Φελίτσε και Λίλυ

Λίγα λόγια για το έργο
Βερολίνο 1942. Δυο γυναίκες συναντιούνται. Μια Εβραία και μια Γερμανίδα,
παντρεμένη με αξιωματικό των Ναζί. Έχει τέσσερα αγόρια. Έχει τιμηθεί από τον
Φύρερ γιατί έφερε στη ζωή τέσσερεις μελλοντικούς στρατιώτες. «Που θα μάθουν να
σκοτώνουν χωρίς πρόβλημα, αγόρια στην ηλικία τους».
Δυο γυναίκες συναντιούνται και μια μεγάλη αγάπη γεννιέται. Σ’ ένα Βερολίνο όπου
έξω έπεφταν οι βόμβες βροχή και μέσα οι άνθρωποι χόρευαν και ερωτεύονταν
απελπισμένα. «Οι βόμβες βόμβες και η ρούμπα ρούμπα». Μνήμες, επιστολές, ανατροπές στη σκιά του φασισμού που εξαφανίζει ανθρώπινες ζωές, στο όνομα του «πολιτισμού».

Όλη η ζωή της Γερμανίδας Ναζί, της Λίλυ, οι 18 μήνες που έζησε με την Εβραία
Φελίτσε. Και συνεχίζει να ζει μαζί της όλη την υπόλοιπη ζωή της. Με τις αναμνήσεις
της, τις ενοχές της, στην αέναη προσπάθεια να κατανοήσει αυτό το τεράστιο και
αναπάντητο "γιατί;" Γιατί κάποιοι αποφασίζουν για τις ζωές μας; Γιατί μας
επιβάλλουν πώς και με ποιους θα συνυπάρξουμε; Ποιος έχει ορίσει πώς θα ζουν οι
γυναίκες, οι φυλές, όλοι όσοι έχουν άλλες επιλογές ζωής, οι διαφορετικοί; Και ποιος
βάζει μέτρο σύγκρισης για διαρκή ρατσιστικό διαχωρισμό; Ποιος και γιατί
αποφασίζει για το μέλλον των παιδιών, των χωρών, των πολιτισμών;
Μια παράσταση που ξυπνά συναισθήματα και γεννά σκέψεις, με αφορμή μια
αληθινή ιστορία αγάπης που γεννιέται σε ένα τραυματικό ιστορικό πλαίσιο… την
ιστορία της Φελίτσε και της Λίλυ.

Σκηνοθετικό Σημείωμα:
Μια Γερμανίδα παντρεμένη με αξιωματικό των Ναζί και μια Εβραία συναντιούνται
στο Βερολίνο του 1942 και μια μεγάλη αγάπη γεννιέται στη σκιά του ναζισμού και
μιας πόλης που βομβαρδίζεται στο όνομα του «πολιτισμού και της τάξης». Σε μια
σκοτεινή εποχή, όπου Εβραίοι, ομοφυλόφιλοι, διαφορετικοί, άνθρωποι με αναπηρία
δολοφονούνταν, περιουσίες καταστρέφονταν, παιδιά σκοτώνονταν γιατί είχαν την
ατυχία να γεννηθούν τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, σ’ αυτό τον τόπο.
Μια αληθινή ιστορία που ενέπνευσε την Ελένη Καρασαββίδου, ερευνώντας την μέσα
από το βιβλίο της Erica Fischer, την ταινία Aimee and Jaguar αλλά και την
επικίνδυνη άνοδο της ναζιστικής απειλής και των ρατσιστικών επιθέσεων
παγκοσμίως. Επιθέσεις εναντίον γυναικών, ομοφυλόφιλων, ανθρώπων με αναπηρία,
ανθρώπων με κάθε είδους ιδιαιτερότητα. Η άρρωστη μανία για εξουσία και κέρδος
κάποιων, διαμορφώνει συνειδήσεις εκπαιδεύοντας ανθρώπους να σκοτώνουν
συνανθρώπους τους, να ασκούν κάθε μορφής βία χωρίς να σκέφτονται πως αύριο θα
έρθει και η δική τους σειρά. Διαστρεβλώνουν την αλήθεια φανατίζοντας,
χειραγωγώντας. Ένας «θαυμαστός καινούριος κόσμος», που αποφασίζει ποιος θα
επιζήσει και ποιος όχι, ποια χώρα θα επιβιώσει και ποια θα ισοπεδωθεί, ποια
κουλτούρα και ποια γλώσσα θα επικρατήσουν. Ένας παραλογισμός χωρίς τέλος. Που
ακόμα και σήμερα, γιορτάζουμε θλιβερές επετείους και δημιουργούμε αλλού, σε άλλα
σημεία του πλανήτη που καταστρέφουμε, άλλες οδυνηρές επετείους.
Και η ιστορία συνεχίζεται και θα συνεχίζεται όσο η παιδεία, η ιστορία, τα ΜΜΕ,
κατευθύνουν συνειδήσεις και διαπράττουν εγκλήματα καθημερινά, από την
κλιματική αλλαγή, τους πυρηνικούς εξοπλισμούς, την καταστροφή ιστορικών
πολιτισμών και άρα της συλλογικής μνήμης, τις μαζικές καταστροφές χωρών και τη
δολοφονία παιδιών.
Μια παράσταση αγάπης, μνήμης, ενοχής.

Κατερίνα Πολυχρονοπούλου

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριάνθη Κολιάκη
Φωτογραφίες: Αγγελίνα Παγώνη
Trailer: Στέφανος Κοσμίδης
Επικοινωνία: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας
Παραγωγή: ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ – VAULT