Βιοτεχνία Υαλικών

Υπέροχη παράσταση με πολύ ευαίσθητο περιεχόμενο , με ευαισθητοποίησε όσο αφορά τα άτομα που πάσχουν από ψυχική ασθένεια και τις οικογένειές τους...ευχαριστώ πάρα πολύ.

Ιδιαίτερη παράσταση. Ευχαριστώ πολυ

Γλυκό με πολύ ωραία δοσμενη η εποχή. Ευχαριστούμε θεατρομανια.

Ενδιαφέρουσα παράσταση.
Δυστυχώς δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, αλλλά θα προσπαθήσω να το κάνω άμεσα.
Ευχαριστώ για την πρόσκληση.

ΜΕΤΡΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Συμπαθητική παράσταση που όμως δεν ένοιωσα ποτέ να απογειώνεται.

Πολύ ωραία παράσταση από ένα φανταστικό βιβλίο. Ευχαριστώ

Παράσταση πολύ κατώτερη των προσδοκιών μου! Ευχαριστώ την Κα Ντενίζ Μπρουτ για την ευγενική παραχώρηση της πρόσκλησης!

Καλημέρα ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ!Η βιοτεχνία υαλικων είναι μια αξιόλογη παράσταση αλλά λίγο πιο κάτω από αυτή που είχα δει πριν μερικά χρόνια.Μεταφέρει επιτυχημένα το κλίμα της μεταπολεμικής περιόδου στην Ελλάδα, έχει αρκετά καλή σκηνοθεσία και καλές ερμηνείες.Νομίζω ότι απέτυχε λίγο σ αυτο που ονομάζουμε ατμοσφαιρικοτητα.Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο αλλά με ικανοποίησε σε γενικές γραμμές.Σας ευχαριστώ πολύ!

Ωραία και ατμοσφαιρική παράσταση σχεδόν συγκινητική. Πολύ καλή η μεταφορά του βιβλίου. Ευχαριστούμε πολύ!

Αξιόλογη παράσταση. Φωτισμοί και μουσική στα υπέρ. Καλές ερμηνείες. Δεν υπήρχε εμβάθυνση στα προσωπικά δράματα των πρωταγωνιστών. Κάπως αγαρμπο το κλείσιμο της παράστασης. Ευχαριστώ για την πρόσκληση.

Δεν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερη μεταφορά του συγκεκριμένου μυθιστορήματος σε θεατρική παράσταση. Χαμένες ιδεολογίες και ξοφλημένα όνειρα με φόντο τη μεταπολεμική Ελλάδα. Ο τίτλος άλλωστε διόλου τυχαίος. Τέχνη για την επιβίωση. Μια καρικατούρα απαισιοδοξίας η οικτρή επιχείρηση της Μπέμπας Ταντή μας λέει πως «πήραμε τη ζωή μας λάθος». Μήπως τελικά είναι η αγάπη αυτή που πάντα δείχνει τον δρόμο; Πολύ καλή η σκηνοθεσία, οι φωτισμοί αλλά και η μουσική που βοηθούν στην εξέλιξη τη παράστασης. Όλες οι ερμηνείες ξεχωριστές με εξέχουσα εκείνη της Αργυρώς Λογαρά η οποία με άγγιξε ιδιαίτερα. Θεατρομάνια για άλλη μια φορά σε ευχαριστούμε πολύ που μας δίνεις την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μοναδικές παραστάσεις σαν τη χθεσινή.

Δραματοποίηση του βιβλίου-σταθμός στην πορεία του συγγραφέα Μένη Κουμανταρέα για το τέλος των ιδεολογιών και των ονείρων στη μεταπολεμική Ελλάδα, με τα πάντα γύρω να είναι εύθραυστα και το γυαλί έτοιμο να σπάσει..Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές που έχουν κατορθώσει να αποδώσουν όχι μόνο το πνεύμα του βιβλίου,αλλά και μιας εποχής που παρουσιάζει ενδιαφέρουσες ομοιότητες με τη δική μας...
Σε ευχαριστώ πολύ Θεατρομανία για την πρόσκληση.

Εξαιρετική παράσταση...Ευχαριστούμε ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ...πηγα 21/3

Πολυ καλη παρασταση.Απλα αληθινη!! ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ.Ισως αν η σκηνοθεσια ηταν πιο δυνατη να ηταν εξαιρετικη!! Συγχαρητηρια στη θεατρικη ομαδα και στον πολυ καλι φωτισμο και φυσικα στο στουντιο Μαυρομιχαλη που παρουσιαζει παντα ποιοτικες παραστασεις! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΡΜΑ ΤΗ ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΠΛΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΒΡΑΔΥ ΠΕΜΠΤΗΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΜΕ!!

Εξαιρετική παράσταση...Ευχαριστούμε ΘΕΑΤΡΟΜΑΝΙΑ...

Πολύ καλή παράσταση!

Άνθρωποι μόνοι, εγκλωβισμένοι στις καταστάσεις που άλλοι διαμορφώνουν γι’ αυτούς, αδιέξοδες καταστάσεις και αδιέξοδες αναζητήσεις φυγής. Περίοδος της Χούντας, γύρω από τη «βιοτεχνία υαλικών», που μόνο μια υποψία φόβου και μια ισχνή παρουσία στρατιωτικών στο έργο την ακουμπά. Οι ιδιοκτήτες της, ένα ζευγάρι με τη γυναίκα κληρονόμο από τον έμπορο – κομμουνιστή πατέρα και τον δεξιών οικογενειακών καταβολών άνδρα με εμπειρία φοιτητή και πειθαρχικών τιμωριών για πεποιθήσεις στο στρατό, ζουν με την ανάμνηση των ηρωικών στιγμών του παρελθόντος, στη λήθη της χαμένης συλλογικότητας και του σβησμένου έρωτά τους. Τα περασμένα ιδανικά εμφανίζονται νεκρά στην καθημερινότητα που δεν ακουμπούν την καθημερινότητα και τις επιλογές των ηρώων μας. Μαζί τους οι δυο εργάτες της βιοτεχνίας, οι μόνοι φίλοι και έμπιστοί τους. Η βιοτεχνία «σβήνει» μέσα στο περιβάλλον της οικοδομικής ανάπτυξης, των μεγάλων έργων της εποχής, των νέων τζακιών που αναδύονται ανεξαρτήτως πολιτικού παρελθόντος. Καμία προσπάθεια να κρατηθεί δεν αποδίδει. Μαζί της καταρρέει το ζευγάρι, η σχέση του.
Ο άνδρας δεν βρίσκει νόημα στην επαφή με τους φίλους και συναγωνιστές του παρελθόντος που τώρα έχουν μετατραπεί σε συνδαιτημόνες στο οικονομικό φαγοπότι που έχει στηθεί. Όντας ο πιο ευαίσθητος, φεύγει από την πραγματικότητα μέσα από την ψυχασθένεια που όλο και τον αγκαλιάζει. Η γυναίκα, που αρνείται να αφήσει τη βιοτεχνία για να μην ζήσει μια ζωή φτωχή, φθάνει να κάνει εφήμερες σχέσεις με μεγαλεμπόρους και έναν στρατιωτικό, ευελπιστώντας στη βοήθειά τους στα οικονομικά της επιχείρησης ή στις δικές της φυγές. Οι δύο εργάτες δελεάζονται να πάρουν δάνειο για τη βιοτεχνία και για δική τους δουλειά (όταν η αφεντικίνα τους αφήνει τη διαχείριση) με εγγυητή ένα βιομήχανο - «λαμόγιο» της εποχής, που τους ξεγελά. Όνειρο η μεταστέγασή στα Μελίσσια ή στα Πετράλωνα, τις αναπτυσσόμενες κοινωνικά περιοχές. Όνειρο που εκπίπτει στη σχέση του πρώτου με την «φαφούτα» σπιτονοικοκυρά (που έχει πουγκί που κουδουνάει το βράδυ στο μαξιλάρι) και του δεύτερου με ένα γέρο φαρμακοποιό (που πάσχει από πάρκινσον). Ο θάνατος του ιδιοκτήτη της βιοτεχνίας και η τελική μετεγκατάστασή της αλλού, λόγω παραχώρησης του οικοπέδου της ως αντιπαροχή, αποτελεί το τέλος μιας αποτυχημένης πορείας ενσωμάτωσης στο αστικό γίγνεσθαι που αφήνει ανεξίτηλα ίχνη στις ψυχές και πολλαπλές «παράπλευρες απώλειες.
Η μόνη (;) αχτίδα αισιοδοξίας που εμφανίζεται είναι μια αναφορά στα νεαρά ζευγάρια που συνεχίζουν να ερωτεύονται… Στο πλαίσιο του Κουμανταρέα απουσιάζουν παντελώς οι υπόγειες και υπέργειες διαδρομές συλλογικής δράσης που είναι υπαρκτές στη διάρκεια της χούντας και προετοιμάζουν νέα δεδομένα και για τις ανθρώπινες σχέσεις. Στην παράσταση αποτυπώνεται με ακρίβεια το πλαίσιο των ατομικών αδιεξόδων και της ατμόσφαιρας που ο συγγραφέας θέλει να αποδοθεί. Χωρίς σκηνοθετικά τεχνάσματα, με λιτότητα και δωρικότητα, ο φακός στρέφεται στις εσωτερικές διαδικασίες των ανθρώπων. Φτασμένοι ηθοποιοί με ζήλο και αφοσίωση, «κόντρα» στον καιρό, αποδίδουν με υψηλή αίσθηση καθήκοντος τους ρόλους τους. Οι ερμηνείες όλων πολύ καλές και ειδικά οι δύο πρωταγωνιστές φθάνουν σε επίπεδα αξιομνημόνευτα. Μέσα στο σκούρο έως ολόμαυρο περιβάλλον μας επιτρέπουν να αναγνώσουμε πολλαπλά και υπό διάφορα πρίσματα τον περιβάλλοντα και εσωτερικό κόσμο που καταρρέει.