Ο κουμπαράς

Αρχείο Παίχτηκε από 23/07/2021 έως 08/08/2021
στο Λαμπέτη
Απόδοση: Αλέξανδρος Κοέν
Σκηνοθέτης: Αλέξανδρος Κοέν
Σκηνογραφία: Γιάννης Μετζικώφ
Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Ερμηνεύουν: (με αλφαβητική σειρά) Μουράτ Αλί Κεχαγιά, Αλμάζα Ελ Μασρί, Γιώργος Θωμάκως, Κώστας Κλάδης, Μαρία Κοσμάτου, Αντώνης Λουβιτάκης, Αντιγόνη Μακρή, Αλέξανδρος Μικέλης, Μάριος Σακκάς, Νίνα Σωτηροπούλου, Βαλεντίνη Ψεβεδούρου

Περιγραφή

Μπαίνοντας στην τέταρτη χρονιά λειτουργίας της ταράτσας του θερινού θεάτρου Λαμπέτη από την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Ίασμος παρουσιάζεται η κλασική κωμωδία «Ο κουμπαράς» του Εζέν Λαμπίς σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κοέν.

Περισσότερα

Μια συντροφιά Γάλλων αστών της επαρχίας –προκειμένου να ξοδέψει τα χρήματα που μάζεψε σ’ έναν κουμπαρά– πηγαίνει στο Παρίσι. Εκεί τους περιμένει μια σειρά από αναπάντεχες περιπέτειες: γίνονται αυτόπτες μάρτυρες μιας κλοπής, πέφτουν θύματα αισχροκέρδειας σ’ ένα από τα καλά εστιατόρια της πρωτεύουσας, οδηγούνται στο αστυνομικό τμήμα όπου και φυλακίζονται, δραπετεύουν, κρύβονται σε χαλάσματα, καταδιώκονται και διαρκώς προκαλούν νέες καταστροφές με την αφέλεια και την κουτοπονηριά τους. Δε θα παραλείψουν ενδιαμέσως να περάσουν από ένα γραφείο συνοικεσίων στο οποίο συμβαίνουν άλλα τόσα απρόοπτα περιστατικά. Μέχρι να έρθει το αίσιο τέλος, ν’ αποδειχθεί η αθωότητά τους και να βρουν τα χρήματα του εισιτηρίου της επιστροφής στην κωμόπολή τους, ο Εζέν Λαμπίς βρίσκει τον τρόπο να διακωμωδήσει με καυστικό τρόπο τις συνήθειες των αστών της εποχής του.

Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως οι συντελεστές είναι καθηγητές του Ιάσμου, και η διανομή αποτελείται αποκλειστικά από σπουδαστές και απόφοιτους της Σχολής.

Βοηθός σκηνοθέτη: Εύη Γαλάνη

Διεύθυνση παραγωγής: Αλέξανδρος Μούντι
Επικοινωνιακό υλικό - Φωτογραφίες: Γιώργος Γιαννίμπας
Παραγωγή: Θεατρικά Δρώμενα Ίασμος

Φωτογραφίες

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Ο Κουμπαράς του Εζέν Λαμπίς συνδυάζει το βωντβίλ με την κωμωδία χαρακτήρων και πραγματικά διασκεδάζει τον θεατή. Μέσα από ανατροπές και παρεξηγήσεις, αποκαλύπτει τις αδυναμίες και τις μικρότητες της γαλλικής αστικής τάξης. Το χρήμα κυριαρχεί με διάφορες μορφές, είτε ως προίκα είτε ως μέσο απόκτησης αγαθών και η απουσία του προκαλεί μικρές ή μεγάλες συμφορές.
    Αξιοσημείωτα τα λυρικά μέρη συνοδευόμενα από την ταιριαστή στο είδος και την εποχή κινησιολογία της Άννας Αθανασιάδη και τα προσεγμένα στη λεπτομέρεια και ταυτόχρονα άνετα κοστούμια του Γιάννη Μετζικώφ. Η απόδοση στα ελληνικά και η σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Κοέν πετυχαίνει να αναδείξει τον κυνισμό και τον ρεαλισμό που διατρέχει το έργο του Λαμπίς.
    Αφέλεια, εγωισμός, ματαιοδοξία, κουτοπονηριά, ενισχύονται με την υπερβολή στις εκφράσεις, την αμεσότητα στον λόγο και την κίνηση, με τα οποία κατορθώνουν οι νέοι ηθοποιοί - διαμαντάκια - του Ιάσμου να κάνουν το χειλάκι μας να γελάσει σε μια τόσο δύσκολη εποχή. Το βαθύτερο νόημα; Είναι ακριβώς αυτή η επιφανειακή σκέψη και νοοτροπία – σημείο των καιρών μας: Βουλιάζοντας στις μικροαστικές μας συνήθειες, να περάσουμε καλά και να ξεγλιστρήσουμε με επιτυχία από τις κακοτοπιές.