Έν-ταση φυγής

Αρχείο Παίχτηκε από 14/07/2020 έως 28/07/2020
στο
Κείμενο: Ανδρέας Αριστοτέλους
Σκηνοθέτης: Ιωάννης Κλειδέρης
Ερμηνεύουν: Ανδρονίκη Πολύζου, Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος, Φανή Λύκου, Ανδρέας Βατζώλης 

Περιγραφή

Δέκα χρόνια μετά το πρώτο του ανέβασμα του στην Κύπρο, και εννέα χρόνια μετά το ανέβασμα στην Αθήνα, η Θεατρική Εταιρεία Replica, ανεβάζει το έργο "Έν-ταση φυγής". Πρόκειται για την δεύτερη θεατρική παράσταση που ανέβασε το 2011 στο θέατρο Παραμυθίας.

Περισσότερα

Επιστρέφει με μια μικρή διασκευή, ανανεωμένο! Τρεις άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με την αλήθεια. Τρεις διαφορετικές ιστορίες ψάχνουν το θύμα και τον θύτη. Ο πόνος, η απογοήτευση, ξυπνά... Κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει το σωστό από το λάθος μέχρι να γίνει η αποκάλυψη. Τρεις ιστορίες που δεν συναντιούνται ποτέ, όμως έχουν ένα κοινό. Ένα καρφωμένο αγκάθι στην ψυχή . Ενώ το θύμα παραμονεύει για να ολοκληρώσει το παζλ της ιστορίας.
Βοηθός Σκηνοθέτη: Σωτηρία- Μαρία Τζαμαλή 
Special make up: Έλλη Δημητρίου 
Trailer: Φανούριος Καζάκης
Editing trailer: Αγάπη Καλογιάννη
 Φωτογράφιση: Αγάπη Καλογιάννη

Φωτογραφίες

5 ΣΧΟΛΙΑ

  5. Το θεατρικό έργο «Έν-ταση φυγής», του Ανδρέα Αριστοτέλους, θίγει το κοινωνικό φαινόμενο του βιασμού, σωματικού και ψυχολογικού. Τρεις μονόλογοι, τρεις ιστορίες, σε παράλληλη αφήγηση, που ερμηνεύονται από τέσσερις νέους ηθοποιούς [Ανδρονίκη Πολύζου, Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος, Φανή Λύκου, Ανδρέας Βατζώλης]. Σκηνοθετεί ο Ιωάννης Κλειδέρης.
    Η προβληματική του σώματος, οι συνειδησιακές απεικονίσεις γύρω από την προσέγγιση των σεξουαλικών και γενικότερα των ανθρώπινων σχέσεων, το φυσιολογικό και το «παρά φύσιν» ως κοινωνική κατασκευή, η σχέση εξουσιαστή – εξουσιαζόμενου στο ζευγάρι, ο οικογενειακός μικροαστισμός με την ηθικολογία και την υποκριτική ηθική του, η πίεση του περίγυρου, ο στραγγαλισμός από νωρίς της ελευθερίας της προσωπικότητας, οι τραυματικές προβολές, ο ευνουχισμός και το ψυχικό μπλοκάρισμα, τέμνουν εγκάρσια τις διαφορετικές ιστορίες. Οι δρόμοι και των τριών ιστοριών είναι αδιέξοδοι, μοναχικοί και απροσπέλαστοι….
    Η σκηνοθεσία αξιοποιεί όλο το χώρο του ProjectR - Bar, μεταφέρεται από τρεις πολυθρόνες αφήγησης σε χώρους δράσης, ενώ η μουσική, επαναληπτική και σταθμισμένη, τονίζει το αδιέξοδο, θυμίζοντας θρίλερ και συμβάλλει στην ερμηνευτική κατάθεση των ηθοποιών.
    Το μειονέκτημα της παράστασης έγκειται στα δραματουργικά όρια. Τρεις ιστορίες με απόσταση από το σήμερα, όπου οι σχέσεις εξουσίας και τα ζητήματα της λεγόμενης ετερότητας εκδηλώνονται με νέους, πιο σύνθετους και περίπλοκους όρους. Η αναζήτηση της αντιφατικότητας στο γίγνεσθαι των σχέσεων υποταγής και επιβολής της εξουσίας με όρους εξεζητημένους και γενικά προβλέψιμους αλλά χωρίς την ποικιλομορφία με την οποία συνήθως εμφανίζονται στην πραγματικότητα, το αόρατο του κοινωνικά αντίρροπου ριζοσπαστισμού, ως αναζήτηση συμμαχίας για το τώρα αλλά και προοπτικής για τη νέα αρχή, διαμορφώνουν πυκνώματα και αραιώματα στο λόγο που ισοσκελίζονται, εγκαταλείποντας τη δυνατότητα για επί της ουσίας ανατροπές που θα δυνάμωναν το ενδιαφέρον των θεατών. Έτσι η ερμηνεία των ηθοποιών, όση ένταση κι αν καταθέτουν, ακολουθεί μια πεπατημένη κι έναν ορισμένο διδακτισμό, κι οι θεατές έχουν στιγμές ταύτισης και αποχωρισμού, συμπάθειας και αντιπάθειας προς τους ήρωες…