Οι κόρες του ηφαιστείου

Η ομάδα BLOOM δημιουργεί μια σπονδυλωτή περφόρμανς που θα παρουσιαστεί 12 φορές σε έναν απρόσμενο χώρο με μικρή χωρητικότητα.

Η ιδέα

Ανάμεσα στο κωμικό, το τραγικό, το αλλόκοτο, εικόνες, αποσπάσματα, θραύσματα, σελίδες από το βιβλίο του Χρήστου Οικονόμου μετατρέπονται σε μικρά ανοιχτά μονόπρακτα με ήρωες που ακροβατούν «στα διαρκώς μεταβαλλόμενα σύνορα μεταξύ του ορατού και του αόρατου», νιώθοντας την ανάγκη να ξεπεράσουν την αδικία αυτού του κόσμου, ελπίζοντας στη δύναμη της αγάπης, σε μικρά ή μεγάλα θαύματα.

Οι ήρωες

Απολυμένες φίλες που ξανασυναντιούνται για να δουν Νεράιδες, μια κόρη που δεν αναγνωρίζει την άρρωστη μητέρα της, ένας σύζυγος που η ανεργία τού αφαίρεσε τη δύναμή του, ένα ζευγάρι χωρίς παιδιά που έχασε τον ύπνο του, ένα εγκαταλειμμένο κοριτσάκι που πεινάει για αγάπη, ένα άλλο κοριτσάκι μπερδεμένο με το φύλο του, η ανάμνηση που ερμηνεύει το παρόν, η απρόσμενη επίσκεψη της εγγονής του Στάλιν…

Ο χώρος

Από τη σύλληψη της ιδέας αρχίσαμε να ψάχνουμε έναν χώρο που δεν θα ήταν θεατρικός με την κλασική έννοια και θα μας έδινε την δυνατότητα να αυτοσχεδιάσουμε σε διαφορετικές συνθήκες. Το εντευκτήριο του ΑΣΥΛΟΥ ΑΝΙΑΤΩΝ όπου φιλοξενείται η πρώτη παρουσίαση είναι ένας χώρος οικείος και ανοίκειος μαζί, στην καρδιά ενός κτιρίου με μεγάλη ιστορία, που επικοινωνεί υπόγεια με τη θεματική και τον τρόπο κατασκευής της παράστασής μας.

Βοηθός Σκηνοθέτη Λένα Μπαμπασάκη

Φωτογραφίες Άγγελος Παππάς

Αφίσα, Τρέιλερ Παύλος Πάσσαρης.

Οργάνωση παραγωγής Ομάδα Bloom

Παραγωγή BLOOM ΑΜΚΕ

Ευχαριστούμε θερμά την Πρόεδρο Κα Ιωάννα Ηλιάδη, το Διοικητικό Συμβούλιο και τους εργαζόμενους στο ΑΣΥΛΟ ΑΝΙΑΤΩΝ για την συνεργασία.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

Με έμπνευση από την πραγματικότητα, με αφετηρία καθημερινά γεγονότα, με ολοζώντανους χαρακτήρες, με ρεαλιστική, συναρπαστική γραφή, ο Χρήστος Οικονόμου καθρεφτίζει στα διηγήματά του τη σύγχρονη Ελλάδα. Τα βιβλία του έχουν διακριθεί και βραβευτεί πολλές φορές. Στην αγγλική γλώσσα έχουν μεταφραστεί από την Karen Emmerich και κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Archipelago τα βιβλία του «Κάτι θα γίνει, θα δεις» (Πόλις, 2010), για το οποίο διακρίθηκε με Κρατικό Βραβείο Διηγήματος και «Το καλό θα 'ρθει από τη θάλασσα» (Πόλις, 2014). Τον Φεβρουάριο του 2022, ο Χρήστος Οικονόμου εγκαινίασε το νέο διεθνές λογοτεχνικό βραβείο Chowdhury Prize in Literature, το οποίο θέσπισαν το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας USC Dornsife και το Kenyon College, με έδρα το Οχάιο, υπό την αιγίδα του Ιδρύματος Subir and Malini Chowdhury.

Οι ΚΟΡΕΣ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΥ κυκλοφορούν από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ.

ΑΣΥΛΟ ΑΝΙΑΤΩΝ

Η 'Επαυλη Μάλκολμ βρίσκεται εκεί που λειτουργεί σήμερα το Άσυλο Ανιάτων στην Οδό Αγίας Ζώνης στην περιοχή της Κυψέλης. Ανήκε στο Βρετανό ναύαρχο Σερ Πάλτνι Μάλκολμ (Sir Pulteney Malcolm), που είχε γεννηθεί στη Σκωτία το 1768. Ο Μάλκολμ διοικούσε τον αγγλικό ναύσταθμο στη Μάλτα και ήταν αρχηγός του βρετανικού στόλου της Μεσογείου από το 1828 μέχρι το 1831 και ξανά από το 1833 μέχρι το 1834.

Ο Μάλκολμ γοητεύτηκε από το κλίμα της Αθήνας και έχτισε την εξοχική βίλα του στο "χωριό Πατήσια μισή ώρα μακρυά από την πόλη". Ξόδεψε για την έπαυλή του τρεις χιλιάδες λίρες, υπέρογκο ποσό για την εποχή, θέλοντας με τον τρόπο αυτό να δείξει την πεποίθησή του για την απελευθέρωση της τουρκοκρατούμενης Ελλάδος και την αισιοδοξία του για το μέλλον της.

Όταν ο Βρετανός ναύαρχος Σερ Πάλτνι Μάλκολμ άρχισε να θεμελιώνει την εξοχική έπαυλή του, σε ολόκληρη την Αθήνα, όπως αναφέρει ο ιστοριογράφος και αγωνιστής του 1821 Διονύσιος Σουμερλής, υπήρχε μονάχα ένα σπίτι κατοικήσιμο. Και προσθέτει ακόμη πως οι Αθηναίοι, ως συνέπεια του πολέμου "εύρον την πόλιν πάσαν ερείπιον". Αλλά και ο Αλέξανδρος Ραγκαβής, που είδε την Αθήνα το χειμώνα του 1830 - 31, γράφει στα απομνημονεύματά του ότι πόλη δεν υπήρχε παρά μόνον "ερείπια επί ερειπίων".

Ο Γερμανός αρχαιολόγος και καθηγητής στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Χάλλης Λουδοβίκος Ρος (Ludwig Ross, 1806 - 1859), που επισκέφτηκε την Αθήνα στα 1832 - 33, γράφει στις "Αναμνήσεις" του ότι ο Μάλκολμ από καθαρό φιλελληνισμό έχτιζε την εξοχική έπαυλή του, προκειμένου να δώσει ένα ενθαρρυντικό παράδειγμα.

Ο Ρος, ερχόμενος στην Αθήνα τον Αύγουστο του 1832, περιγράφει πως αυτό που αντίκρισε ήταν μια "εικόνα ερήμωσης". Αισθάνθηκε φοβερή απογοήτευση για την Αθήνα των χρόνων εκείνων, μια μικρή πολιτεία των 6.000 - 7.000 κατοίκων, κάτω από την τουρκική κυριαρχία, με τα στενά δρομάκια, τα χαμηλά σπίτια, τις κατεστραμμένες εκκλησίες και τα ερείπιά της.

Το κτίσιμο της έπαυλης του Μάλκολμ στα Πατήσια επέβλεπαν οι αρχιτέκτονες Κλεάνθης και Σάουμπερτ. Η ανασφάλεια όμως εκείνα τα χρόνια ήταν τόσο μεγάλη, ώστε οι αρχιτέκτονες, όπως διηγείται και πάλι ο Ρος, ήταν αναγκασμένοι να πηγαίνουν στην οικοδομή του Μάλκολμ στα Πατήσια με συνοδεία και ένοπλοι, επειδή ληστές παραμόνευαν για να τους πάρουν ομήρους για λύτρα. Είχε μάλιστα διαδοθεί ότι οι αρχιτέκτονες του ναυάρχου είχαν μαζί τους πολύ "μετρητό χρήμα".

Ένα μεγάλο γεγονός, που είχε προκαλέσει φοβερή εντύπωση στο λαό της Αθήνας εκείνο τον καιρό, ήταν δυο δίτροχα κάρα, που ο ναύαρχος Μάλκολμ είχε φέρει από τη Μάλτα και τα έστελνε στα Πατήσια φορτωμένα οικοδομικά υλικά για το χτίσιμο της βίλας του. Έκπληκτοι οι Αθηναίοι μαζεύονταν στην Οδό Πειραιώς για να δουν το θαύμα αυτό της "φράγκικης μηχανικής".

Η έπαυλη του Μάλκολμ σώζεται μέχρι σήμερα και στεγάζει ένα τμήμα του Ασύλου Ανιάτων (ιδρ. 1893). Έχει χτιστεί στη θέση ακριβώς όπου ο Κιουταχής, κατά την πολιορκία της Ακρόπολης, είχε στήσει τη σκηνή του. Την έπαυλη την αγόρασε αργότερα ο Σπυρίδων Τρικούπης για κατοικία του. Ένα διάστημα στέγασε και τη γαλλική πρεσβεία.

ΜΑΡIΤΙΝΑ ΠΑΣΣΑΡΗ

Σπούδασε πολιτικός μηχανικός και ηθοποιός. Εργάστηκε ως ηθοποιός, σεναριογράφος, βοηθός σκηνοθέτη, παραγωγός ραδιοφώνου και σκηνοθέτης στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Έχει διδάξει υποκριτική και δημιουργική γραφή. Από το 2009 ως το 2013 ήταν αναπληρώτρια διευθύντρια σπουδών στη σχολή του Εθνικού θεάτρου.

Σκηνοθετεί στον κινηματογράφο από το 1994 και στο θέατρο από το 1998. Ως σκηνοθέτης θεάτρου έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με το Κρατικό Βορείου Ελλάδος και το Φεστιβάλ Αθηνών. Πιο πρόσφατες σκηνοθεσίες στο θέατρο: Η παράλειψη της οικογένειας Κόλεμαν του Κλ Τολκατσίρ, Θέατρο οδού Κεφαλληνίας Β σκηνή, (2016-2017), Ο Καναδάς είναι ένα συναίσθημα που δεν μοιάζει με καλοκαίρι σε ελληνικό νησί, της Μ. Πάσσαρη εμπνευσμένο από ένα διήγημα της βραβευμένης με Νόμπελ ΄Αλις Μονρό, (2018), Κομμώτριες /η σιωπή δεν ταιριάζει στα κομμωτήρια της Μ. Πάσσαρη (2019 Θέατρο 104), Σφαγή της Λιουίζα Κουνιγιέ (2022, θέατρο Στούντιο Μαυρομιχάλη), .

Πιο πρόσφατες σκηνοθεσίες στον κινηματογράφο (η μεγάλου μήκους ταινία Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ συσκηνοθεσία με τον Ν Σαββάτη , 1994) οι μικρού μήκους ταινίες: Πρώτη φορά (2007) (συμμετοχή σε περίπου δέκα φεστιβάλ), Τι ώρα θα γυρίσεις; (ειδικό βραβείο στο Φεστ. Δράμας 2010, υποψήφιο για πρώτο βραβείο στην Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου), Σπίτι με κήπο (διεθνές βραβείο Bridges) 2015, Λευκή Νύχτα 2022.

Το 2020 ίδρυσε την ΑΜΚΕ BLOOM. Έχει επιχορηγηθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού για την παράσταση ΣΦΑΓΗ (της Λιουίζα Κουνιγιέ ).

Έχει γράψει σενάρια, θεατρικά έργα, άρθρα και διηγήματα, το διήγημά της για τα 100 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση έχει βραβευθεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο. Το έργο της Κομμώτριες διακρίθηκε με Eurodram 2022.