Στρατηγικές επιβίωσης, ιλαροτραγωδία σε 4711 πράξεις

Σε έναν κόσμο γεμάτο ετερόκλητες αφετηρίες ζωής, διαφορετικές διαδρομές και συγκρουσιακές καταστάσεις, οι άνθρωποι συνειδητά ή ασυνείδητα αναπτύσσουν τρόπους και μεθόδους επιβίωσης. Προσπαθούν να ξεπεράσουν τα εμπόδια, ορατά και αόρατα, τις δυσκολίες που τους δημιουργούν οι άλλοι ή το ίδιο τους το μυαλό, για να μπορέσουν να ζήσουν και στην καλύτερη περίπτωση να ευτυχήσουν.  Έτσι και η Amy, παλεύει απέναντι στην «κανονικότητα» του μέσου όρου, για να γίνει αποδεκτή. Παλεύει να συμφιλιωθεί με τις «φωνές» της, αλλά και να ενταχθεί στον περιβάλλον της. Εκεί, όπου πρέπει να ακούς όσα ακούν και οι υπόλοιποι και όχι όσα ακούς εσύ μέσα στο κεφάλι σου. Οι «φωνές» της πρέπει να σωπάσουν, διότι μόνο αν είσαι η Ζαν ντ’ Αρκ ή ο Ρόμπερτ Σούμαν μένεις στην ιστορία ως κάτι ξεχωριστό. Αν είσαι η Amy ή ο Γιάννης μένεις στο περιθώριο.

 Στο φινάλε της παράστασης, ακούγεται μέρος από τη μαρτυρία της Jackie Dillon, προέδρου του δικτύου hearing voices της Αγγλίας.

Σκηνοθετικό Σημείωμα:

Το 2015 ήταν μια χρονιά ξεκαθαρίσματος, άφησα πολλα πράγματα, είχα ανάγκη για ελεύθερο χρόνο. Ψάχνοντας νέα ερεθίσματα, ξεκίνησα μαθήματα φιλοσοφίας.

Μιλώντας για τις αποκλεισμένες ομάδες, την ιδρυματοποιηση, κοινωνικά και ιστορικά, ο δάσκαλος μας, Σπύρος Καλτσάς μας έφερε σε επαφή με το δίκτυο hearing voices. Ο Λυκούργος Καρατζαφέρης μας μίλησε για την ιστορία του δικτύου.

Με μάγεψε αυτή η ομιλία, αγόρασα το βιβλίο και κόλλησα μήνες μαζί του. Δεν ήταν εύκολο ανάγνωσμα. Το βιβλιο "ζώντας με τις φωνές" εκτός από ιστορικά και επιστημονικά στοιχεία, περιλαμβάνει 50 μαρτυρίες ανθρώπων που ακούνε φωνές. Η ιστορία που δουλέψαμε είναι η πρώτη. Η πρώτη επαφή μου με αυτούς τους ανθρώπους που μπήκαν στο περιθώριο αντί για αυτούς που τους κακοποίησαν.

Οι φωνές ομως δεν είναι πάντα προϊόν κακοποίησης, μπορεί να είναι απλα μια ανθρώπινη εμπειρία και- αρκετές φορές- βοηθητική και ευχάριστη.

Ακόμα δεν μπορώ να πω με σιγουριά τι με έκανε να δεθώ τόσο με το θέμα.

Με συγκινεί η στιγμή που καταφέρνεις να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου, που βρίσκεις την άκρη από το κουβάρι. Με συγκινεί η εύθραυστη όψη μας παρέα με την ικανότητα να επιβιώνουμε.

Λίγα Λογια για το Έργο

Η Στρατηγική Επιβίωσης της Αmy είναι μία και απόλυτη. Θέλει να ζήσει ακόμα και όταν όλα γύρω της μοιάζουν τρομακτικά και αφιλόξενα.  Θέλει να συμφιλιωθεί με τις φωνές που κατοικούν μέσα της, να την ακούσουν και να της δώσουν χώρο για να υπάρξει.

Σε έναν κόσμο γεμάτο ετερόκλητες αφετηρίες ζωής, διαφορετικές διαδρομές και συγκρουσιακές καταστάσεις, οι άνθρωποι συνειδητά ή ασυνείδητα αναπτύσσουν τρόπους  και μεθόδους επιβίωσης. Προσπαθούν να ξεπεράσουν τα εμπόδια, ορατά και αόρατα, τις δυσκολίες που τους δημιουργούν οι άλλοι ή το ίδιο τους το μυαλό, για να μπορέσουν να ζήσουν και στην καλύτερη περίπτωση να ευτυχήσουν.

Καθημερινά η Αmy - και ο αόρατος θίασος που την ακολουθεί - γίνεται  πρωταγωνίστρια σε μιούζικαλ, θρίλερ, κωμειδύλλιο ή τηλεπαιχνίδι. Όποιο και αν είναι το πλαίσιο, εκείνη αγωνίζεται με κάθε μέσο που διαθέτει, ακόμα και όταν το μόνο όπλο που της έχει απομείνει είναι η λαβή από το σπαθί της ή μια οδοντόβουρτσα.

Παλεύει απέναντι στην «κανονικότητα» του μέσου όρου, για να γίνει αποδεκτή. Παλεύει να συμφιλιωθεί με τις «φωνές» της, αλλά και να ενταχθεί στον περιβάλλον της. Εκεί, όπου πρέπει να ακούς όσα ακούν και οι υπόλοιποι και όχι όσα ακούς εσύ μέσα στο κεφάλι σου. Οι «φωνές» της πρέπει να σωπάσουν, διότι μόνο αν είσαι η Ζαν ντ’ Αρκ ή ο Ρόμπερτ Σούμαν μένεις στην ιστορία ως κάτι ξεχωριστό. Αν είσαι η Amy ή ο Γιάννης μένεις στο περιθώριο.

Ταυτότητα Παράστασης
Επιμέλεια και σύνθεση κειμένων: Χριστίνα Σαμπανίκου
Κίνηση: Άρτεμις Λαμπίρη
Μουσική επιμέλεια - πρωτότυπη σύνθεση: Ορέστης Τάνης
Εικαστικό Περιβάλλον: Παρασκευή Φερεντίνου
Φωτισμοί – φωτογραφίες: Παύλος Μαυρίδης
Σκηνικά – κοστούμια: Lazy Boy*
Σύμβουλος Δραματουργίας: Εύη Προύσαλη
Βοηθός σκηνοθέτη: Άντζη Βαλσαμή

Περισσότερες πληροφορίες:
https://www.facebook.com/StratigikesEpiviosisNo4711/?notif_t=page_fan&__mref=message_bubble