Όλο σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία

Συγγραφέας: Φράνκα Ράμε & Ντάριο Φο
Μετάφραση: Αχιλλέας Καλαμάρας
Σκηνοθέτης: Κωστής Καπελώνης
Σκηνογραφία: Έλλη Λιδωρικιώτη
Κοστούμια: Έλλη Λιδωρικιώτη
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Ερμηνεύουν: (αλφαβητικά):  Αντωνία Καμπάκου, Τζένη Κόλλια, Γιάννα Μαλακατέ, Ράνια Παπαδάκου

Περιγραφή

Με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας, το Θέατρο Τέχνης, σε συνεργασία με το Κέντρο Ερευνών Θεμάτων Ισότητας, υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Εσωτερικών, θα παρουσιάσει, το εμβληματικό έργο των Ντάριο Φο και Φράνκα Ράμε «Όλο σπίτι κρεβάτι κι εκκλησία», στο Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Θήβας, στις 14 Μαρτίου.

Περισσότερα

Η παράσταση, σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη, έκανε πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη και συνεχίστηκε στην Αθήνα, στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν, της οδού Φρυνίχου, και παράλληλα περιοδεύει σε επιλεγμένες πόλεις.

Το έργο πραγματεύεται την κατάσταση της γυναίκας στον σύγχρονο «πολιτισμένο» κόσμο. H κατάσταση της γυναίκας είναι παντού και πάντα ίδια. Γυναίκες, αδελφές, μητέρες, φίλες, με ανάγκη για αγάπη και σεβασμό. Μια κραυγή απόγνωσης και σημαία επανάστασης. Σεξουαλική δουλεία και εξέργεση στην κοινωνική και οικογενειακή καταπίεση. Το ισχυροαδύναμο φύλο ανά τους αιώνες. Ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί.

Ένα έργο με λόγο καθημερινό και υπερβατικό που ακουμπάει στην καρδιά, αλλά δίνει γροθιά στο στομάχι. Όλοι μας σε όλες τις φράσεις. Τόσο τρομακτικά οικείο. Ένα υπέροχο κράμα, με δραματικό γέλιο και κωμικό δάκρυ.

Επιμέλεια κίνησης: Ειρήνη Στρατηγοπούλου

Φωτογραφίες

15 ΣΧΟΛΙΑ

  1. ΜΕΤΡΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ.ΘΕΩΡΩ ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ.Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΥΠΟΥ ΜΟΝΟΛΟΓΟΥ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΤΥΧΗΣ. ΕΠΙΣΗΣ ΜΕ ΕΝΟΧΛΗΣΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΗΔΑΜΙΝΑ ΣΚΗΝΙΚΑ.ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΜΕΝΑΝ ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΧΑΝ ΕΣΤΩ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΣΚΗΝΙΚΑ.ΣΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕΒΟΝΤΑΝ ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΕΝΟΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ, Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΗ.

  2. ΚΑΤ' ΑΡΧΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΗΝ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ.
    Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΑΙ ΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ (ΜΕ ΧΙΟΥΜΟΡ) ΜΕΣΑ Σ' ΕΝΑ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ, Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΓΟΡΙΚΗ. ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ. ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΘΕΛΕΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΔΙΑΣΚΕΥΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ. ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΜΕ ΚΑΛΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ, ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΟΛΩΝ Η ΡΑΝΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΟΥ.

  3. ΤΕΛΙΚΑ, ΟΥΤΕ ΣΠΙΤΙ,ΟΥΤΕ ΚΡΕΒΑΤΙ ,ΟΥΤΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ...
    ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ;;;
    ΜΗΠΩΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΜΕ ,"ΣΚΛΑΒΩΘΗΚΑΜΕ" ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ;;;
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ,ΕΝ ΕΙΔΕΙ ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΩΣ...

  4. Η παράσταση πραγματεύεται την καταπίεση που υφίσταται η γυναίκα στην κοινωνία. Αποτελείται από τέσσερις μονολόγους, τους οποίους ερμηνεύουν με χιούμορ αλλά και βαθιά δραματικότητα τέσσερις γυναίκες με διαφορετικές ζωές που συναντιούνται και αλληλεπιδρούν σε ένα δεύτερο επίπεδο. Ίσως με κάποια νιώσουμε οικεία, ίσως και όχι, πάντως σίγουρα και θα γελάσουμε και θα προβληματιστούμε.
    Ευχαριστώ την κυρία Αργυρώ Γκίλα για την παραχώρηση, ευχαριστώ πολύ Θεατρομάνια!

  5. Πολύ ανάλαφρη, κάπως ευχάριστη παράσταση με  βωμολοχίες
    Δεν ξέρω και αμφιβάλω αν το κείμενο της παράστασης αντιπροσωπεύει το έργο του Ντάριο Φο και Φρανκα Ραμε.
    Από τους 4 μονόλογους γυναικών χαμηλής αυτοεκτίμησης και νοημοσύνης, ο πρώτος μονόλογος ξεχώριζε για το κείμενο και την ερμηνεία του!
    Μοντέρνα σκηνοθεσία χωρίς σκηνικό, παρά μόνο 4 καρέκλες με τις τέσσερις γυναίκες να φορούν νυχτικά - κομπινεζόν και λευκά αδιάβροχα ??? 
    Δεν ενθουσιάστηκα, μάλλον απογοητεύτηκα , αλλά
    αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη

  6. Προβληματισμοί σχετικά με τους πολλαπλους ρόλους της γυναίκας (σύζυγος, μητέρα, ερωμένη, εργαζόμενη) και έκφραση αγανάκτησης όταν βιώνεται καταπίεση (...). Πολύ καλές ερμηνείες.
    Ευχαριστούμε για τις προσκλήσεις!