Ο θάνατος του εμποράκου

Αρχείο Παίχτηκε από 24/03/2016 έως 29/05/2016
στο Εθνικό θέατρο - Κτήριο Τσίλλερ
Διάρκεια: 160'
Συγγραφέας: Άρθουρ Μίλλερ
Μετάφραση: Σταμάτης Φασουλής
Σκηνοθέτης: Σταμάτης Φασουλής
Ερμηνεύουν: Πέτρος Φιλιππίδης, Πέγκυ Σταθακοπούλου, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Γιάννης Στόλλας, Θύμιος Κούκιος, Εύα Βάρσου, Νεκταρία Γιαννουδάκη, Γιώργος Δεπάστας, Βάσια Χρήστου, Δημήτρης Κίτσος, Γιάννης Τσορτέκης, Χάρης Τζωρτζάκης

Περιγραφή

Ένα από τα αριστουργήματα του αμερικανικού θεάτρου τον «Θάνατο του εμποράκου» του Άρθουρ Μίλλερ, θα παρουσιάσει για πρώτη φορά το Εθνικό Θέατρο στη Κεντρική Σκηνή, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή.

Περισσότερα

Έχοντας εργαστεί μια ολόκληρη ζωή με αξιοπρέπεια για να συντηρήσει την οικογένειά του και για να μεταφέρει τις αρχές  του στα παιδιά του, ο Ουίλλυ Λόμαν, βρίσκεται αντιμέτωπος με το σοκ της απόλυσης, αφού η αποδοτικότητά του έχει μειωθεί και η προσφορά του στο σύστημα, που τον εργοδοτεί δεν κρίνεται συμφέρουσα. Παλεύει, ωστόσο, να πείσει όσους τον αμφισβητούν, και, κυρίως, τον εαυτό του, πως οι ιδέες του δεν ήταν λανθασμένες και ότι, αργά ή γρήγορα, θα δικαιωθεί. Μέχρι τη στιγμή της τελικής και οριστικής διάψευσης.

Έργο-κόλαφος ενάντια στην υλιστική κοινωνία και στη βάναυση, χωρίς ηθικές αναστολές λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος, ο «Θάνατος του Εμποράκου» αποτελεί όχι μόνο ένα κορυφαίο δείγμα του πολιτικού ρεαλισμού του Άρθουρ Μίλλερ, αλλά και ένα διαχρονικό σχόλιο για τη διάψευση του αμερικανικού ονείρου και τη συνυπευθυνότητα όσων το συντηρούν χωρίς να αντιλαμβάνονται τις στρεβλώσεις του.

Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής
Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς
Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη
Μουσική: Nalyssa Green
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώργος Λύρας
Φωτογράφος παράστασης: Γιώργος Καβαλλιεράκης

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Για την κακή φήμη που έχει αποκτήσει το Εθνικό για την κακή ποιότητα των παραστάσεών του, η συγκεκριμένη ήταν πολύ καλή. Το αριστουργηματικό κείμενο του Miller είναι μία καταγγελία στη σύγχρονη υλιστική κοινωνία και στον καπιταλισμό γενικότερα. Κάτω από τη σκηνοθετική ματιά του Σταμάτη Φασουλή το έργο είναι επίσης οπτικά πανέμορφο και με αρκετό ενδιαφέρον στο περισσότερο μέρος του. Ωστόσο η χωρίς καθόλου επιφανειακή άποψη του σκηνοθέτη καταντάει το έργο κάπως βαρύ ειδικά στο πρώτο μέρος. Μετά το δεύτερο όμως παίρνει μπρος για να σε οδηγήσει στο συγκλονιστικό φινάλε. Ο Φιλιππίδης ήταν καλός, όχι όμως όσο συγκλονιστικός λέγανε καθώς σε μερικά σημεία έδειχνε ότι δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει στη δυσκολία του ρόλου ωστόσο στην πλειοψηφία του έργου και ιδιαίτερα στο τέλος κατάφερε να αποδώσει μία πάρα πολύ καλή ερμηνεία. Η Πέγκυ Σταθοπούλου έκλεψε την παράσταση με την αποστομωτική ερμηνεία της και ο Αλέξανδρος Λογοθέτης ήταν επίσης καταπληκτικός. Καλές ερμηνείες και κακές ερμηνείες από το υπόλοιπο καστ χωρίς όμως να φανεί κάποιος άλλος ιδιαίτερα. Μία παράσταση υπερπαραγωγή με ένα μήνυμα απόλυτα διαχρονικό και επίκαιρο.