Enter Achilles

Αρχείο Παίχτηκε από 19/02/2020 έως 25/02/2020
στο Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση
Διάρκεια: 90'
Συγγραφέας: Lloyd Newson (DV8 Physical Theatre)
Σκηνογραφία: Ian Macneil
Κοστούμια: Kinnetia Isidore, Richard Gellar
Φωτισμοί: Jack Thompson
Μουσική: Adrian Johnston
Χορογραφία: Lloyd Newson με τους ερμηνευτές (πρώην και νυν)
Ερμηνεύουν: Richard Cilli, Tom Davis Dunn, Nelson Earl, Miguel Fiol Duran, Ian Garside, Eddie Hookham, Scott Jennings, Γεώργιος Κοτσιφάκης, Jag Popham, John Ross

Περιγραφή

“Bloke” στη βρετανική αργκό σημαίνει τυπάς, μάγκας. Τέτοιους βρίσκει κανείς στις βρετανικές παμπ, ανάμεσα στις μπύρες και τις φωνές. Με αυτό το σκηνικό καταπιάνεται ο Λόιντ Νιούσον (DV8) στο έργο του “Enter Achilles”, που έρχεται με ανανεωμένο καστ στη Στέγη από τις 19 Φεβρουαρίου.

Περισσότερα

Η τοξική αρρενωπότητα από τις βρετανικές παμπ στη σκηνή της Στέγης

Ο Αυστραλός χορογράφος ξεσκεπάζει την ευαλωτότητα και την ανασφάλεια των ανδρών που πηγάζει από τα κυρίαρχα στερεότυπα περί ανδρισμού

Η πρώτη εμφάνιση της παράστασης επί σκηνής έγινε στις 7 Ιουνίου 1995 στη Βιέννη (Vienna Festwochen), με τις επόμενες να ακολουθούν σε πλαίσιο περιοδείας στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Ευρώπη την ίδια χρονιά, ενώ το 1996 το “Enter Achilles” ταξίδεψε στην Αυστραλία. Ανανεωμένη, έκανε το 1997 περιοδεία σε Ευρώπη και Βόρεια Αμερική, και το 1998 σε Ευρώπη ξανά και Ιαπωνία. Με συνολικά 18 χώρες «τικαρισμένες» στον χάρτη, αργότερα έγινε τηλεοπτική ταινία που απέσπασε πολλά βραβεία, συμπεριλαμβανομένου ενός Emmy και του Prix Italia.

Το “Enter Achilles” εξερευνά την έννοια του ανδρισμού και την οπτική μας μπροστά στο στερεότυπο του «μάγκα», ξεσκεπάζοντας την ευαλωτότητα και την ανασφάλεια των ανδρών που πηγάζει από τα κυρίαρχα στερεότυπα περί ανδρισμού. Είκοσι πέντε χρόνια μετά την πρεμιέρα του, ο Λόιντ Νιούσον (DV8) φέρνει στην Ελλάδα την κουλτούρα των βρετανικών παμπ με τη γεμάτη τεστοστερόνη ατμόσφαιρά τους, και μαζί με την ομάδα χορού Rambert και το Sadler’s Wells παρουσιάζουν την επικαιροποιημένη εκδοχή του “Enter Achilles” για αυτή την παραγωγή-ορόσημο του σωματικού θεάτρου.

Οκτώ άνδρες, βαριές παρουσίες σε μία μικρή βρετανική παμπ ένα απόγευμα: Ποια είναι τα όρια της αρρενωπότητας, τι υπάρχει μετά από αυτήν και πότε γίνεται τοξική; Ο Αυστραλός χορογράφος Λόιντ Νιούσον, εικονοκλάστης του χορού, είναι ο πλέον κατάλληλος να εξερευνήσει τέτοιου είδους ανθρώπινα όρια που πηγάζουν από τις κοινωνικές πιέσεις: Ξεκίνησε τις σπουδές με ψυχολογία και κοινωνικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, κατά τη διάρκεια των οποίων ανέπτυξε ενδιαφέρον για τον χορό. Δοκιμάζοντας τις ικανότητές του στον χορό και προσπαθώντας να εντάξει τις γνώσεις του σε αυτήν τη μορφή τέχνης, κατάφερε να διεκδικήσει υποτροφία για σπουδές στη Σχολή Σύγχρονου Χορού του Λονδίνου.

Ο Νιούσον έχει τιμηθεί για το έργο του με πενήντα πέντε βρετανικά και διεθνή βραβεία. Ανακηρύχτηκε από την Ένωση Επαγγελματιών Κριτικών της Μεγάλης Βρετανίας (The Critics’ Circle) ως ένας από τους 100 καλλιτέχνες με τη μεγαλύτερη επιρροή, που έχουν δουλέψει στη Βρετανία τα τελευταία 100 χρόνια. Έχει αναγορευτεί επίτιμος διδάκτορας από το Roehampton University και το 2013 τιμήθηκε από τη βασίλισσα με τη διάκριση OBE (αξιωματούχος του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας) για την προσφορά του στον σύγχρονο χορό.

Πριν από την ίδρυση της δικής του ομάδας (DV8 Physical Theater), το 1986, είχε χορέψει και/ή χορογραφήσει για αρκετές ομάδες, όπως οι Modern Dance Ensemble (Μελβούρνη), Impulse Dance Theater/New Zealand Ballet Company, One Extra Dance Theater (Σίδνεϊ) και Extemporary Dance Theater (Λονδίνο). Τι τον οδήγησε όμως στη δημιουργία μιας δικής του ομάδας χορού;

«Σχημάτισα τη δική μου ομάδα στα μέσα της δεκαετίας του ’80 λόγω της απογοήτευσης που βίωνα με την αοριστία και τον αφαιρετισμό του χορού στη Βρετανία, τόσο ως χορευτής ο ίδιος, όσο και ως θεατής. Και δεν ήμουν ο μόνος… πολλοί είδαν το “Enter Achilles” ως μια ανακούφιση μπροστά σε άλλα δείγματα σύγχρονου χορού που είχαν ήδη δει. Είχε μία πλοκή και χαρακτήρες που όλοι οι θεατές μπορούσαν να αναγνωρίσουν: οι θεατές κατάλαβαν τι έκαναν οι χορευτές επί σκηνής και το γιατί κινούνταν με αυτόν τον τρόπο».

Σύμφωνα με την ομάδα DV8 Physical Theater, το “Enter Achilles” έχει στόχο να εξερευνήσει θέματα πέρα από τη σεξουαλικότητα, θέματα που απαρτίζουν τη θεμελιώδη ερώτηση «τι συνιστά την αρρενωπότητα». «Σκοπός μας είναι να δείξουμε πώς τα συναισθήματα, οι σκέψεις και οι δράσεις που κρίνονται “μη ανδρικές” κρύβονται από τους άνδρες μόνο και μόνο για να αναδείξουν τους εαυτούς τους, αν και υποσυνείδητα, με άλλους τρόπους. Ποιες είναι οι αντισταθμιστικές κινήσεις στις οποίες οι άνδρες καταφεύγουν όταν απαρνούνται τα συναισθήματά τους;

Η “μη ανδρική συμπεριφορά” συχνά θεωρείται απειλητική, συγκεκριμένα από αυτούς που υποστηρίζουν άκαμπτους κανόνες συμπεριφοράς που θα πρέπει να τηρούν οι άνδρες. Γιατί πρέπει ο αντικομφορμισμός να δημιουργεί τόση απέχθεια και φόβο; Ίσως αντανακλά την ευθραυστότητα της ανδρικής ταυτότητας η οποία παραδοσιακά συσχετίζεται με τον έλεγχο – άνδρες να ελέγχουν τους εαυτούς τους και έπειτα να έχουν την ανάγκη να ελέγχουν άλλους. Οι άνδρες ιστορικά ανέκαθεν καταπιέζουν τις γυναίκες, αλλά το ερώτημα του “Enter Achilles” είναι πόσο καταπιεστικοί είναι οι άνδρες με τους εαυτούς τους».

Η επιστροφή του “Enter Achilles” 25 χρόνια μετά την πρεμιέρα του στη Βενετία αναδεικνύει όχι μόνο την επίμονη ύπαρξη της τοξικής αρρενωπότητας, αλλά και της προσαρμοστικότητάς της σε νέα δεδομένα αλλά και σε άλλες κουλτούρες: Η βρετανική παμπ άλλωστε μπορεί να είναι ένα ελληνικό καφενείο ή γήπεδο.

Δημιουργική Συνεργασία & Διεύθυνση Περιοδείας: Hannes Langolf
Με την Ομάδα Χορού Rambert
Υλοποίηση Φωτισμών: Richard Godin
Βοηθός Σχεδιαστή Ήχου: Amir Sherhan
Βοηθός Σκηνογράφου: Loren Elstein
Διεύθυνση Προβών: Paul White

Μια συμπαραγωγή των Rambert & Sadler’s Wells σε συνεργασία με τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση

Συμπαραγωγοί: Festspielhaus Sankt Pölten (Αυστρία), Grec Festival De Barcelona I Teatre Nacional De Catalunya (Ισπανία), Théâtres De La Ville De Luxembourg (Λουξεμβούργο) και Théâtre De La Ville – Paris / Chaillot – Théâtre National De La Danse (Γαλλία), Adelaide Festival, Melbourne International Arts Festival (Αυστραλία), Romaeuropa Festival And Torinodanza Festival / Teatro Stabile Di Torino – Teatro Nazionale (Ιταλία)

Αναβίωση παράστασης: Festspielhaus, St Pölten, Αυστρία

Πρεμιέρα Διεθνούς Περιοδείας: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Η παράσταση περιλαμβάνει σκηνές βίας, σεξ και χρήσης ναρκωτικών, γυμνό και ακραία γλώσσα. Κατάλληλο για ηλικίες 15+

Δεν επιτρέπεται η είσοδος μετά την έναρξη της παράστασης, ούτε και η φωτογράφιση ή βιντεοσκόπησή της

Φωτογραφίες