Girls & Boys

Αρχείο Παίχτηκε από 06/11/2022 έως 26/02/2023
στο 104

4ος χρόνος παραστάσεων
Διάρκεια: 90'
Μετάφραση: Άννα-Μαρία Στεφαδούρου
Σκηνοθέτης: Άννα-Μαρία Στεφαδούρου
Σκηνογραφία: Ηλέκτρα Σταμπούλου
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Ερμηνεύουν: Δώρα Παρδάλη

Περιγραφή

Το έργο του βραβευμένου με Tony συγγραφέα Dennis Kelly («Ορφανά», «Ματίλντα – Το μιούζικαλ»), παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μετάφραση – σκηνοθεσία Άννας- Μαρίας Στεφαδούρου, με πρωταγωνίστρια τη Δώρα Παρδάλη, στο Θέατρο 104.

Μετά τη συγκινητική αποδοχή κοινού και κριτικών, η παράσταση «Girls & Boys» επιστρέφει​ για τέταρτη χρονιά και για λίγες μόνο παραστάσεις κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 19:00 στο Θέατρο 104.

Περισσότερα

«Αλλά θέλετε να μάθετε ποιο είναι το πραγματικό θέμα; Θα σας πω εγώ ποιο είναι το

πραγματικό θέμα. Το πραγματικό θέμα είναι η εξουσία».

Μία γυναίκα γνωρίζει τυχαία τον μέλλοντα σύζυγό της σ’ ένα αεροδρόμιο. Ένας έντονος, παθιασμένος, τρελός έρωτας. Σύντομα αρχίζουν να φτιάχνουν την κοινή τους ζωή. Αγοράζουν σπίτι, χτίζουν καριέρες, κάνουν παιδιά – μία συνηθισμένη οικογένεια. Μέχρι που εκείνος αρχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με τη δουλειά του, ενώ εκείνη απολαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερη επαγγελματική αναγνώριση. Οι ισορροπίες ανατρέπονται. Τα πάντα αλλάζουν, παίρνοντας μία απροσδόκητη και εφιαλτική τροπή…

«Δεν θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη στιγμή που άρχισε να ξεφεύγει το πράγμα μεταξύ μας – θυμάμαι ότι βρέθηκα σε αυτήν την κατάσταση ξαφνικά».

To «Girls & Boys» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του τον Φεβρουάριο του 2018 στο Βασιλικό Θέατρο του Λονδίνου, σε σκηνοθεσία Lyndsey Turner, με πρωταγωνίστρια την βραβευμένη με BAFTA Carey Mulligan, σοκάροντας το κοινό και αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.

Ένας συνταρακτικός μονόλογος για τη βία, την εξουσία, τις σχέσεις των δύο φύλων μέσα στη σύγχρονη πατριαρχική κοινωνία.

Λίγα λόγια από τον συγγραφέα

«Δεν έχω υπάρξει ποτέ βίαιος, αλλά μόνο επειδή δεν ήμουν καλός σε αυτό. Δεν υπήρξα ποτέ ο σκληρός τύπος, αλλά πιθανώς να υπάρχει κάπου μέσα μου ένα κομμάτι που να επιθυμεί να σκοτώσει κάποιον. Μην με παρεξηγείτε. Δεν φαντασιώνομαι πάνω στη βία, στην πραγματικότητα με αρρωσταίνει. Αλλά νομίζω ότι υπάρχει μία πλευρά μου, σ' ένα παράλληλο σύμπαν, που την ευχαριστιέται. Πολλοί άντρες το κάνουν. Υπάρχει κάτι στους άντρες, που τους ωθεί στη βία και η ανατροφή και η επίγνωση είναι τα αντίδοτα. Οι άνδρες χρειάζονται την αρρενωπότητα και οι γυναίκες τη θηλυκότητα. Αλλά υπάρχουν άνδρες εκεί έξω, για τους οποίους η επιβεβαίωση του ανδρισμού τους συνεπάγεται την αδυναμία τους να χάσουν ή να λυγίσουν, παρά μόνο να σπάσουν ολοκληρωτικά. Εκείνος ήταν ένας από αυτούς τους άνδρες με μία ωρολογιακή βόμβα, που περίμενε να εκραγεί μέσα του».

Απόσπασμα από συνέντευξη του Dennis Kelly στην εφημερίδα “The Guardian

Σημείωμα σκηνοθέτιδας

«Η οπτική της δικής μας παράστασης και η κύρια προτεραιότητά μας είναι να ειπωθεί αυτή η ιστορία, στην Ελλάδα, τώρα. Όλο αυτόν τον καιρό, που η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε κρίση, επιχειρήσεις, η μία μετά την άλλη, κλείνουν και οι άνδρες συχνά δεν μπορούν πια να προσφέρουν οικονομικά στο σπίτι και την οικογένεια. Σ’ αυτές τις συνθήκες αμέτρητα ζευγάρια έρχονται αντιμέτωπα με μια σκληρή πραγματικότητα: αδυνατούν να διαχειριστούν αλλαγές στο ενδοοικογενειακό τους περιβάλλον, ειδικά όταν πρόκειται για αλλαγές στην εισοδηματική τους ισορροπία. Οι ρόλοι του αρσενικού και θηλυκού ορίζονται και εξυπηρετούνται, σχεδόν ασυνείδητα, από ετεροπροσδιορισμούς, παλαιικούς νόμους κι έναν συντηρητισμό, που κάποιοι θέλουν να πιστεύουν ότι έχει ξεπεραστεί. Όχι, στην ουσία του όμως. Συναισθηματικά ανώριμοι και θεμελιωδώς ανασφαλείς, φέρονται σαν «κορίτσια και αγόρια», με συνέπειες τέτοιες, που η παράβλεψή τους ισοδυναμεί με σιωπηρή συναίνεση σε έγκλημα».

Άννα-Μαρία Στεφαδούρου

Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας
Trailer: Έλενα Κώτση
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη

Φωτογραφίες

Βίντεο

29 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Η παράσταση ήταν πολύ δυνατή. Τέθηκαν θέματα πολλά για τα ζευγάρια. Ο έρωτας και το πάθος, η οικογένεια, τα παιδιά, η φθορά, η βία, η επαγγελματική ανέλιξη και πτώση, η ζήλεια, η εξουσία και η κατάχρηση αυτής, οι θύτες και τα θύματα, και ο αποτροπιασμός!
    Συγκλονιστήκαμε και μείναμε άναυδοι με το σύγχρονο και καταπληκτικό κείμενο που ήταν τόσο μα τόσο πραγματικό.. Η ηθοποιός τα κατάφερε θαυμάσια να μας κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον το οποίο κορυφωνόταν όσο εξελισσόταν το έργο. Οι κινήσεις της, ο μοντέρνος λόγος της, η φινέτσα, οι εκφράσεις της και η απόδοσή της, κράτησαν την παράσταση σε ένταση ως το σπαρακτικό τέλος. Πολύ καλή και η σκηνοθεσία με τα σχεδόν άδειο σκηνικό.. Αναφέρθηκαν πραγματικά συμβάντα που θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί συμβαίνουν και να τα πατάξουμε.
    Συγκινηθήκαμε, τρομάξαμε, αγανακτήσαμε, θυμώσαμε, σοκαριστήκαμε.. Εξιστόρηση μιας ζωής που μπορεί να είναι ή να γίνει η ζωή η δική μας..

  2. Ένας συνταρακτικός μονόλογος του βραβευμένου με Tony συγγραφέα Ντένις Κέλι, ενσαρκωμένος από τη συγκλονιστική Δώρα Παρδάλη,που πραγματεύεται τον "θανατηφόρο" ρόλο της βίας και της εξουσίας στη σχέση των δύο φύλων.
    Ευχαριστώ πολύ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ για την πρόσκληση ...

  3. Από τους ωραιότερους μονολόγους που έχω παρακολουθήσει. Αυτό που κάνει η Δώρα Παρδάλη για σχεδόν 2 ώρες επί σκηνής είναι συγκλονιστικό με μια ιστορία για την εξουσία και τη βία ανάμεσα στα 2 φύλα. Πολλά συγχαρητήρια σε όλους και κυρίως στην Δώρα Παρδάλη.

  4. Εξαιρετική παράσταση! Το κείμενο απλό, ευαίσθητο, ωμό και βίαιο μετέφερε τις εικόνες από τη ζωή της γυναίκας-αφηγήτριας. Η ηθοποιός ερμήνευσε το ρόλο με ευαισθησία, οργή, κατανόηση. Πραγματικά μπράβο της μαγνήτιζε το ενδιαφέρον έως το τελευταίο λεπτό μεταφέροντας την συγκίνησή της. Πολύ βιωματική η ερμηνεία της. Τι σκηνικό και ο φωτισμός εξυπηρετούσαν την πλοκή δίχως να αποσπούν την προσοχή του θεατή. Συστήνω την παράσταση καισ ε άλλους θεατές για προβολή! Μία παράσταση γροθιά στο στομάχι, σε αναγκάζει να δεις κατάματα για άλλη μία φορά στατιστικές που εκτός από ξερά νούμερα κρύβουν πίσω τους μια ιστορία σαν κι αυτή.

  5. Αξιόλογη παρασταση με υπέροχη ερμηνεία.Δυσκολος μονόλογος με παρουσίαση δύο προσώπων σε κάποια σημεία.Σκληρες αλήθειες πάνω σε κοινωνικό θέμα που συμβαίνει με μεγάλη συχνότητα .Πάνω στην ενδοοικογενειακή βία και στις σχέσεις ανθρώπων.Ευχαριστω την θεατρομανια για την δυνατότητα παρακολούθησης της παράστασης.

  6. Πρόκειται για έναν συγκλονιστικό μονόλογο. Η κυρία Παρδάλη ήταν πολύ εκφραστική και μας καθήλωσε με την ερμηνεία της! Ως προς την μεταφορά στα ελληνικά δεδομένα συμφωνώ απόλυτα με την Αλεξάνδρα θα έπρεπε το κείμενο να ήταν πιο ήπιο στις βωμολοχίες.Και ως προς την δομή του έργου με κάλυψε απόλυτα η Αλεξάνδρα με την εύστοχη κριτική της!!! Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση!!!

  7. Σε καιρούς που ανεβαίνουν πολλές παραστάσεις και που, για οικονομικούς λόγους (μεταξύ άλλων) οι μονόλογοι είναι δημοφιλείς επιλογές, αυτός είναι είναι ένας πολύ αξιόλογος μονόλογος με μια εκφραστική ηθοποιό, γεμάτη ενέργεια, που ως τώρα δεν γνώριζα!

    Το σύγχρονο κείμενο του Ντένις Κέλι είναι δυνατό, ωστόσο ενίοτε η μετάφρασή του στα ελληνικά φαντάζει κάπως αταίριαστη (π.χ. στα σημεία όπου υπάρχουν βωμολοχίες - δε συνηθίζουμε να βρίζουμε το ίδιο σε σε Αγγλία και Ελλάδα!) Μια μεγαλύτερη προσαρμογή στην ελληνική κουλτούρα θα μου ήταν επιθυμητή.

    Το έργο χωρίζεται σε δύο μέρη: το πρώτο είναι πιο ανάλαφρο, με δόσεις χιούμορ, χωρίς να σε προϊδεάζει για το δεύτερο μέρος, το οποίο σε κατεβάζει στα πιο σκοτεινά μέρη της ανθρώπινης ψυχής και συμπεριφοράς. Χρειάζεται να επιστρατεύσεις τη δύναμή σου για να μπορέσεις να το παρακολουθήσεις. Και ταυτόχρονα υπάρχουν μια-δυο στιγμές πολύ βαθιάς συγκίνησης...

    Να σημειώσω ότι το ακροατήριο αποτελούνταν αποκλειστικά από γυναίκες την ημέρα της παράστασης. Βρίσκω πολύ ενδιαφέρον ότι το έργο το έχει γράψει άνδρας.

    Σας ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση!

  8. Παρακολούθησα την παράσταση μετά από πρόσκληση και πραγματικά το χάρηκα πολύ, μια νέα ηθοποιός με εξαιρετική ερμηνεία με πολλές αλήθειες σε μια λυτη σκηνή με ελάχιστα σκηνικά όμως αρκετά για το έργο και την ερμηνεία της ευχαριστώ θεατρομανια για αυτή την ευκαιρία

  9. Συγκλονιστική η ερμηνεία της κας  Δώρας Παρδάλη.
    Ένας  2ωρος ευχάριστος και ταυτόχρονα γλυκόπικρος μονόλογος που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή.
    Η ζωή, οι σκέψεις, τα όνειρα, η ζωή  μιας νεαρής κοπέλας.
    Μηνύματα πολλά, προβληματισμός, συγκίνηση, συναισθήματα,...
    Θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές.