Λέσχη Γονεοκτόνων

Διάρκεια: 80’ (χωρίς διάλειμμα)
Συγγραφέας: Ambrose Bierce
Μετάφραση: Γεωργία Ανδρέου
Δραματουργική επεξεργασία: Γεωργία Ανδρέου
Σκηνοθέτης: Γεωργία Ανδρέου
Σκηνογραφία: Βασίλης Μπαρμπαρίγος
Κοστούμια: Βασίλης Μπαρμπαρίγος
Φωτισμοί: Παναγιώτης Λαμπής
Μουσική: Okwaho
Κίνηση: Ζέφη Μπαρτζώκα
Ερμηνεύουν: (με σειρά εμφάνισης) Δημήτρης Μανδρινός, Αλέξανδρος Φιλιππόπουλος, Σπυρίδων Ξένος, Μαρβίνα Πιτυχούτη
Παίζουν μουσική: Okwaho

Περιγραφή

Η «Λέσχη Γονεοκτόνων», η αμφιλεγόμενη και καυστική συλλογή διηγημάτων του Ambrose Bierce (1842-1913;) παρουσιάζεται δραματοποιημένη για πρώτη φορά στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, σε συνεργασία με το Σπίτι της Κύπρου, για τρεις μόνο παραστάσεις, σε σκηνοθεσία της Γεωργίας Ανδρέου.

Είναι η πρώτη metal μουσική θεατρική παράσταση στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

Οι Okwaho, ζωντανά επί σκηνής, επενδύουν το αλλόκοτα υπέροχο κείμενο με doom sludge metal μουσική σε πρωτότυπη σύνθεση.

Περισσότερα

Ακατάλληλη για νέους κάτω των 17 ετών.

Ο “Bitter Bierce” ανεβαίνει στη σκηνή

O πικρός Bierce. Έτσι αποκαλούσαν τον Ambrose Bierce, πρωτοπόρο του horror fiction και του αμερικανικού weird, ο οποίος έμεινε στη λογοτεχνική ιστορία ως ένας από τους πατεράδες του ψυχολογικού θρίλερ. Γράφει ιστορίες βίαιης σάτιρας σε μια πρόζα ξηρή και με μεγάλες δόσεις μαύρου χιούμορ. Το Nothing matters του ταιριάζει γάντι.

Η παράσταση είναι μια σπονδυλωτή ανατομία της βίας. Μια cult, γκροτέσκα, βιτριολική, παρανοϊκή, αλλά στέρεα αλλόκοτη μαύρη αλληγορία για το τι μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο στο κακό (και στο ακόμα χειρότερο). Το έργο αποτελείται από τέσσερις ιστορίες, μέσα από τις οποίες οι ήρωες αφηγούνται με ωμότητα, παγερή ειρωνεία, και αυτοκυριαρχία, πώς σκότωσαν γονείς και λοιπούς συγγενείς, κάτω από συνθήκες ιδιαζόντως ειδεχθείς.

Η Γεωργία Ανδρέου επιδιώκει να ενορχηστρώσει τον κυνισμό. Να βυθιστεί, μαζί με τους αντι-ήρωες στο υποσυνείδητο του καθενός και να ερευνήσει όχι γιατί ο Bierce έγραψε ένα τέτοιο έργο, αλλά με ποιο τρόπο οι άνθρωποι εξακολουθούμε να συνδεόμαστε με αυτό.

Η «Λέσχη Γονεοκτόνων» είναι μια κραυγή αφύπνισης γιατί αυτό που διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μας δεν είναι παρά το αποτέλεσμα αυτού που έχει ήδη καλλιεργηθεί, αυτού που η κοινωνία έχει επιτρέψει να δημιουργηθεί.

Οι σκοτεινές μελωδίες και οι οργισμένες νότες των Okwaho φωτίζουν τον ψυχισμό των ηρώων, πλαισιώνουν τη δράση και συμπαρασύρουν τους θεατές σε ένα ασφυκτικό κλοιό.

Η παράσταση αποτελεί το πρώτο μέρος της Τριλογίας για τη Βία και τη Βλακεία.

Επιμέλεια ήχου | Sound design: Χρήστος Παναγούλιας
Σχεδιασμός μακιγιάζ: Σίσσυ Πετροπούλου
Video - Graphic design: Τηλέμαχος Βαρσαμάς
Βοηθοί σκηνοθέτη: Ελίνα Φιλοπούλου, Γιάννης Παπαϊωάννου

Η παράσταση είναι ακατάλληλη για νέους κάτω των 17 ετών.

 

Λίγα λόγια για τη Γεωργία Ανδρέου και τους Okwaho

Γεωργία Ανδρέου
Σκηνοθέτης, ηθοποιός, αρχαιολόγος. Ζει και δημιουργεί στην Αθήνα, ενώ, παράλληλα με το θέατρο, δραστηριοποιείται στην Ειδική Αγωγή. Είναι απόφοιτη του Τμήματος Αρχαιολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστήμιου Ιωαννίνων, με μεταπτυχιακό τίτλο στη Διαχείριση Πολιτισμικής Κληρονομιάς. Έχει σπουδάσει υποκριτική στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης «Βεάκη» και είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Σκηνοθετών, με δραστηριότητα στον χώρο του θεάτρου και της συγγραφής από το 2005. Έχει συμμετάσχει σε θεατρικές παραγωγές ως συγγραφέας, σκηνοθέτης, βοηθός σκηνοθέτη και ηθοποιός και έχει συνεργαστεί με θεατρικές ομάδες και θέατρα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, ενώ ποίησή της έχει μελοποιηθεί και ερμηνευτεί στην Αθήνα και τη Βιέννη (Μυsikverein Brahns-Saal). Πρόσφατες σκηνοθετικές της δουλειές είναι, «Πείνα» του Χαράλαμπου Γιάννου, στο Σπίτι της Κύπρου (θεατρικό αναλόγιο, 2016), «Τρεις Αδελφές» του Άντον Τσέχωφ, στο θέατρο “Τζένη Καρέζη” (2015) και «Η Κασσάνδρα και ο λύκος», της Μαργαρίτας Καραπάνου σε θέατρα στην Ελλάδα (2011 - 2012). Εκτός από τη «Λέσχη Γονεοκτόνων», αυτήν την εποχή βρίσκεται σε διαδικασία μελέτης και προετοιμασίας των επόμενων δύο έργων της τριλογίας για τη Βία και τη Βλακεία, καθώς και του εγχειρήματος «Νέκυια», ενός διαδραστικού, δια-καλλιτεχνικού και διεπιστημονικού εγχειρήματος βασισμένου στην τελετουργία του θανάτου.

Okwaho
Οι Okwaho («λύκος» στη γλώσσα των Μοϊκανών) δημιουργήθηκαν το 2013 με έδρα την Αθήνα από τον Γιώργο (κιθάρα, φωνή) και τον Μπάμπη (μπάσο) και το σχήμα ολοκληρώθηκε το 2014 με την προσθήκη του Αντρέα (τύμπανα). Ο ήχος τους είναι ένα μείγμα doom, sludge και stoner με κοινωνικοπολιτικό και ενίοτε πιο προσωπικό στίχο. Τον Σεπτέμβριο του 2015 ηχογράφησαν το πρώτο τους demo και για τα επόμενα δύο χρόνια επικεντρώθηκαν στις ζωντανές εμφανίσεις. Τον Φεβρουάριο του 2017 μπήκαν ξανά στο στούντιο και μέσα σε 4 μέρες ηχογράφησαν εννέα κομμάτια εκ των οποίων τα εφτά κατέληξαν και στην πρώτη, full length, αυτοχρηματοδοτούμενη κυκλοφορία τους. Τον Μάρτιο του 2018 έγινε η ψηφιακή κυκλοφορία του δίσκου και το Νοέμβρη βγήκε σε cd σε μια, πρωτότυπη όσο και ακραία, χειροποίητη συσκευασία από… γυαλόχαρτο! Τραχύ πράμα! Κάπου στο ενδιάμεσο κυκλοφόρησαν το πρώτο τους βίντεο, για το κομμάτι God of Gold. Ταυτόχρονα εμφανίζονται και σε επιλεγμένα live. Για τις ανάγκες της «Λέσχης Γονεοκτόνων», στο μπάσο ο Βασίλης Παπαβασιλείου.

Φωτογραφίες

Βίντεο

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Κρίμα κρίμα κρίμα, ένα τόσο ωραίο concept να χαντακωθεί έτσι. Σε μια παράσταση βασισμένη σε βιβλίο του Αμβροσιου Μπιρς, τέσσερις ηθοποιοί αφηγούνται πώς δολοφόνησαν συγγενείς τους με ζωντανή metal μουσική υπόκρουση. Η ένταση της μουσικής όμως υπερκάλυπτε την ένταση της φωνής των ηθοποιών σε σημείο που δεν ακούγαμε τα λόγια τους - το επιβεβαιώσαμε και με άλλους θεατές μετά το τέλος της παράστασης, ειδικά για όσους από εμάς καθόμασταν στις πλαϊνές θέσεις η κατάσταση ήταν απελπιστική. Και ήταν κρίμα γιατί απ' όσο μπορέσαμε να καταλάβουμε, οι ερμηνείες των ηθοποιών ήταν πολύ δυνατές. Δεδομένης της ιδιαιτερότητας της παράστασης, τόσο δύσκολο ήταν να φροντίσουν οι ηχολήπτες να κατεβάσουν την ένταση της live μπάντας και να ανεβάσουν την ένταση της φωνής των ηθοποιών; Πραγματικά κρίμα, θα διαβάσω το βιβλίο για να καλύψω τα κενά της υπόθεσης.