Οι μαθητές του Ουμπέρτο Πρίμο

Αρχείο Παίχτηκε από 14/10/2017 έως 05/11/2017
στο Από Μηχανής
Κείμενο: Από τα παιδιά που φοιτούσαν στο ιταλικό σχολείο Θεσσαλονίκης, και βασίζεται στις εκθέσεις και τα γραπτά αυτών των παιδιών ,Χαράλαμπος Μαγουλάς, Antonio Crescenzi
Σκηνοθέτης: Alessandra Maioletti
Σκηνογραφία: Βάσια Εξάρχου
Κοστούμια: Έλενα Παπαμιχαήλ
Φωτισμοί: Giorgio Maioletti
Μουσική: Χρήστος Δαυίδ Νταούλας
Ερμηνεύουν: Καθηγητής: Βασίλης Κωτούλας
Μαθητές: Άννα Μαρία Τσεκούρα, Γεωργία Κατσικονούρη, Mαρία Σκαρπέλου, Σοφία Μaioletti Σκαραμαγκά, Γιώργος Σκαρπέλος, Ηλίας Πιπεράκης, Ιουλιανός Ραχιώτης, Λευτέρης Κολίτσος, Παναγιώτης Κότσαλης

Περιγραφή

Θεσσαλονίκη, Ιούνιος 2003. Κτίριο Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου, πρώην έδρα του Ιταλικού Σχολείου Ουμπέρτο Πρίμο. Μια καλοκαιρινή μπόρα γίνεται η αφορμή που οδηγεί τον καθηγητή Antonio Crescenzi στο υπόγειο, για να αποτρέψει την πλημμύρα. Ένα χαρτί παρασυρμένο από τον άνεμο κολλάει στο στήθος του και η ιστορία ξετυλίγεται σαν κουβάρι μέσα από αυτήν την έκθεση, την άκρη του νήματος: «Μία από τις ωραιότερες αναμνήσεις της ζωής μου», του μαθητή Αλμπέρτο Μοδιάνο. Ημερομηνία: Ιούνιος 1941.

Περισσότερα

ΠΑΝΩ ΣΚΗΝΗ

YΠΟΘΕΣΗ ΕΡΓΟΥ
Σχολικό έτος 1941-42, Ιταλικό Σχολείο Ουμπέρτο Πρίμο. Η σχολική χρονιά αρχίζει, ο καθηγητής υποδέχεται τους μαθητές, 5 αγόρια και 4 κορίτσια, που μαζεύονται στην τάξη, χωρίς να γνωρίζουν ότι θα είναι η τελευταία τους χρονιά.

Είναι οι: Έστερ, Λίντια, Ματίλντε, Αλμπέρτο Σ., Λετίτσια, Τζιοβάννι, Ντάνιελ, Αλμπέρτο Μ., Κλάουντιο. Ελπίδες, ιδέες, εφηβικές ανησυχίες, όνειρα μίας τάξης εβραιόπουλων, βγαλμένα από μία ξεχασμένη κούτα στο υπόγειο, ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια των θεατών. Τα παιδιά κάνουν πρόβες για την παράσταση που θα ανεβάσουν, φτιάχνουν κατασκευές, διαβάζουν εκθέσεις, συζητούν, ερωτεύονται, διδάσκονται και μας διδάσκουν. Ονειρεύονται τη ζωή και υμνούν την ελευθερία, ατενίζοντας τον θάνατο.

Σχολικό έτος 1942-1943: στην άδεια πλέον τάξη, ο καθηγητής γράφει μια επιστολή προς τους μαθητές του. Η μόνη παρουσία είναι πλέον η μνήμη, που στοιχειώνει κάθε γωνιά του χώρου.

Οι θεατές, στο τέλος της παράστασης θα ανέβουν στη σκηνή, θα διαβάσουν τις εκθέσεις, θα δουν τις φωτογραφίες και τα απολυτήρια των μαθητών που μας χάρισαν την ιστορία τους, για να μας διδάξουν ένα μάθημα ζωής: Ότι συνέβη δεν πρέπει να επαναληφθεί.

Ιστορική Έρευνα: Antonio Crescenzi
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ευαγγελή Φίλη
Μουσική - Sound Design: Χρήστος Δαυίδ Νταούλας
Video: Διονυσία Κοπανά
Δημοσιογραφική Έρευνα: Δάφνη Σκαλιώνη
Παραγωγή: Ομάδα “Όνειρο”