Συγγραφέας: Μαρία Ευσταθιάδη
Σκηνοθέτης: Βίκτωρ Αρδίττης
Ερμηνεύουν: Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Ρηνιώ Κυριαζή, Ντένης Μακρής, Περικλής Μουστάκης, Θέμις Μπαζάκα, Σοφία Σεϊρλή, Μάνος Σταλάκης,Γιώργος Βουρδαμής, Θέμης Θεοχάρογλου
Περιγραφή
Μια πλούσια αστική Οικογένεια σε αποσύνθεση. Τρεις γενιές επί σκηνής. Σχέσεις διαρρηγμένες και υποκριτικές αναδεικνύουν μέσα από την αλληγορία τους τον μηχανισμό που «υφαίνει» τα νήματα στην Ιστορία της νεοελληνικής καπιταλιστικής κοινωνίας. Παιδικά τραγουδάκια, ασώματες φωνές που επιτηρούν και σχολιάζουν τη δράση, χιούμορ, ένοχα πάθη και κρυμμένη βιαιότητα.
Περισσότερα
Βίκτωρ Αρδίττης
TEXTILEN
της Μαρίας Ευσταθιάδη
(πρώτο ανέβασμα)
Μια πλούσια αστική Οικογένεια σε αποσύνθεση. Τρεις γενιές επί σκηνής. Σχέσεις διαρρηγμένες και υποκριτικές αναδεικνύουν μέσα από την αλληγορία τους τον μηχανισμό που «υφαίνει» τα νήματα στην Ιστορία της νεοελληνικής καπιταλιστικής κοινωνίας. Παιδικά τραγουδάκια, ασώματες φωνές που επιτηρούν και σχολιάζουν τη δράση, χιούμορ, ένοχα πάθη και κρυμμένη βιαιότητα.
Το έργο της Μαρίας Ευσταθιάδη Textilen παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη σκηνή στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών 2015, σε σκηνοθεσία Βίκτωρα Αρδίττη, στις 5 και 6 Ιουλίου, στην «Πειραιώς 260» (Κτίριο Η).
Ο σκηνοθέτης Βίκτωρ Αρδίττης προσεγγίζει τον κόσμο της Μαρίας Ευσταθιάδη θέλοντας να φέρει στη σκηνή ένα μωσαϊκό στιγμών από τη διαδρομή της αστικής τάξης στον 20ο και τον 21ο αιώνα, όπου «συνυφαίνονται» ο λόγος, η μελωδία και η κίνηση. Τα σκηνικά-κοστούμια είναι του Αντώνη Δαγκλίδη, η μουσική του Δημήτρη Καμαρωτού, η κίνηση της Ίριδας Νικολάου και οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη. Βοηθοί σκηνογράφου: Αμαλία Θεοδωροπούλου, Λένα Λέκκου.
Παίζουν οι: Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Ρηνιώ Κυριαζή, Ντένης Μακρής, Περικλής Μουστάκης, Θέμις Μπαζάκα, Σοφία Σεϊρλή, Μάνος Σταλάκης.
και: Γιώργος Βουρδαμής, Θέμης Θεοχάρογλου (ασώματες φωνές)
Για το έργο
Στη χώρα των τεράτων
«Τώρα πια έχω φύγει, έφυγα μετά την κηδεία
Πήρα μαζί μου τις στιγμές του τέλους
Αλλά κοιτάξτε τους, είμαι κι εγώ εκεί, ανάμεσά τους, να προσπαθώ να βγω απ’ αυτό απ’ όπου κανείς δεν μπορεί να βγει»
Κι όμως όλα είναι έτοιμα για την οριστική κατεδάφιση.
Αλήθεια, τι είναι ένα σπίτι πέρα από μια φυλακή όπου τίποτα και όλα επιτρέπονται; Τι θα πει οικογένεια; Τι άλλο μπορεί να σημαίνει πέρα από την αλόγιστη πολυπρισματική ιδιωτική βία και τη διάρρηξη κάθε ταυτότητας; Στο μικρόκοσμο του Textilen το χρήμα, ο κυνισμός, η απληστία, η υποκρισία, αυτές οι αρχές που διέπουν τους κυρίους και τους υπηρέτες τους κατοπτρίζουν τον κοινωνικό ιστό της σύγχρονης Ελλάδας και η αποδόμηση της οικογενειακής συνθήκης την κατάρρευσής του.
Textilen είναι το όνομα της μεγάλης υφαντουργικής επιχείρησης του γενάρχη παππού. Ο λόγος, οι χαρακτήρες, όπως η οικογένεια και η κοινωνία είναι ένα ύφασμα που υφαίνεται και ξηλώνεται,. Ο διάλογος, που στόχο έχει να γεφυρώσει την a priori τάφρο μεταξύ των ανθρώπων, είναι σχεδόν απόν. Η εμμονική αναφορά στο παρελθόν εξοβελίζει κάθε έννοια παρόντος, αλλά και μέλλοντος. Μέσα σ’αυτή την privatopia η κόρη, πότε κοριτσάκι και πότε νέα κοπέλα, είναι η μόνη που ονειρεύεται να δραπετεύσει, η μόνη που βλέπει τον σχεδόν αόρατο άνθρωπο-που-περπατάει συνεχώς επί σκηνής. Και μαζί του, μέσα από τα αποκαΐδια, θα επιχειρήσει (;) μια καινούρια αρχή, όταν μια «λυτρωτική» πυρκαϊά βάλει τέλος στη μηχανή της βίας.
Σημείωμα του σκηνοθέτη Βίκτωρα Αρδίττη
Η οθόνη των αναμνήσεων
«Μην ψάχνετε από ποια ύλη από ποια ψευδαίσθηση είναι φτιαγμένη η παρουσία μας…»
Να μια εντελώς σύγχρονη ελληνική θεατρική γραφή!
Η Μαρία Ευσταθιάδη αφουγκράζεται τις σύγχρονες σκηνικές αναζητήσεις και «στέλνει» στη σκηνή μια αναρχική δραματουργία, μια απροσδόκητα μεγάλη φόρμα, όπου η ισχυρή γραφή συνυπάρχει με το χοροθέατρο, και ο ελλειπτικός ρεαλισμός με το μελόδραμα.
Το κείμενο της υποδέχεται ένα επιτελείο συντελεστών και ένας θίασος σημαντικών ηθοποιών τριών γενεών, με την ευθύνη του πρώτου ανεβάσματος.
Εννέα πρόσωπα αέναα εγκλωβισμένα σε μια φυσαλίδα χρόνου όπου οι ζωντανοί συνυπάρχουν με τους νεκρούς, το ορατό με το αόρατο, το όνειρο με τον εφιάλτη, όπου τα νήματα συμπλέκονται σχεδόν δίχως σειρά.
Στο TEXTILEN τρεις γενιές είναι συνεχώς επί σκηνής: φαντάσματα και σκιές, με χιούμορ και ενάργεια. Εδώ η βίαιη και σκοτεινή οικογενειακή μηχανή γίνεται ένα μεγάλο μωσαϊκό στιγμών από τη διαδρομή της αστικής τάξης τον εικοστό και τον εικοστό πρώτο αιώνα. Το μεγάλο αθηναϊκό σπίτι, οι υπηρέτριες, τα κρυμμένα πάθη και μυστικά, τα βραδινά φορέματα, τα παιδικά τραγουδάκια, προτείνουν μια χορογραφία που μετατρέπει τη σκηνή σε οθόνη των αναμνήσεων.
Το Textilen κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σαιξπηρικόν»
Σκηνοθεσία: Βίκτωρ Αρδίττης
Σκηνικά-κοστούμια: Αντώνης Δαγκλίδης
Μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός
Κίνηση: Ίρις Νικολάου
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθοί σκηνογράφου: Αμαλία Θεοδωροπούλου, Λένα Λέκκου
Παίζουν οι: Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Ρηνιώ Κυριαζή, Ντένης Μακρής, Περικλής Μουστάκης, Θέμις Μπαζάκα, Σοφία Σεϊρλή, Μάνος Σταλάκης
και: Γιώργος Βουρδαμής, Θέμης Θεοχάρογλου (ασώματες φωνές)
