Συγγραφέας: Θεοδόσης Πελεγρίνης
Σκηνοθέτης: Μιχάλης Παναγιωτόπουλος
Ερμηνεύουν: Θεοδόσης Πελεγρίνης, Βασίλης Τριανταφύλλου, Δώρα Χουρσανίδου
Περιγραφή
Παρακολουθώντας ο θεατής την Πρόβα με τον Αριστοτέλη έχει την ευκαιρία να προσεγγίσει με αβίαστο και ανώδυνο τρόπο την ζωή και τον στοχασμό του Αριστοτέλη, ο οποίος με το πολυσχιδές έργο του αναδείχθηκε σε κορυφαία πνευματική μορφή όλων των εποχών.
Περισσότερα
«Τα μεγαλύτερα επιτεύγματα των αρχαίων Ελλήνων στον πολιτισμό, είναι το θέατρο και η φιλοσοφία» Νίτσε
Οι δύο αυτοί ετερόμορφοι τρόποι υπέρβασης της πραγματικότητας, που βασίζονται στον διάλογο, διαμορφώνουν συνειδήσεις και έχουν κοινό σκοπό να δώσουν νόημα στην ζωή, που από μόνη της δεν διαθέτει.
Η απόπειρα του Θεοδόση Πελεγρίνη να συζευχθούν επί Σκηνής οι δυο αυτοί δύο τρόποι προσέγγισης της ζωής επιχειρείται για πρώτη φορά παγκοσμίως.
Η Πρόβα με τον Αριστοτέλη είναι πρόβα ενός θιάσου που εξελίσσεται σε συζήτηση για τον Αριστοτέλη. Κατά την διάρκεια της πρόβας αναπτύσσονται συγκρούσεις, επιθυμίες, διλήμματα, συμπεριφορές και, κυρίως, σχέσεις εξουσίας. Καθένα από τα πρόσωπα επί Σκηνής επιχειρεί να επιβληθεί χρησιμοποιώντας τα εργαλεία γοητείας που διαθέτει. Η νέα γυναίκα με την θηλυκότητα της και την πρόκληση, ο νέος με την τυπικότητα, την υπακοή και την ευγένεια απέναντι σε έναν σκηνοθέτη που με αυταρέσκεια και αλαζονεία ενίοτε προβάλλει την γνώση που διαθέτει δημιουργούν σχέσεις επιβολής –όλοι τους για να αναδείξουν μια καλύτερη εικόνα του εαυτού τους.
Θεατρολογική Επιμέλεια: Ειρήνη Σταματίου
Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού
Στην παράσταση θα υπάρχουν υπέρτιτλοι στα αγγλικά & στα γαλλικά
Το έργο από άποψη κειμένου μπορεί να δώσει τροφή για σκέψη στο θεατή. Προσπαθεί να συνδέσει φιλοσοφία και θέατρο χρησιμοποιώντας βασικές έννοιες της διδασκαλίας του Αριστοτέλη. Ως εδώ καλά. Από σκηνοθετική άποψη, ακούς τρεις ηθοποιούς να ασχολούνται με φιλοσοφικά ζητήματα και να εκφράζουν απορίες και γνώμες και ταυτόχρονα βλέπεις να υπάρχει φλερτ μεταξύ των αντρών και της γυναίκας, πάντα με τη γλώσσα του σώματος. Αν έκλεινες τα μάτια, άκουγες ένα φιλοσοφικό διάλογο, δηλαδή αυτό που πήγες να δεις. Όταν κοιτούσες όμως, στο μεγαλύτερο μέρος του έργου έβλεπες κάτι το οποίο, από ότι φάνηκε στο τέλος, δεν είχε να προσφέρει κάτι στο έργο και ίσα-ίσα που το υποβάθμιζε κατά την ταπεινή μου άποψη.