So Little Time

Αρχείο Παίχτηκε από 15/05/2018 έως 16/05/2018
στο Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση

Περιγραφή

Πώς «κατασκευάζεται» ένας μύθος; Το So Little Time μάς καλεί στη Μικρή Σκηνή της Στέγης στις 15 και στις 16 Μαΐου να εξετάσουμε πώς η πολιτική προπαγάνδα δημιουργεί μάρτυρες και τι συμβαίνει όταν επέρχεται η αποκαθήλωσή τους. Προκάλεσε μεγάλη αίσθηση όπου παίχτηκε –από το Παρίσι (Φεστιβάλ Φθινοπώρου) μέχρι τη Βηρυτό (Sharjah Biennal)– η πρόσφατη αυτή περφόρμανς-διάλεξη που δίνει η σταθερή συνεργάτιδα του Μρουέ, Lina Majdalanie.

Περισσότερα

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΣΤΕΓΗΣ

ONASSIS FAST FORWARD FESTIVAL 5 – ATHENS

So Little Time

Rabih Mroué

Πώς «κατασκευάζεται» ένας ήρωας; Ο διεθνώς καταξιωμένος δημιουργός από τη Βηρυτό επανέρχεται στη Στέγη με μια διαφωτιστική και χιουμοριστική περφόρμανς-διάλεξη γύρω από τους πλαστούς εθνικούς μύθους. Ή, αλλιώς, η νεότερη ιστορία του Λιβάνου μέσα σε 60 λεπτά.

Bηρυτός, Πλατεία Μαρτύρων: ο πιο γνωστός δημόσιος χώρος και το πλέον αμφίσημο τοπόσημο της πόλης. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα σε ποιον πόλεμο αναφέρεται το αγαλμάτινο σύμπλεγμα των μαρτύρων. Σε έναν Λιβανέζο μάρτυρα αναφέρεται και ο Ραμπί Μρουέ στο πρόσφατο αυτό έργο του. Αλλά όχι ακριβώς μάρτυρα: σε έναν πολίτη που έγινε ερήμην του μάρτυρας.

Πώς «κατασκευάζεται» ένας μύθος; Το So Little Time μάς καλεί στη Μικρή Σκηνή της Στέγης στις 15 και στις 16 Μαΐου να εξετάσουμε πώς η πολιτική προπαγάνδα δημιουργεί μάρτυρες και τι συμβαίνει όταν επέρχεται η αποκαθήλωσή τους. Προκάλεσε μεγάλη αίσθηση όπου παίχτηκε –από το Παρίσι (Φεστιβάλ Φθινοπώρου) μέχρι τη Βηρυτό (Sharjah Biennal)– η πρόσφατη αυτή περφόρμανς-διάλεξη που δίνει η σταθερή συνεργάτιδα του Μρουέ, Lina Majdalanie.

Διατρέχοντας τους εμφύλιους πολέμους, τις φονικές συμπλοκές και τις ολέθριες πολιτικές στη Μέση Ανατολή –Λίβανο, Συρία και Παλαιστίνη– από το 1971 μέχρι σήμερα, ο Μρουέ εξιστορεί πώς ένας άνθρωπος αναγορεύτηκε σε ήρωα, έγινε άγαλμα στην πλατεία και ζωντανό –πλην όμως πλαστό– μνημείο. Μολονότι διατείνεται ότι τα πρόσωπα και οι καταστάσεις του έργου του ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα, η μυθοπλασία του είναι ένα διαολεμένα ευφυές πρόσχημα για να δούμε την αλήθεια πίσω από τα fake news και τα fake images. Ή, αλλιώς, τη νεότερη ιστορία του Λιβάνου σε 60 λεπτά.

 

ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΡΑΣΗ

Τρίτη 15 Μαΐου | Στα αγγλικά, με διερμηνεία στα ελληνικά

Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τον Rabih Mroué και τη Lina Majdalanie

Συντονισμός: Κάτια Αρφαρά, Καλλιτεχνική Διευθύντρια Θεάτρου και Χορού της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση

 

Συγγραφή & Σκηνοθεσία: Rabih Mroué
Ερμηνεύει η Lina Majdalanie
Συνεργαζόμενοι συγγραφείς: Yousef Bazzi και Lina Majdalanie
Σκηνογραφία: Samar Maakaroun
Γραφικά & Βοηθός Σκηνοθέτη: Abraham Zeitoun
Βοηθός έρευνας: Andrea Geissler
Μετάφραση στα αγγλικά: Ziad Nawfal και Joumana Seikaly
Μετάφραση στα ελληνικά: Βασίλης Δουβίτσας
Μουσική: Kari’atal-funjan - Abdel Halim Hafez (σύνθεση: Mouhamad Al Mouji, στίχοι: Nizar Qabbani)

Μια παραγωγή του Rabih Mroué, σε συμπαραγωγή με το HAU – Hebbel Am Ufer (Βερολίνο), την Μπιενάλε του Βισμπάντεν, το Festival d'automne (Παρίσι) και το Théâtre de la Bastille (Παρίσι).

Με την οικονομική υποστήριξη της Ομοσπονδιακού Πολιτιστικού Ιδρύματος της Γερμανίας.

 

Διαβάστε περισσότερα

«Ο Λιβανέζος καλλιτέχνης που ηγείται μιας δημιουργικής επανάστασης.» Με αυτό τον τίτλο έχει χαιρετίσει το CNN τον Ραμπί Μρουέ, έναν από τους κύριους εκπροσώπους της γενιάς καλλιτεχνών που υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες του 15ετούς εμφυλίου πολέμου στον Λίβανο (1975-90), ενηλικιώθηκαν κατά τη διάρκειά του και έχουν ως άξονες στη δουλειά τους την αποδόμηση των κατασκευασμένων αφηγήσεων, το δίπτυχο «συλλογική και προσωπική μνήμη», την ανάδειξη της παραχάραξης της Ιστορίας και της υποχρεωτικής λήθης ως τακτικές της πολιτικής προπαγάνδας. Στην ίδια γενιά συγκαταλέγονται, μεταξύ άλλων, οι Akram Zaatari, Joanna Hadjithomas & Khalil Joreige, Walid Sadek, Lamia Joreige, Walid Raad κ.ά.

«Θέλω να δω» δηλώνει η Catherine Deneuve και ο Ραμπί Μρουέ γίνεται ο «οδηγός» της, συμπρωταγωνιστώντας στη διακεκριμένη ταινία Je Veux Voir (Θέλω να δω, 2008) των Joana Hadjithomas & Khalil Joreige, ένα ιδιότυπο χρονικό του ανήσυχου βλέμματος της Γαλλίδας σταρ στο ρημαγμένο τοπίο της Βηρυτού.

Με την ιδιότητα του εικαστικού/σκηνοθέτη, ο Ραμπί Μρουέ έχει δει έργα του να εκτίθενται σε σημαντικές διεθνείς εικαστικές διοργανώσεις: dOCUMENTA (13) στο Κάσελ, CA2M Centro de Arte Dos de Mayo στη Μαδρίτη, The ICP Triennial, MoMA στη Νέα Υόρκη , Centre Pompidou στο Παρίσι, SALT στην Κωνσταντινούπολη κ.α.

Είναι η τρίτη φορά που ο Ραμπί Μρουέ συνεργάζεται με τη Στέγη. Η αρχή έγινε το 2014, με τις δύο παραστάσεις που παρουσίασε στο πλαίσιο του 1ου Fast Forward Festival: τη διάλεξη-περφόρμανς Pixelated Revolution (2012) που ξεκινούσε με τη διαπίστωση ότι «ο συριακός λαός φιλμάρει τον ίδιο τον θάνατό του» (στα κινητά του τηλέφωνα) και το ιδιότυπο «οικογενειακό» πορτραίτο-διάλεξη Riding on a Cloud για τη ζωή του αδερφού του, ο οποίος τραυματίστηκε στον Λίβανο το 1987 από αδέσποτη σφαίρα. To 2017, o Μρουέ ήταν ένας από τους συνεργαζόμενους συγγραφείς στο site-specific πρότζεκτ Heterotopia του Akira Takayama στον Πειραιά, στο πλαίσιο του 4ου Fast Forward Festival.

Για τη σχέση του Ραμπί Μρουέ με τις πολιτικές της αφήγησης διαβάστε τη σχετική συζήτησή του με τον Anthony Downey εδώ.

Ο εικαστικός καλλιτέχνης Rabih Mroué, ηθοποιός και σκηνοθέτης Ραμπί Μρουέ γεννήθηκε το 1967 και ζει στο Βερολίνο. Είναι συνιδρυτής του Beirut Art Centre (Βηρυτός), τακτικός αρθρογράφος στο TDR: The Drama Review (Νέα Υόρκη) και θεατρικός σκηνοθέτης στο Münchner Kammerspiele (Μόναχο). Την περίοδο 2013-14 ήταν εταίρος στο διεθνές ερευνητικό κέντρο "Interweaving Performance Cultures" του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου (Freie Universität).

Η Λιβανέζα ηθοποιός Lina Majdalanie, σκηνοθέτρια και θεατρική συγγραφέας υπήρξε μέλος του Home Workspace Curricular Committee του λιβανέζικου οργανισμού Ashkal Alwan (2012-15). Από το 2008 έως το 2013 δίδαξε στην Ανώτατη Σχολή Τεχνών και Design στη Γενεύη. Τη σαιζόν 2009-10 διετέλεσε επίσης εταίρος στο διεθνές ερευνητικό κέντρο "Interweaving Performance Cultures" του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου (Freie Universität).
Έχει παρουσιάσει, μεταξύ άλλων, τα έργα: Lina Saneh Body-P-Arts Project (διαδικτυακό πρότζεκτ, 2007· και εγκατάσταση, 2009), Someone Must Have Been Telling Lies About Me (βίντεο εγκατάσταση, 2008), Appendice (2007), I Had A Dream, Mom (βίντεο, 2006), Extrait d’Etat Civil (2000).

 

 

Onassis Fast Forward Festival 5 - Athens

Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση έχει στον πυρήνα της ύπαρξής της την Αθήνα. Από τις 2 έως τις 16 Μαΐου μας καλεί να ανακαλύψουμε το 5ο Onassis Fast Forward Festival Athens. Από το Μουσείο της Ακρόπολης έως το Εθνικό Θέατρο, από τη Διπλάρειο Σχολή έως την Ίριδα, από το Αναγνωστήριο του Βαλλιάνειου κτιρίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος έως μια παλιά κατοικία στη Δεριγνύ, από τη Βιβλιοθήκη της Νομικής Σχολής (Παλαιό Χημείο) έως το Πεδίον του Άρεως και τους χώρους της Στέγης, το Onassis Fast Forward Festival 5 – Athens, με αναθέσεις, διεθνείς συμπαραγωγές και παγκόσμιες πρεμιέρες, ανιχνεύει τις ρωγμές του χρόνου στα όρια του μύθου και της μαρτυρίας, της εμπειρίας και της φαντασίας.

Καλλιτέχνες και ερευνητές από διάφορα μέρη ανά τον κόσμο διερευνούν τον καθοριστικό ρόλο της αρχαιολογίας στην κατασκευή των εθνικών αφηγήσεων και της συλλογικής μνήμης, αλλά και τη διαλεκτική σχέση της με την πολιτιστική κληρονομιά.

Στο FFF5 συμμετέχουν: Kader Attia, Matthew Barney, Ali Cherri, Chto Delat (Tsaplya Olga Egorova, Nina Gasteva, Nikolay Oleynikov, Dmitry Vilensky), Hikaru Fujii, Joana Hadjithomas & Khalil Joreige, Iceland Dance Company (Erna Ómarsdóttir & Valdimar Jóhannsson), Anton Kats, Ragnar Kjartansson, Μέντη Μέγα, Leonardo Moreira, Rabih Mroué, Markus Öhrn, Walid Raad, Ho Rui An, Rayyane Tabet, Mark Teh, Ho Tzu Nyen, Akram Zaatari, Robert Zhao Renhui κ.ά.

Καλλιτεχνική Διεύθυνση Φεστιβάλ: Κάτια Αρφαρά
Γενική Διεύθυνση Παραγωγής: Δήμητρα Δερνίκου
Γενική Τεχνική Διεύθυνση: Λευτέρης Καραμπίλας
Εκτέλεση Παραγωγής: Βασίλης Παναγιωτακόπουλος
Οργάνωση Παραγωγής: Χριστίνα Πιτούλη
Γενικός Συντονισμός & Έρευνα: Μαρίνα Τρουπή
Συντονισμός Συζητήσεων και Εργαστηρίων: Μυρτώ Λάβδα, Ελεάννα Σεμιτέλου, Μαρίνα Τρουπή
Βοηθοί Εκτέλεσης Παραγωγής: Δέσποινα Σιφνιάδου, Ειρηλένα Τσάμη, Γιώργος Λιναρδάκης, Κωστής Λεβάντης

 

Σημείωμα Αφροδίτης Παναγιωτάκου, Διευθύντριας Πολιτισμού Ιδρύματος Ωνάση

Το Onassis Fast Forward Festival 5 – Athens διεκδικεί την έκπληξη στην πόλη που νομίζουμε ότι ξέρουμε. Δημιουργεί πεδία πειραματισμού για τους καλλιτέχνες και τους πολίτες, για να καταλάβουμε όσα μας συνδέουν και όσα μας χωρίζουν, για να δημιουργήσουμε παρά να προσδιορίσουμε μια κοινή επικράτεια, για να πυροδοτήσουμε συζητήσεις γύρω από το τι σημαίνει να ζει κανείς σήμερα σε πόλεις τραυματισμένες, ανήσυχες και, γι’ αυτό, ζωντανές. Το Onassis Fast Forward Festival 5 είναι εδώ για να διεγείρει την περιέργεια και να άρει την άρνηση για ό,τι συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας, μέσα μας, γύρω μας.

Ένα φεστιβάλ τοπικό, γι’ αυτό και παγκόσμιο, εντοπισμένο και οικουμενικό. Ένα φεστιβάλ που θέλει να συνομιλήσει όχι μόνο με τον χώρο, αλλά κυρίως με την κατάσταση, συμπυκνώνοντας τον χρόνο και τον τόπο, βασισμένο στα ίδια τα υλικά της πόλης, που δεν είναι άλλα από τα διανύσματα της ζωής των ανθρώπων της. Έτσι, κυκλοφορεί στον δημόσιο και τον κοινωνικό χώρο, καταλαμβάνει κτίρια, επαναπροσδιορίζει το περιεχόμενό τους.

Η Αθήνα των πολυκατοικιών και των νεοκλασικών, της Ιστορίας και της αρχαιολογίας, της μνήμης και του παρόντος, του ματαιωμένου μεγαλείου και της παραπλανητικής νοσταλγίας, η Αθήνα των διαστρωματώσεων και των στρωματογραφικών κενών, με τα δικά της ίχνη βίας και καταστροφών, με τις δικές της ιστορικές ασυμφωνίες, αποκαλύπτεται.

Αναθέσεις, διεθνείς συμπαραγωγές και παγκόσμιες πρεμιέρες συνδέουν πρόσωπα και οργανισμούς, συγκεντρώνοντας στο κέντρο της πόλης εκείνους που θέλουν να αναρωτηθούν, αλλά κυρίως όσους η τυχαιότητα, και όχι η πρόθεση, τους φέρει κοντά σε όσα θα συμβούν.

Καλλιτέχνες του κόσμου, με αφετηρία τους τη Βηρυτό, το Βερολίνο, την Κουάλα Λουμπούρ, το Παρίσι, το Ρέικιαβικ, το Σάο Πάολο, τη Σιγκαπούρη, τη Στοκχόλμη και το Τόκυο –σε συνεργασία με Έλληνες καλλιτέχνες, ερευνητές και κατοίκους– ανασκάπτουν και επαναπροσδιορίζουν το αρχαίο και πρόσφατο παρελθόν της Αθήνας, έτσι όπως αυτό ψιθυρίζει ή κραυγάζει στο παρόν.

 

Σημείωμα Κάτιας Αρφαρά, Καλλιτεχνικής Διευθύντριας Θεάτρου & Χορού της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση

Σε μια χρονική περίοδο πολιτιστικού ιμπεριαλισμού και νεοαποικιακής ρητορικής, το 5ο FFF διερευνά το πεδίο μιας διευρυμένης αρχαιολογίας, που αμφισβητεί επιστημονικές βεβαιότητες και ιστορικές γραμμικότητες. Μέσα από επιτόπια και αρχειακή έρευνα, επιστημονική μεθοδολογία, επαναδράσεις και επανοικειοποιήσεις του αρχαίου και πρόσφατου παρελθόντος της Αθήνας, οι καλλιτέχνες αρθρώνουν έναν κριτικό στοχασμό πάνω στα μνημεία, τα τέχνεργα και τα κατάλοιπα. Αναθέσεις, συμπαραγωγές και επιτόπιες καλλιτεχνικές παρεμβάσεις σε δημόσιους οργανισμούς και ανοιχτούς χώρους της πόλης ανιχνεύουν τον σημαίνοντα ρόλο της αρχαιολογίας και της πολιτιστικής κληρονομιάς στη διαμόρφωση εθνικών και θρησκευτικών ταυτοτήτων και, κατά συνέπεια, στην ερμηνεία της ιστορίας.

Με την εκταφή λανθανουσών αφηγήσεων, το φετινό φεστιβάλ μεταμορφώνεται σε παλίμψηστο, αποκαλύπτοντας τις χρονικές και χωρικές διαστάσεις των υλικών τεκμηρίων και τις πολλαπλές «αλήθειες» τους. Πώς μπορεί η τέχνη να διατηρήσει μια κριτική θέση απέναντι σε ρητορικές που στιγματίζουν το δημόσιο χώρο; Πώς μπορεί ένα καλλιτεχνικό έργο να αμφισβητήσει την αυταρχική κληρονομιά της δημόσιας μνήμης; Μπορούμε να επαναδιαπραγματευτούμε έννοιες όπως η πολιτιστική κληρονομιά σε μια πόλη σαν την Αθήνα, όπου τα κατάλοιπα του παρελθόντος θεωρούνται ως τα φυσικά τεκμήρια της αδιάλειπτης συνέχειας του ελληνικού πολιτισμού;

Με ένα δεκαπενθήμερο πρόγραμμα εγκαταστάσεων, περφόρμανς, εκθέσεων, προβολών, εργαστηρίων και δημόσιων διαλόγων, το φεστιβάλ επιχειρεί να δημιουργήσει ένα δυναμικό κοινό πεδίο ή, όπως το έθεσε ο Édouard Glissant, έναν ανοιχτό χώρο «ποιητικής αναγκαιότητας» όπου παράγονται συνεχώς σχέσεις μεταξύ των ιδεών και των φαντασιακών του ενός μέρους και των αντίστοιχων ενός άλλου.

Στα αραβικά με υπέρτιτλους στα αγγλικά και τα ελληνικά

 

 

 http://www.sgt.gr/gre/SPG2125/