Μια μέρα χωρίς

Συγγραφέας: Εύα Οικονόμου- Βαμβακά
Σκηνοθέτης: Εύα Οικονόμου- Βαμβακά
Σκηνογραφία: Βασίλης Αποστολάτος
Κοστούμια: Ματίνα Μέγκλα
Φωτισμοί: Βασίλης Αποστολάτος
Μουσική: LOO ( Someone who isn’t e me)
Ερμηνεύουν: Βαγγέλης Αμπατζής, Δημήτρης Μαγγίνας, Μαριλένα Μόσχου, Ναταλία Πελέκα

Περιγραφή

Η απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης, νέα σκηνοθέτις Εύα Οικονόμου-Βαμβακά μαζί με μια ομάδα ηθοποιών-αποφοίτων της σχολής "μιλούν" για την  εξάρτηση (με έμφαση στην εξάρτηση από το διαδίκτυο) σε μια παράσταση που ανεβαίνει σε συνεργασία με το ΚΕΘΕΑ και απευθύνεται σε μαθητές Γυμνασίου-Λυκείου αλλά και ενήλικες.

Περισσότερα

Από 12+ετών

(#mia_mera_xwris)

“Και ξαφνικά ξυπνάς από τον ήλιο που τρυπώνει από τα παντζούρια που ξέχασες να κλείσεις. Το κεφάλι σου γυρίζει ακόμα. Απλώνεις το χέρι στο κομοδίνο να πιάσεις το κινητό σου. Έχει κλείσει. Ανοίγεις βιαστικά το λάπτοπ. Αποσυνδεδεμένο… Μάλλον ξέχασες να πληρώσεις το ίντερνετ.  Διψάς. Στο τραπεζάκι κοντά σου ένα ποτήρι δροσερό νερό. Το σηκώνεις και από κάτω βρίσκεις ένα κίτρινο  post-it. “Μπορείς να ζήσεις μια μέρα χωρίς;» Χωρίς τί; Αναρωτιέσαι. Χωρίς καφέ είναι η πρώτη σου σκέψη. Ή μάλλον όχι, χωρίς ίντερνετ, ή ίσως χωρίς κινητό; Σκληρό! Ποιος άνθρωπος μπορεί να ζήσει χωρίς κινητό; Ένα δροσερό αεράκι ανοίγει απότομα το παράθυρο και σε επαναφέρει. Ναι και βέβαια μπορείς. Μπορείς να ζήσεις μια μέρα χωρίς όλα αυτά που νομίζεις ότι έχεις ανάγκη. Πώς θα είναι άραγε;”

Πρόσφατη έρευνα έχει δείξει ότι σε παιδιά ηλικίας 5-12 το 78% χρησιμοποιεί το ίντερνετ, ενώ το ποσοστό πηγαίνει στο 90% σε ηλικίες παιδιών 10-12 ετών. Τα παιδιά έχουν εθιστεί στη χρήση διαδικτύου, παίζουν παιχνίδια ως το ξημέρωμα, ζουν απομονωμένα, κλείνονται στον εαυτό τους, δεν έχουν φίλους, παρουσιάζουν φοβίες. Η κανονική ζωή περνάει σε δεύτερο πλάνο καθώς τη θέση της έρχεται να πάρει η ψηφιακή. Η ασθένεια της εποχής μας λέγεται  Fomo (Fear of Missing Out)  δηλαδή το αίσθημα ανασφάλειας που μας δημιουργείται όταν παρακολουθώντας τα κοινωνικά δίκτυα διαπιστώνουμε ή μάλλον υποθέτουμε ότι οι άλλοι περνάνε καλύτερα από εμάς, είναι ομορφότεροι, πλουσιότεροι, εξυπνότεροι και σίγουρα πιο ευτυχισμένοι. Αυτή ακριβώς η ανασφάλεια είναι που επιτείνει την ανάγκη μας να δημιουργήσουμε με τη σειρά μας την ψευδαίσθηση της «υπέροχής ζωής» της ζωής που θα θέλαμε να είχαμε, ή πιο σωστά της ζωής που θα κερδίσει τα περισσότερα  likes.  Κι έτσι αφήνουμε την πραγματική ζωή να περάσει, σκηνοθετώντας τα στιγμιότυπα της ψεύτικης.

Πρόκειται για ένα νέο έργο που πραγματεύεται το θέμα της εξάρτησης. Για την τελική διαμόρφωση του κειμένου καθοριστικές υπήρξαν οι συνεντεύξεις που δέχτηκαν να δώσουν έφηβοι, γονείς και θεραπευτές που συμμετέχουν στα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ με στόχο την αντιμετώπιση της εξάρτησης από το ίντερνετ- μιας εξάρτησης που αθόρυβα  αλλά  επιτακτικά καταλαμβάνει όλο και περισσότερο χώρο στις ζωές όλων μας. Και με αυτή την αφορμή, το έργο τοποθετεί στο κέντρο του, τους μηχανισμούς της εξάρτησης και εξετάζει πώς αυτοί μπορούν να επηρεάσουν καθέναν από εμάς.

Η παράσταση έχει σχεδιαστεί για να παίζεται και σε χώρους σχολείων

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ– ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΜΑΔΑ ΠΑΙΔΙΩΝ & ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ: Εύα Στυλάντερ, τηλέφωνα: 210-8665144, 210-8674657  [email protected]

Φωτογραφίες

Βίντεο

2 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Είχα κάνει παραχώρηση πρόσκλησηςομως δεν βλέπω σχόλιο αλλα αφού το είδα αργότερα έχω να πω ότι είναι μια πολύ ωραία παράσταση πραγματικά όποιος έχει έφηβο στο σπίτι αισθάνεται απόλυτη οικειότητα.Το μόνο αρνητικό κάποιοι θεατές που είχαν φέρει τετράχρονο στη παράσταση.Αλλο παιδικό άλλο εφηβικό θεατρο και μπορεί να ακούτε για την προεφηβεια και να θεωρείται τα δεκάχρονα παιδιά σας πολύ ώριμα όμως είναι σπάνιο να μπορούν να παρακολουθήσουν μια τέτοια παράσταση ήσυχα.Οσοιεχετε εφήβους μην το χασετε