Ισορροποία

Αρχείο Παίχτηκε από 24/11/2019 έως 24/11/2019
στο
Συγγραφέας: Καλλιόπη Κουτροπούλου
Σκηνοθέτης: Καλλιόπη Κουτροπούλου
Σκηνογραφία: Κατερίνα Μπαξεβάνη
Κοστούμια: Παναγιώτα Κουτροπούλου
Χορογραφία: Καλλιόπη Κουτροπούλου
Ερμηνεύουν: Καλλιόπη Κουτροπούλου, Κατερίνα Μπαξεβάνη, Αιμιλία Σιαφαρίκα

Περιγραφή

Είμαι εδώ. Είσαι εκεί. Είμαστε μαζί!

Με αυτήν την τελευταία φράση, τα παιδιά οδηγούνται στην διάδραση της παράστασης. Εξερευνούν ατομικά και ομαδικά την έννοια της ισορροπίας μέσα από τα στοιχεία της παράστασης.

Συγκεκριμένα, χτίζουν τις δικές τους γέφυρες, παράγουν ήχους από τις ανεμόσκαλές μας, συμμετέχουν όλα στο τραγούδι του κόσμου και στην ορχήστρα των νοημάτων.

Περισσότερα

Καθώς η Γη περιστρέφεται συνεχώς,

φωτίζονται οι τόποι της, ο ένας μετά τον άλλον.

Σε κάθε τόπο, δηλαδή,

την ημέρα διαδέχεται η νύχτα και τη νύχτα η μέρα.

Το ταξίδι μας ξεκινάει με έναν ανεμόμυλο, που βρίσκεται μεταξύ ημέρας και νύχτας, ακριβώς στο κέντρο της γης.

Οι ταξιδευτές φτάνουν από μακριά για να τον επισκεφτούν και να αφήσουν τον αέρα του  να πάρει μακριά τις σκέψεις τους.

- Ο κόσμος είναι μεγάλος!

- Ο κόσμος είναι μικρός!

- Ο κόσμος είναι γαλάζιος!

Ισορροπώντας σε φανταστικές τραμπάλες, οι ταξιδευτές βλέπουν τον κόσμο από τα τηλεσκόπιά τους. Και αποφασίζουν να κάνουν έναν ξεχωριστό χάρτη. Έναν χάρτη για τους ανθρώπους και τα συναισθήματά τους.

- Βλέπεις;

- Οι άνθρωποι πηγαίνουν πάνω κάτω…

- Άνθρωποι που γελούν…

- Άνθρωποι που μιλούν…

- Άνθρωποι που δεν μιλούν…

- Άνθρωποι που αγκαλιάζονται…

Το βλέμμα τους θα πέσει πρώτα σε έναν μακρινό ωκεανό. Εκεί, σε μια ξύλινη προβλήτα, οι ονειροπόλοι φτιάχνουν πολύχρωμες ανεμόσκαλες, για να φτάσει ο καθένας στον τόπο του ονείρου του... Ο αέρας με το φύσημά του φέρνει ήχους από μέρη μακρινά. Και κάνει τους ονειροπόλους να θέλουν να ταξιδέψουν μέχρι εκεί. Όμως το όνειρο του καθένα ακούγεται πιο δυνατά, όταν μπλεχτεί με τα όνειρα των άλλων. Κι οι ονειροπόλοι τελικά βρίσκουν την ισορροπία τους, ακούγοντας ο ένας το όνειρο του άλλου...

- Άπλωσε τα χέρια σου και μέτρα την απόσταση…

- Μεταξύ μας…

- ... με την θάλασσα και τον ουρανό…

- Άπλωσε τα χέρια σου για να με φτάσεις...

- Εγώ προς τα πάνω και εσύ προς τα κάτω.

Το βλέμμα του τελευταίου ταξιδευτή τρυπώνει σε ένα παράθυρο που βλέπει στην Άνοιξη. Εκεί συναντάμε ένα κορίτσι που φτιάχνει μελωδίες, αλλά δεν μπορεί να βρει τους στίχους για τα τραγούδια της. Και  τις Χρυσαλλίδες, που ζουν αγκαλιασμένες με τη σιωπή τους, γιατί δεν μπορούν να ακούσουν, ούτε να μιλήσουν. Η ανάγκη των δύο μερών για επικοινωνία θα φέρει και την δική τους ισορροπία. Θα προσπαθήσουν να μάθουν ο ένας την γλώσσα του άλλου.

- Έλα πιο κοντά!

- (στην νοηματική) Έλα πιο κοντά!

- Μάθε με να μιλώ.

- (στην νοηματική) Μάθε με να μιλώ.

- Μάθε με να τραγουδώ!

Κι έφτιαξαν μια διαφορετική ορχήστρα, που μπορεί να παίζει σε κάθε μελωδία, σε κάθε ρυθμό, σε κάθε γλώσσα. Το τραγούδι του κόσμου φτιάχτηκε από ήχους και νοήματα. Για να θυμίζει στον καθένα, όπου κι αν βρίσκεται, ότι:

Μουσική επιμέλεια & videos: Νικόλας Παπατριανταφύλλου

Φωτογραφίες