Μπλε υγρό ή Ο ουρανός δε φαίνεται καλά από τη Σόλωνος

Κείμενο: βασισμένο στη συλλογή διηγημάτων Μπλε υγρό της Βίβιαν Στεργίου
Σκηνοθέτης: Γιάννης Παναγόπουλος
Σκηνογραφία: Δήμος Κλιμενώφ
Κοστούμια: Φίλιππος Μίσσας
Φωτισμοί: Εβίνα Βασιλακοπούλου
Κίνηση: Γιάννης Μίχος
Ερμηνεύουν: Μικές Γλύκας, Δήμος Κλιμενώφ, Άρτεμις Μάνου, Χρήστος Σταθούσης, Νατάσα Σφενδυλάκη, Άλκηστις Χριστοπούλου, Βλάσσης Χρυσικόπουλος
Παίζουν μουσική: Jef Maarawi

Περιγραφή

 Ιστορίες ανθρώπων. Μικρά ήσυχα όνειρα. Και γύρω τους η Αθήνα. Μία Αθήνα που τους παγιδεύει στο φως της. Σε αυτό το φως που λούζει όσα περνούν. Και η ζωή προχωράει, κι αυτό δεν είναι παρηγοριά αλλά αλήθεια καλυμμένη με κλισέ. Κάνει κύκλους, μετά χάνεται και δημιουργείται πάλι, κάνει ξανά κύκλους, μετά χάνεται και δημιουργείται πάλι

Περισσότερα

Πειραματική Σκηνή – Ι

Φεστιβάλ Νέων Δημιουργών

 

ΑΘΗΝΑ
#love_it #leave_it #share_it

H Πειραματική Σκηνή -1, πιστή στο ανοιξιάτικο ραντεβού της με νέες ομάδες και καλλιτέχνες της πόλης,  διευρύνει και συμπληρώνει τον θεματικό άξονα του ρεπερτορίου της , εστιάζοντας στην πόλη της Αθήνας και τις αλλαγές που συντελούνται, με την ελπίδα να συμβάλλει στην αναζήτηση του σύγχρονου ρόλου της.

Το περιβάλλον της Αθήνας, η ιστορία και η κοινωνική της δομή, δεν είναι  σημεία στατικά σαν  σκηνικό ηθογραφίας, αλλά μεταβάλλονται καθημερινά, και νοηματοδοτούν εκ νέου τις ανθρώπινες σχέσεις.  Η λογοτεχνία, η ποίηση και το θέατρο αναδημιουργούν φαντασιακά την Αθήνα, την πόλη που ζούμε, αλλά η φαντασιακή καλλιτεχνική αναδημιουργία δεν είναι άμοιρη της πραγματικής ζωής: αντλεί τα θέματα της από τις συγκρούσεις του παρόντος, ανατρέχει σε ένα εξωραϊσμένο παρελθόν, και προσβλέπει  – όχι πάντα -  σε ένα ελπιδοφόρο και πιο φιλικό αύριο.

Οι καλλιτέχνες που προσκλήθηκαν να συμμετάσχουν στο Φεστιβάλ της Πειραματικής Σκηνής : Ηλίας Αδάμ,ValSia (Βαλέρια Δημητριάδου & Αθανασία Κουρκάκη), Ομάδα «Θέρος» (Ηλέκτρα Ελληνικιώτη), Δημήτρης Μπαμπίλης, Γιάννης Παναγόπουλος και Παντελής Φλατσούσης,  αναρωτιούνται: Είναι η Αθήνα η πόλη που αγαπάμε ή μια πόλη που φοβόμαστε; Η πόλη που αποδέχεται ή που αποστρέφεται το «διαφορετικό»; Η πόλη που ευνοεί με ίσες ευκαιρίες ή μια πόλη οχυρωμένων θυλάκων; Άραγε μπορούμε να ελπίζουμε στη φιλική εξέλιξη της φυσιογνωμίας της;

 

Στην Πειραματική Σκηνή

"Η Αθήνα δεν απαιτεί, η Αθήνα δεν εκβιάζει καμία χαρά, η Αθήνα σού προσφέρει χίλιους δυο λόγους, ψεύτικους ή αληθινούς, για την κακή σου διάθεση: το σπασμένο φανάρι στην Ακαδημίας, τα πρεζόνια με τα αίματα στα χέρια στην Κάνιγγος, το 608 που μεταφέρει από Γαλάτσι Ζωγράφου επιβάτες-σαρδέλες με την αντίστοιχη μυρωδιά. Εδώ που τα λέμε, στην Αθήνα μπορείς να είσαι δικαιολογημένα μελαγχολικός και απροσδόκητα χαρούμενος· σε καταπίνει σιγά σιγά με την παρακμή της, κι αν καταφέρνεις και βγαίνεις στην επιφάνεια, είσαι ο σπάνιος αισιόδοξος"

 Ιστορίες ανθρώπων. Μικρά ήσυχα όνειρα. Και γύρω τους η Αθήνα. Μία Αθήνα που τους παγιδεύει στο φως της. Σε αυτό το φως που λούζει όσα περνούν. Και η ζωή προχωράει, κι αυτό δεν είναι παρηγοριά αλλά αλήθεια καλυμμένη με κλισέ. Κάνει κύκλους, μετά χάνεται και δημιουργείται πάλι, κάνει ξανά κύκλους, μετά χάνεται και δημιουργείται πάλι

Video art : Χρήστος Συμεωνίδης
Φωτογραφία: Ελίνα Γιουνανλή
Ψηφιακή επεξεργασία: Χρήστος Συμεωνίδης

Φωτογραφίες