Μετάφραση: Χρύσα Προκοπάκη
Σκηνοθέτης: Μίλτος Δημουλής
Ερμηνεύουν: Άννα Κουκουλιάτρα, Τάσος Σωτηράκης, Μαρία Χασιώτη, Νίκος Σαράκης, Παλαιολόγος Παπαδόπουλος, Αλίκη Τσουκαλά, Βασιλική Γιασεμί, Σταμάτης Κωτσαδάμ
Περιγραφή
Το έργο του Τσέχωφ μοιάζει με το ανθρώπινο σώμα. Αυτονόητο και απλό στην εξωτερική του
μορφή, κάποιες φορές οδυνηρά ελκυστικό, ενώ υποδόρια και ενδοφλέβια αποκαλύπτεται το θαύμα
της ζωής και το υπερ-θαύμα του θανάτου. Και αν ο κυτταρικός κόσμος σε ένα μέρος του
παραμένει ακόμα αίνιγμα επιστημονικά δυσεπίλυτο, η μεταφυσική που είναι σύμφυτη της τέχνης,
με σύμμαχο τη διαίσθηση, τη φαντασία, τη γνώση και την αδιάλειπτη άσκηση, μας δίνουν τη
δυνατότητα να αποσπάσουμε από την πολυπλοκότητα της ζωής, κομμάτια σπάνιας ομορφιάς και
σπουδαίας, μοναχικής, ερημικής σχεδόν αλήθειας.
Περισσότερα
Οι άνθρωποι του Τσέχωφ είναι απλοί, αληθινοί, ωραίοι, αδύναμοι και τραγικοί γιατί, όπως όλοι μας, έχουν επίγνωση του τέλους. Έχουν την ακόρεστη επιθυμία να ζήσουν και να απολαύσουν ό,τι
τους δίνει συνειδητή ζωή, όμως το σώμα και η ψυχή τους δεν μετουσιώνει σε πράξη την ανάγκη τους και το ανεκπλήρωτο μαυρίζει το αίμα και γεράζει το σώμα. Οι ρυτίδες σχηματίζονται άνυδρες, τα όνειρα αφυδατώνονται και τις ελπίδες θερίζει ο χρόνος. Και πιο μέσα, η ψυχή, μπροστά στην αδυσώπητη αλήθεια της φθοράς, παραδίνεται ολοκληρωτικά στον άνεμο.
Αυτή η σύγκρουση ανάμεσα στο εφικτό και το ευκταίο, αυτό το παιχνίδι ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, η καθημερινότητα, η ρουτίνα που είναι εντελώς παράταιρη με τη νοητή - ιδανική ζωή,
προκαλεί αναγκαίο πόνο, αβίαστο χαμόγελο και έχει αναπόφευκτες τραγικο-κωμικές καταστάσεις.
Οι άνθρωποι του Τσέχωφ ζουν περιμένοντας και νοσταλγώντας και κατά τον ίδιο τρόπο πεθαίνουν, υποκλινόμενοι και υποταγμένοι στον αέναο κύκλο της ζωής και του θανάτου.
Πορεία εναρμόνια της Δικαιοσύνης.
Ο Σκηνοθέτης
Μίλτος Δημουλής
Σκηνικά-κοστούμια: Θεοδόσης Δαυλός
Μουσική: Άννα Χρονοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Άρτεμις Νικολάκη
Φωτογραφία: Βασίλης Γόνης
Mακιγιάζ: Δώρα Παρδάλη, Ιωάννα Φλεμοτόμου
