Η πιο δυνατή

Αρχείο Παίχτηκε από 12/12/2015 έως
στο Olvio
Διάρκεια: 50’
Συγγραφέας: Αύγουστου Στρίντμπεργκ
Μετάφραση: Δημήτρης Κανέλλος – Ελένη Κούστα
Σκηνοθέτης: Δημήτρης Κανέλλος
Ερμηνεύουν: Ελένη Κούστα, Μυρτώ Γουζίου (τσέλο επί σκηνής)

Περιγραφή

Το διαχρονικό έργο του Α. Στρίντμπεργκ ανεβαίνει, για 12 μόνο παραστάσεις. Μία ηθοποιός (Ελένη Κούστα) κι ένα τσέλο (Μυρτώ Γουζίου) συνυπάρχουν επί σκηνής, δίνοντας μία άλλη διάσταση σε ένα από τα πιο διαχρονικά έργα του Στρίντμπεργκ και αποτυπώνουν με ένα ξεχωριστό τρόπο την ιδιοφυΐα του συγγραφέα.

Περισσότερα

Η κυρία Χ, ηθοποιός, παντρεμένη με τον Μπομπ, διευθυντή θεάτρου, αποφασίζει να μιλήσει στην Αμέλια, νέα ηθοποιό και ερωμένη του άντρα της. Οι δύο όψεις ενός νομίσματος. Η σύζυγος και η ερωμένη, η ερωμένη και η σύζυγος.

Η κυρία Χ, θα βρει την δύναμη να αντιμετωπίσει την Αμέλια που πίνει μόνη σε ένα άδειο café την παραμονή των Χριστουγέννων, παίρνοντας  δύναμη από τα μεγάλα της μάτια που απόψε την κοιτάζουν διαφορετικά.

Η Αμέλια διαλέγει την σιωπή απέναντι στις λέξεις της κυρίας Χ και όταν οι λέξεις δεν φτάνουν, άλλοτε γίνονται τραγούδι, σε μια ζωντανή συνομιλία με το τσέλο, που παίζεται επί σκηνής και άλλοτε γίνονται κραυγή.

Η Αμέλια μεταμορφώνεται σε ένα καθρέφτη μέσα από τον οποίο η κυρία Χ προσπαθεί να κατανοήσει και να ερμηνεύσει την ζωή της. Ποια είναι η πιο δυνατή;

O Στρίντμπεργκ μας δίνει ένα υπέροχο έργο με έναν αμφιλεγόμενο τίτλο. Αν υπάρχει νικητής, η νίκη είναι πύρρειος!

Συντελεστές:
Επιμέλεια σκηνικών - κοστουμιών: Ελένη Μανωλοπούλου
Μουσική σύνθεση τραγουδιών: Δήμητρα Γαλάνη – Κώστας Χατζόπουλος
Πρωτότυπη μουσική επένδυση: Κώστας Χατζόπουλος
Στίχοι τραγουδιών: Θράσος Καμινάκης
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Επιμέλεια κίνησης: Ειρήνη Αλεξίου
Φωτογραφίες: VDouros
Βοηθός Σκηνογράφος - Ενδυματολόγος: Νόρα Δεληδήμου
Γραφιστική επιμέλεια: Γεωργία Αλεβιζάκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Εύα Παπαδάκη

17 ΣΧΟΛΙΑ

  1. «Η πιο δυνατή», το εμβληματικό αυτό έργο του Αυγούστου Στρίντμπεργκ ήταν το θέμα της παράστασης που είδαμε απόψε 3 Ιανουαρίου στο θέατρο Olvlio, χάρη σε προσκλήσεις από τη Θεατρομάνια.
    Πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον και σίγουρα πολύ πετυχημένο θεατρικό «πείραμα», καθώς ένα από τα πιο κλασσικά έργα του Στρίντμπεργκ αποδίδεται με τη μορφή θεατρικού μονολόγου και μάλιστα υπό τη συνοδεία ενός τσέλου. Η πολύ καλή σκηνοθεσία ανέδειξε με έντονα χρώματα την εμμονική, σχεδόν ψυχαναγκαστική persona της ηρωίδας του έργου που – λες και ήταν βγαλμένη από έργο του Μπέκετ – όση ώρα εκτυλισσόταν ο μονόλογός της εκείνη έδειχνε τραγικά εγκλωβισμένη μέσα σε μια αέναη επανάληψη των ίδιων ψυχαναγκαστικών κινήσεων και μορφασμών, κάτι που εξυπηρετήθηκε πολύ καλά τόσο από την κινησιολογική πλευρά της σκηνοθεσίας (συγκεκριμένες επαναλαμβανόμενες κινήσεις σε συγκεκριμένα σημεία), όσο και από την εξαιρετική και πολύ εύστοχη αλλά και λειτουργική σκηνογραφία (δεκάδες καθρέφτες όλων των μεγεθών να κρέμονται από ψηλά μέσα στη σκηνή και η ηρωίδα του έργου να ακροβατεί και να γλιστράει ανάμεσά τους, στοιχείο που έκανε ακόμη πιο έντονη την αίσθηση του εγκλωβισμού της σε μια αυτοαναφορική, κλειστή «φυλακή» που η ίδια είχε δημιουργήσει για τον εαυτό της). Η πολύ καλή, δυνατή και σωστά αρθρωμένη φωνή της Ελένης Κούστα (τόσο στην πρόζα όσο και στο λίγο έστω τραγούδι) είναι αναμφίβολα ένα από τα μεγάλα συν της παράστασης. Όσο για τις παρεμβάσεις του τσέλου από τη Μυρτώ Γουζίου, αυτές ήταν αναμφίβολα καίριες και σωστά μετρημένες, έτσι ώστε να έχεις την αίσθηση ότι το τσέλο όχι μόνο υπογράμμιζε τη δραματικότητα του μονολόγου, αλλά αρκετές φορές βρισκόταν σε ένα ιδιότυπο διάλογο μαζί του. Θα περίμενε ίσως κανείς να έχει αξιοποιηθεί αυτός ο ιδιότυπος «διάλογος» πρόζας – τσέλου σε λίγο μεγαλύτερο βαθμό, έτσι ώστε να προσδώσει ακόμη μεγαλύτερη μουσικότητα στη ροή του μονολόγου, το τέλος του οποίου μας άφησε με μια μικρή αίσθηση μιας κάπως βιαστικής και πρόωρης ολοκλήρωσης, όσο κι αν γνωρίζαμε εκ των προτέρων ότι πρόκειται για ένα σε γενικές γραμμές σύντομο θεατρικό κείμενο. Γενικά πρόκειται για μια πολύ καλή παράσταση που τολμά να κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα πειραματική θεατρική πρόταση στο κοινό της και ίσως αυτός να είναι και ο πιο σημαντικός λόγος για να τη δει κανείς. Ευχαριστούμε Θεατρομάνια!

  2. Γνωρίζοντας οτι το κείμενο είναι πολύ μικρό..... περίμενα η σκηνοθετική προσέγγιση να βοηθούσε σε αυτό το κομμάτι κ δεν έπεσα έξω!!!! υπήρχαν εμβόλιμα μελοποιημένα τραγούδια που στήριξαν τον μόνόλογο της ηθοποιού που δεν ξέφευγε απο το πραγματικό κείμενο ...πολύ ωραία ιδέα κ το τσέλο .Λίγο υπερβολικές οι εκφρασεις της Ελένης Κούστα σε κάποια σημεία !! Ευχαριστώ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ για την πρόσκληση