love Contract» (για το BBC Radio 4). Ένα διαχρονικά σύγχρονο έργο που πρωτοανέβηκε στο Royal Court Theatre το 2008-2009.

Έργα του παρουσιάζονται συνεχώς στο Εθνικό και στο Βασιλικό Θέατρο της Αγγλίας καθώς επίσης και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η W.T.F-ACT εξασφάλισε τα αποκλειστικά δικαιώματα του έργου στην Ελλάδα, για το 2019-2020, το οποίο ανεβαίνει στο Θέατρο Λύχνος σε σκηνοθεσία Θοδωρή Κατσαρού, ενώ τους ρόλους ερμηνεύουν η Μίκα Στεφανάκη (Προσωπάρχης) και η Ελένη Βρυώνη (Έμμα).

Σημείωμα σκηνοθέτη:

Δύο γυναίκες σε ένα σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον. Η μάνατζερ και η πολλά υποσχόμενη υπάλληλός της. Διαχρονικοί, εργασιακοί, στερεοτυπικοί ρόλοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την έννοια της συμμόρφωσης, όπως αυτή ερμηνεύεται στους όρους συμβολαίου της εταιρίας. Η αναζήτηση και καταγραφή της κάθε λεπτομέρειας, με χειρουργική μέθοδο, από την προσωπάρχη, είναι αυτή που θα επιφέρει εφιαλτικά αποτελέσματα για την υφιστάμενή της.

Η εξέλιξη της ανθρώπινης φύσης τους, καθορίζεται απόλυτα από την επιλογή τους, διαμορφώνεται, εγκλωβίζεται, αλλοιώνεται και εν τέλει συνθλίβεται.

Το καυστικό χιούμορ και η ακρότητα εξυπηρετούν την εξέλιξη του έργου, τοποθετώντας το ταυτόχρονα σε συμβολικό πλαίσιο.

Επιμέλεια Δημιουργικού Υλικού: Μάρκελλος Πλακίτσης
Παραγωγή: Εταιρία Θεάτρου W.T.F - ACT

Φωτογραφίες

35 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Πολύ καλές οι ερμηνείες των δύο ηθοποιών, μια παράσταση που λέει αλήθειες για τις εργασιακές σχέσεις, με αρκετή υπερβολή όμως στο σενάριο, το οποίο έγινε κουραστικό σε κάποια στιγμή. Ευχαριστούμε πολύ για τις προσκλήσεις.

  2. ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ.Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΤΗΣ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΛΥ.ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΙΣ 2 ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ.Η ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΦΩΝΙΑ ΔΥΟ ΚΥΡΙΟΙ ΠΙΣΩ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΜΟΥ (45) ΠΕΡΙΠΟΥ ΜΕ ΜΥΑΛΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΔΩΝ ΜΑΛΛΟΝ ΠΟΥ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΥΣ ΜΙΛΑΓΕ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΖΕ ΣΕ ΟΛΗ ΣΧΕΔΟΝ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ.ΝΟΜΙΖΑΝ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΕ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΜΑΛΛΟΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΣΕΒΕΙΑ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ.ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΕΚΤΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΙΝΗΤΑ ΝΑ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΟΠΟΙΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ...ΑΥΤΑ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ.

  3. Καλή παράσταση, καλές ερμηνείες και από τις δύο πρωταγωνίστριες, σύγχρονο το θέμα που θίγεται για το εργασιακό περιβάλλον, προβληματίζει το θεατή, ήταν μια όμορφη βραδιά.Ευχαριστώ πολύ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ.!!!

  4. Μια παράσταση γροθιά στο στομάχι για την καταπίεση και έλλειψη ελευθερίας που οδηγείται ενα μεγάλο μέρος νέων ανθρώπων -απασχολούμενων κυρίως στον ιδιωτικό τομέα- που επιλέγουν στο βωμό της καριέρας να θυσιάσουν οικογένεια, παιδιά και ξεχνούν να ζήσουν γενικότερα. Το πολυβραβευμένο έργου του σπουδαίου συγγραφέα Mike Bartlett πραγματεύεται τους αυστηρούς όρους συμβολαίου που ισχύουν σε ένα σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την προσωπική ζωή μιας υπαλλήλου, η οποία πρέπει να αναφέρει στην προσωπάρχη της τα παντα και με εξονυχιστική λεπτομέρεια αναφορικά με το δεσμό που έχει συνάψει με έναν συνάδελφό της. Η προσωπική της ζωής οδηγείται στην καταστροφή και για να διατηρήσει την δουλειά της θυσιάζει τα πάντα σε σημείο που οδηγείται σε ψυχίατρο για να καταφέρει να ανταπεξέλθει στο άκρως απαιτητικό πρόγραμμα που της επιβάλλει η εταιρεία της. Η Μίκα Στεφανάκη έχει αναλάβει έναν αυστηρό ρόλο και με το ύφος της καταφέρνει να καθηλώσει το κοινό έως και το τελευταίο λεπτό. Η κινησιολογία και ο φωτισμός συμβάλλουν στην τελειότητα της παράστασης. Συγχαρητήρια και στις δύο ηθοποιούς για την εξαιρετική ερμηνεία. Οφείλω κι εγώ να ομολογήσω ότι στις 2 Φλεβάρη που παρακολούθησα την παράσταση ήταν μια κυρία που γελούσε άσκοπα κατά την διάρκεια της παράστασης και πράγματι απόρησα.. Τόση ανάγκη για γέλιο που στην ουσία δεν συμβαδίζει με το έργο και το σκληρό πρόσωπο των εργασιακών σχέσεων που έρχονται αντιμέτωποι εκατομμύρια εργαζόμενοι στις μέρες μας. Θεατρομάνια ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση, μας εξέπληξες ευχάριστα και με το παραπάνω για ακόμη μια φορά! Συνεχίσε έτσι δυναμικά να μας εμπνέεις στο μαγικό κόσμο του θεάτρου, είσαι η πολυαγαπημένη θεατρική κοινότητα της καρδιάς μας και θα σε συμβουλευόμαστε για κάθε μας επιλογή!!!!

  5. Μια εξαιρετική, καθηλωτική, τέλεια παράσταση. Την Μίκα Στεφανάκη (Προσωπάρχης) και την Ελένη Βρυώνη (υπάλληλος καριέρας) δεν τις είχα ξαναδεί, το συγκλονιστικό όμως παίξιμό τους με άφησαν άφωνη. Αξίζουν χίλια μπράβο και εύχομαι να συνεχιστεί αυτή η εκπληκτική παράσταση, ώστε να την δεί κι άλλος κόσμος! Η μουσική, τα σκηνικά και η σκηνοθεσία ήταν επίσης εξαιρετικά. Σαν κορυφαία σκηνή ξεχώρισα αυτήν στο τέλος που η "Προσωπάρχης" τοποθετεί το κουτί του νεκρού βρέφους επάνω στα πολλά άλλα που ήταν πίσω από το γραφείο της. Τότε συνειδητοποιείς πόσες αθώες αγέννητες ψυχές χάνονται στο βωμό της επιβίωσης και διατήρησης μιας δουλειάς. Ηταν μια δυνατή γροθιά στο στομάχι για μια κατάσταση που δυστυχώς δεν ανήκει στη σφαίρα των παραμυθιών ή της φαντασίας, αλλά είναι πολλές φορές πραγματικότητα στον ιδιωτικό τομέα..
    Το μόνο λυπηρό στη σημερινή παράσταση 2/2/20, ήταν μια κυρία που σίγουρα δεν ήξερε τι έργο πήγε να δει και γέλαγε δυνατά, μάλλον "κακάριζε" σε μια σημαντική σκηνή που "θεώρησε αστεία και ενοχλούσε θεατές, αλλά και ηθοποιούς πιστεύω..
    Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ για αυτή την εξαιρετική παράσταση που μου δώσατε την ευκαιρία να δω απόψε!

  6. Εξαιρετική παράσταση, πολύ καλές ερμηνείες για το ζοφερό και όχι και πολύ μακρινό μέλλον των εργασιακών σχέσεων που μας αφορά όλους, και που τόσο εύστοχα το έχει ήδη περιγράψει ο Όργουελ. Μόνο μία παρατήρηση : στην αρχή της παράστασης η προσωπάρχης λέει ότι στο συμβόλαιο υπάρχει όρος που απαγορεύει τη σύναψη ρομαντικών ή σεξουαλικών σχέσεων. Μήπως στο αγγλικό κείμενο ο συγγραφέας αναφέρεται σε ερωτικές και όχι σε σεξουαλικες σχέσεις; Διότι η εταιρεία δεν φαίνεται να ενοχλείται που οι δύο υπάλληλοί της έχουν σεξουαλικές σχέσεις. Ευχαριστούμε πολύ για την ευκαιρία που μας δώσατε να δούμε αυτήν την υπέροχη παράσταση.

  7. ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΚΡΑΙΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΕΥΕΤΑΙ ΕΝΝΟΙΕΣ ΟΠΩΣ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΙΛΟΓΗ.ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ Η ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΤΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ.ΤΟ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΣΤΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ.ΤΑ ΦΩΤΑ,Η ΚΙΝΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΤΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ.

  8. Πολύ καλή παράσταση με πολύ καλές ερμηνείες!!!! Σκληρό τον μέλλων των εργασιακών σχέσεων αν πραγματικά εξελιχθεί έτσι Αν κ πιστεύω ότι μπορεί να ισχύει και σήμερα θεατρομανια ευχαριστώ πολύ για την προσκλυ!!!!

  9. Εξαιρετικές ερμηνείες!! Ένα παραλήρημα, κάτι μοναδικό κ ιδιαίτερο!! Υπέροχη σκηνοθεσία, καθώς κ μουσική υπόκρουση κ ο φωτισμός !!
    Ένα εκπληκτικό θέμα, που αποδώσανε άριστα δυο πολύ καλές ηθοποιοί, έδωσαν την ψυχή τους! Σε κρατούσε σε εγρήγορση. Είχε θαυμάσια πλοκή κ ωραία ξεσπάσματα !! Θέμα πολύ επίκαιρο στις μέρες μας !! Γροθιά στο μαχαίρι !
    Αξίζει να το δείτε ! !!

  10. Πολύ καλή παράσταση και επιτυχημένες ερμηνείες των δύο ηθοποιών! Η εξουσία στις εργασιακές σχέσεις και οι επιπτώσεις της στη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου. Μου άρεσε το ασπρόμαυρο ως επιλογή για τις ενδυμασίες και για τα λιτά σκηνικά. Ρεαλισμός στην κυριολεξία!

  11. Μία επίκαιρη παράσταση για τα σκληρά ζητήματα που αντιμετωπίζει ο εργαζόμενος στις σύγχρονες συνθήκες εργασίας. Η σκηνοθεσία και οι δύο πρωταγωνίστριες μας μετέφεραν ένα άψογο αποτέλεσμα. Συγχαρητήρια στην παραγωγή!!! Ευχαριστούμε για την πρόσκληση!

  12. Μια παράσταση που λέει την αλήθεια για την επίδραση του σύγχρονου καπιταλισμού στις ανθρώπινες σχέσεις, με υψηλού επιπέδου υποκριτική από τις Μίκα Στεφανάκη και Ελένη Βρυώνη. Κοφτερή σκηνοθεσία από τον Θοδωρή Κατσαρό, που τονίζει το περιεχόμενο. Μουσική από κρουστά, εκκλησιαστικές επιρροές και τζαζ, που προσαρμόζονται αναλόγως. Η κίνηση του νευρόσπαστου, η οριοθέτηση του χώρου και το σύνορο που οικοδομείται ανάμεσα στην προσωπική και την εταιρική σφαίρα, η διαδοχή της ορμής, το παιχνίδι ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι [Κωνσταντίνος Τζηλίνης], τα κουστούμια που αρμόζουν σε ένα τέτοιο εργασιακό περιβάλλον, όλα είναι σωστά τοποθετημένα. Μια παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε!
    Ένα έργο που μιλάει για τη δικτατορία της εταιρίας, για τους μηχανισμούς επιτήρησης και ενσωμάτωσης, που μετατρέπουν τον εργαζόμενο άνθρωπο σε γρανάζι μιας μηχανής και κονιορτοποιούν την ψυχή του. Χωρίς περιττά φτιασίδια ο Mike Bartlett έρχεται κατευθείαν «to the point», ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές. Μέσα από τη συνδιαλλαγή της ανώνυμης προσωπάρχη με την υφισταμένη της, την Έμα, ο φακός εστιάζει στη θυσία κάθε προσωπικής στιγμής, κάθε μύχιας σκέψης, κάθε συναισθηματικού δεσμού, ακόμη και του πιο ιερού, εκείνου του παιδιού με τη μάνα, προκειμένου να υπηρετηθεί ο ανταγωνισμός και τα κέρδη. Ίσως πάλι το «συμβόλαιο» να μας εξηγεί την πορεία της ‘Εμα στον κόσμο της σκληρής ιεραρχίας, του «προτύπου» του μηχανισμού, ώστε να γίνει ανώνυμη και να καταχτήσει η ίδια την περίοπτη θέση του ελεγκτή, του φρουρού των όρων αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Αφού η Έμα ξεθάψει το πεθαμένο παιδί της, προκειμένου να πιστοποιήσει η εταιρία πως είναι δικό της, η προσωπάρχης γίνεται πρώτη και μοναδική φορά ανθρώπινη, μόνη, θρηνώντας πάνω στο παιδί και αγκαλιάζοντας το κουτί που περιέχει το κορμάκι του.
    Το πολύ ενδιαφέρον είναι πως οι κοινωνικές σχέσεις, συναδελφικές («συνεργατικές» ή «φιλικές»), συναισθηματικές και ερωτικές, οριοθετούνται από το πλαίσιο των «δύσκολων καιρών», της ανεργίας, του εκβιασμού της απόλυσης, της μη προαγωγής μέσω της αξιολόγησης, της τοποθέτησης στη μαύρη λίστα που αποκλείει μια ενδεχόμενη επαναπρόσληψη σε άλλη εταιρία, ακόμη και στον εκφοβισμό για αποζημίωση που πρέπει να καταβάλει ο υπάλληλος λόγω «παραβίασης» των όρων. Οι υπάλληλοι ωθούνται να κάνουν κτήμα τους τα «ψιλά γράμματα» των συμβολαίων των εταιριών, να εμπεδώσουν τους κανόνες και τους ορισμούς που δίνουν, να εξομολογούνται και να καταδίδουν το συνάδελφο, το ερωτικό σύντροφο ακόμη και τον εαυτό τους. Η δικτατορία αυτή δεν αρκείται στις κάμερες παρακολούθησης, που διαθέτει για να καταγράφει τις κινήσεις του προσωπικού. Θέλει την εσωτερίκευση των κανόνων από τους εργαζόμενους, επιζητεί το μετασχηματισμό της συνείδησης και της δράσης τους, με κριτήριο το συμφέρον της εταιρίας. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ο υπάλληλος καλείται να καταστείλει τη λογική του, να υιοθετήσει τη λογική της εταιρίας, να πει ο ίδιος το «ναι» στις επιβεβλημένες έξωθεν επιλογές, παρότι θα ήθελε να είναι διαφορετικά τα πράγματα. Το συλλογικό τσακίζεται ακόμη και σε ένα ζευγάρι που έχει και καλή σχέση και παιδί, ο καθένας απομονώνεται και ο μηχανισμός αναλαμβάνει να «παίξει» τον καθένα μόνο του, στο δικό του γήπεδο. Κι όλο αυτό μέσα από μια ψεύτικη έγνοια για τον εργαζόμενο, που, αφού, τον τρελαίνει, τον «βοηθά» ψυχολογικά, παραπέμποντάς τον στον ψυχίατρο. Όλα μοιάζουν σαν μια παρτίδα σκάκι, όπου οι κινήσεις είναι προδιαγεγραμμένες και το αποτέλεσμα εκ των προτέρων καθορισμένο…. Ο Δον Κιχώτης έλεγε: «το να αλλάξεις τον κόσμο φίλε Σάντσο δεν είναι ουτοπία, είναι δικαιοσύνη».

  13. Πολύ καλή παράσταση! Οι ηθοποιοί καλές στις ερμηνείες τους, το ασπρόμαυρο που κυριαρχούσε στη σκηνή και στις ενδυμασίες έδενε με το θέμα! Η εξουσία στις εργασιακές σχέσεις, η κατάχρησή της και το αντίκτυπο στο σύγχρονο άνθρωπο!
    Ευχαριστώ Θεατρομάνια!

  14. Ενδιαφέρουσα παράσταση που σε προβληματίζει και δίνει τροφή για σκέψη. Για να θεωρείσαι επιτυχημένος και να διατηρήσεις μια δουλειά που σου εξασφαλίζει σιγουριά κι ασφάλεια θα πρέπει να θυσιάσεις την ανθρωπιά σου. Εξαιρετικές ερμηνείες από τις δύο ηθοποιούς!
    Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση!

  15. Παρόλο που στην αρχή είχε τόσες επαναλαμβανόμενες φράσεις και κούραζε λίγο, σιγά-σιγά, μας τραβούσε όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον που μας καθήλωσε μέχρι τέλους. Πολύ καλές οι ερμηνείες και οι κινήσεις των 2 ηθοποιών, καθώς και η μουσική επένδυση κι ο φωτισμός. Ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση!

  16. Υπεροχη παράσταση, εξαιρετικες ερμηνειες, εκπληκτική σκηνοθεσια.. Εντυπωσιακοι οι συντελεστες, υπηρχε χημεια, δεσιμο, κατεθεσαν σωμα και ψυχη.
    Δυνατο κειμενο, συγχρονο, με πολλα συμβολικα στοιχεια .
    Μας φερνει αντιμετωπους με τους φοβους μας, με τις δυσκολες συνθηκες στη δουλεια μας κ την αναγκη μας ν αγαπησουμε κ να αγαπηθουμε
    Αγχος, στρες, νευρωσεις, πιεσεις..
    Συμβολικο σκηνικο, ευφυες, μινιμαλ, σωστοτατο ..

  17. Πολύ καλές ερμηνείες, πολύ καλό κείμενο, καλή μουσική επένδυση, αξιοπρεπής φωτισμός, καλή σκηνοθεσία αν και λίγο "δυσκολοχώνευτη" σε 3-4 σημεία, είναι η προσωπική μου άποψη, που αποκόμισα από την παράσταση.
    Ευχαριστώ Θεατρομάνια για την ευκαιρία!

  18. Έργο με σύγχρονο προβληματισμό που θέτει ζητήματα του ελέγχου της προσωπικής και οικογενειακής ζωής του εργαζόμενου από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις. Ποιο είναι το όριο της παρέμβασης στην ιδιωτικότητα με σκοπό την αύξηση της παραγωγικότητας; Ποια είναι η ιεράρχηση των αναγκών μας στον σύγχρονο κόσμο; Υπάρχει χρόνος και χώρος για δημιουργική (ή και όχι δημιουργική) απασχόληση πέραν της κύριας εργασίας του ατόμου; Και μήπως οι προαποφασισμένες σταθερές μας υποχωρούν κάτω από τις πιέσεις που εντέχνως μας ασκούνται από παντού; Στην παράσταση που παρακολουθήσαμε όλα αυτά τα ερωτήματα και προπάντων οι απαντήσεις τους είναι διεσταλμένα σε μη ρεαλιστικά επίπεδα, προβάλλοντας ανάγλυφα τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την απώλεια του εαυτού μας, της ανθρώπινης υπόστασής μας σε ένα μέλλον ζοφερό. Η σκηνοθεσία και η ηθοποιϊα αποτελεσματικές κρατάνε το ενδιαφέρον του θεατή μέχρι τα τελευταία λεπτά, τα σκηνικά άδεια και παγερά όπως και οι ζωές των δύο ηρωϊδων. Η μουσική παρακολουθεί την δραματική εξέλιξη και την ενισχύει. Μια παράσταση που γίνεται αφορμή για προσωπικές σκέψεις και αναλύσεις. Θεατρομάνια, σε ευχαριστούμε για την πρόσκληση που μας προσέφερες.

  19. Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ Κ Η ΨΥΧΙΚΗ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ. ΣΤΟΝ ΒΩΜΟ ΜΙΑΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΟΥΣ ΑΜΟΙΒΗΣ, ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΝ ΟΧΙ ΟΛΟΙ, ΘΥΣΙΑΖΟΥΝ ΑΚΟΜΑ Κ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΟΥΣ ΤΟ ΕΠΙΒΑΛΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ...ΠΟΛΥ ΑΞΙΟΛΟΓΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΤΗΣ ΕΔΩΣΑΝ ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΟΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΤΩΝ 2 ΗΘΟΠΟΙΩΝ...ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΕΙΤΕ...

  20. Παράσταση που αξίζει την προσοχή μας.Οι ηθοποιοί που αποδίδουν τους ρόλους πραγματικά υπέροχοι.Η μία αυστηρή και απροσπέλαστη και η άλλη συγκαταβατική και πάντα ακολουθώντας τους κανόνες που επιβάλλει ο εργασιακό της χώρος.Μια παράσταση που παρουσιάζει το εργασιακό περιβάλλον που όλο και περισσότεροι βιώνουν ενώ ταυτόχρονα σε άλλους φαντάζει εξωπραγματικό.Πραγματικά σας την συνιστώ!!!!

  21. Το έργο διαπραγματευεται τις πιέσεις, το στρες που βιώνει ο υπάλληλος σε μια εργασιακή σχέση με πολυεθνική εταιρεία... Νευρώσεις, άγχος και υπερβολικοί συμβιβασμοί στην προσωπική ζωή μπορεί να επηρεάσουν ακόμη και την ψυχική υγεία... Η επιτηδευμενη υπερβολή της παράστασης μετέφερε το μήνυμα με επιτυχία στο θεατή.. Πολύ καλές ερμηνείες, συγχαρητήρια! Ευχαριστούμε τη Θέατρομάνια!

  22. Το έργο διαπραγματευεται τις πιέσεις, το στρες που βιώνει ο υπάλληλος σε μια εργασιακή σχέση με πολυεθνική εταιρεία... Νευρώσεις, άγχος και υπερβολικοί συμβιβασμοί μπορεί να επηρεάσουν ακόμη και την ψυχική υγεία... Πολύ καλές ερμηνείες, συγχαρητήρια! Ευχαριστούμε τη Θέατρομάνια!!

  23. Η επιτηδευμένη υπερβολή του κειμένου αναδεικνύει με εύσχημο τρόπο την σύγχρονη "ζούγκλα" των εργασιακών σχέσεων στις πολυεθνικές εταιρείες όπου το ένστικτο της αυτοσυντήρησης οδηγεί σε συμπεριφορές που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αλλοτριώνουν αξίες και ισοπεδώνουν ηθικά και ψυχικά την προσωπικότητα των εργαζομένων Η μεστή σκηνοθεσία και οι εξαιρετικές ερμηνείες από τις δύο ηθοποιούς κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της παράστασης.

  24. Εξαιρετικό έργο για την εργασιακή εκμετάλλευση και τις πλέον ακραίες μορφές που θα μπορούσε να λάβει στα πλαίσια μιας σύγχρονης μεγάλης εταιρείας. Πολύ καλές και οι δύο ηθοποιοί σε μια πετυχημένη διανομή ρολων και η σκηνοθεσία ανέδειξε τις νευρώσεις και τις ψυχολογικές πιέσεις των χαρακτήρων.