Σκηνοθέτης: Κωνσταντίνος Χατζής
Ερμηνεύουν: Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Μάνος Καρατζογιάννης, Θύμιος Κούκιος, Ντένης Μακρής, Μιλτιάδης Φιορέντζης
Περιγραφή
Πρόκειται για μια πρωτότυπη διασκευή - σύνθεση αποτελούμενη από αποσπάσματα των κορυφαίων έργων του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι: «Έγκλημα και τιμωρία», «Οι Δαιμονισμένοι», «Αδελφοί Καραμάζοφ», την οποία υπογράφουν από κοινού ο Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος και ο Κωνσταντίνος Χατζής. Οι μεγάλοι αμαρτωλοί αυτών των αριστουργημάτων, συναντούν ο ένας μετά τον άλλον την Αλήθεια τους, ή πιο σωστά, την Τιμωρία τους.
Περισσότερα
Ομάδα Χρώμα
"Μην ξεχνάτε. Ο κόσμος αγαπάει τον βούρκο του και δε θέλει να του τον αναταράζουν.
Γι’ αυτό και θα γελοιοποιήσουν την πράξη σας. Η γελοιοποίηση είναι το ισχυρότερο όπλο."
Πρόκειται για μια πρωτότυπη διασκευή - σύνθεση αποτελούμενη από αποσπάσματα των κορυφαίων έργων του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι: «Έγκλημα και τιμωρία», «Οι Δαιμονισμένοι», «Αδελφοί Καραμάζοφ», την οποία υπογράφουν από κοινού ο Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος και ο Κωνσταντίνος Χατζής. Οι μεγάλοι αμαρτωλοί αυτών των αριστουργημάτων, συναντούν ο ένας μετά τον άλλον την Αλήθεια τους, ή πιο σωστά, την Τιμωρία τους.
Ο Ρασκόλνικοφ, ο Σταυρόγκιν, ο Σμερντιακόφ, ο Ιβάν Καραμάζοφ, αντιμετωπίζουν τις αμαρτίες τους, έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με την αλήθεια τους, αυτοαναιρούνται, καταστρέφονται, φτάνουν να δουν το βάθος της Ύπαρξής τους. Απέναντι τους ο Πορφύρης, ο Τύχων και ο Διάβολος, όλοι τους ερμηνευμένοι από νέους, ταλαντούχους ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου.
Το σαρκαστικό και δαιμονικό χιούμορ του Ντοστογιέφσκι, αποτελεί το όχημα για να παρακολουθήσουμε αυτή τη μεγάλη μάχη, μέσα από ένα παιχνίδι σχέσεων και αυτογνωσίας και κυρίως, μέσα από την "κωμική" κατάσταση της κάθε ανθρώπινης ύπαρξης.
Πού οδηγεί τελικά αυτό το αδυσώπητο ταξίδι; Στην εύρεση του Θεού, ή μήπως στην εύρεση της ίδιας της πίστης;
Διασκευή-μετάφραση:Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος,Κωνσταντίνος Χατζής
Σκηνοθεσία/Φωτισμοί: Κωνσταντίνος Χατζής
Διαμόρφωση σκηνικού χώρου-Κοστούμια: Ομάδα Χρώμα
Διεύθυνση παραγωγής-Βοηθοίσκηνοθέτη:Πάνος Κατσιαούνης, Γεωργία Λένη
Φωτογραφίες: Γεωργία Λένη
Υπεύθυνοι επικοινωνίας:Μαριάννα Παπάκη,Νώντας Δουζίνας
Παρακολούθησα την παράσταση τη Δευτέρα. Πέρα από τα έργα «Ο Ηλίθιος» και «Ο Σωσίας», δεν έχω διαβάσει άλλα του Ντοστογιέφσκι και για τα συγκεκριμένα που έχει επιλέξει για την παράσταση ο Κ.Χατζής δεν έχω παρά μόνο μία πολύ γενική ιδέα. Ο λόγος για τον οποίο ήθελα να παρακολουθήσω την παράσταση είναι ο Μ.Καρατζογιάννης τον οποίο εκτιμώ ιδιαίτερα σαν ηθοποιό αλλά και ο Κ.Χατζής γιατί έχω διαβάσει πολλά για τις δουλειές του και δεν είχε συμβεί ακόμα να παρακολουθήσω κάποια.
Από τα έργα Έγκλημα και Τιμωρία, Οι Δαιμονισμένοι και Αδερφοί Καραμάζοφ, ο σκηνοθέτης έχει επιλέξει και έχει επικεντρωθεί στους θύτες από το κάθε ένα - Ρασκόλνικοφ, Σταβρόγκιν και Ιβάν & Σμερντιακοφ Καραμάζοφ - τους οποίους ενσαρκώνουν επί σκηνής οι Μ.Καρατζογιάννης, Ντ.Μακρής, Μ.Φιορεντζής και Θ.Κούκιος αντίστοιχα.
Οι ήρωες εμφανίζονται ένας ένας με την προαναφερόμενη σειρά, σε τρεις αυτοτελής και ομοιόμορφα δεμένες μεταξύ τους σκηνές που αντιπροσωπεύουν το κάθε έργο, και αποκαλύπτει ο καθένας τη δική του προσωπική αναμέτρηση με τον εαυτό του σχετικά με την πράξη δολοφονίας που διέπραξε. Ο αντίλογος και ο καθρέπτης του εαυτού τους ενσαρκώνεται από τον Α.Μαυρόπουλο. Γίνεται δηλαδή αναπαράσταση των εσωτερικών διαλόγων των θυτών. Σωστό ή λάθος, καλό ή κακό, τύψεις και ενοχές ενάντια στην προσωπική ικανοποίηση. Και στο τέλος η κάθαρση.
Δημιούργησα ξεκάθαρη εικόνα για τους ήρωες που υποδύθηκαν αλλά δεν έχω γνώση των χαρακτήρων για να καταλάβω αν αποδόθηκαν σωστά. Για το λόγο αυτό δε θα μπω στη διαδικασία να το σχολιάσω παρόλο που θα ήθελα πολύ. Ερμηνευτικά από όλους εισέπραξα ομορφιά, ταλέντο και αφοσίωση στους ρόλους τους. Ας μου επιτραπεί να ξεχωρίσω τον Αλέξανδρο Μαυρόπουλο, θεωρώ υπερίσχυσε με την θεατρικότητά τόσο στο λόγο και την έκφραση όσο και στην κίνηση. Η σύλληψη της παράστασης μου άρεσε, σκηνοθετικά το ίδιο. Με εντυπωσίασε το «παιχνίδι» που χρησιμοποιήθηκε με τα φώτα και τις σκιές, έδωσαν διάσταση στο χώρο. Παρά τα υπερβολικά λιτά σκηνικά, έγινε εκμεταλεύσιμο ότι υπήρχε στην αίθουσα, όπως για παράδειγμα μου φάνηκε αξιοπρόσεκτη η χρήση μιας βρύσης κατά τη διάρκεια των μονολόγων στο τέλος της κάθε σκηνής.
Έφυγα σκεπτική και γεμάτη μετά την παράσταση. Την ευχαριστήθηκα και θα επιλέξω να παρακολουθήσω μελλοντικές δουλειές των συντελεστών. Την επόμενη φορά θα πάω διαβασμένη !