Η φαλακρή τραγουδίστρια

Αρχείο Παίχτηκε από 21/10/2019 έως 03/12/2019
στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν - Φρυνίχου

2ος χρόνος παραστάσεων
Συγγραφέας: Ευγένιος Ιονέσκο
Μετάφραση: Μαριάννα Κάλμπαρη
Σκηνοθέτης: Σοφία Μαραθάκη
Σκηνογραφία: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Κοστούμια: Γιώργος Παρλιάρος, Ελένη Μελισσού
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική: Βασίλης Τζαβάρας
Κίνηση: Βρισηίδα Σολωμού
Ερμηνεύουν:

Κος Σμιθ: Μάριος Παναγιώτου
Κα Σμιθ: Φωτεινή Παπαχριστοπούλου
Κος Μαρτέν: Κωνσταντίνος Παπαθεοδώρου
Κα Μαρτέν: Μαρία Παρασύρη
Μαίρυ: Σοφία Μαραθάκη
Ο Αρχηγός της Πυροσβεστικής: Κωνσταντίνος Μωραἴτης

Περιγραφή

Μετά από έναν σύντομο επιτυχημένο κύκλο παραστάσεων την περσινή χρονιά, «Η φαλακρή τραγουδίστρια» επανέρχεται στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν. Το αριστούργημα του Ευγένιου Ιονέσκο, που σκηνοθέτησε η Σοφία Μαραθάκη, ανεβαίνει ξανά τον Οκτώβριο στη Σκηνή της Φρυνίχου για λίγες παραστάσεις.

Περισσότερα

Γραμμένο το 1948, το έργο «Η φαλακρή τραγουδίστρια» καθιερώνει ουσιαστικά το Θέατρο του Παραλόγου, καταρρίπτοντας όλους τους συμβατικούς κανόνες τις κλασικής δραματουργίας. Περιγράφοντας με παράδοξο τρόπο την τυποποιημένη καθημερινότητα της αστικής κοινωνίας, ο Ευγένιος Ιονέσκο αποκαλύπτει την ανεπάρκεια της γλώσσας ως μέσο επικοινωνίας και επιτίθεται σ΄ έναν κόσμο που μοιάζει να έχει χάσει τη μεταφυσική του διάσταση.

Ο κύριος και η κυρία Σμιθ υποδέχονται τον κύριο και την κυρία Μαρτέν μέσα στο εγγλέζικο αστικό σαλόνι τους. Όλοι μαζί προσπαθούν να διασκεδάσουν την ανία τους καταφεύγοντας σε κοινοτοπίες, όταν εισβάλλει ο Αρχηγός της Πυροσβεστικής, ο οποίος βρίσκεται σε μυστική αποστολή. Παράλληλα, η υπηρέτρια του σπιτιού, η Μαίρυ, φαντασιώνεται πως είναι ο Σέρλοκ Χολμς και απαγγέλει αυτοσχέδια ποιήματα.

Αιχμάλωτοι της συνήθειας, των άσκοπων γλωσσικών επαναλήψεων και των επιφανειακών σχέσεων, οι ήρωες του Ιονέσκο χαρακτηρίζονται από παντελή έλλειψη πνευματικότητας και συναισθηματικής νοημοσύνης, θύματα ενός κοινωνικού συστήματος που τους οδηγεί στη λήθη και τον πνευματικό αφανισμό.

Η φαλακρή τραγουδίστρια ανεβαίνει για πρώτη φορά στο Θέατρο Τέχνης το 1961 σε σκηνοθεσία του Καρόλου Κουν και μετάφραση του Κώστα Σταματίου, φέρνοντας το αθηναϊκό κοινό σε επαφή με την πρωτοποριακή ευρωπαϊκή θεατρική γραφή της εποχής.

Με όχημα τη νέα μετάφραση της Δήμητρας Κονδυλάκη, η Σοφία Μαραθάκη και η Ομάδα Θεάτρου Ατονάλ επιχειρούν ν΄ ανακαλύψουν εκ νέου το παράλογο σύμπαν του έργου, αντιμετωπίζοντας το ως «οικοδόμημα καταστροφής» που σιγά- σιγά καταρρέει αφήνοντας να φανούν η πλήξη, η μοναξιά και η γελοιότητα που χαρακτηρίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο.

Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Γεωργουδάκη
Επιμέλεια κομμώσεων: Χρόνης Τζήμος
Φωτογραφίες: Andrea Bonetti
Καλλιτεχνική συνεργασία: Εύα Μαραθάκη
Εκτέλεση παραγωγής: POLYPLANITY Productions / Γιολάντα Μαρκοπούλου & Βίκυ Στρατάκη
Δραματολόγος παράστασης: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου
Συμπαραγωγή : Ομάδα ΑΤΟΝΑλ- Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν

Με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος.

Η παράσταση επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού

Φωτογραφίες

11 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Η Ομάδα Θεάτρου Ατονάλ προτείνουν μια νέα εκδοχή του ιστορικού έργου του Ευγένιου Ιονέσκο που ενισχύει τον σουρεαλισμό, το παράλογο, την έκφραση της ρηχότητας της καθημερινότητας και της επιφανειακότητας των προσωπικών(;) σχέσεων. Οι άναρθροι ήχοι που παράγονται στο στόμα των ηθοποιών συνοδεύουν τις επίσης κενού νοήματος προτάσεις που συντάσσουν. Φράσεις που στερούνται λογική σειρά, θα τις έλεγες τυχαία παράγωγα διάχυτων συνειρμών που δεν έχουν ενδιαφέρον και αξία παρά εξυπηρετώντας μόνο το σπάσιμο της σιωπής. Η σκηνοθεσία, υιοθετώντας καινοτόμα και διαβρωτικά στοιχεία χωρίς να μένει απόλυτα τυπική και πιστή στις ιστορικές παρουσιάσεις, επιτυγχάνει να βρίσκεται στην καρδιά και την ουσία του έργου. Γιατί αυτός είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος της πρωτοπορίας. Να καταλήξει ένα ακόμα ακαδημαϊκό αναμάσημα. Ευτυχώς η παράσταση στο Θέατρο Τέχνης αποδεικνύεται ενδιαφέρουσα, φρέσκια, ανατρεπτική. Όλοι οι ηθοποιοί στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και αποτέλεσαν ένα ενιαίο πειστικό σύνολο.
    Σ' ευχαριστούμε, Θεατρομάνια για την πρόσκληση που μας προσέφερες.

  2. ΕΥΓΕΝΙΑ
    Είδα αυτό ακριβώς ,που περίμενα να δω,καθόσον πρόκειται για θέατρο του παραλόγου.
    Οι ηθοποιοί ήταν όλοι εξαιρετικοί και με τις κινήσεις του σώματός τους και τις λεκτικές επαναλήψεις ερμήνευσαν τέλεια τους ρόλους τους και πέρασαν τα μηνύματα του συγγραφέα στο κοινό
    Ευχαριστώ τη theatre mania για την πρόσκληση

  3. Άρτια σκηνοθεσία που αποδίδει την ρηχή και ανούσια πλευρά της ζωής... οι ηθοποιοί με απόλυτη πλαστικότητα και επαναλήψεις σε κινήσεις και λόγο απέδωσαν πλήρως τα νοήματα του έργου...Όλα αυτά με ελαφρότητα και χιούμορ...

  4. Δεν με ενθουσιασε. Με κουρασε λιγακι, οι διαλογοι πολυ απλοικοι και δεν μου κρατησαν το ενδιαφερον ζωντανο. Οι φωτογραφιες στην αφισα της παραστασης εξωτερικα του θεατρου, δεν ειχαν σχεση με την παρασταση!. Οι ηθοποιοι παιζαν ωραια ( σαν αυτοματοποιημενες καρικατουρες!!).