Πέρσες Shelter

Μετάφραση: Αλεξάνδρα Βουτζουράκη
Διασκευή: Αλεξάνδρα Βουτζουράκη - Μιχάλης Καλαμπόκης
Σκηνοθέτης: Μιχάλης Καλαμπόκης
Σκηνογραφία: Fn’F team
Κοστούμια: Fn’F team
Φωτισμοί: Fn’F team
Ερμηνεύουν:

ΔΙΑΝΟΜΗ:
Βασιλιάς (Άτοσσα): Μιχάλης Καλαμπόκης
Σύμβουλος: Αλεξάνδρα Βουτζουράκη
Αιχμάλωτος: Θωμάς Πανδής
Αγγελιοφόρος: Κωνσταντίνος Φάμης
Στρατηγός: Γιάννης Τσουρουνάκης
Στρατιώτης: Λυκούργος Μπάδρας
Ιέρεια: Λυδία Σγουράκη
Φάντασμα (Φάντασμα Δαρείου): Μιχάλης Καλαμπόκης
Γιος (Ξέρξης): Γιάννης Τριαντάκης

Περιγραφή

Η «Αθηναϊκή Σκηνή Κάλβου - Καλαμπόκη» παρουσιάζει από το Σάββατο 30 Μαρτίου το έργο ΠΕΡΣΕΣ SHELTER σε μετάφραση Αλεξάνδρας Βουτζουράκη και σκηνοθεσία Μιχάλη Καλαμπόκη.

Περισσότερα

Η συντέλεια του κόσμου μέσα από μια πρωτοποριακή παράσταση

Ο λόγος του Αισχύλου συναντάει τον λόγο του Ίψεν, του Μπύχνερ, του Σνίτσλερ μέσα σε ένα τρομακτικό σύμπαν ολοκληρωτικής καταστροφής σε μια κοινωνία που θυμίζει "οικεία κακά". Οι Αισχύλιοι Πέρσες, η απόλυτη διαχρονική τραγωδία του ηττημένου, δανείζουν τη φωνή τους σε έναν σύγχρονο πόλεμο.

Μια παράσταση βασισμένη σε έναν εφιάλτη που μεταφέρεται στη σκηνή. Ένα πρωτότυπο παιχνίδι υποκριτικής, όπου ο Χορός των Περσών μετατρέπεται σε σύγχρονους ρόλους, που ισορροπούν ερμηνευτικά μεταξύ του κλασσικού κειμένου και ενός δεύτερου κειμένου που υπονοείται, χωρίς να ακούγεται και βασίζεται στην πραγματικότητα που βιώνουν. Μια μετάφραση που εξελίσσεται κατά τη διάρκεια του έργου από ποιητική σε ψυχιατρικά ρεαλιστική. Μουσική που υποδηλώνει μια νέα κουλτούρα, προβολές σε οθόνες, εναλλακτικοί φωτισμοί σε μια ιδιαίτερη τεχνική σκηνοθεσίας.

Μέσα σε ένα πυρηνικό καταφύγιο η κυβέρνηση μιας χώρας διοικεί ένα πόλεμο που μέρα με τη μέρα χάνεται. Η απειλή για ολοκληρωτική συντέλεια του κόσμου είναι πια εμφανής. Η προπαγάνδα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της κάθε μεριάς είναι το μόνο όπλο που ακόμα δίνει μια αίσθηση ελέγχου της κατάστασης. Ο στρατός έχει εξοντωθεί και οι πληροφορίες από το μέτωπο εντείνουν τις ήδη τεταμένες σχέσεις και τα συναισθήματα των εγκλωβισμένων αρχηγών. Τρόμος και αγωνία, λογική και παραισθήσεις, αμφιβολίες και εθνικισμός, αιχμάλωτοι πολέμου και προδότες, μεταφυσικά γεγονότα και αθεϊσμός συγκρούονται μέσα σε έναν εγκλεισμό, όπου ο χώρος και ο χρόνος διαστρεβλώνονται λίγο πριν την πυρηνική καταστροφή και το τέλος της ανθρωπότητας.

Η «Αθηναϊκή Σκηνή» μετά τις παραστάσεις Άμλετ, Βόυτσεκ, Τρελοί της Βαλένθια, Γειτόνισσες, Εδουάρδος ο Β', Να ντύσουμε τους γυμνούς και Ματωμένος Γάμος συνεχίζει την ερευνητική της πορεία στις εναλλακτικές μορφές υποκριτικής και σκηνοθεσίας.

Βίντεο - Φωτογραφίες: Παναγιώτης Μπιζούτης
Βοηθός σκηνοθέτη: Γιάννης Τριαντάκης
Δημόσιες σχέσεις: Αντώνης Κοκολάκης
Παραγωγή: Αθηναϊκή Σκηνή Κάλβου – Καλαμπόκη

Φωτογραφίες

Βίντεο

14 ΣΧΟΛΙΑ

  1. ΕΥΓΕΝΙΑ
    ΜΪΑ υπέροχη παράσταση πρωτοποριακή
    Οι ηθοποιοί ήταν όλοι καταπληκτικοί ,καθόσον κατάφεραν με μοναδικό δυναμισμό να ερμηνεύσουν
    τους ρόλους τουςΓενικά μία πολλή προσεγμένη δουλειά από όλους τους παράγοντες.
    Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα
    Ευχαριστώ τη theatromania για τις προσκλήσεις

  2. Είναι μία διαφορετική παράσταση. Δουλεμένη πολύ κι όλοι οι ηθοποιοί ήταν καλά προετοιμασμένοι... Ο χώρος μικρός κ ζεστός, οι θεατές κοντά στην σκηνή... Ευχαριστώ για την διπλή πρόσκληση κ την Σαββατιάτικη απόδραση που μας προσφέρατε... Βράδυ Σαββάτου, βόλτα στην Ακρόπολη κ θεατράκι, οτι καλύτερο...

  3. Δυνατο θεατρικο, με πολλη ενταση. Οι ηθοποιοι ηταν εξαιρετικοι, εκφραστικοτατοι, και με πολυ εντονη σωματικη αποδοση των ρολων. Καθαρα αντιπολεμικο εργο. Οι συνεχομενες φωνες, η μη καθαρη ακουστικη, και καποια προβληματα στη συνοχη, κουραζαν λιγακι..Προσπαθησε να εχει περισση δυναμη. Μεγαλη η προσπαθεια των ηθοποιων και καλοδουλεμενος ο μεταξυ τους συντονισμος. Φοβερο το κειμενο του Αισχυλου..

  4. Πολύ δυνατή - άρτια παράσταση, με μοντέρνα κι ευρηματική σκηνοθεσία!
    Γοητευτήκαμε από τις έξοχες ερμηνείες όλων των ηθοποιών που κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
    Μουσική, κίνηση, κουστούμια,......εξαιρετικά όλα!
    Συστήνετε για τους λάτρεις της αρχαίας τραγωδίας και  πιστεύω  ότι θα πρέπει να ανήκει
    στις προτεινόμενες παραστάσεις της φετινής  σαιζόν... ιδιαίτερα για τους θεατρόφιλους!

  5. Παράσταση σε έντονο ρυθμό που κρατούσε ζωντανό το ενδιαφέρον. Διαχρονικά αντιπολεμικά μηνύματα αποδόθηκαν με σύγχρονα μέσα, σε κάποια σημεία δυσνόητη η σκηνοθετική ματιά, εντούτοις φάνηκε συνολικά η καλή δουλειά που έχει γίνει. Ευχαριστώ πολύ Θεατρομάνια για την πρόσκληση!

  6. Η παράσταση κυλά σαν γοργό ποτάμι. Η κίνηση, η μουσική, η ψηφιακή – κινηματογραφική επένδυση, η αισθητική του κλειστού καταφύγιου όπου οι δρώντες ζουν εγκλωβισμένοι από τις επιλογές τους στην πορεία για ένα τέλος αυτοκαταστροφικό - χωρίς επιστροφή κι ελπίδα, συντείνουν σε μια νέα απόδοση, που, ίσως, δεν πρέπει να έχει ως μέτρο σύγκρισης την κλασική τραγωδία του Αισχύλου. Ο χορός – λαός των Περσών εξατομικεύεται σε επιμέρους ρόλους που συγκροτούν μια πολυφωνία που δεν αναδύεται από το σύνολο αλλά από την συγχώνευση των πολλών ή την παράλληλη δράση των ατόμων. Η ψυχολογική διάσταση ενισχύεται, ταυτόχρονα με την προσπάθεια, αγχώδη σε σημεία, να αναδείξει τις σύγχρονες πλευρές του πολέμου, του εθνικισμού, της προσφυγιάς, της τρομοκρατίας. Είναι μια παράσταση που σε συνεπαίρνει αλλά και μπορεί να γεννά αντικρουόμενα συναισθήματα.
    Δίπλα στις καινοτομίες, τα θραύσματα του κλασικού κειμένου ενεργοποιούν τις αξίες της αλληλεγγύης, της εν-συναίσθησης του ηττημένου, οδηγούν στο αντιπολεμικό μήνυμα που μπολιάζεται και με τον αέρα της νίκης των Ελλήνων. Η μετατροπή της Άτοσσας, της μητέρας του Ξέρξη, σε άνδρα – βασιλιά – στρατιωτικό, κουτσό από τις μάχες και το χρόνο, είναι εύστοχη στο βαθμό που ο άνδρας προσεγγίζει την τρέλα, αποδομώντας το ρόλο του κυρίαρχου. Ειδάλλως, είναι εμφανής ο γυναικείος λόγος, η υποβόσκουσα τρυφερότητα και συγκίνηση στην προσέγγιση, που αντιβαίνει το ρόλο του ηγεμόνα… Η εμφάνιση του Έλληνα αιχμάλωτου στο στρατόπεδο των ηττημένων Περσών και η απόσπαση του ρόλου από το χορό των Περσών κάνει πιο εμφανή τη διάσταση του «άλλου» αλλά και περιορίζει τη δυναμική της εμφάνισης των διλλημάτων και αμφισημιών στο λόγο των ηττημένων. Ο δρόμος προς την κυριαρχία μέσα στο αυτοκρατορικό παλάτι, η διαδοχή των χαρακτηρισμένων στη συνείδηση ενός λαού ως επιτυχημένων βασιλέων, αποτυπώνεται εμφαντικά με τη σκηνή της δολοφονίας με πνιγμό με μαξιλάρι στη βασιλική κλίνη, ως αναγκαίο κακό για την ευημερία της αυτοκρατορίας. Ίσως, αν πιο αβίαστα δινόταν η έμφαση σε εκείνο που επέλεξαν να εστιάσουν οι σκηνοθέτες, να υπήρχε μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, με υποχώρηση βέβαια στις μορφές σκηνοθετικής παρέμβασης.
    Συνοψίζοντας, έχει γίνει μια μεγάλη δουλειά που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς αλλά δίνεται και μια αφορμή για αναστοχασμό τόσο πάνω στα διαχρονικά μηνύματα του έργου όσο και στις φόρμες που μπορούν να το υπηρετήσουν καλύτερα στο σήμερα.