Γκουντ Λακ

Αρχείο Παίχτηκε από 13/11/2019 έως
στο Radar
Διάρκεια: 100' με διάλειμμα
Συγγραφέας: Βασίλης Κατσικονούρης
Σκηνοθέτης: Μαργαρίτα Γερογιάννη
Σκηνογραφία: Μαργαρίτα Γερογιάννη-Αναστασία Δαφερέρα
Κοστούμια: Μαργαρίτα Γερογιάννη-Αναστασία Δαφερέρα
Φωτισμοί: Μαργαρίτα Γερογιάννη-Αναστασία Δαφερέρα
Κίνηση: Αγγελική Νοέα
Ερμηνεύουν:

Διανομή
Μητς: Ερρίκος Λίτσης
Γιάννης: Γιάννης Διακάκης
Άλκης: Άλκης Μπακογιάννης
Έλενα: Αγγελική Νοέα

Περιγραφή

Μια κωμική ελεγεία για τα σπουδαία όνειρα  που αστεία καίγονται.

Περισσότερα

Το «ΓΚΟΥΝΤ ΛΑΚ» του Βασίλη Κατσικονούρη παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο θέατρο Radar. Ο συγγραφέας αρκετά χρόνια μετά το πολύ γνωστό του “Καλιφόρνια Ντρίμινγκ”, με την ίδια φρεσκάδα, ταπεραμέντο και χιούμορ, μας παραδίδει το Γκουντ Λάκ.  Η ιστορία ξεκινά να διαδραματίζεται το 1996 και φτάνει μέχρι την έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας το 2004.  Χρόνια καθοριστικά σε σχέση με την Ελλάδα του σήμερα.

Στο έργο πρωταγωνιστεί ο Ερρίκος Λίτσης γνωστός κυρίως από τις ταινίες του Γιάννη  Οικονομίδη.  Ο σπουδαίος ηθοποιός παίζει το ρόλο ενός ανεκδιήγητου μάνατζερ, του Μητς, ο οποίος, με τις ακόμα πιο ανεκδιήγητες ενέργειές του κάνει μπάχαλο το νεανικό  ροκ συγκρότημα ΓΚΟΥΝΤ ΛΑΚ που έχει αναλάβει. Μαζί του, ως μέλη του συγκροτήματος που έχουν την ατυχία να καθοδηγούνται από ένα τέτοιο μάνατζερ, συμπρωταγωνιστούν ο  Γιάννης Διακάκης, ο Άλκης Μπακογιάννης, και η Αγγελική Νοέα. Όλοι μαζί υπόσχονται άφθονες στιγμές γέλιου, ίσως και κάποιας περίσκεψης.

Φωτογραφίες

44 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Αρκετά καλή κωμωδία με έξυπνο χιούμορ και ρυθμό. Τρεις νέοι ταλαντούχοι ηθοποιοί που έπαιξαν πολύ καλά και φυσικά ο κύριος Λίτσης εξαιρετικός. Το έργο ήταν αρκετά καλό αλλά παρόλο που είναι Κατσικονούρης δεν ξετρελάθηκα. Πιο πολύ μου άρεσαν οι ερμηνείες των ηθοποιών οι οποίοι ήταν πολύ δεμένοι μεταξύ τους αλλά δεν είναι ένα έργο που ξεχώρισα ή θα μου μείνει αξέχαστο. Ευχαριστώ πολύ θεατρομάνια!

  2. ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ RADAR ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ Ο ΧΩΡΟΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΑ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΙΚΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ Ο ΤΟΙΧΟΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΝΤΥΜΕΝΟΣ ΜΕ ΠΕΤΡΑ.ΕΞΥΠΝΗ ΙΔΕΑ ΜΕ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΣΤΟ ΦΟΥΑΓΙΕ.Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΙΧΕ ΑΡΚΕΤΟ ΓΕΛΙΟ,ΠΑΛΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΨΑΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ.ΜΠΡΑΒΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ...

  3. Γλυκόπικρη παράσταση. Παρ'ολο που το χρονικό της πλαίσιο βρίσκεται ανάμεσα στο 1996 και το 2004 δεν έχουν αλλάξει πολλά από τότε. Από τη μια η κλασσική νεοελληνική κουτοπονηριά, η κομπίνα σε όλο της το μεγαλείο και από την άλλη η αθωότητα της νιότης, τα χαμένα ονειρα και η ανώμαλη προσγείωση στην ωριμότητα. Πολύ καλοί ηθοποιοί μέσα στους ρόλους τους. Να πάτε. Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.

  4. Ευχάριστη παράσταση με ωραίες ερμηνείες από τους ηθοποιούς. Ξεχωρίζουν αυτές του κ. Λίτση και στην συνέχεια του κ. Διακάκη. Ως παράσταση σε κάποια σημεία θεωρώ ότι ήθελε περισσότερο ρυθμό και «δέσιμο» γιατί έκανε κοιλιά και ώρες – ώρες με έκανε να βαρεθώ.

  5. Η καλύτερη παράσταση που είδα φέτος. Πολύ καλές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς, του τρεις νεότερους και φυσικά τον γνωστό μας Ερρίκο Λίτση. Εξαίσια η μουσική επένδυση, πολύ καλή σκηνοθεσία. Και φυσικά - ήταν και ο αρχικός λόγος που πήγα να δω την παράσταση - το εκπληκτικό κείμενο του Κατσικονούρη, άλλοτε γλυκό, άλλοτε πικρό, άλλοτε αστείο χωρίς να φτάνει σε φραστικές ακρότητες και άλλοτε ταξιδιάρικο και νοσταλγικό, ένα έργο που έρεε ευχάριστα και κυλούσε γρήγορα, με εμφανή τη συμπάθεια προς όλους τους πρωταγωνιστές του και θετική προσέγγιση για το μέλλον και τη ζωή, οποία μορφή και αν αυτή παίρνει.
    Πολύ ζεστός ο χώρος, όλες οι παράστασεις που έχω δει στο radar άξιζαν, ήταν φροντισμένες με αγάπη και μεράκι.
    Έκπληξη η παρουσία της γλυκιάς κας Παπαστάθη πίσω από τον πάγκο με τα αναψυκτικά και φαγώσιμα, σε ρόλο πωλήτριας!
    Ευχαριστώ πολύ Θεατρομάνια για την πρόσκληση!

  6. Είναι μια παράσταση ευχάριστη που γελάσαμε και προβληματιστήκαμε. Το σενάριο πρωτότυπο και οι ηθοποιοί πολύ καλοί με τον κύριο Λίτση να είναι εξαιρετικός. Μπράβο στους συντελεστές.
    Ευχαριστώ πολύ Θεατρομάνια για άλλη μια καλή παράσταση που μου χαρίσατε.

  7. ευχαριστω για την προσκληση αλλα επειδη θα εφτανα αργοτερα λογω δουλειας επικοινωνησα με το θεατρο και ρωτησα αν μπορω να μπω μετα το ξεκινημα αλλα μου εξηγησε οτι η εισοδος γινεται απο την σκηνη αλλα και οτι δεν γινεται να μεταφερθει για την επομενη

  8. Ευχαριστώ πολύ θεατρομάνια για την πρόσκληση!!
    Μια παράσταση με νέους ταλαντούχους ηθοποιούς που θέτει διλήμματα και προβληματισμούς.
    Μια παρέα τριών νέων που είναι μέλη ενός συγκροτήματος βλέπουν τη φιλία και τη συνοχή τους
    να δοκιμάζεται από την έλευση ενός "πωλητή ονείρων".Τους εξαπατά και τους διαλύει χρησιμοποιώντας τις αδυναμίες τους προς όφελός του.

  9. Ενα θεατρικο γεματο με νεανικη ορμη, ονειρα, ιδεολογια,
    ματαιοδοξια, αφελεια, πιστη σε "απιαστες" προσδοκιες, προσωπικα συμφεροντα, συγκρουση, διαλυση, απογοητευσεις, και τελικα καλωσορισμα στο κοσμο των μεγαλων, ακολουθωντας μια πιο βατη και ασφαλη πορεια. Ενα συγκροτημα που παλευει την αναγνωριση, ενας συμπαθης μανατζερ που "λεει" πολλα, φτιαχνει φανταστικους κοσμους και ζει το δικο του ονειρο, ζει το δικο του ψεμα σαν να'ναι αληθεια, μεσα απ'τους αλλους..
    Φοβερες ερμηνειες απ'ολους τους ηθοποιους, ωραιοτατο κειμενο και υποθεση, με κωμικα και συγκινητικα στοιχεια, μια αληθεια οπως τοσες που υπαρχουν στη ζωη.. Ωραιος φωτισμος με λαμπες που παραπεμπανε σε μπαρ, ομορφη μουσικη και τραγουδια παρελθοντικα αλλα αθανατα.. Παρασταση νοσταλγικη, με γλύκα, συγκινηση, πίκρα, θυμησες, νοσταλγια.. Αξιζει πολυ!

  10. Ενδιαφέρουσα παράσταση με φρεσκάδα και ροή.Ξεχωρίζει η ερμηνεία του Ερρίκου Λίτση αλλά και τα νέα παιδιά στάθηκαν αντάξια δίπλα του.Μια γλυκόπικρη κωμωδία που θα σε κάνει να γελάσεις και να προβληματιστείς.

  11. Μια δροσερή, γρήγορη με πολύ γέλιο παράσταση,όσο διαρκεί.Φεύγοντας όμως από το θέατρο σου αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση:όλα είναι εκεί:τα όνειρα της νιότης,σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο,οι συμβιβασμοί και η προσγείωση στο κόσμο των ενηλίκων.Οπως κι αν δει κανείς αυτή την παράσταση, πιστεύω όλοι θα συμφωνήσουν ότι οι ερμηνείες των τεσσάρων ηθοποιών είναι εξαιρετικές!Ευχαριστώ πολύ!

  12. Πολύ ενδιαφέρουσα και ευχάριστη παράσταση. Ωραίες ερμηνείες από όλους, ωραία ατμόσφαιρα Θεάτρου, μια μικροκλίμακα της κοινωνίας όπου στους 4 χαρακτήρες συναντάς όλα τα επίπεδα του ήθους, της ιδεολογίας, της επιδεξιότητας, του ταλέντου, την ευκολία που παραμυθιάζουμε και παραμυθιαζόμαστε στις εντολές του καπιταλισμού και της ματαιοδοξίας

  13. Το «ΓΚΟΥΝΤ ΛΑΚ» του Βασίλη Κατσικονούρη,η σπουδαία κωμική ελεγεία για τα σπουδαία όνειρα που αστεία καίγονται,ανέσυρε από τη μνήμη μου τον πολύ γνωστό Πρόλογο της χειρόγραφης «έκδοσης» των Σκλάβων πολιορκημένων (Πάλι μεθυσμένος είσαι, δυόμιση ώρα της νυχτός) και μάλιστα του παροιμιώδους τελευταίου στίχου του:
    -Αχ πού’ σαι νιότη πού’ δειχνες πως θα γινόμουν άλλος !..
    Πόση συμπυκνωμένη αλήθεια για τις Ανθρώπινες σχέσεις και τα όνειρα που δοκιμάζονται στην Ελλάδα του ’90, φτάνοντας μέχρι την έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας το 2004 -και όχι μόνο- χρόνια καθοριστικά σε σχέση με την εξέλιξη της Ελλάδας του σήμερα.
    Σε ευχαριστώ πολύ Θεατρομανία για την πρόσκληση!

  14. ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΕΞΥΠΝΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΚΑΙ ΜΕ ΥΠΟΘΕΣΗ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΣΕ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΗ ΕΠΟΧΗ, ΟΜΩΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΔΥΝΑΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ...
    (ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΣΩ ΟΤΙ Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗ ΚΩΜΩΔΙΑ, ΟΠΟΥ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ... ΓΕΛΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΒΛΑΚΩΔΕΙΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ 'Η ΥΒΡΕΙΣ, ΟΠΩΣ ΚΑΚΩΣ ΠΟΛΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΕΝΝΟΗΣΕΙ ΤΟ ΚΩΜΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ!)
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

  15. Μιά πολύ γλυκόπικρη παράσταση με πολύ καλές ερμηνείες ιδίως σπ τον Ε Λίτση να ξέχωριζει. Πολύ έξυπνο το κείμενο του Β Κατσικονούρη που βάζει σε δοκιμασία τη φιλία τον έρωτα κ την απάτη. Η μουσική επίσης ειναι πολύ καλή κ δένει με την παράσταση. Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση!

  16. Πάρα πολύ καλή παράσταση με χιούμορ, αλλά και με συναίσθημα! Η σκηνοθεσία ανέδειξε το έργο με τον καλύτερο τρόπο και κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών. Εξαιρετικός ο Ερρίκος Λίτσης στο ρόλο του απατεώνα μάνατζερ, πολύ καλοί όμως ήταν και οι τρεις νέοι ηθοποιοί που ερμήνευαν τα μέλη της ροκ μπάντας "γκουντ λακ".
    Το θέατρο Radar είναι ένας υπέροχος και καλαίσθητος χώρος με πανεύκολη πρόσβαση με το μετρό, ακριβώς δίπλα στη στάση Άγιος Ιωάννης.
    Να σημειωθεί ότι η παράσταση δεν απευθύνεται μόνο στους λάτρεις της ροκ μουσικής, ή μόνο στο νεανικό κοινό, το έργο είναι για όλους ανεξαιρέτως και το συστήνω ανεπιφύλακτα!
    Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση!

  17. Πάρα πολύ καλή παράσταση με αρκετό γέλιο. Οι ερμηνείες θα έλεγα είναι αρκετά καλές με αυτή του Ερρίκου Λίτση να είναι στη κορυφή όλων. Πολύ καλή δουλεια και στη σκηνοθεσία. Μπράβο σε όλους. Ευχαριστώ πολύ το θεατρομανια για τη πρόσκληση.

  18. Ειδα την παρασταση Πεμπτη 9/1.Κατα τη γνωμη μου ηταν μια μαυρη κωμωδια που αφορουσε τις ανθρωπινες σχεσεις σε συνδιασμο με τις επαγγελματικες στο χωρο της μουσικης
    Ο "γερολυκος" του κινηματογραφου και θεατρου Ερρικος Λιτσης σε μια απιστευτη χημεια με μια ομαδα τριων νεαρων ηθοποιων και μια καλη σκηνοθεσια ξεδιπλωσαν το κειμενο του Κοτσικονουρη με κεντρικο μοτο "τα σπουδαια ονειρα που αστεια καιγονται"
    Η βασικη συγκρουση αφορουσε την ιδεολογια απεναντι στη συγκαταβαση του σταρ συστεμ απο τη μια και τη δοκιμασια της φιλιας αλλα και μιας ερωτικης σχεσης απο την αλλη

  19. Μια παράσταση πολύ καλή, με περιεχόμενο και φαντασία. Ανθρώπινες σχέσεις και όνειρα που δοκιμάζονται στην Ελλάδα του ’90, στην «ισχυρή» - εκσυγχρονιστική ατραπό για την Ολυμπιάδα του 2004. Η Ελλάδα βαδίζει χαρούμενη και «ευημερούσα», πιστεύοντας πως βγαίνει από το τούνελ, αγνοώντας τον τοίχο που βρίσκεται στο τέρμα του.
    Ο συγγραφέας του «Γκουντ Λακ» [Βασίλης Κατσικονούρης], αποδίδει το κλίμα της εποχής: Ένας καπιταλισμός που φαντάζει παντοδύναμος μετά τις ανατροπές, ο «μονόδρομος» της ανταγωνιστικότητας και του ατομισμού για την ανέλιξη, η λαμογιά… Κι αυτά με ζωντανό τον απόηχο των ιδεολογικών αρχών που πρεσβεύουν την αξία της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, της ισότητας αλλά και τον απόηχο του Μάη του ’68, του Γούντστοκ και μιας Ελλάδας που βίωσε την προσφυγιά, που άνθισε το ρεμπέτικο, που όρθωσε κινήματα κι οργανώσεις αντίστασης… Και στον πολιτισμό; Σαφής η μνεία για το ρόλο της περίφημης Γραμματείας Νέας Γενιάς, τότε, για την καθοδήγηση, τη στρατολόγηση και την ενσωμάτωση στο κεντρικό πολιτικό παιχνίδι της νεολαιίστικης δημιουργίας και της διαμαρτυρίας, σαφής η στροφή στο «εύπεπτο» και «οβάλ», σαφής η πίεση για να τα έχουν καλά οι καλλιτέχνες με το σταρ σύστεμ… Η Μαργαρίτα Γερογιάννη [η σκηνοθέτης], μαζί με την Αναστασία Δαφερέρα, με την οποία σκηνογραφεί και «φωτίζει», ντύνουν το θέατρο με τις λάμπες «νέον» ενώ μουσικά ακούμε τα πάντα: από κομμάτια κλασικού ροκ, μέχρι το «το ‘πε το ‘πε ο παπαγάλος»….
    Οι τρεις νέοι που έχουν το συγκρότημα «Γκουντ Λακ» συνθέτουν διαφορετικούς κόσμους που συνυπάρχουν και αντιπαρατίθενται ταυτόχρονα. Ο Άλκης [Άλκης Μπακογιάννης], ο αρχηγός του γκρουπ, είναι ο αριβίστας, έτοιμος να θυσιάσει φιλία, σχέση και (υποτιθέμενες) αρχές στην ανέλιξη. Η κοπέλα του η Έλενα [Αγγελική Νοέα], είναι η γυναικεία ματιά: στρέφεται στον εσωτερικό κόσμο, στο συναίσθημα, στο όνειρο για ένα φως που λάμπει στο σκοτάδι αλλά και συγκρούεται με το ξεπούλημα, παρότι μοιράζεται αυταπάτες. Ο Γιάννης, ο πιο αγνός αλλά και ο πιο δειλός να διεκδικήσει τα όνειρα και τα θέλω του, ακολουθεί τις εξελίξεις…. Ζούμε, με ένα πικρό χιούμορ, την πορεία των νέων αυτών ανθρώπων από την προσπάθεια εδραίωσης και απήχησης των προγκρέσιβ ροκ κομματιών τους, μέχρι τη διάλυση και την ένταξή τους στην «κανονικότητα» της οικογενειακής ζωής και μιας εργασιακής πραγματικότητας που συντρίβει….
    Καταλύτης στην πορεία αυτή ο Μητς [Ερρίκος Λίτσης]. Ο Μητς είναι μέσα στη λαμογιά αλλά είναι συμπαθής. Ανήκει σε αυτούς που διαβιούν ανάμεσα στην αποτυχία και στο περιθώριο. Εκπροσωπεί ένα αμερικάνικο όνειρο που έχει χρεωκοπήσει αλλά στο οποίο μπορεί ο απελπισμένος και ηττημένος από τη ζωή να προσβλέπει. Είναι ένας τρόπος ζωής, μια ιδεολογία, που αναλαμβάνει να μανατζάρει τις ζωές των άλλων, με τρόπο γαλίφικο και χειριστικό. Προσφέρει, ενώ είναι «εγνωσμένου κύρους», τη γλυκιά νάρκη της ανέλιξης μέσω της προσαρμογής και της συνθηκολόγησης, προετοιμάζοντας μια ανώμαλη προσγείωση… Κι ωστόσο, παρά την προσγείωση, βρίσκει την ικανότητα – ανταποκρινόμενος σε μια ανάγκη – να συνεχίζει να δίνει το «παρών» και μετά τη μαντάρα…
    Οι ερμηνείες όλες είναι πολύ καλές. Ξεχωρίζει ο Ερρίκος Λίτσης.