Ο παπουτσωμένος γάτος

Αρχείο Παίχτηκε από 21/02/2016 έως 13/03/2016
στο Broadway
Διάρκεια: 90'
Σκηνοθέτης: Γιάννης Λιουμπής
Ερμηνεύουν: Ανδ. Ρωμανού, Γ. Λιούμπης , Αννα Μαρια Βιδαλη, Ελενα Αθανασοπουλου, Κωνσταντινος Πανος

Περιγραφή

Ένας μυλωνάς είχε τρεις γιους, τον μύλο του, έναν γάιδαρο και έναν γάτο. Όταν πέθανε ο μυλωνάς οι τρεις γιοι χώρισαν την περιουσία...

Περισσότερα

Ο μεγαλύτερος γιος πήρε τον μύλο, ο δεύτερος τον γάιδαρο και ο τρίτος, για τον οποίο  δεν είχε μείνει τίποτε άλλο, πήρε τον γάτο Ο γάτος καταφέρνει να πείσει τον γιο του μυλωνά ινα του φτιάξει ένα ζευγάρι μπότες. Από το σημείο εκείνο και μετά ο γάτος εξασφαλίζει στο νέο του αφεντικό αρχικά χρυσάφι, μετά μεγάλη ιδιοκτησία σε γη και ένα παλάτι και στο τέλος την ίδια την βασιλοπούλα για σύζυγο.

 Για παιδιά ηλικίας 3-15 ετών. 

ΣΚΗΝΙΚΑ- ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ:  ΧΑΡΗΣ ΣΕΠΕΝΤΖΗΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ:                        ΝΙΚΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΕΣ:               ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΙΒΑΝΩΦ

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΛΑΤΑΚΗΣ

26 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Eidame thn parastash shmera 28/2 meta apo paraxorhsh ths kyrias Kelly A. Dystyxws poly metria..patastash...mesa sthn proxeirothta..H mikrh mou hthele na fygei apo to prwto meros.An k mas eixan proetoimasei gia to paixnidi me ton gato k ta paidia..pou telika isa pou shkwthikan ta paidia...xwris na kanoun tipota.Megalh ekplhksh mas ekane o kyrios sto tameio pou argotera eidame panw sthn skhnh...Gia toso megalo theatro pragmatika eixe mia apaisia myrwdia...Pantws euxaristoume gia thn Paraxwrhsh thn k. KELLY A. k esas Θεατρομανια.

  2. Μια κλασική παράσταση που όπως πάντα, όταν αρέσει στα παιδιά, που η φαντασία τους ξεχειλίζει (πχ στην κόρη μου πραγματικά άρεσε), δεν αρέσει στους μεγάλους (που στερούνται δικής τους πρωτότυπης φαντασίας) και «παραπονούνται»! ότι δεν ήταν όπως την περίμεναν (πχ στον πεθερό μου δεν άρεσε). Ας δούμε λοιπόν τι «είδε» η … κόρη μου: μια παράσταση με ωραία τραγούδια, ωραία σκηνικά, ωραία κουστούμια (ο γάτος είναι γλυκούλης και το κουστούμι του αρέσει πολύ) και με καλούς ηθοποιούς οι οποίοι στο τέλος θα επιδιώξουν και την συμμετοχή των παιδιών. Ο γάτος, προσπαθεί και τα καταφέρνει με επιτυχία το one catwoman show. Ο χώρος υποδοχής ήταν πολύ ωραίος με ωραία τραπέζια σε μαύρο και μάρμαρο. Σημαντικό: η παράσταση είναι καινοτόμα όχι μόνο με την προσέγγιση που κάνει αλλά και με την ιδιαιτερότητα που αντιμετωπίζει ένα κλασικό μύθο. Τελικά τα καταφέρνεις καλύτερα με την αλήθεια και όχι με το ψέμα και έτσι η αδικία εξαφανίζεται και η καλή πράξη αναδεικνύεται! Ακούστε και αυτό άνθρωποι! Κάθε φορά που περνώ (και για κάποιο λόγο περνώ συχνά) μπροστά από τους παρατημένους πια, υπόγειους κινηματογράφους των παιδικών μου χρόνων (Ίριδα και Αχιλλεύς) αυτό που μου έρχεται κάθε φορά, δεν είναι εικόνες από κάποια αγαπημένη παράσταση, αλλά εκείνη η ξεχωριστή ανεπαίσθητη αλλά ανεξίτηλη μυρωδιά της αίθουσας. Αχ! άνθρωποι, άνθρωποι! Στο κυλικείο μην ξεχάσετε, έχει ωραία ποπ κορν!

  3. χαλια μαύρα..σκισμένα κουστούμια...χάλια ερμηνείες....δεν ξέρω γιατί δεν προσπαθούν...το μήνυμα ότι τα ψέμματα ακόμα και τα κατά συνθήκη είκανι κακά και ππει να ααποφέυγονται ήταν ίσως γτο μόνο καλό της παράστασης...κριμα...ευχαριστουμε θεατρομάνια

  4. ευτυχώς που δεν είμαι η μόνη που θα κάνω κακή κριτική.. τελείως ερασιτεχνικά παιγμένοι ρόλοι.Τα κ\κουστούμια αθλια, ιδίως του παπουτσωμένου γάτου ήταν σκισμένο. Μέχρι και η 4,5 χρ κόρη μου το επισήμανε ότι φαινόταν η κοιλιά του γάτου....το μόνο καλό ίσως το μήνυμα ότι ακόμα και τα κατά συνθήκη ψέμματα είναι ψέμματα και δεν πρέπει να λέγονται...απο εκεί και πέρα στα παιδιά μου άρεσε...γελάσανε και σε μερικά σημεία.....για την μαμά καλύτερα να μην σχολιάσω.......ευχαριστούμε θατρομάνια...Παρεμπιπτόντως και η σταχτοπούτα από τον ίδιο θίασο τα ίδια χάλια ήταν/../..

  5. Παρακολουθήσαμε την παράσταση στις 21/02/2016 με παραχώρηση πρόσκλησης από την Βάσω Γ. Οι ερμηνείες ήταν καλές αλλά τα κοστούμια πολύ πρόχειρα. Ευτυχώς, τα μικρά παιδάκια δεν δίνουν μεγάλη σημασία στα κοστούμια... Από παιδαγωγικής απόψεως, θεωρώ ότι η προβολή οικογενειακών διενέξεων όπου μπαμπάς και κόρη κάνουν κόμμα εναντίον της μαμάς (η οποία, πρέπει να σημειωθεί, έχει δίκιο ότι κάποιο ιδιοτελές συμφέρον έχει ο γάτος) είναι απαράδεκτη. Ακόμα χειρότερα, μια σκηνή με οικογενειακό καυγά είναι εκνευριστικά μεγάλη. Όμως υπάρχει το καλό στοιχείο ότι ο γιος του μυλωνά δεν θέλει να κερδίσει την αγάπη της βασιλοπούλας με ψέματα, και στο τέλος ομολογεί ότι δεν είναι ο "κόμης Μουσαντάς". Ο γάμος γίνεται όμως.

  6. Το μόνο θετικό ήταν ο κύριος στο ταμείο που ήταν ευγενικός, γιατί μετά στην σκηνή που έκανε δυο τρείς ρόλους ήταν τραγικός. Όπως τραγικά ήταν και όλα τα υπόλοιπα. Η υπόγεια αίθουσα που μύριζε υγρασία, οι τιμές του κυλικείου, η κυρία που ήθελε να μας πουλήσει πρόγραμμα μιας και μπήκαμε με πρόσκληση... Για τα υπόλοιπα θα πω μόνο ότι τα σκετσάκια που κάνουν τα παιδιά της Δευτέρας Δημοτικού που πάει η κόρη μου, είναι σε όλα ... απείρως ποιοτικότερα!
    Ήταν κι αυτό μια εμπειρία!

  7. Με αυτα που ειδα ξεχασα το παραμυθι που ηξερα....Ελειπε ενας γιος απο το παραμυθι μιας και ηταν 3 αλλα ποιος νοιαζεται??η μουσικη ηταν απο γραμμοφωνο και οι ηθοποιοι ελεγαν τα μισα λογια...Κατα τα αλλα ηταν φοβερη παρασταση!

  8. Ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση Θεατρομάνια!! Ήταν η πιο ντεκαντανς παράσταση που είδαμε φέτος, ή μάλλον γενικότερα. Με το που μπαίνεις στο χώρο νιώθεις σαν να ταξιδεύεις στο χρόνο. Κατεβαίνεις στις σκάλες και θαρρείς πως κατεβαίνεις στη δεκαετία του '90, ίσως και του '80, με τα μαύρα μωσαϊκά και το ξεχασμένο ραδιοκασετόφωνο στη γωνία. Ο κύριος που μας έκοψε τα εισιτήρια θαρρείς κι είναι βγαλμένος από μιαν άλλη εποχή, με τα απίστευτα μακριά νύχια και δάχτυλα, μόνο για να ανακαλύψεις λίγο αργότερα ότι παίζει τους μισούς ρόλους της παράστασης. Παρόμοιος ντεκαντανς χαρακτήρας και η βασίλισσα-λιοντάρι κλπ. Η μουσική είμαι σίγουρη ότι προερχόταν από εκείνο το γωνιακό ραδιοκασετόφωνο, από κάπου στο πολύ βάθος και, θαρρείς, με πολύ παραπάνω ένταση απ’ όση άντεχαν τα ,επίσης μόνο ταλαιπωρημένα μπορώ να υποθέσω, ηχεία. Ο χώρος αποπνέει γενικότερα μια αίσθηση του παρελθόντος. Το σκηνικό θα το χαρακτήριζα μάλλον αλλοπρόσαλλο: ένα πιάνο που δε χρησιμοποιείται ποτέ, μερικές καρέκλες, δύο βασανισμένα δέντρα στο πίσω μέρος (τα οποία δημιούργησαν την ψευδαίσθηση του δάσους όπως στα κινούμενα σχέδια που βλέπεις κάποια δράση να διαδραματίζεται στο βάθος, συνήθως κυνηγητό). Και, φυσικά, τα κοστούμια… Ο παπουτσωμένος γάτος φορούσε μια ολόσωμη πουά φόρμα, που μόνο πυζάμα θα μπορούσε να είναι. Στη συνέχεια, πρόσθεσε λαστιχένιες γαλότσες (παρόμοιες φορούσε στη συνέχεια και ο βασιλιάς) με καφέ ομόκεντρους κύκλους, ασημί –με χρυσόσκονη- ημίψηλο με ένα μωβ πούπουλο κολλημένο πάνω, και μία αραχνούφαντη χρυσαφιά «μπέρτα» … η πρώτη εμφάνιση της κόρης του βασιλιά προσομοίαζε, υποθέτω, μπαλαρίνα, με ροζ φουστίτσα, υφασμάτινες κάλτσες-γκέτες και στέκα με φούξια πούπουλα, ξανθά ψεύτικα κοτσιδάκια και μίνι φούξια κορώνα (από τα H & M). Η τελευταία εμφάνιση του φτωχού, όταν του χαρίζει βασιλικά ρούχα ο βασιλιάς, είναι ένα υπερμεγέθης σακάκι και ένα επίσης φαρδύ παλιομοδίτικο παντελόνι. Οι ηθοποιοί μπέρδευαν που και που τα λόγια με μικρά χαριτωμένα σαρδάμ, πετούσαν ενίοτε και λέξεις στα αγγλικά, τις οποίες και μετέφραζαν ταυτόχρονα, και είχαν υιοθετήσει κλασικά ελληνικά ονόματα, για παράδειγμα ο Μιχάλης και ο Άγγελος, τα δύο αδέρφια, γιοι του εκλιπόντος μυλωνά. Στο τέλος, όλοι μαζί επιδόθηκαν σε ένα χαρούμενο και ρυθμικό χορευτικό, και παρόλο που περίμενα κάποιον να παραπατήσει ή να σκοντάψει, κάτι τέτοιο δε συνέβη. Σας συστήνω ανεπιφύλακτα να δείτε αυτήν την παράσταση, αλλά και όποια άλλη παραγωγή του θεάτρου Μπροντγουαίη, για να μεταφερθείτε πραγματικά σε ένα ελληνικό Μπρόντγουαιη, αυτό μιας άλλης εποχής. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.