Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια

Αρχείο Παίχτηκε από 04/11/2017 έως 10/02/2018
στο Βαφείο - Λάκης Καραλής
Διάρκεια: 150’ (με διάλειμμα)
Συγγραφέας: Αλεχάντρο Κασόνα
Σκηνοθέτης: Κώστας Δελακούρας
Ερμηνεύουν: (με σειρά εμφάνισης): Ιουλία Σταμούλη, Ειρήνη-Βάλια Λαγκουράνη, Γιώτα Καραβίτη, Κώστας Δελακούρας, Ηλέκτρα Χαλκιαδάκη, Χριστίνα Γκρέκα, Θέτις Μητκίδου.

Περιγραφή

Η θεατρική ομάδα «Θυγατέρες» από το Σάββατο 4/11 και για 10 παραστάσεις ανεβάζει στο θέατρο Βαφείο το έργο «Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια», του πολυβραβευμένου Ισπανού συγγραφέα Αλεχάντρο Κασόνα. Ο Αλεχάντρο Κασόνα μέσα από ένα παιχνίδι ανάμεσα στο σουρεαλισμό και την τρυφερότητα προσεγγίζει το «ζωτικό ψεύδος» ως φάρμακο και παρηγοριά για την απογοήτευση και το σκληρό πρόσωπο της ζωής.

Περισσότερα

για 10 παραστάσεις

Μια μυστηριώδης επιχείρηση με περίεργους υπαλλήλους. Ένα ασυνήθιστο προϊόν: η αγαθοεργία μέσω της τέχνης και κυρίως του θεάτρου∙ ενός θεάτρου όμως που μεταφέρεται εκτός σκηνής, στην πραγματική ζωή, σε ανθρώπους που έχουν άμεση ανάγκη να ενεργοποιήσουν τη φαντασία τους με τη βοήθεια των άλλων.

Όταν ένας ηλικιωμένος άντρας καταφεύγει εκεί, ζητώντας τη συνδρομή τους για να αποκρύψει μια οδυνηρή αλήθεια από την πολυαγαπημένη γυναίκα του, ξεκινά μια φαινομενικά συνηθισμένη αποστολή. Πόσο μπορεί να απέχει όμως τελικά η αλήθεια από το ψέμα και η ψευδαίσθηση από την πραγματικότητα;

Ο συγγραφέας

Ο Αλεχάντρο Κασόνα γεννήθηκε το 1903 σ’ ένα χωριό των Αστουριών. Ήταν Δημοκρατικός και φίλος με τον Λόρκα. Οι δυο τους πρόσφεραν στο θέατρο έργα, που τα χαρακτηρίζουν υψηλή έμπνευση, άρτια τεχνική και ανανεωτικές τάσεις. Εργάστηκαν με αυταπάρνηση και πάθος για τη διάδοση του θεάτρου στο λαό, ακολουθώντας την παράδοση των θιάσων του χρυσού ισπανικού αιώνα. Ο Λόρκα με την περίφημη “Μπαράκα” του και ο Κασόνα, από το ’31 έως το ’36, διευθύνοντας ένα θίασο σπουδαστών και δίνοντας πάνω από τριακόσιες παραστάσεις σε μικρές πόλεις και χωριά, όπου οι περισσότεροι από τους κατοίκους δεν είχαν ποτέ δει θέατρο.

Το 1936 στο σπίτι της μεγάλης πρωταγωνίστριας Μαργαρίτας Ξίργκου, ο Κασόνα, ο Λόρκα και κάμποσοι συγγραφείς, ηθοποιοί, καλλιτέχνες, όταν πλέον συνειδητοποίησαν ότι ο πόλεμος δε θα αφήσει τόπο για το θέατρο, αποφάσισαν τη μετάβασή τους στη Νότιο Αμερική.  Ο Λόρκα, ωστόσο, έμεινε στην Ισπανία όπου έμελλε και να πεθάνει. Ο Κασόνα έφυγε για το Μπουένος Άιρες, όπου και έγραψε τα περισσότερα από τα έργα του, τα οποία σκηνοθέτησε τις περισσότερες φορές ο ίδιος. Εκεί γνώρισε μεγάλη επιτυχία και έγινε γνωστός σε Αμερική και Ευρώπη, λαμβάνοντας, μεταξύ άλλων, διακρίσεις όπως το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας και το Βραβείο Θεάτρου Lope de Vega της Ισπανίας. Πέθανε το 1965 στη Μαδρίτη, όπου είχε επιστρέψει ύστερα από  26 χρόνια αυτοεξορίας.

Η ομάδα «Θυγατέρες»

Η ομάδα «Θυγατέρες» δραστηριοποιείται στον χώρο του θεάτρου  από το 2007. Δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του θεατρικού εργαστηρίου «Περιπλάνηση» , στο Παγκράτι, υπό τη διδασκαλία και τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Κώστα Δελακούρα. Το ρεπερτόριό της περιλαμβάνει σύγχρονα και κλασικά έργα. Την τελευταία δεκαετία η δράση της περιλαμβάνει συμμετοχές στο θεατρικό φεστιβάλ του εργαστηρίου «Περιπλάνηση» στο θέατρο Βαφείο με τις παρακάτω παραστάσεις:

2007-2009: μεμονωμένες σκηνές διαφόρων έργων του παγκόσμιου ρεπερτορίου

2010: "Η αυλαία μιας πατρίδας", της Βρετανίδας Timberlake Wertenbaker, βασισμένο στη νουβέλα του Thomas Keneally, The Playmaker.

2011: "Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας" του William Shakespeare

2012: "Η Χάρη"  του Ignacio de Moral

2013: "Ο Δράκος" του Ε. Scwartz

2014: "Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα" του F. G. Lorca

2015: "Ατρείδες": Σύνθεση έργων της αρχαίας δραματουργίας με άξονα τον μύθο της οικογένειας των Ατρειδών.

2016: " Το Ημερολόγιο ενός Απατεώνα" του Alexander Ostrovsky

2017: " Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια" του Alejandro Casona

Μακιγιάζ: Μαρία Παπαδοπούλου
Φωτισμοί-Ηχοληψία: Σάββας Σουρμελίδης
Φωτογραφίες: Μαίρη Νικολάου
Επικοινωνία: Στέλλα Πεκιαρίδη

Η σελίδα της ομάδας «Θυγατέρες» στο fb.

Η σελίδα του θεάτρου Βαφείο στο fb.

8 ΣΧΟΛΙΑ

  2. Πάνω από δυο ώρες διαρκεί η εν λόγω παράσταση και είναι χωρισμένη σε δυο μέρη. Το πρώτο μέρος μου φάνηκε σαν μια μεγάλης διάρκειας εισαγωγή στο δεύτερο. Εδώ γνωρίζουμε τη μυστική οργάνωση που βοηθά ανθρώπους, πολλές φορές με παράδοξο τρόπο. Ένας παππούς και μια νεαρή κοπέλα για διαφορετικούς λόγους ο καθένας προσεγγίζουν την οργάνωση και τελικά συμμετέχουν σε μια νέα αποστολή με την οποία καταπιάνεται το δεύτερο μέρος της παράστασης. Μετά την ανάπαυλα, μεταφερόμαστε στο σπίτι της οικογένειας του παππού και γνωρίζουμε τη γιαγιά η οποία εδώ και χρόνια τρέφει τις ελπίδες της για την επιστροφή του εγγονού της από τα ψεύτικα γράμματα που λαμβάνει, τα οποία στην πραγματικότητα τα στέλνει ο ίδιος ο άνδρας της. Για το καλό της γυναίκας αυτής, κρίνεται αναγκαίος ο ερχομός του εγγονού, τον οποίο αναλαμβάνει να ενσαρκώσει ο αρχηγός της οργάνωσης. Ωστόσο τα πράγματα περιπλέκονται όταν αναπάντεχα ο πραγματικός ανιψιός κάνει την εμφάνιση του. Μια ιδιαιτερότητα του έργου είναι ότι πίσω από κάποιους ανδρικούς ρόλους συναντάμε γυναίκες ηθοποιούς. Επιπλέον, η μεγάλη του διάρκεια δεν με κούρασε καθώς τα δυο μέρη χαρακτηρίζονται από αυτοτέλεια σε τέτοιο βαθμό ώστε μετά το τέλος της παράστασης αισθάνθηκα ότι παρακολούθησα δυο έργα και όχι ένα. Τέλος, οι ερμηνείες ήταν ενδιαφέρουσες, ιδιαίτερα στους ρόλους του ηλικιωμένου ζευγαριού. Ευχαριστώ τη Θεατρομάνια για τη διπλή πρόσκληση.

  5. Καλές ερμηνείες και ωραιο κείμενο. Η σκηνη δε βοηθαγε τους ηθοποιους, οι οποίοι πολλες φορες καθοντουσαν στην ιδια ευθεία και ο θεατης σε κάποια σημεια εβλεπε μονο την πλατη τους. Γενικά καλη παράσταση αλλα κουραστική σε διάρκεια. Ευχαριστώ πολυ για την προσκληση.

  7. Ένα κλασικό έργο με καταπληκτικές ερμηνείες, με αποκορύφωμα ένα συγκινητικό τέλος. Με κούρασε λίγο η διάρκεια της παράστασης, ιδίως στο πρώτο κομμάτι. Πολύ καλή προσπάθεια από όλους τους συντελεστές! Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση!