Όφις και κρίνο

Αρχείο Παίχτηκε από 20/01/2020 έως
στο Bios
Διάρκεια: 70’(χωρίς διάλειμμα)
Κείμενο: Νίκος Καζαντζάκης
Απόδοση: Ηρώ Μπέζου – Χρήστος Θάνος
Σκηνοθέτης: Χρήστος Θάνος
Σκηνογραφία: Γιώργος Λυντζέρης
Κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης
Φωτισμοί: Κώστας Μπεθάνης
Μουσική: Χρήστος Θάνος
Ερμηνεύουν: Ηρώ Μπέζου, Χρήστος Θάνος

Περιγραφή

Το πρώτο λογοτεχνικό έργο του Νίκου Καζαντζάκη μεταφέρεται στη θεατρική σκηνή του Bios, με την Ηρώ Μπέζου και τον Χρήστο Θάνο, από τη Δευτέρα, 20 Ιανουαρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη.

Περισσότερα

Είμαι ανήσυχος, ανήσυχος. Κάποιος πόνος εξύπνησε μέσα μου. Είμαι άρρωστος, τα χέρια μου καίνε. Μου φαίνεται πως αν ξεσκίσω λίγο τη σάρκα Σου και ιδώ λίγο –ω μόνο μια σταλαγματιά! αίμα, θα ησυχάσω!

Η παράσταση πραγματοποιείται με την ευγενική υποστήριξη των εκδόσεων Καζαντζάκη © Νίκη Σταύρου.

 

Η ΥΠΟΘΕΣΗ:

Το Όφις και κρίνο αποτελεί ένα αδιάκοπο αλληλοσπαραγμό ανάμεσα στη σάρκα και το πνεύμα, το φως και το σκοτάδι, τον έρωτα και τον θάνατο.

Ένας ζωγράφος, λάτρης του ωραίου και της ηδονής, καταγράφει στο ημερολόγιό του τη θυελλώδη πορεία της σχέσης του με μία νεαρή γυναίκα. Το υπερβατικό πάθος του τον κυριεύει ολοκληρωτικά, αφυπνίζοντας, αναπόφευκτα, θεμελιώδεις υπαρξιακές του αγωνίες. Σταδιακά κυριαρχείται από την ιδέα του θανάτου μέχρι που αποφασίζει να συνδέσει τον έρωτά του με την ομορφιά και το θάνατο. Έτσι, καλεί την ερωμένη του και περνά μαζί της μια ερωτική νύχτα διαφορετική από τις προηγούμενες.

Το βιβλίο γράφτηκε το 1905 και εκδόθηκε υπό το φιλολογικό ψευδώνυμο «Κάρμα Νιρβαμή».Έχει τη μορφή ημερολογίου και περιγράφονται σ' αυτό οι νεανικές ανησυχίες του Καζαντζάκη για τη ζωή και τον θάνατο, τη γυναίκα και τον έρωτα. Πηγή έμπνευσης του βιβλίου είναι η ερωτική ιστορία του Καζαντζάκη με την Ιρλανδέζα Καθλήν Φορντ.

 

ΣΧΟΛΙΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

«Μια νύχτα, πριν από κάτι μήνες, τράβηξα από τη βιβλιοθήκη μου το “Όφις και κρίνο", προσπαθώντας να θυμηθώ αν το είχα διαβάσει. Ξεφυλλίζοντας τις πρώτες σελίδες, συνειδητοποίησα πως όχι μόνο το είχα διαβάσει αλλά… το γνώριζα. Ήρθα αντιμέτωπος με λέξεις και φράσεις που είχαν τρυπώσει βαθιά μες στο ασυνείδητό μου και φάνταζαν ως μύχιες προσωπικές μου σκέψεις. Σκέψεις, όχι του συγγραφέα, μα ολόδικές μου. Ίσως τελικά και γι’ αυτό να μη θυμόμουν ότι το είχα διαβάσει. Γιατί αρνιόμουν να αποδεχτώ πως οι σκέψεις αυτές ήταν εμφυτευμένες και όχι αυθύπαρκτες. Την επόμενη μέρα, το έδωσα στην Ηρώ να το διαβάσει, πράγμα που έκανε το ίδιο κι όλας βράδυ. Η ταραχή της από το κείμενο υπήρξε τόσο κοινή με τη δική μου! Η συνέχεια ήταν αναπόφευκτη. Σε μία εβδομάδα είχαμε ξεκινήσει πρόβες…» - Χρήστος Θάνος

Γραφιστικά: Γιάννης Καρδάσης
Παραγωγή: Εμείς – Ομάδα Συλλογικού Πολιτισμού

Φωτογραφίες

1 ΣΧΟΛΙΟ